۲تا۳میلیارد

زیر۵۰۰

زیر۱۰۰

مسعود اقبالی

کارشناس فوتبال

۲۰۰تا۳۰۰

حدود۱۵۰

۱۰۰

کاظم اولیایی

مدیر عامل سابق باشگاه استقلال

۳۵۰

۷۰تا۱۵۰

۳۵تا۴۰

مسعود رضاییان

معاون ورزشی باشگاه فولاد

۸۰۰تا۱میلیارد

۲۵۰

۷۰

مهدی تارتار

مربی فوتبال

۳۵۰

۲۵۰

۱۵۰

حال سؤال این است که با توجه به موارد بحث شده در محاسبه قیمت بازیکن به عنوان یک شاخص آیا باید قیمت سقف اعلام شده برای بازیکنان از سوی فدراسیون فوتبال به عنوان شاخص لحاظ شود و یا قیمتی که بازیکن پیشنهاد می دهد .

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

پاسخ این است که با توجه به عدم کارآیی بازار نقل و انتقالات فوتبال کشور و عدم رعایت این قیمت سقف در بسیاری از باشگاه ها و لزوم تفاوت قیمتی میان بازیکنان مختلف ، ما در این پژوهش مبنای خود را قیمت پیشنهادی از سوی بازیکن برای باشگاه قرار دادیم . پس در این پژوهش ما شاخص های مالی را به دو دسته کلی تقسیم بندی می کنیم:
الف) قیمت پیشنهادی از سوی باشگاه به بازیکن
ب) قیمت پیشنهادی بازیکن به باشگاه
۲-۳- تصمیم گیری های چند معیاره (MCDM) :
۲-۳-۱- مقدمه :
تصمیم گیری یکی از مهمترین وظایف مدیریت است. یکی از دلایل موفقیت برخی از افراد و سازمان ها اتخاذ تصمیم های مناسب است. از این رو، ضرورت وجود روش هایی علمی که انسان را در این زمینه یاری کند، کاملا محسوس است. به ندرت، فرد یا سازمان، بر اساس یک معیار تصمیم می گیرد. اکثر تصمیم گیری ها، چند معیاره است. تصمیم گیری چندمعیاره به دو گروه کلی تقسیم می شود که عبارتند از: تصمیم گیری چند هدفه و تصمیم گیری چند شاخصه. این بخش به بررسی یکی از جنبه های تصمیم گیری چند معیاره که همان تصمیم گیری چند شاخصه است، می پردازد. تصمیم گیری چند هدفه، یک نوع برنامه ریزی ریاضی با چندین تابع هدف است .
همه ما در زندگی فردی و سازمانی خود، آگاهانه و ناآگاهانه، تصمیمات مختلفی اتخاذ می کنیم؛ یعنی از بین چند راهکار، یک راهکار را انتخاب می کنیم. برای مثال در مورد این که پول خود را در بانک پس انداز کنیم یا سهام بخریم، تصمیم می گیریم. در مورد خرید یک نوع اتومبیل خاص یا گذران اوقات فراغت و… تصمیم می گیریم. بر این اساس، می توان گفت زندگی مملو از تصمیم گیری های مختلف است. به طوری کلی تصمیم گیری عبارتست از انتخاب یکی از راه حل های مختلف. تصمیم گیری از وظایف اصلی مدیران به شمار می آید و تحقق اهداف سازمان به کیفیت آن بستگی دارد. برای تصمیم گیری قبل از هر چیز به اطلاعات، نیاز است. البته در تصمیم گیری، نه تنها کیفیت اطلاعات، بلکه مقدار اطلاعاتی که گردآوری و تحلیل می شود، نیز اهمیت دارد.
فرایند تصمیم گیری شامل پنج مرحله، به قرار زیر است:
۱- تعیین مساله و اهمیت آن
۲- تعریف و تشخیص مساله
۳- تعیین راه حل های بدیل
۴- ارزیابی و انتخاب یک راه حل
۵- اجرای راه حل انتخابی
در عمل تصمیم گیری شامل مراحل ۲ تا ۴ می شود و مرحله اجرای راه حل ها و ارزیابی مجدد آنها هم به عنوان باز خور، جزیی از فرایند فوق محسوب می شود. فرایند تصمیم گیری در شکل ۲-۷- آورده شده است.
آنچه در این بخش مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می گیرد، تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره MCDM می باشد. از زمان جنگ جهانی دوم، بهینه کردن مسایل با توجه به یک تابع هدف، مورد توجه مدیران بوده است.حال آن که امروزه با در نظر گرفتن چندین معیار به مسایل بهینه سازی توجه بیشتری شده است، به صورتی که گاه این معیارها با هم متضاد نیز می باشند. برای مثال زمانی که فردی می خواهد اتومبیل بخرد، هم زمان معیارهایی چون هزینه، ایمنی، زیبایی میزان مصرف سوخت، قابلیت اطمینان و غیره را در نظر می گیرد که برخی از معیارها، در تضاد هستند. برای نمونه اگر کسی بخواهد اتومبیل زیباتری بخرد، ناچار است پول بیشتری بپردازد. بنابراین عیار هزینه با زیبایی در تضاد است.
تصمیم گیری
تعیین مساله و اهمیت آن
تعریف و تشخیص مساله

منبع:
Crawfor, D. W., Jackson, E. L., & Godbey, G. (1991). A hierarchical model of leisure constraints. Leisure Sciences, ۱۳(۴), ۳۰۹-۳۲۰٫
بر اساس نظر کروفورد و همکارانش (۱۹۹۱)، «شرکت یا عدم شرکت در فراغت، از سلسله مراتب محدودیت­ها پیروی می­ کند. ابتدا در سطح درون فردی، ترجیحات فراعتی شکل می­گیرد. اگر محدودیت­های درون فردی وجود نداشته باشد، یا به نحوی برطرف شود، فرد با محدودیت­های میان فردی مواجه می­ شود که این محدودیت­ها در سفرهای فردی کمتر وجود دارد. با برطرف شدن این محدودیت­ها، فرد با محدودیت­های ساختاری مواجه می­ شود. اگر محدودیت­های ساختاری وجود داشته باشند و رفع نشوند، عدم مشارکت فرد رخ می­دهد». از محدودیت­های درون فردی به محدودیت­های مبداء، و از محدودیت­های ساختاری به محدودیت­های فاصله­ای نیز یاد می­ شود (نیانپوان و همکاران، ۲۰۰۸).
این مدل سلسله مراتبی، افقی است و با سایر مدل­های سلسله مراتبی، مانند هرم نیازهای مازلو (۱۹۴۶) تفاوت دارد. بسیاری از پژوهشگران (الکساندریس و کارول، ۱۹۹۷؛ گیلبرت و هادسون، ۲۰۰۰؛ هاوکینز و همکاران، ۱۹۹۹؛ هادسون، ۲۰۰۰؛ پنینگتون و دبوراه^[۱۲۳]، ۲۰۰۲؛ ریمور و همکاران^[۱۲۴]، ۱۹۹۳؛ ساماندال و همکاران، ۱۹۹۷) نیز سلسله مراتبی بودن این مدل را مورد تأیید قرار داده­اند. با این حال، از آنجایی که سلسله مراتبی بودن محدودیت­ها در برخی از پژوهش­ها (هندرسون و بیالسکی، ۱۹۹۳؛ سامدال و همکاران، ۱۹۹۷) تأیید نشده است، شاید بهتر است بگوییم که این مسأله تنها در برخی جوامع و برای برخی فعالیت­ها صادق است (هادسون و گیلبرت، ۲۰۰۰؛ نیانپوان و همکاران، ۲۰۰۸؛ آیلینگ^[۱۲۵]، ۲۰۰۸). در هر صورت، پژوهشگران هنوز در این باره به اتفاق نظر نرسیده­اند.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

روئل و فسنمایر^[۱۲۶] (۱۹۹۲) نیز فاکتورهایی چون مسایل مالی، روانشناختی، رضایت و ریسک زمانی را به عنوان محدودیت­های معمول سفر و اوقات فراغت معرفی می­ کنند (روئل و فسنمایر، ۱۹۹۲).
اوم و کرامپتون^[۱۲۷] (۱۹۹۲) در مورد محدودیت­ها و تسهیلات ادراک شده در تصمیمات برای تعطیلات بررسی­هایی انجام داده­اند. آنها در پژوهش­های خود از تسهیلات به عنوان باورهایی از مقاصد یاد کرده ­اند که در جهت ارضای نیازهای انگیزشی گردشگران استفاده می­ شود. این در حالی است که تمامی جوانب و اوصافی که از تسهیلات یاد نشده باشد و در آن جایی نداشته باشد به عنوان محدودیت­ها از آن یاد می­ شود. در نهایت، نتایج پژوهش آنها نشان داد که تسهیلات در مجموعه عوامل برانگیزاننده ابتدایی، اثر بیشتری نسبت به مجموعه عوامل برانگیزاننده بعدی در انتخاب یک مقصد بالقوه دارد. اما رفته رفته و در مراحل بالاتر و بعدی، این محدودیت­ها هستند که تعیین­کننده مقاصد هستند (اوم و کرامپتون، ۱۹۹۲).
جکسون و همکاران (۱۹۹۳) در موافقت با رایت و گودیل (۱۹۹۱)، سطحی از انگیزه را به مدل سلسله مراتب محدودیت­ها افزودند تا بتوان شدت نسبی انگیزه فرد برای مشارکت را در کنار محدودیت­های مختلف در نظر گرفت. علی­رغم اینکه بیشتر بودن محدودیت­ها، باعث مشارکت کمتر فرد می­ شود، بیشتر بودن انگیزه، مشارکت وی را افزایش می­دهد. بنابراین محدودیت­ها و انگیزش رابطه­ای معکوس دارند. شایان ذکر است همان طور که در مدل نهایی آنها (نمودار ۴-۲) مشاهده می­ شود، برآیند محدودیت­ها و انگیزه­ ها تعیین­کننده «سطح مشارکت» است، نه مشارکت یا عدم مشارکت افراد (جکسون و همکاران، ۱۹۹۳).
انگیزه­ ها (جاذبه­ها)
محدودیت­های درون فردی
ترجیحات فراغتی
محدودیت­های بین فردی
محدودیت­های ساختاری
سازگاری و هماهنگی میان فردی
سطوح مشارکت
نمودار ۴-۲: مشارکت در فراغت، برآیند محدودیت­ها و انگیزه­ ها
منبع:
Jackson, Edgar L., Crawford, Duane, & Godbey, Geoffery. (1993). Negotiation of leisure constraints. Leisure science, Vol. 15, No. 1, pp. 163-179.
جکسون (۱۹۹۳) شش بعد از محدودیت­های موجود در محیط­های مختلف را شناسایی کرده است:
انزوای اجتماعی: ویژگی­های ناشی از تعامل با مردم
دلایل شخصی: نشان­دهنده توانایی­ها یا انگیزه­ های افراد
دسترسی: کمبود یا دسترسی محدود به وسایل حمل و نقل، فاصله زیاد و کیفیت پایین راه ­ها
هزینه: هزینه، تجربه، هزینه خرید یا اجاره تجهیزات و وسایل
زمان: تعهدات خانوادگی و شغلی، نداشتن زمان به علت تخصیص آن به سایر فعالیت­ها
امکانات: ازدحام و نگهداری از امکانات مقصد که رابطه علت و معلولی دارند.
در این پژوهش بعد انزوای اجتماعی معادل محدودیت­های میان فردی، بعد دلایل شخصی معادل محدودیت­های درون فردی و ابعاد دسترسی، هزینه، زمان و امکانات معادل محدودیت­های ساختاری است (جکسون، ۱۹۹۳).
هندرسون و همکاران (۱۹۹۶)، مدل سلسله مراتبی را وسیله­ای کاربردی برای درک بهتر محدودیت­های مشارکت در فراغت دانسته ­اند (تائه، ۲۰۰۷).
تیان، کرامپتون و ویت^[۱۲۸] (۱۹۹۶) اشاره می­ کنند که در یک ارزیابی انجام شده مشخص شد که محدودیت­ها مانع حضور گردشگران در موزه می­ شود (تیان، کرامپتون و ویت، ۱۹۹۶).
از نظر سونمز و گرائف (۱۹۹۸)، شش بعد مهم محدودیت­ها عبارتند از: قیمت، زمان، سختی دسترسی، شهرت، شکست محصول و عدم علاقه. در ادبیات معاصر گردشگری، واژه­ های دیگری نظیر موانع نیز یافت می­ شود (سونمز و گرائف، ۱۹۹۸).
دلارت و همکاران (۱۹۹۸) چارچوبی بر پایه محدودیت پیشنهاد داده­اند که مؤلفه­ های گوناگون در تصمیمات چندوجهی گردشگران برای سفر، زمان­بندی و ترتیب­دهی مؤلفه­ ها را نشان می­دهد. چارچوب پیشنهادی آنها همچنین این واقعیت که تصمیمات با توجه به مجموعه ­ای از محدودیت­ها گرفته می­شوند را نیز در بر می­گیرد (دلارت و همکاران، ۱۹۹۸).
هینچ و جکسون (۲۰۰۰) با بهره­ گیری از مدل محدودیت­های گردشگری و اوقات فراغت به آزمایش فصلی بودن گردشگری پرداخته­اند. از نظر آنان راه مؤثر برای پژوهش­های مرتبط با موضوع فصلی بودن، در گرو فهم محدودیت­ها و تأثیر آن بر تصمیمات گردشگران است (هینچ و جکسون، ۲۰۰۰).
بعدها، هینچ و همکارانش (۲۰۰۱) از داده ­های تجربی برای آزمون چارچوب نظری استفاده کردند. پژوهش آنان با مشارکت بازدیدکنندگان پارک ادمونتون^[۱۲۹] کانادا انجام شد. این پژوهش­ها دیدگاه­ های جدیدی در مورد فصلی بودن و تفاوت روند گردشگری تابستانی و زمستانی کانادا به همراه داشت (هینچ و همکاران، ۲۰۰۱).
فلیزچر و پیزام^[۱۳۰] (۲۰۰۲) در پژوهشی در مورد محدودیت­های مسافرت در بین بزرگسالان اسرائیلی به این نتیجه رسیدند که انگیزه­ های گردشگری به شدت تحت تأثیر دو عامل درآمد و بهداشت قرار دارد. اما طول مدت مسافرت با سن گردشگران تغییر می­ کند (فلیزچر و پیزام، ۲۰۰۲).
پنینگتون و دبوراه (۲۰۰۲) مدل محدودیت­های اوقات فراغت را بر روی مفهوم گردشگری بر مبنای طبیعت آزمایش کردند و وجود مدل سه بعدی محدودیت­های درون فردی، میان فردی و ساختاری را تأیید نمودند. آنها به این نتیجه رسیدند که در مورد ادراک محدودیت­ها بر اساس متغیرهای جمعیت­شناختی تفاوت­هایی از نظر سن و مراحل چرخه زندگی خانوادگی وجود دارد (پنینگتون و دبوراه، ۲۰۰۲).
اگر چه پژوهش­هایی که توسط نیاپین، موریس و گرائف^[۱۳۱] (۲۰۰۴) انجام شد، حمایت بسیار کمی از مدل سه بعدی گردشگری بر پایه طبیعت شده که آزمونی برای مشارکت افراد برای فعالیت­هایی نظیر اسب سواری، قایقرانی و بادبانی است (نیاپین، موریس و گرائف، ۲۰۰۴).
تائه (۲۰۰۷) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان «سلسله مراتب چندگانه محدودیت­های سفر و اوقات فراغت» از منظر طبقه ­بندی به واکاوی طبقه ­بندی ساختار نظری سلسله مراتب چندگانه به منظور درک بهتر از محدودیت­های سفر ادراک شده بر اساس معیارهای اجتماعی و جمعیت­شناختی پرداخته و می­افزاید چگونه وضعیت­های مالی چندگانه و واحد بر روی مشارکت انفرادی در سفر و اوقات فراغت تأثیر می­ گذارد. از یافته­های این پژوهش این گونه ادراک می­ شود که گروه ­های بی­بهره در مقایسه با گروه ­های ذی­نفع با محدودیت­های عدیده­ای مواجه هستند. همچنین مشکلات و محدودیت­های «حمل و نقل» و محدودیت­های خاصی که برای «نژادها» و «سنین» مختلف وجود دارد و به عنوان محدودیت­های سفر شناخته می­ شود.
سیلوا و کوریا (۲۰۰۷) در مقاله «تسهیل­گرها و محدویت­های مشارکت در سفر: مطالعه موردی جنوب غرب پرتغال» با تحلیل محدودیت­ها و عوامل تسهیل­گر سفر برای ساکنین جنوب غرب پرتغال به این نتیجه رسیدند که عوامل عمده تصمیم ­گیری برای سفر عبارتند از «زمان»، «پول»، «انگیزه» و «وجود همراه برای سفر».
پژوهش­های نیانپوان و همکارانش (۲۰۰۸) با افزودن سه بعد جدید به محدودیت­های ساختاری در مفهوم گردشگری با عنوان «هزینه»، «کمبود وقت» و «ویژگی­های مقصد» وارد مرحله جدیدی شد (نیانپوان و همکاران، ۲۰۰۸).
ژانگ (۲۰۰۹) در رساله دکترای خود با عنوان «انگیزه­ ها، محدودیت­ها و تصمیم ­گیری گردشگران خروجی پکن» چنین نتیجه گرفته است که محدودیت­ها و انگیزه­ ها تأثیر مشخصی در مشارکت در سفر ایجاد می­ کنند. وی می­افزاید انتخاب مقصد و جذابیت آن متأثر از میزان محدودیت­ها و انگیزه­ ها است. از عوامل عمده­ای که به عنوان محدودیت در این تحقیق در نظر گرفته شده ­اند می­توان به «مشکلات زبانی»، «نگرانی­های امنیتی»، «وضعیت مالی»، «مهارت ­ها»، و «زمان» اشاره کرد (ژانگ، ۲۰۰۹).
کاتیاپورنپانگ و میلر (۲۰۰۹) در مقاله خود تحت عنوان «محدودیت­های اجتماعی ـ جمعیت­شناختی رفتار گردشگری» به تأثیر محدودیت­های اجتماعی ـ جمعیت­شناختی بر روی ابعاد گزینه­ های سفر پرداخته­اند. این دو پژوهشگر چنین نتیجه گرفته­اند که «سن»، «درآمد»، و «مرحله زندگی» تأثیر متقابل و تفاوت عمده­ای بر روی رفتار گردشگر دارند. آنها همچنین اشاره می­ کنند که عوامل اجتماعی و جمعیت­شناختی به اشکال گوناگونی به محدودیت­های سطوح مختلف رفتار گردشگری تأثیر می­گذارند (کاتیاپورنپانگ و میلر، ۲۰۰۹).
کارنیرو و کرامپتون (۲۰۰۹) در مقاله خود با عنوان «تأثیر درگیری، آشنایی و محدودیت­ها بر جستجوی اطلاعات مقصد» به بررسی تأثیر درگیری، آشنایی و «محدودیت­های ساختاری» بر روی نحوه جستجوی اطلاعات در دو پارک ملی در کشور پرتغال ­پرداخته­اند و بدین نتیجه رسیده ­اند که مشکلات و محدودیت­های «مالی» مردم را تشویق به جستجوی اطلاعات می­ کند، اما محدودیت­های «زمان» و «قابلیت دسترسی» هیچ تأثیری بر روی جستجوی اطلاعات اعمال نمی­کنند (کارنیرو و کرامپتون، ۲۰۰۹).
با توجه به پژوهش­هایی که بدانها اشاره گردید، می­توان گفت اکثر پژوهش­هایی که درباره محدودیت­های مسافرت انجام شده، کمّی بوده ­اند. اما چند استثنا وجود دارد که به صورت کیفی به بررسی این موضوع پرداخته­اند.. برای مثال:
هادسون و گیلبرت (۱۹۹۹) برای توصیف بهتر محدودیت­های درون فردی، میان فردی و ساختاری از رویکردهای توصیفی برای مشارکت­کنندگان اسکی استفاده کردند. در نهایت، پژوهش­ها نشان داد که محدودیت­های متفاوت شرکت­ کنندگان و کسانی که شرکت نمی­کنند، مانع استفاده مناسب می­ شود (هادسون و گیلبرت، ۱۹۹۹).
دنیلز، رودگرس و ویگینز^[۱۳۲] (۲۰۰۵) از شرح­های نوشته شده که توسط افراد معلول پر شده بودند، استفاده کردند. تحلیل الگوی مقایسه­ ای یک ویژگی که به عنوان ابزار تحلیل توصیفی به کار می­رود، برای تحلیل این شرح­ها مورد استفاده قرار گرفت (دنیلز و همکاران، ۲۰۰۵).
از طرف دیگر، با توجه به ماهیت محدودیت و به منظور شناسایی انواع محدودیت­های پیش روی گردشگران، بایستی سایر جنبه­ های گردشگری نیز مورد بررسی قرار گیرند؛ چرا که، این مسأله عموماً در کنار متغیرهای دیگری چون رضایت، مشارکت در سفر، وفاداری، تصویر برند، انگیزه و… مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه به برخی از پژوهش­هایی اشاره می­ شود که علی­رغم این که به طور مستقیم به موضوع محدودیت­های سفر و گردشگری نپرداخته­اند، اما به طور غیرمستقیم با این موضوع در ارتباط می­باشند:
کرامپتون (۱۹۷۹) معتقد است که عوامل رانشی^[۱۳۳]، انگیزه­ های روان­شناختی و اجتماعی هستند که از درون گردشگر نشأت می­گیرند. عوامل کششی^[۱۳۴] نیز انگیزه­هایی هستند که مقصد، تحریک­کننده آنهاست و ناشی از تأثیر مقصد و جاذبه­های آن بر روی گردشگر می­باشند. کرامپتون ۹ عامل رانشی و ۹ عامل کششی را شناسایی کرده است که بر انتخاب نوع سفر و نوع مقصد تفریحی اثر می­گذارند.
هادسون (۲۰۰۰) در مقاله­ای با عنوان «بخش­بندی گردشگران بالقوه: محدودیت­ متفاوت بین مردان و زنان» به اندازه ­گیری ادراک شرکت­ کنندگان فعلی و بالقوه اسکی از محدودیت­های «درون فردی»، «میان فردی»، و «ساختاری» پرداخته است. هادسون در این تحقیق به این نتیجه می­رسد که تفاوت بسیار زیادی در سطح محدودیت­های درون فردی میان مردان و زنان وجود دارد. این محدودیت­ها در ۳۰ نوع و در سه سطح درون فردی، میان فردی و ساختاری مورد بررسی قرار گرفته­اند.
از نظر باسالا و کلنوسکی^[۱۳۵] (۲۰۰۱) زبان و ارتباط کلامی یکی از پنج ریسک مهم ادراک­ شده توسط گردشگران در طول سفر است. یکی از مسایل عمده و مهم در زمینه گردشگری بین ­المللی همواره بحث فرهنگ و زبان بوده است. اگر چه فرهنگ، زبان و مذهب همیشه جزو عوامل تهییج­کننده سفر به شمار می­آیند، اما اغلب، مشکلات فراوانی را نیز ایجاد می­ کنند؛ به همین دلیل، جزو موانع و محدودیت­های اساسی سفر به شمار می­روند (باسالا و کلنوسکی، ۲۰۰۱).
مانی و کراتز^[۱۳۶] (۲۰۰۳) در پژوهش تطبیقی خود درباره گردشگران آلمانی و ژاپنی بازدیدکننده از امریکا دریافتند که فرهنگ بر منابع اطلاعاتی مورد استفاده، خصوصیات سفر، و گروه همسفران تأثیر می­ گذارد. از نظر ریزینگر و ماووندو^[۱۳۷] (۲۰۰۵) فرهنگ ملی (ارزش­های مربوط به فرهنگ­های مختلف)، شخصیت و انگیزه سفر تا حد زیادی با پریشانی، امنیت و ادراک خطر سفر مرتبط است (هرگسل^[۱۳۸]، ۲۰۰۶).
برلی و مارتین^[۱۳۹] (۲۰۰۴) موارد زیر را به عنوان متغیرهای تصویر ادراک­ شده (بسته به پژوهش خود) بر می­شمارند:
منابع طبیعی: آب و هوا، تنوع و منحصر به فرد بودن، مناطق حفاظت­شده طبیعی، دریاچه­ها، کوهستان، صحراها، پوشش گیاهی و جانوری، سواحل شنی و صخره­ای، دما، بارش، رطوبت، ساعات آفتابی، زیبایی مناظر، کیفیت آب دریا، و تراکم جمعیت در سواحل.
زیرساخت­های عمومی: پیشرفت و کیفیت زیرساخت­های حمل و نقل، پیشرفت خدمات سلامت، پیشرفت زیرساخت­های مالی ـ تجاری، جاده­ها، فرودگاه­ها و بنادر، حمل و نقل عمومی و خصوصی، میزان پیشرفت ساخت و سازها، پیشرفت تکنولوژی ارتباطات.
زیرساخت­های گردشگری: هتل و اقامتگاه­ها، بارها و مشروب­فروشی­ها، گردش در مقصد، مراکز گردشگری، رستوران، سهولت دسترسی به مقصد، شبکه اطلاعات گردشگری.

متوسط

زیاد

خیلی زیاد

باید توجه داشت که ارزش هایی مثل ۸، ۶، ۴، ۲ ارزش های واسطه بین دو ارزش دیگر می باشند و ارزش های صفر و ده، کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.
این نوع اندازه گیری، با سه فرض زیر انجام می شود:
۱- به طور مثال، فاصله بین خیلی کم و کم، برابر با فاصله بین زیاد و خیلی زیاد می باشد.
۲- فرض بر این است که امتیاز ۹، سه برابر، بیشتر از امتیاز ۳ است.
۳- ترکیب ارزش ها (جمع ، تفریق، ضرب و تقسیم) برای شاخص های مختلف، مجاز است؛ زیرا اختلاف بین هر دو ارزش مخصوص، برای هر شاخص مفروض، یکسان است. این سه فرض، مقیاس ترتیبی را به فاصله ای تبدیل می کند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

مفهوم بی مقیاس سازی :
نکته دیگر در شاخص های یک ماتریس تصمیم گیری ، وجود شاخص های مثبت و منفی با هم ، در یک ماتریس می باشد. در کنار این قضیه، شاخص های کمی ، دارای یک بعد خاص می باشد ، مثل ریال ، کیلوگرم ، متر ، و … . به منظور قابل مقایسه شدن مقیاس های مختلف اندازه گیری ، باید از “بی مقیاس سازی” استفاده کرد که به وسیله آن، مفادیر شاخص های مختلف، بدون بعد شده و جمع پذیر می شوند .
مدل های تصمیم گیری چند شاخصه
مدل های مختلفی برای تصمیم گیری چند شاخصه وجود دارد که معروف ترین آنها عبارتند از: ELECTRE, TOPSIS, SAW و AHP .
۲-۳-۳- روش AHP :
روش AHP^[27] توسط فردی عراقی الاصل به نام ساعتی(۱۹۸۰)^[۲۸]، پیشنهاد شد. این روش، مانند آنچه در مغز انسان انجام می شود، به تجزیه و تحلیل مسایل می پردازد. AHP تصمیم گیرندگان را قادر می سازد اثرات متقابل و همزمان بسیاری از وضعیت های پیچیده و نامعین را تعیین کنند. این فرایند، تصمیم گیرندگان را یاری می کند تا اولویت ها را بر اساس اهداف، دانش و تجربه خود تنظیم نمایند؛ به نحوی که احساسات و قضاوت های خود را به طور کامل در نظر گیرند. برای حل مسایل تصمیم گیری از طریق AHP باید مساله را به دقت و با همه جزییات، تعریف و تبیین کرد و جزییات آن را به صورت ساختار سلسله مراتبی ترسیم نمود. AHP بر اساس سه اصل زیر استوار است:
الف) اصل ترسیم درخت سلسله مراتبی
ب) اصل تدوین و تعیین اولویت ها
ج) اصل سازگاری منطقی قضاوت ها (قدسی پور۱۳۷۵)
اکنون هر یک از سه اصل زیر را شرح می دهیم.
الف) اصل ترسیم درخت سلسله مراتبی
بر اساس این اصل، درک یک مساله در حالت کلی و پیچیده، برای انسان کاری دشوار است و ممکن است ابعاد مختلف و مهم مساله مورد نظر، مورد توجه قرار نگیرد. از این رو تجزیه یک مساله کلی به چندین مساله جزیی تر، در درک مساله بسیار کارساز می باشد. در واقع، تجزیه یک مساله بزرگ تر به مسایل کوچکتر بیانگر روابط موجود بین عناصر کوچک تر است، به گونه ای که با انجام این عمل، روابط و مفاهیم مساله مورد تصمیم گیری و همچنین ارتباط هر عنصر با عناصر دیگر، به دقت درک می شود. با این کار، “درخت سلسله مراتبی تصمیم” به وجود می آید و در درک مساله، کمک قابل توجهی می کند. نمونه زیر یک موقعیت تصمیم گیری را به صورت درخت سلسله مراتبی تصمیم گیری نمایان می سازد. برای درک کامل فرایند تحلیل سلسله مراتبی، می توان مساله زیر را مورد توجه قرار داد. (اصغرپور۱۳۷۶)
ب) تعیین اولویت ها
انسان نمی تواند یک مساله را به طور کلی درک نماید. بنابراین آنها را به مسایل کوچک تر تجزیه می کند و با توجه به معیارهای مشخص بین آنها مقایسات زوجی انجام داده و برتری یک گزینه بر گزینه دیگر را مشخص می نماید. سپس این نتایج وارد مدل های مختلف تصمیم گیری شده تا درک بهتری از کل سیستم ارائه شود.
ج) سازگاری منطقی قضاوت ها
ذهن انسان می تواند به نحوی بین اجزا رابطه برقرار کند که بین آنها سازگاری و ثبات منطقی وجود داشته باشد. سازگاری در دو مفهوم به کار می رود:
۱- ایده ها و اشیاء مشابه با توجه به ارتباطشان، در یک گروه قرار می گیرند. برای نمونه یک انگور و یک مهره، از نظر معیار گردی، در یک گروه قرار می گیرند، ولی اگر معیار مورد نظر طعم باشد، بین این دو ارتباطی وجود ندارد.
۲- معیار دوم، میزان ارتباط بین ایده های مختلف، با توجه به معیار خاص آنهاست. برای مثال، اگر معیار مورد نظر ما شیرینی باشد و بخواهیم شیرینی عسل، شکر و شیره ملاس را با هم مقایسه کنیم و شیرینی عسل ۵ برابر شیرینی شکر باشد و شیرینی شکر ۲ برابر شیرینی شیره ملاس باشد در این صورت عسل ۱۰ بار از ملاس شیرین تر است. در این مثال اگر شیرینی عسل ۴ برابر شیرینی شیره ملاس باشد قضاوت ها با هم سازگاری ندارند. این ارتباطات تأثیر نسبی اجزای هر سطح را به اجزای سطوح بالاتر نشان می دهد.
الگوریتم AHP
در این مرحله با مدل AHP مساله را تجزیه و تحلیل کرده و آن را به چند قسمت ساده تر تجزیه می کنیم. پس از آن که گزینه ها و شاخص ها مشخص شد، بین شاخص ها مقایسات زوجی انجام می دهیم. در مرحله بعد، برای هر شاخص بین گزینه ها، مقایسات زوجی انجام می دهیم. سپس از الگوریتم زیر پیروی می کنیم:
الف) به هنجار ^[۲۹]کردن ماتریس مقایسات زوجی
ب) به دست آوردن میانگین حسابی هر سطر ماتریس به هنجار شده مقایسات زوجی (که به آن وزن های نسبی گفته می شود)
ج) ضرب وزن های نسبی شاخص ها در میانگین حسابی گزینه ها
د) رتبه بندی کردن گزینه ها .
بعد از این مرحله به سراغ” سنجش نرخ سازگاری” می رویم. به این منظور مراحل زیر را طی می کنیم:
گام ۱. محاسبه بردار مجموع وزنی (WSV) ^[۳۰]: ماتریس مقایسات زوجی (D) را در بردار وزن های نسبی ضرب کنید. به بردار حاصل،” بردار مجموع وزنی” گفته می شود.
WSV=D * W
گام ۲. محاسبه بردار سازگاری ^[۳۱](CV): عناصر بردار مجموع وزنی را بر بردار وزن های نسبی تقسیم کنید. به بردار حاصل،” بردار سازگاری” گفته می شود.
گام ۳. محاسبه بزرگترین مقدار ویژه ماتریس مقایسات زوجی^[۳۲]: برای محاسبه بزرگترین مقدار ویژه ماتریس مقایسات زوجی، میانگین عناصر بردار سازگار محاسبه می شود.
گام ۴. محاسبه شاخص ناسازگاری ^[۳۳](II): شاخص ناسازگاری به صورت زیر حساب می شود.
گام ۵. محاسبه نرخ ناسازگاری ^[۳۴](IR): به این منظور به ترتیب زیر عمل می شود:
در اینجا، IRI (شاخص ناسازگاری تصادفی^[۳۵]) مقداری است که از جدول مربوطه استخراج می شود. جدول شاخص ناسازگاری تصادفی، بر اساس شبیه سازی به دست آمده است و به صورت جدول ۲-۹- است :
جدول۲-۹. شاخص ناسازگاری تصادفی

۱۰

۹

۸

آلودگی محیط زیست
تلاش در جهت حفظ تمایزات فرهنگی و فردی
نگرانی در مورد افزایش کاربرد تکنولوژی به جای نیروی انسانی و در نتیجه افزایش بیکاری
حضور فعال­تر کشورهای رقیب مثل ترکیه در منطقه
محدودیت زیرساخت­ها مانند حمل و نقل
بروز حوادث غیرمترقبه
تبلیغات منفی و سوء توسط رسانه­های جمعی کشورهای خارجی
بزرگ­نمایی بخشی از ناامنی­های موجود در مرزهای شرقی کشور

منبع: نوبخت، محمدباقر و پیروز، الهام. (۱۳۸۷). توسعه صنعت گردشگری در ایران: موانع و راهکارها (چاپ اول). تهران: معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی.
۲-۳-۲ صنعت گردشگری در ایران: نگاهی بر محدودیت­های پیش روی گردشگران خارجی
ایران یکی از مهمترین کشورهای جهان از نظر وسعت و قدمت مکان­های تاریخی و فرهنگی به شمار می­رود (مشایی و همکاران، ۲۰۰۷). بر همین اساس، پتانسیل بسیار زیادی برای جلب گردشگران بین ­المللی دارد. متأسفانه کشورهای اروپایی و امریکا علی­رغم روابط پایدار خود با کشورهایی نظیر ژاپن، ترکیه، روسیه، کشورهای آسیای میانه و سایر کشورهای اسلامی (شیعه)، تمام تلاش خود را جهت انزوای بیشتر این کشور به کار می­گیرند. این امر مشکلات متعددی را برای گردشگران بین ­المللی ورودی به ایران ایجاد کرده است؛ برای مثال، تحریم­های بین ­المللی باعث افت خدمات خطوط هوایی داخلی ایران شده است. به گفته دولت امریکا، این تحریم­ها به دلیل مسأله انرژی هسته­ای ایران وضع شده ­اند. علی­رغم تمامی این مشکلات، ایران همچنان در مسیر رشد برای جذب گردشگران خارجی قرار دارد (کوپر و همکاران، ۲۰۰۱؛ کزاک، ۲۰۰۲؛ گلدنر و ریچی، ۲۰۰۶؛ لاوز و همکاران، ۲۰۰۶).
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

با توجه به این مسأله که سیاستمداران علاقه کمتری به گردشگری دارند، واضح است که این صنعت از نظر سیاسی و اقتصادی، در مقایسه با نفت و سایر بخش­ها صنعت کم­اهمیت­تری تلقی می­ شود. این عدم علاقه حتی در رابطه با گردشگری بومی بیشتر نمایان است. در حالی که باید برای گردشگری پتانسیل ایجاد گردد. نفت و گاز در قیاس با ارزش ذاتی خود در کشور، منافع اندکی را ایجاد می­ کند. هم­زمان، بیکاری در میان جوانان، یکی از عمده­ترین چالش­های اقتصادی و اجتماعی ایران است. جوانان زیر ۲۵ سال، ۷۵ درصد از کل جمعیت را تشکیل می­ دهند و در برخی نواحی شهری بالای ۵۰ درصد از این مردم جوان کار مناسبی ندارد. گردشگری علی­رغم ویژگی­های زیاد کاری و پراکندگی جغرافیایی آن به عنوان بخشی که می ­تواند فرصت­های کاری زیادی برای این گروه ایجاد کند، بسیار حائز اهمیت است (باتلر و هینچ، ۲۰۰۷).
از طرف دیگر، گردشگری میان دو نگرش دولت نسبت به آن قرار دارد: یکی نگرش نسبت به گردشگری به عنوان وسیله­ای برای دستیابی به منافع و پیشرفت اقتصادی، و دیگری به عنوان ابزاری جهت هدایت به سوی جهانی شدن و تهدید ارزش­ها و هنجارهای بومی (باتلر و هینچ، ۲۰۰۷).
حکومت ایران در این رابطه باید گام­های مؤثری بردارد تا به این تصور غلط در مورد خود پایان دهد. البته باید به این نکته نیز توجه داشت که آموزه­های اسلامی اجازه نمی­دهند که برخی اقداماتی که در کشورهای دیگر در مورد توسعه گردشگری انجام می­ شود در ایران نیز پیاده شود. این مسأله به همان شناخت و درک اسلام برمی­گردد که برای پیروان خود آن را حرام کرده است؛ مانند شنای مختلط زنان و مردان و حمام آفتاب گرفتن در سواحل که واکنش زیاد محافل بین ­المللی را به همراه داشته است (باتلر و هینچ، ۲۰۰۷).
بازاریابی گردشگری بین ­المللی^[۷۴] در ایران به وفور به وسیله مشکلاتی درباره تصور ملی در ارتباط با وابستگی­های سیاسی و منطقه­ای و همچنین موضوعات فرهنگی و اجتماعی، با چالش روبرو شده است؛ مخصوصاً حجاب برای زنان و ممنوعیت هر نوع مشروبات الکلی. برای مثال، شواهدی وجود دارد که برخی از متصدیان تور گردشگران چینی به پیشرفت صنعت گردشگری ایران تمایلی ندارند؛ زیرا، حجاب در ایران الزامی است (باتلر و هینچ، ۲۰۰۷). برخی از کشورهای خارجی در مورد ایران اقدام به تبلیغات منفی می­ کنند، مقررات کشور در مورد صنعت گردشگری در زمینه ورود گردشگران به ایران تسهیلات مناسبی را ایجاد نمی­کند. مراکز و جاذبه­های گردشگری ایران برای بازدیدکنندگان خارجی به طور مناسب آماده نیست (خانی، ۱۳۸۹).
فقر، عدم وجود استانداردهای لازم، کم بودن امکانات در جاذبه­های گردشگری، ارائه تصویر منفی از ایران توسط کشورهای غربی، جنگ­های پی در پی در بسیاری از کشورهای اسلامی (لبنان، سوریه، لیبی، عراق و…) که تصویری از جنگ را برای منطقه ارائه می­دهد، به اضافه امنیت داخلی ناکافی مانند نزاع­های داخلی و تقسیمات و جدایی­طلبی­های سیاسی (که برخی اوقات توسط کشورهای دیگر تحمیل می­ شود)، نگرش­های دولتی، سیاست­های نادرست گردشگری، جوسازی منفی رسانه­های غربی، نبود امنیت منطقه­ای (ناپایداری­های سیاسی مانند کشمکش در مرزهای پاکستان و هند بر سر مسأله کشمیر)، از موانع و مشکلات اساسی کشورهای اسلامی است که تصویر معینی را در اذهان گردشگران خارجی ایجاد می­ کند (تاج­زاده نمین^[۷۵]، ۲۰۱۳).
محیط سیاسی داخلی کشور ایران و روابط بین ­المللی، موقعیت جغرافیایی ـ سیاسی^[۷۶] ایران، ناآشنایی با کشور ایران به عنوان یک مقصد گردشگری، چالش­های عمده­ای هستند که صنعت گردشگری در برابر بازارهای عمده گردشگری با آن مواجه است. اگر چه تغییر شرایط سیاسی در ایران را نمی­ توان منکر شد، اما زمان بسیار زیادی لازم است تا دیوار عدم آشنایی و تعصبات کلیشه­ای نسبت به ایران از بین برود و به عنوان یک تصویر مفید گردشگری برای گردشگران به شماره می ­آید. موفقیت در یک بخش خاص از بازار هدف به عوامل زیادی وابسته است (بیتنر^[۷۷]، ۱۹۹۵؛ موسکاردو، موریسون، پیرس، لانگ و اولیاری^[۷۸]، ۱۹۹۶؛ لینهارت و فراستوسک^[۷۹]، ۱۹۹۸؛ پیرس و بنکندوروف^[۸۰]، ۲۰۰۶).
اما مسأله اینجاست که در چه زمانی و مکانی تصویری نامطلوب توسط عوامل دسته سوم ایجاد شده است؟
مردم یک جامعه دلایل بسیار زیادی برای بازدید از جوامع دیگر دارد. اما ترک آداب و شئونات ناشناخته خود که در یک جامعه دیگر هم ناشناخته است و به صورت وارونه تصویری از آن دو ارائه شده است، مطمئناً کار چندان ساده­ای نیست (کاتلر، براون و ماکنز^[۸۱]، ۱۹۹۹؛ آدامز^[۸۲]، ۲۰۰۳). دولت امریکا و متحدانش، میراث فرهنگی و تصویر ایران برای گردشگران خارجی بازدیدکننده از این کشور را با اسلام­گرایان افراطی و احتمالاً خطرناک به تصویر کشیده­اند (علوی و یاسین^[۸۳]، ۲۰۰۷؛ وفاداری و کوپر^[۸۴]، ۲۰۰۷). اما با توجه به این که گردشگری فرهنگی^[۸۵] بخش عظیمی از گردشگران بین ­المللی را با خود همراه کرده است، حداقل می­توان گفت که این مسأله ایران را به کشوری جذاب برای گردشگران تبدیل کرده است (کراچ و لابرن^[۸۶]، ۲۰۰۳؛ ریچاردز و ویلسون^[۸۷]، ۲۰۰۷؛ کوپر، گاتا و ایادز^[۸۸]، ۲۰۰۸). ایران کشوری ناآشنا با گردشگری نیست و از قدیم­الایام گردشگری در آن رواج داشته است. سالیان سال است که راه ابریشم غرب و شرق را به هم متصل کرده و رژه امپراتوری­های بزرگ در جاذبه­های آن تأثیرگذار بوده است (بوناویا^[۸۹]، ۲۰۰۴). اما متأسفانه آگاهی و مدیریت مسایل مربوط به گردشگران به تازگی در سیاست­های دولت آشکار شده است (مشایی^[۹۰]، ۲۰۰۵).
علی­رغم این که گردشگری ۹ درصد از کل مشاغل ایران برای جوانان دنبال شغل­های رده بالا را به خود اختصاص داده است و اهمیت آن برای دولت روز به روز بیشتر آشکار می­ شود، اما فقط رقم بسیار کمی از ورودی­های سال­های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ (که در حدود ۲ میلیون نفر بوده است) را به خود جلب کرده است. با این وجود، صنعت گردشگری ایران تحت رگبار مسلسل مسایل منفی و تصویر بد است و به شدت تحت تأثیر محیط سیاسی کشور و روابط بین­الملل آن قرار گرفته است (یورومانیتور^[۹۱]، ۲۰۰۷).
دولت ایران برای مقابله با این مشکلات، در سال­های اخیر تلاش کرده است تا با جدیت، چهره فرهنگی و تاریخی ایران را به نحو چشمگیرتری ارتقا دهد. ادغام سازمان­های گردشگری با اداره میراث فرهنگی و چندین اقدام دیگر در سال­های اخیر، نشان از اقدامات دولت ایران برای ارتقای چهره خود و تأثیرگذاری بر روی این صنعت است. مسئولان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ایران، معتقدند که ارتقای مؤثر این صنعت، باید در مقیاسی کوچک و در حوزه گردشگری فرهنگی باشد؛ چون، هنوز جامعه ایران آماده پذیرش انبوه گردشگران نیست (نقی^[۹۲]، ۲۰۰۰؛ وقاداری و کوپر، ۲۰۰۷). سیاست جذب و تغییر نگرش مردم جهان نسبت به ایران به عنوان یک مقصد گردشگری، همچنین تبلیغات تهاجمی علیه چهره ساختگی ایران توسط غرب در رسانه­های تصویری بین ­المللی، از جمله اقدامات صورت گرفته توسط مسئولان می­باشد. سازمان متولی گردشگری در ایران، در خلال سال­های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۷ در حدود ۱۰ میلیون دلار برای تبلیغات کشور ایران در رسانه­های بین ­المللی هزینه کرده است. بی بی سی، یورو نیوز، العربیه، الجزیره، ام بی سی، شبکه­ هایی بودند که تبلیغات در آنها به طور گسترده­ای پخش شد. ایران برای مبارزه با تبلیغات سوء رسانه­های غربی شروع به تأسیس رسانه­ای بین ­المللی با عنوان پرس تی وی^[۹۳] و با شعار جهانی سرشار از حقیقت کرد. این شبکه بین ­المللی حاذبه­های ایران را به طور گسترده­ای تبلیغ می­ کند (آی آر آی بی^[۹۴]، ۲۰۰۶).
سوای تمامی این برنامه­ ها برای جذب گردشگران، وزارت خارجه در ارتباط و هماهنگی با سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، تصمیم به صدور ویزا در فرودگاه­های کشور نمود و این خود گامی بزرگ برای جذب گردشگران بود؛ علاوه بر این، اشتیاق دولت برای جذب گردشگران را نشان می­داد. ایران، مطابق گزارشات یونسکو، از نظر داشتن جاذبه­های تاریخی و باستانی یکی از ۱۰ کشور برتر در جهان است. این کشور ۱۲۰۰۰ اثر ثبت شده ملی و رسمی دارد (مشایی، ۲۰۰۵).
با این حال، انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ باعث دگرگونی فضای کلی و تحریف واقعیات و منجر به تغییر شرایط اجتماعی و سیاسی و به خصوص گردشگری در تمامی وجوه شد. در سال ۱۹۷۰ در حدود ۶۰ درصد از کل گردشگران بین ­المللی ایران، امریکایی­ها بودند که سالانه مبلغی بالغ بر یک میلیارد دلار هزینه می­کردند. پس از انقلاب، این رقم دست­نیافتنی شد. به تبعیت از این تحولات، محدودیت­هایی در جامعه ایران ایجاد شدند که موجبات تمایز آن با جوامع دیگر، حتی سایر جوامع مسلمان، را فراهم آوردند. از جمله این محدودیت­ها می­توان به عدم گسترش سواحل دریا برای گردشگران، نگاه مذهبی به مسأله داشتن روابط جنسی خارج از ازدواج و مصرف مشروبات الکلی اشاره کرد (میدست­میرور^[۹۵]، ۱۹۹۸).
عوامل قانونی و دولتی از لحاظ نوع با سایر عوامل تعیین­کننده^[۹۶] متفاوت هستند. اما برای درک چارچوب ملی و بین ­المللی تحول تقاضا در سفر و گردشگری بسیار حائز اهمیت می­باشند. هدف بیشتر این قوانین و مقررات تأثیر گذاشتن بر عرضه است، تا تقاضا. با این حال، تأثیر آنها بر تقاضا نیز قابل توجه است. تمامی دولت­ها قوانین و مقررات را برای نگهبانی از سلامت و امنیت جامعه­شان و کنترل بهره ­برداری از زمین­ها و ساختمان­ها وضع می­ کنند و برای تخطی از آن جریمه تعیین می­ کنند. چنین مقرراتی بسیار مهم هستند و تمامی اشکال صنعت را تحت تأثیر خود قرار می­ دهند (میدلتون و کلارک^[۹۷]، ۲۰۰۱). اُبِر^[۹۸] (۲۰۰۱) جنبه­ های سیاسی گذرنامه را در جریان گذر گردشگران از مرزها بررسی نمود. منابع اصلی و جاذبه­ها باید توسط منابع و عوامل پشتیبان^[۹۹] حمایت شوند. این عوامل، زیرساخت­ها، راه­های دسترسی، منابع رفاهی و مهمتر از همه اراده سیاسی را شامل می­شوند. دسترسی به یک مقصد چالشی است که گرفتن روادید و خرید بلیط پرواز را در بر می­گیرد. در صورتی که اراده سیاسی به قدر کافی قوی باشد، منابع و عوامل پشتیبان، می­توانند آزاد شوند (باتلر و سانتیکال^[۱۰۰]، ۲۰۱۰). مقررات حمل و نقل هوایی عبارت است از مسیرهای پروازی، خطوط هوایی مجاز، تعداد پروازها، باند فرودگاه برای فرود یا پرواز، ظرفیت صندلی در هر مسیر و گاهی قیمت­هایی که نباید از مشتریان گرفته شود. حمل و نقل هوایی بر اساس توافقات بین دو کشور انجام می­ شود. آزادسازی تجارت و تحولات دیگر، حمل و نقل هوایی را به سوی رقابت آزاد جهانی سوق داده است. این تغییرات تأثیر زیادی بر تقاضای محصولات گردشگری دارد (میدلتون و کلارک، ۲۰۰۱).
نگرش­ها نسبت به گردشگری زیرمجموعه­ای از نگاه وسیع­تری است که به کیفیت مطلوب زندگی و چگونگی رسیدن به آن وجود دارد. این نگرش­ها در میان ملل مختلف متفاوت است. چنین نگرش­هایی تحت تأثیر تبلیغات اثربخش^[۱۰۱] و بازاریابی^[۱۰۲] صحیح قرار دارد. نگرش­های اجتماعی ـ فرهنگی در کنار عوامل اقتصادی و جمعیت­شناختی، اثر بسیار زیادی بر نگرش­ها نسبت به گردشگری و کیفیت زندگی دارد؛ زیرا، مردم با این عقاید و اندیشه­ های معمول پرورش یافته­اند (میدلتون و کلارک، ۲۰۰۱). نگرش منفی نسبت به گردشگری، به ویژه در جوامع مسلمان، بسیار اهمیت دارد؛ چرا که، قانون اساسی در کشورهای مسلمان بر مبنای اسلام تدوین شده است؛ حتی اگر قانون بر اساس اسلام نباشد، یافتن مرزی برای جداسازی دین از حکومت بسیار دشوار خواهد بود (باتلر و سانتیکال، ۲۰۱۰). بنابراین نگرش مسئولان و مردم نسبت به گردشگری و سایر مسایل، با ارزش­های مذهبی عجین شده است. در کشورهای مسلمان، علی­رغم مشکل گسترده بیکاری، از مشاغل صنعت گردشگری استقبال کمتری می­ شود؛ زیرا، گردشگری در این کشورها معمولاً پدیده­ای منفی تلقی می­ شود و به دلیل رواج مسایل جنسی، افراط در مصرف مشروبات الکلی، قمار، مواد مخدر، فیلم­های مستهجن و بی­بندوباری نکوهیده است (دین^[۱۰۳]، ۱۹۸۹).
برخی مذهب را عامل منفی در انتخاب مقصد می­دانند. در گردشگری می­توان از خرید و مصرف گوشت خوک پرهیز کرد؛ زیرا، ضرورتی در گردشگری ندارد. اما نمی­ توان ممنوعیت خرید و فروش و مصرف مشروبات الکلی در گردشگری بین ­المللی را نادیده گرفت. این مسأله برخی از گردشگران را از سفر به چنین کشورهایی باز می­دارد (باتلر و سانتیکال، ۲۰۱۰). از دیدگاه مدیران و تورگردانان و دفاتر خدمات مسافرتی تهران، ضوابط و قوانین اسلامی، باورها و اعتقادات مذهبی و آداب و رسوم، مانع توسعه گردشگری می­شوند (خانی، ۱۳۸۹). مسأله دیگر، با اشتغال زنان در گردشگری در ارتباط است و زمانی نمود پیدا می­ کند که شرکتی کارکنان خود را مجبور به پوشیدن یونیفرم خاصی بکند که با اصول اسلامی مغیارت داشته باشد. این مشکل در کل خاورمیانه و شمال افریقا وجود دارد. زنانی که با حجاب کامل و پوشش ­های تیره در محل کارشان حاضر می­شوند، به گردشگران حس تروریست بودن را القا می­ کنند. از طرف دیگر، گردشگران از صحبت کردن با آنان می­ترسند؛ زیرا، در اینکه چنین افرادی اجازه کار دارند یا نه، مرددند. مسایل مربوط به جذابیت ظاهری نیز وضعیت اشتغال در گردشگری را وخیم­تر می­ کند و باعث کاهش مطلوبیت نیروی انسانی در این بخش می­ شود (باتلر و سانتیکال، ۲۰۱۰).
اطلاعات در تصمیم ­گیری سفر نقش بسیار مهمی ایفا می­ کند. با توحه به این که گردشگری صنعتی مبتنی بر اطلاعات است، و مسافرت در زمره تصمیم ­گیری­های پیچیده محسوب می­ شود، گردشگر به فراخور نیازها و خواسته­ های خود نیازمند اطلاعات از کانال­های گوناگون می­باشد (تاج­زاده، ۱۳۸۸).
بی­نزاکتی، قمار، خوردن گوشت خوک و سایر غذاهای حرام، نوشیدن مشروبات الکلی و پوشیدن لباس­های نامناسب و آرایش غلیظ در اسلام ممنوع می­باشد (زمانی­فراهانی و آندرسون^[۱۰۴]، ۲۰۱۰).
۳-۳-۲ رسانه­های جهان، ایران واقعی و برنامه گردشگری ایران
امروزه تصویر ایران بسیار متفاوت از آن چیزی است که پیش از این در دنیا شناخته می­شد. تعداد ورودی­های دانشجویان در رشته­ های مختلف در دانشگاه­ها، ورود زنان پا به پای مردان به عرصه ­های دانشگاهی و اجتماعی، تولید ۹۵ درصد از نیاز دارویی کل کشور و بسیای مسایل دیگر چهره ایران را در عرصه بین­الملل دگرگون ساخته است (مرکز خبر سازمان ملل متحد^[۱۰۵]، ۲۰۰۷). جایگاه اجتماعی زنان در ایران پس از انقلاب امروزه در مرکز توجه رسانه ­ها قرار گرفته است. این امر بیشتر به منظور نشان دادن پوشش حجاب کامل برای زنان است که طبق قوانین اسلامی برای تمامی زنان ایرانی و خارجی (در ایران) اجباری می­باشد. رسانه ­ها با این کار به دنبال ارائه چهره خاصی از ایران هستند (خبرگزاری بی بی سی^[۱۰۶]، ۲۰۰۴؛ ام اس ان بی سی^[۱۰۷]، ۲۰۰۷).
درک از ایران در نگاه جهانی و به خصوص در نگاه گردشگران امریکای شمالی و اروپا آشفته بوده است (باتلر و هینچ، ۲۰۰۷). علی­رغم این که بیش از نیمی از دانشجویان دانشگاه­ها، بیش از نیمی از معلمان، و بیش از ۶۰ درصد کارکنان دولت در ایران را زنان تشکیل می­ دهند (آژانس خبرگزاری ایران^[۱۰۸]، ۲۰۰۷) و دولت ایران پس از انقلاب توانسته نقش­های متعددی را برای ایفا به زنان بسپارد، ولی با این حال، تمرکز رسانه­های غربی­ای که اخبار ایران را پوشش می­ دهند، بر یک چهره اسلام رادیکال و افراطی و قرون وسطایی است. با تمام این اوصاف، دولت ایران تصمیم گرفته است که طرح جامع گردشگری ملی خود را با نگاهی باز به صنعت گردشگری تدوین کند تا از طریق جوانب کلی آن، هم بتواند از سود مالی فراوان برخوردار شود و هم چهره منفی ایران در جهان را تغییر دهد (فلوندرز^[۱۰۹]، ۲۰۰۶).
افزون بر اینها، ساختارهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی موجود در کشورهای در حال توسعه منافع و مزایای حاصل از توسعه گردشگری را محدود می­ کند (شارپلی و تلفر^[۱۱۰]، ۲۰۰۷). صنعت گردشگری در کشور ما، چه گردشگری داخلی و چه گردشگری بین ­المللی هیچ گاه به توسعه مطلوب دست نیافته است و این امر نتیجه برنامه ­های تدوین شده بوده است. با توجه به غنای منابع گردشگری کشور، علت این امر عمدتاً در اتخاذ اهداف و سیاست­های نادرست و تنگناهای اجتماعی ـ اقتصادی و عدم توسعه ساخت اقتصادی و زیربنایی نهفته است (معصومی، ۱۳۸۷).
اولین طرح جامع گردشگری ایران در سال ۲۰۰۱ توسط شورای گردشگری ایران با حمایت UNDP و UNWTO شکل داده شد. تغییر و نوسازی تمامی جاذبه­های گردشگری دست ساخت و همچنین اماکن و امکانات گردشگری آسیب­دیده در طول جنگ تحمیلی، از جمله نخستین اقدامات در این عرصه به شمار می ­آید. روی هم رفته، می­توان اذعان داشت که مسأله­ای که منجر به وقوع انقلابی عظیم در صنعت گردشگری ایران، ارتقای چهره ایران در جهان و همچنین گشودن گره­های ارتباطی ایران با جهان شد، استراتژی گفتگوی تمدن­ها بود که بدین طریق برای جوانان بیکار، به ویژه در مناطق روستایی بالقوه، مشاغلی ایجاد شد؛ ارزهای خارجی برای گسترش رفاه اجتماعی به جامعه ایران سرازیر شد؛ و صنعت گردشگری ایران از منظر زیست­محیطی، پایداری و اجتماعی ـ فرهنگی گسترش یافت (ایتو^[۱۱۱]، ۲۰۰۱). اهمیت این موضوع زمانی آشکار شد که اولآً نخستین گام بزرگ در جهت توسعه این صنعت در کشور برداشته شد؛ ثانیاً آن زمان که سازمان ملل متحد سال ۲۰۰۱ را به عنوان «سال گفتگوی تمدن­ها» نامگذاری کرد. لازم به توضیح است که واژه «گفتگوی تمدن­ها» توسط سید محمد خاتمی، رئیس جمهوری سابق ایران برای نخستین بار استفاده شد. حال سوال این است که اگر چه شرایط بین ­المللی پایدار و ثابت به عنوان پیش­فرض گسترش و رشد صنعت گردشگری به حساب می ­آید، آیا خود این صنعت نیز می­توانست به باز شدن گره­های ارتباطی و سیاسی ایران با کشورهای دنیا منجر شود (فلوندرز، ۲۰۰۶).
مطالعه اقتصاد گردشگری ایران نشان می­دهد که تأثیر کلی این صنعت بر اقتصاد ایران در مقایسه با سایر بخش­های اقتصادی همچنان رقم بسیار پایینی را به خود اختصاص داده است؛ برای مثال، صنعت گردشگری تنها ۳/۳ از کل اشتغال در ایران در GDP را ازآن خود کرده است. در حالی که درآمد دولت از آن، به اندازه ۱۵/۰ از درآمد کل کشور است (ایتو، ۲۰۰۷). اگر چه آمار بسیار دقیقی از تمرکز درآمد گردشگری کشور ایران در دست نیست، اما با مطالعه روندهای گذشته می­توان گفت تمرکز اصلی آن بیشتر به شهرهای تهران، اصفهان، مشهد، شیراز و یزد بر می­گردد. به طور کلی، صنعت گردشگری در مسیر خود در راه توسعه و پیشرفت قرار دارد. هر چند در این راه با چالش­های بسیار عمیقی مواجه است که پیشتر بدانها اشاره گردید. همان­طور که بارها گفته شد، ثبات سیاسی نقش اساسی در گسترش این صنعت بازی می­ کند و نباید فراموش کرد که حتی اگر تمامی جاذبه­های جهان در ایران باشد، بدون ثبات سیاسی و صلح پایدار نمی­ توان گردشگران را به کشور خود جذب کرد. برنامه جامع گردشگری در راستای محقق ساختن و آزمودن جایگاه حال حاضر این صنعت می­باشد. از دیدگاه میان رشته­ای، همان­طور که بسیاری از مؤلفان اشاره کرده ­اند، پژوهش­ها و ارزیابی کامل منابع گردشگری ایران، امکانات، خدمات، زیرساخت­ها، نیروی انسانی، و مؤسسات آموزش فنی و حرفه­ای مورد نیاز است (ایتو، ۲۰۰۷). خروجی این کار این خواهد بود که میراث فرهنگی و گردشگری ایران بدون شک مهمترین پتانسیل کشور ایران خواهد بود. آثار و رویدادهای تاریخی شامل آثار ثبت­شده جهانی از ایران باستان تا دوره اسلامی، جاده ابریشم، تنوع جوامع قومی و روستاها، و سبک زندگی فرهنگی در دسترس به عنوان توانایی­های بالقوه ایران مطرح شده ­اند. علاوه بر آثار غنی میراث فرهنگی، کشور ایران دارای سرمایه ­های غنی و متنوع از آثار طبیعی است. آب و هوای گوناگون، پارک­های ملی و مناطق حفاظت­شده، جشمه­های آب گرم و سرد، لجن درمانی و… از توانایی­های بالقوه اکوتوریسم این کشور به حساب می ­آید (وفاداری و کوپر، ۲۰۰۷).
۴-۳-۲ گردشگری و سیاست در وضعیت کنونی ایران
صنعت گردشگری در دنیای کنونی بدون مشارکت دولت یارای وجود ندارد و این واقعیتی احتناب­ناپذیر است. به طور کلی، می­توان ادعا کرد که تنها دولت است که می ­تواند با ایجاد مرزهای سیاسی، امنیت، ثبات، ساختارهای قانونی و مالی که توسعه صنعت گردشگری نیز بدان نیازمند است، می ­تواند اعلان وجود کند (الیوت^[۱۱۲]، ۱۹۹۷).
در خصوص کشور ایران پس از خلع شاه سابق، سیاست خارجی و روابط بین ­المللی نقش کلیدی در توسعه و گسترش صنعت گردشگری ایفا کرده است و اساس آن را تشکیل داده است. در این میان، شاید بتوان گفت که مهمترین مسأله تعارض اساسی بین روابط ایران و امریکا، و همین­طور متحدانش می­باشد که سایر مسایل را نیز تحت تأثیر خود قرار داده است؛ مسایلی که از تغییر ایدئولوژی و ارزش­های فرهنگی در داخل جامعه ایران نشأت گرفته­اند (مهدوی^[۱۱۳]، ۲۰۰۴).
البته در سال­های اخیر، تلاش­ های بسیاری از سوی ایران برای معرفی و توضیح انقلاب اسلامی صورت گرفته است تا در نقطه مقابل تلاش­ های کشورهای اروپایی و امریکا بایستد که همواره درصدد ارائه تصویری نامناسب از ایران به دنیا بوده ­اند. در حالت کلی می­توان چنین ادعا کرد که ایران در طی سه دهه اخیر دوران بسیار متلاطمی را پشت سر گذاشته است. انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹، هشت سال جنگ تراژدیک با عراق، ناامنی کشورهای منطقه و همسایه ایران، داستان تحریم­های سازمان ملل متحد علیه ایران و شرایط سیاسی متغیر این کشور، همگی از جمله عواملی هستند که کشور و در رأس آن صنعت گردشگری ایران را تحت تأثیر قرار داده­اند. از زمان اتمام روابط بسیار خوب ایران با امریکا، تمامی تلاش­ها برای محدود ساختن روابط ایران با سایر کشورها نیز صورت گرفته است و این مسأله عامل اصلی اثرات منفی بر صنعت گردشگری ایران بوده است (فیاض­منش^[۱۱۴]، ۲۰۰۳).
۴-۲ مروری بر پژوهش­های گذشته
با اینکه از تاریخ گردشگری به مفهوم امروزی و جدیدش کمتر از یک سده می­گذرد، ولی مباحث و پژوهش­هایی که طی دهه­های اخیر در مورد صنعت گردشگری صورت گرفته به اندازه­ای بوده است که با اطمینان می­توان گفت کمتر زمینه علمی و تجاری بدین صورت توسعه و رشد روزافزون داشته است و پیش ­بینی­های معتبر حاکی از تبدیل شدن این پدیده به صنعت شماره یک در دهه آتی است؛ چنان که، در سال ۲۰۰۷ گذرنامه نزدیک به ۹۰۰ میلیون نفر در سراسر دنیا مهر شده و دارندگان این گذرنامه­ها به عنوان مسافر بین ­المللی شناخته شده ­اند (حیدری چیانه، ۱۳۸۷).
تا کنون پژوهش­های بسیاری در مورد تصمیمات گردشگران انجام شده است، که بیشتر با محدودیت­های زمانی و مکانی در ارتباط هستند (دلارت، اتما و لیند^[۱۱۵]، ۱۹۹۸). بخش اعظمی از پیشینه ادبیات پژوهش حاضر به عنوان زیرمجموعه­ای از علوم دیگر از جمله اقتصاد، جامعه ­شناسی و… صورت پذیرفته است که در ادامه به تفکیک پژوهش­های داخلی و خارجی بدانها پرداخته می­ شود:
۱-۴-۲ پژوهش­های داخلی
موحدی (۱۳۷۴) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان «بررسی عوامل مؤثر در عدم تمایل بخش خصوصی برای سرمایه ­گذاری در صنعت جهانگردی ایران» با طرح چند فرضیه پژوهش خود را انجام داده است. در یکی از فرضیات این پژوهش عنوان می­ شود که به نظر سرمایه ­گذاران بخش خصوصی قوانین و مقررات مربوط به صنعت گردشگری تسهیل­کننده نیست. داده ­های پژوهش از سه طریق مصاحبه با سرمایه­گزاران و مسئولین مرتبط با صنعت گردشگری، توزیع پرسشنامه در بین ایرانگردان و گردشگران، و همچنین مطالعه اسناد و مدارک جمع­آوری شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بخشی از مقررات حاکم بر این صنعت محدودکننده است و بخش دیگری که تسهیلاتی در آن در نظر گرفته شده است، ضمانت اجرایی ندارد و دستگاه­های مرتبط از اجرای آن امتناع می­ورزند که به نوعی نقض حقوقی و قانونی محسوب می­گردد. علاوه بر این، عدم تسهیل­کنندگی قوانین مربوط به صنعت گردشگری به عنوان عاملی در جهت عدم تمایل بخش خصوصی برای سرمایه­گزاری در این صنعت قلمداد می­ شود. پژوهشگر دلایل کمبود تقاضا برای گردشگری را ناشی از عوامل زیر می­داند:
هزینه خدمات این صنعت در مقایسه با کیفیت آن از نظر گردشگران رضایت­بخش نیست؛
تبلیغات مناسبی برای جذب و جلب گردشگران وجود ندارد؛ و
کیفیت محصولات صنایع دستی ایران برای گردشگران رضایت­بخش نیست.
مرسلی (۱۳۷۴) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود تحت عنوان «تخمین توابع عرضه و تقاضای توریسم خارجی در ایران» بیان می­ کند که فقدان تلقی مثبت نسبت به گردشگری از مشکلات جذب و توسعه گردشگری در ایران می­باشد.
ناصری (۱۳۷۵) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود تحت عنوان «شناسایی موانع مؤثر بر توسعه صنعت توریسم ایران و طراحی الگویی برای گسترش خوب توریست» به بررسی نظر جامعه آماری پژوهش، یعنی، گردشگران خارجی پرداخته است. وی در پژوهش خود چنین بیان می­ کند که عدم هماهنگی فرهنگ گردشگران برخی از کشورها با فرهنگ و ارزش­های حاکم، وجود سازمان­های موازی گردشگری و مشکلات سرمایه ­گذاری و صنعت تبلیغات از اهم مشکلات گردشگری کشورمان می­باشد.
سلیمی (۱۳۷۶) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان «بررسی موانع فکری، اجتماعی و فرهنگی گسترش توریسم در ایران از دیدگاه جامعه ­شناسی» به بررسی موانع موجود از دیدگاه جامعه­شناختی پرداخته است. جامعه آماری مورد نظر این پژوهش گردشگران خارجی بوده است.

توانایی تغییر سریع وضعیت بدن یا مسیر حرکت بدن با حفظ تعادل در فضا را چابکی می نامند. عواملی نظیر سرعت حرکت، سرعت عکس العمل، هماهنگی، تعادل و سیستم بینایی در چابکی تأثیر دارند. چابکی یکی از اجزای سرعت است، هرچند در چابکی تأکید بیشتری بر کاهش شتاب، واکنش سریع در تغییر جهت یا وضعیت بدن و شتاب گیری مجدد می شود. همانند سرعت، چابکی نیز به دو صورت عمومی (یا کل بدن) و موضعی (عضو یا اندام خاص) است. با توجه به تعریف، چابکی شامل دو حالت تغییر در وضعیت یا موفقیت بدن و تغییر در مسیر حرکت بدن است. در حالت تغییر وضعیت بدن، آزمودنی موقعیت بدنی خود را در کوتاه ترین زمان تغییر می دهد (مثلاً از حالت خوابیده به پشت به حالت ایستاده در می آید). اما در حالت تغییر مسیر حرکت بدن، ضمن اینکه آزمودنی با سرعت حرکت می کند، مسیر حرکت خود را به طور سریع تغییر می دهد (مانند رد شدن از بین موانع)
چنین می نماید که ویژگی «توانایی کنترل شده تغییر موقعیت و جهت با سرعت و دقت بسیار بالا» برای ورزشکاران رشته فوتبال و هر ورزش تیمی دیگری لازم است. با اینکه آزمون های چابکی متعددی در دست اند، اطلاعات کمی در این زمینه گزارش شده است. در این نمونه های اندک، فوتبالیست ها به طور معمول نتایجی در حدود ۹۹ درصد کسب کرده اند (آزمون دویدن چابکی ایلی نویز) باید یادآور شد که نرم های موجود، بر اساس ارزیابی نتایج همه ورزشکاران به دست نیامده اند و از این رو، انتظار می رود که ورزشکاران فراوان دیگر رشته های ورزشی نیز نتایج بالایی کسب کنند.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

آزمون ۲۰ یارد Pro Agility Dill برای سنین مختلف جهت اندازه گیری این مؤلفه به کار رفته است که البته این آزمون توانایی جداسازی بین گروه های سنی و سطوح مختلف بازی را ندارد. آزمون دوی چابکی ایلی نویز، که مسافت بیشتری را نیز شامل می شود، جایگزین این آزمون شده و الگوها و نتایج بیشتری را برای ما آشکار کرده است. فوتبالیست های عضو تیم ملی بسیار چابک اند و این ویژگی است که آنها را از دیگر ورزشکاران تمایز می دهد. به احتمال فراوان، ورزشکاران رشته های تیمی دیگر هم (مانند بسکتبال و هندبال)، نتایج مشابهی از خود به جای می گذارند.
تعادل
قابلیت فرد در حفظ بدن در یک وضعیت یا حالت را تعادل می نامند. به عبارت دیگر، توانایی حفظ پایداری بدن در وضعیت ثابت، در حال حرکت و یا در حین انجام یک مهارت را تعادل می گویند. همان طور که از این تعریف استنباط می شود، تعادل به دو صورت ایستا و پویا است. در حالت ایستا فرد باید بدن خود را در یک وضعیت ثابت نگه دارد؛ مانند حرکت بالانس سه پایه یا حرکت فرشته در ژیمناستیک. از طرفی در حالت پویا فرد باید تعادل خود را در حین انجام حرکت حفظ کند. مانند راه رفتن در روی چوب موازنه یا فرود آمدن پس از انجام حرکات نمایشی و انجام حرکات دیگر در ژیمناستیک.
جدول۲-۵- نتایج چند آزمون از آزمون های آمادگی جسمانی برای فوتبالیست های زن و مرد در سنین مختلف را نشان می دهد : (قراخانلو۱۳۸۷)
جدول ۲-۵. نتایج چند آزمون برای فوتبالیست های زن و مرد در سنین مختلف

جنس و سن بازیکن

سرعت (m/s)

پرش عمودی (cm)

چابکی ایلنوی (cm)

۳۰ متر رفت و برگشت (s)

آزمون بازیافت متناوب یویو

زنان
۶۴/۵
۲۶/۴۰
۲۶/۷۶
۵۲۸
زیر ۱۲
۵۹/۵
۸۴/۴۰
۷۱/۱۸
۳۶/۷۸
۵۳۰
زیر ۱۳
۹۷/۵
۸۲/۴۲
۱۱/۱۹
۶۴/۷۵
۵۸۶
زیر ۱۴
۸۲/۵
۸۹/۴۴
۷۹/۱۷
۸۸/۷۳
۷۵۶
زیر ۱۵
۰۷/۶
۵۴/۴۵