به منظور ارزیابی میزان کاربردی بودن و قابلیت اجرایی پروتکل فراتشخیصی مبتنی بر افکار تکرارشونده منفی، یک پژوهش مقدماتی از نوع طرح موردی^[۲۲۴] اجرا شد (اکبری و همکاران، زیرچاپ). نمونه پژوهش مقدماتی شامل سه مراجع مبتلا به اختلال­های اضطرابی و افسردگی همزمان بر اساس برنامه­ی مصاحبه­ی اختلال­های اضطرابی برای DSM-IV (ADIS-IV) بود که به مرکز مشاوره دانشگاه شریف و خدمات روانشناختی مراجعه کردند. ملاک­های ورود و خروج نمونه پژوهش همانند پژوهش اصلی بود. در این پژوهش برای تحلیل نتایج از تحلیل نموداری و ترسیمی، استفاده شد. مراجعین در مراحل خط پایه، پایان درمان و پیگیری یک­ ماهه، پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II)، پرسشنامه اضطراب بک (BAI)، پرسشنامه افکار تکرارشونده منفی (RTQ)، مقیاس عاطفه مثبت و منفی (PANAS)، مقیاس سازگاری اجتماعی و کاری (WSAS)، پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ) و مقیاس وسواسی اجباری یل براون (Y-BOCS) را تکمیل کردند. همچنین در طول جلسات درمانی BDI، BAI و PANAS به آزمودنی­ها داده شد. لازم به ذکر است برای اطمینان از ثبات خط پایه، آزمودنی­ها ابزارهای پژوهش را سه بار تکمیل کردند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

ب) یافته­های پژوهش مربوط به پژوهش مقدماتی

در جدول ۵-۴ ویژگی­های جمعیت شناختی و شرایط بالینی آزمودنی­های مورد مطالعه پژوهش ارائه شده است. همان­طور که در جدول ۵-۴ مشاهده می­شوید همه آزمودنی­ها علاوه بر یک تشخیص اصلی، به دو اختلال همراه، مبتلا هستند و از لحاظ وصعیت تأهل، هر سه مجرد می­باشند. بیمار دوم و سوم چند سال قبل از پژوهش، درمان شناختی رفتاری دریافت کرده ­اند و از بین آزمودنی­ها فقط بیمار دوم دارو مصرف می­کرد که قبل از شروع پژوهش میزان و نوع آن ثابت نگه داشته شد.
جدول ۵-۴٫ ویژگی­های جمعیت­شناختی و شرایط بالینی آزمودنی­های پژوهش

مصرف دارو
سابقه درمان
تشخیص همراه
مدت ابتلا
تشخیص اصلی
جنسیت
سن
آزمودنی

ندارد

ندارد

افسرده­خویی
وسواسی-اجباری

۴ سال

اضطراب فراگیر

زن

۲۲

بیمار اول

کلومیپیرامین
فلوکسیتین

درمان شناختی رفتاری

افسرده­خویی
اضطراب فراگیر

۷ سال

وسواسی- اجباری

مرد

۲۰

بیمار دوم

ندارد

درمان شناختی رفتاری

اضطراب فراگیر
وسواسی-اجباری

۵ سال

افسرده­خویی

زن

۲۳

بیمار سوم

(۲-۲۳)

(۲-۲۴)

(۲-۲۵)

(۲-۲۶)

سیگنال توالی منفی با بهره گرفتن از منفی زاویه فاز در تبدیل ‘de-qe’ بدست می‌آید. علاوه بر این اگر توالی صفر وجود داشته باشد از فرمول توان ثابت که در معادله (۲-۲۷) داده شده است استفاده می‌شود.

(۲-۲۷)

در مورد تکفاز، وجود یک سیگنال (x=x_ds) برای تبدیل برداری ‘de-qe’ کافی نیست، بنابراین نیاز به سیگنال دیگری داریم که متعامد با سیگنال موجود باشد به گونه‌ای که سیگنال جدید ۹۰ درجه از سیگنال موجود عقب‌تر باشد. این تاخیر را می توان به دو روش تحقق داد : تبدیل هیلبرت و روش تاخیر داده‌ها [۲۵],[۲۶]. روش دوم به دلیل پیچیدگی کمتر در الگوریتم کنترلی نسبت به روش اول ترجیح داده شده است. روش تاخیر داده ها بر اساس ثبت اطلاعات x_ds و استفاده از اطلاعات آن پس از یک چهارم دوره اصلی به عنوان خروجی x_qs می‌باشد. تبدیل ‘de-qe’ برای حالت تکفاز در معادله (۲-۲۸) داده شده است.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

(۲-۲۸)

۲-۴-۲-۲- کنترل‌کننده فیدبک
کنترل‌کننده فیدبک به گونه ای طراحی شده است که خطای حالت ماندگار برای ولتاژ مؤلفه اصلی بار برابر صفر شود. در شکل ۲-۱۳ مدار معادل تکفاز در قاب ‘de-qe’ برای سیستم SAF نشان داده شده است. در این مدار، امپدانس متقابل در قاب ‘de-qe’ در نظر گرفته نشده است، زیرا اندازه L_S در عملکرد SAF کوچک است.

شکل ۲-۱۳ : مدار معادل سیستم SAF در قاب ‘de-qe’.
اگر جداسازی هارمونیک به صورت کامل صورت گیرد جریان خط با ولتاژ بار هم فاز خواهد شد. در دیاگرام فازوری شکل ۲-۱۴ دیده می‌شود که اختلاف فاز کوچکی بین v_S1 و v_L1 به دلیل امپدانس کوچک خط وجود دارد. با تبدیل تعریف شده بیشتر ولتاژ بر روی محور ‘de’ می‌افتد. این بدین معنی است که v_L1,qe و i_S1,qe را می‌توان صفر در نظر گرفت. با توجه به اینکه v_S1,qe صفر است می‌توان آن را به عنوان مرجع برای تبدیل ‘de-qe’ در نظر گرفت. با این فرض مدار SAF به مدار تکفاز روی محور ‘de’ ساده شده، که در شکل ۲-۱۵ نشان داده شده است. در مدار ساده شده، یکسوساز به صورت یک ترانسفورماتور ایده آل با نسبت تبدیل N_v ( نسبت تبدیل AC/DC ) با نادیده گرفتن خواص غیر ایده‌آل یکسوساز از قبیل کموتاسیون و افت ولتاژ حالت وصل می‌باشد [۲۷]. با بهره گرفتن از نسبت تبدیل N_v خازن و مقاومت در سمت خروجی را به طرف اولیه ارجاع می دهیم که به صورت معادله (۲-۲۹) در می‌آید و مدار ساده شده آن به فرم شکل ۲-۱۶ خواهد شد.

(۲-۲۹)

شکل ۲-۱۴ : دیاگرام فازوری .

شکل ۲-۱۵ : مدار ساده شده سیستم SAF در محور ‘de’.

فرض کنید دو سیال متفاوت یکی در داخل و دیگری در خارج لوله و در یک جهت در طول لوله جریان دارند و سیال داخلی گرمتر از سیال خارجی است. بنابراین گرما از سیال داخلی به سیال خارجی منتقل می‌شود و درنتیجه دمای سیال گرمتر کاهش و دمای سیال سردتر افزایش می‌یابد. با توجه به شکل (۴-۳) سیال داخلی (گرمتر) در نقطه‌ی A بیشترین و در نقطه‌ی C کمترین دما را دارد. همچنین سیال خارجی(سردتر) در نقطه‌ی A کمترین و در نقطه‌ی C بیشترین دما را دارد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

شکل(۴-۳): آرایش موازی در مبدل‌های حرارتی[۴۰]
شکل (۴-۴) چگونگی تغییر دمای دو سیال را در طول لوله نمایش می دهد.
شکل(۴-۴): چگونگی تغییر دمای دو سیال را در طول لوله[۴۰]
همانطور که در شکل نشان داده شده‌ است، در نقطه‌ی A بیشترین اختلاف دما و در نتیجه بیشترین نرخ انتقال حرارت را داریم ولی در نقطه‌ی C کمترین اختلاف دما و در نتیجه کمترین انتقال حرارت را داریم. در جریان موازی دمای خروجی سیال سردتر نمی تواند از دمای خروجی سیال گرمتر بیشتر باشد.

• • مبدل‌های حرارتی با جریان مخالف(Counter-Current):

در این نوع از مبدل‌ها دو سیال همانگونه که در شکل (۴-۵) نمایش داده شده‌ است در خلاف جهت یکدیگر حرکت می‌کنند.
شکل(۴-۵): جریان مخالف در مبدل‌های حرارتی[۴۰]
فرض کنید دو سیال با جریان مخالف یکی در داخل و دیگری در خارج لوله جریان دارند و سیال داخلی گرمتر است. دمای سیال داخلی (گرمتر) در نقطه‌ی A بیشترین و در نقطه‌ی C کمترین مقدار را دارد. به عبارت دیگر دمای سیال داخلی از نقطه‌ی A به نقطه‌ی C کاهش می‌یابد. همچنین دمای سیال خارجی (سردتر) در نقطه‌ی C کمترین ودر نقطه‌ی A بیشترین مقدار را دارد. شکل (۴-۶) تغییر دمای دو سیال را در طول لوله نمایش می‌دهد.
شکل(۴-۶): چگونگی تغییر دمای دو سیال را در طول لوله در آرایش مخالف[۴۰]
در جریان مخالف، اختلاف دمای دو سیال در طول لوله تقریباً ثابت است ولی در جریان موازی اختلاف دما در ورودی بیشترین و در خروجی کمترین مقدار را دارد. در جریان مخالف، نرخ تبادل حرارت در طول لوله تغییرات اندکی دارد و دمای نهایی سیال گرمتر می‌تواند کمتر از دمای نهایی سیال سردتر است.
یکی دیگر از انواع تقسیم‌بندی‌های دیگر مبدل‌ها بر اساس نوع ساختمان و عملکرد می‌باشد که ‌این تقسیم‌بندی به شرح زیر است:

• • مبدل‌های دو لوله‌ای^[۲۲]

• • مبدل‌های حلزونی^[۲۳]

• • مبدل‌های صفحه‌ای^[۲۴]

• • مبدل‌های هوایی^[۲۵]

• • مبدل‌های پوسته و لوله^[۲۶]

در بین مبدل‌های فوق مبدل‌های پوسته و لوله تنها مبدل‌هایی هستند که توانایی تحمل فشارهای بالای bar30 و دماهای بالای ۳۶۰ را دارند. متداولترین و پرکاربردترین نوع مبدل‌های حرارتی که در صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرد، مبدل‌های حرارتی پوسته-لوله می‌باشد که برای کاربردهای مختلف و در اندازه‌های گوناگون طراحی و ساخته می‌شوند و از آنجا که مبدل‌های طراحی شده‌ از نوع پوسته و لوله می‌باشند لذا به بررسی این مبدل‌ها می‌پردازیم.
از مبدل‌های حرارتی پوسته-لوله به منظور تبخیر یک مایع یا کندانس کردن یک بخار و یا انتقال حرارت بین دو مایع استفاده می‌شود. اجزای تشکیل دهنده‌یک مبدل حرارتی پوسته-لوله عبارتند از: لوله^[۲۷]، صفحه لوله^[۲۸]، پوسته^[۲۹]، سر جلو^[۳۰]، سر عقب^[۳۱] ، تیغه^[۳۲] و دسته لوله^[۳۳].
این نوع از مبدل‌ها از تعداد زیادی لوله حاوی سیال که بخش خارجی آن با سیال دیگر در تماس می‌باشد تشکیل یافته و عمل انتقال حرارت از طریق سطح واسط که همان بدنه‌یا جداره لوله ‌است امکان می‌پذیرد، پس باید جنس لوله‌ها به گونه‌ای انتخاب گردد که علاوه بر استقامت، رسانای خوب گرما نیز باشند.
در مبدل‌های پوسته-لوله معمولاً دو صفحه ‌از جنس فلز در ابتدا و انتهای مبدل قرار می‌گیرد که به تعداد لوله‌های داخل مبدل، بر روی این ورقه‌ها سوراخ ایجاد شده ‌است و این لوله‌ها به صفحه‌لوله‌ از طریق جوش یا به طریقه‌ی مکانیکی متصل شده‌اند. دو سر مبدل یعنی سر جلویی و عقبی مبدل به گونه‌ای طراحی و ساخته می‌شود که سیال از یک سر مبدل وارد شده و به سمت ورودی لوله‌ها هدایت شود و پس از عبور از لوله‌ها وارد سر عقبی شده و در آنجا جمع‌ آوری گردد. سیالی که ‌از میان پوسته عبور می‌کند باید به گونه‌ای هدایت شود که در طی مسیر، بیشترین تماس را با سطح خارجی لوله‌ها برقرار نماید و فرایند انتقال حرارت به بهترین شکل صورت پذیرد. برای دستیابی به ‌این مهم از قطعه‌ای به نام بافل استفاده می‌شود. بافل‌ها به دو منظور در مبدل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. هدایت سیال و نگهداشتن لوله‌ها برای جلوگیری از لرزش و جابجایی و با نصب بافل‌ها جریان عبوری سیال در پوسته تقریباً عمود بر جریان عبوری سیال داخل لوله‌ها می‌شود که ‌این امر موجب افزایش انتقال حرارت و در نتیجه ‌افزایش راندمان کار می‌گردد.

• • انواع مبدل‌های پوسته-لوله

مبدل‌های حرارتی پوسته-لوله با مقطع دایره‌ای که در پوسته‌ای استوانه‌ای شکل نصب شده‌اند ساخته می‌شوند، بطوریکه محور لوله‌ها موازی با محور پوسته است. این مبدل‌ها بصورت وسیعی بعنوان خنک‌کن‌، چگالنده و پیش‌گرمکن در نیروگاه‌ها و به عنوان مولد بخار در نیروگاه‌های هسته‌ای و در صنایع فرایندی و شیمیایی استفاده می‌شود. ساده‌ترین شکل از یک چگالنده‌ی نوع پوسته-لوله‌ی افقی به همراه اجزاء در شکل (۴-۷) نشان داده شده است.
شکل(۴-۷): چگالنده‌ی نوع پوسته-لوله‌ی افقی[۴۰]

1. 1. مبدل‌های سر ثابت(Fixed Tube Sheet Exchangers)

در مبدل‌های نوع سرثابت، صفحه لوله‌ها به پوسته جوش یا به وسیله پیچ و مهره محکم شده است، لذا با تغییرات درجه حرارت جائی برای انبساط لوله و پوسته به طور جداگانه وجود ندارد. انبساط یا انقباض هر یک از این دو جزء به تنهایی ممکن است موجب شکستن و یا خمیدگی لوله‌ها شود، لذا تغییرات درجه حرارت دو سیال که با هم تبادل حرارت می‌کنند نباید زیاد باشد. برای غلبه بر این مشکل معمولاًاز اتصالات انبساطی^[۳۴] روی پوسته‌ی مبدل استفاده می‌شود. وقتی که لوله و پوسته سرد شوند اتصال انبساطی و لوله‌ها منقبض می‌شوند و کشش وارده بر نقاط جوش‌خورده کاهش می‌یابد. به دلیل مشکلاتی که در بازرسی و تمیز کردن مبدل‌های سر‌ثابت وجود دارد عموماًدر جایی استفاده می‌شوند که احتمال کثیف شدن پوسته محدود باشد.

1. 1. مبدل‌های سر‌شناور: (Floating Head Heat Exchanger)

در این نوع مبدل‌ها، یکی از صفحه لوله‌ها بین کانال^[۳۵] و پوسته، پیچ و مهره شده و در وضعیت ثابتی قرار می‌گیرد، اما صفحه لوله‌ی دیگر در داخل پوسته به صورت شناور در آمده، امکان انبساط یا انقباض برای هر یک از دو جزء حامل سیال یعنی لوله و پوسته وجود دارد. از این رو تغییرات درجه حرارت دو سیالی که با هم تبادل حرارت می‌کنند هر چند که زیاد باشد اشکالی ایجاد نخواهد کرد.
بعد از باز کردن صفحه‌ی ثابت، دسته لوله و سر شناور را می توان مانند یک واحد یکپارچه بیرون کشید. بدین طریق امکان تمیز کردن و بازرسی قسمت خارجی لوله‌ها میسر می‌گردد. ایراد این مبدل‌ها فاصله نسبتاً زیاد بین پوسته و لوله می‌باشد. این فاصله برای تطبیق دادن صفحه شناور لوله‌ها با پوسته می‌باشد. چون در این فضا نمی‌توان لوله‌ای به کار برد، این فضا بلا‌ استفاده می‌ماند و در نتیجه در مقایسه با مبدل‌های سرثابت، به ازای یک قطر معین پوسته دارای تعداد لوله‌ی کمتری بوده و بازده این مبدل‌ها کاهش می‌یابد.

1. 1. مبدل با لوله‌های U شکل: (U–Tube Exchanger)

این نوع مبدل حرارتی فقط دارای یک کانال و یک صفحه لوله می‌باشد، از این رو در مقایسه با سایر مبدل‌ها از نظر اقتصادی مناسب‌تر می‌باشد. در این مبدل‌ها، ورودی و خروجی لوله‌ها از طریق یک کانال که به دو قسمت تقسیم شده است، صورت می‌گیرد. همانطور که از نام این مبدل حرارتی پیدا است لوله‌ها به شکل حرف لاتین U ساخته می‌شوند. با باز کردن پیچ و مهره‌ها، کانال از پوسته جدا می‌شود و صفحه لوله‌ها و دسته لوله‌ها را می توان از پوسته خارج نمود به طوری که امکان تمیز کردن و بازرسی قسمت داخلی لوله‌ها وجود دارد، از طرفی نمی‌توان جریان‌های حاوی مواد جامد و کثیف را به خاطر ایجاد ساییدگی در خم موجود در لوله‌ها استفاده کرد. این مبدل‌ها برای سیالاتی به کار می‌روند که تغییرات درجه حرارت زیادی داشته باشند، زیرا انتهای U شکل لوله‌ها، امکان انبساط و انقباض را تا حد زیادی به وجود می‌آورد. از معایب این نوع مبدل‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. 1. امکان تعویض و یا تعمییر لوله‌های داخلی وجود ندارد لذا در صورت خرابی، باید این لوله‌ها مصدود شوند.

1. از آنجا که لوله‌های داخلی دارای انحنای بیشتری هستند لذا باید دارای ضخامت بیشتری باشند.

الف ) آب نماها:
آب عنصری ارزنده برای ایجاد نشاط در زندگی شهری است و لذا این امر ایجاد آبنماها را توجیه می کند. از زمان شروع توسعه فضاهای سبز، آب جزء عناصر منظر ساز شد. بطور کلی آب نماها شامل حوضچه هایی کم عمق است که اغلب دارای فواره های متعدد همراه با چراغهای رنگین میباشد. معمولاً این حوضچه ها بین ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر بوده و با مصالح ساختمانی مختلف بر حسب شکل و فرمی که طرح درنظر می گیرد ساخته می شوند. گاهی این حوضچه ها دارای پا شویه های خارجی و یا بدون آن می باشد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

آب نماها گاهی به صورت مطبق یا اشکال متنوعی تعبیه می شوند. گاهی اوقات مجسمه های مختلف به عنوان سمبل یا رساندن منظوری در کنار یا داخل آب نما قرارداده می شود ولی آنچه که باید توجه داشت انتخاب نوع مجسمه و تناسب آن با نوع منظره می باشد. گاهی در کناب آب نما بجای مجسمه ها گلدانهای سنگی بزرگ قرارمی دهند .بزرگی و کوچکی آب نما باید متناسب با ابعاد هندسی و فضای محل باشد یا بعبارت دیگر اختلال بین طول و عرض آب نما به گونه ای باشد که عرض آن کمتر بوده تا آب نما بزرگتر جلوه یابد هرچه عرض بیشتر باشد آب نما کوچکتر و فشرده تر بنظر می رسد.
ب- استخر و برکه های طبیعی
احداث استخر و برکه ها در هوای پارک و زیبائی آن بسیار موثر بوده و باید توجه به انواع گیاهانی که در داخل یا نزدیک به آن کاشته می شوند کاملاً توجه داشت. ممکن است اینگونه استخرها و برکه ها دارای اعماق مختلف بوده و در نزدیکی منطقه جنگل کاری شده یا در وسط پارک یا در کنار بعضی از قسمتهای گلکاری وسیع احداث می شود.

د – دستشوئی و توالت
برای رفاه بیشتر و تامین بهداشت و نظافت گردشگران در نقاط مختلف پارک محوطه هائی برای نظافت و شستشو منظور می گردد این فضاها معمولاً در مکانهائیکه دور از ساختمانهای رستوران، کافه ها ، تاتر و سینما قرارداد چرا که حول و حوش این ساختمانها از نظر بهداشت عمومی معمولاً دستشوئی و توالت منظور شده است لذا مناسب است سرویسهای عمومی در داخل یا مجاور محوطه های جنگلکاری، خیابانهای فرعی، باغ کودکان، باغ وحش و ….
– نیمکت
یکی از وسائل ضروری و مورد نیاز در پارک وجود نیمکت یا نوعی وسیله ی استراحت برای بازدید کنندگان می باشد. نیمکتها با اشکال مختلف و اندازه های متفاوت ازمصالح متنوع ساخته می شود. آنچه که حائز اهمیت است و یک طراح باید به آن توجه کند شناخت موقعیت پارک و محل نصب و قراردادن نیمکت در محلهای ضروری و مناسب است. زیرا به همان اندازه که وجود نیمکت در پارک می تواند ضروری باشد، موقعیت قراردادن آن در محلهائی نامناسب می تواند موجب خستکی و دل زدگی کنندگان گردد.
تعداد نیمکت در پارک خود مسئله ای است که طرح باید به آن توجه داشته باشد زیرا کمبود و یا تعداد زیاد نیمکتها در هر دو حالت می تواند مشکلاتی را از نظر رفاهی ایجاد نماید. بنابراین بعنوان راهنمائی توصیه می شود نیمکتها و یا وسائل استراحتی را در خیابانها اصلی و فرعی جنگل با رعایت فاصله و همچنین در حاشیه خیابانهای اصلی و یا در سطح چمن یا در کنار محوطه های گلکاری ، کنار استخرها برکه ها و آب نما و … تعبیه نمود.
نیمکت ها می تواند در داخل جنگل از چو و یا بقایای کنده های درختان بحالت طبیعی مورد استفاده قرار گیرد. لازم است در کنار یا نزدیک محلهائی که نیمکتها قرار گرفته اند ظروفی که قسمت بیرونی آنها از چوب ساخته شده و یا رنگهای متنوع رنگ آمیزی شده اند برای استفاده قرارداده شود. همچنین از ظروف مخصوص آشغال در نقاط حساس و خیابانهای اصلی و فرعی پارک باید استفاده شود.
– وسایل بازی کودکان
وسایل یکی از عناصر مهم پارکهای شهری و به ویژه پارکهای کودکان به شما می رود. تجهیزات بازی، که اغلب فلزی هستند، دویدن ، پریدن، سرخوردن، آویزان شدن، تاپ خوردن، پنهان شدن و به طور کلی زمینه جنب و جوش خاص کودکان و نوجوانان را فراهم می آورند. اغلب این وسایل از چوب، پلاستیک و آهن تشکیل شده اند، هنگام ساخت سعی می شود در این وسایل یکپارچگی ایجاد شود.
ح – زمینهای ورزشی
یکی دیگر از تشکیلاتی که در پارکهای عمومی وجود آن تقریباً ضروریست ایجاد زمینهای ورزشی می باشد انواع و تعداد زمینهای ورزشی در پارکها بستگی به بزرگی و کوچکی پارک دارد.
معمولاً در پارکهای کوچک قطعاتی را که نزدیکی جنگل یا بیشه قراردارد به زمینهای ورزشی مانند تنیس، بسکتبال، والیبال و … اختصاص می دهند. در پارکهای بزرگ برنامه ریزیهای ورزشی و زمینهای مربوطه یا سالنهای سرپوشیده بطور مستقل و جداگانه انجام می گیرد. در اینگونه پارکها بر حسب طبیعت و موقعیت آن، مطابق با اصول استاندارد ورزشی انواع زمینهای ورزشهائی مانند زمین فوتبال، استخرهای شنا برای سنین مختلف و دیگر ورزشهای دسته جمعی را که در هوای آزاد میسر است احداث می نمایند.
در پارکهای بزرگ گاهی به منظور زنده و فعال نگاهداشتن پارک در فصولی که امکان استفاده کمتری از فضای آزاد وجود دارد، سالنهای کوچک مقدور است احداث می گردد. مناسب است در اطراف سالن و زمینهای ورزشی با رعایت اصول صحیح ورزشی در فواصلی دیوارهای سبز و درختان پا بلند غرس شود. در اطراف سالنها می توان طرحهائی از گلکاری یا گیاهان همیشه سبز بمرحله اجرا در آورد.
– زمینهای بازی کودکان
در پارکهای عمومی قطعاتی را به منظور سرگرمی و بازی کودکان در نزدیکی استخرها جنگلها یا قسمتهائی که بزرگسالان بتوانند دورادور کودکان را تحت نظر داشته باشند احداث می گردد. اینگونه زمینها باشکال مختلف با وسائل بازیهای متنوع و ماسه های نرم و کاملاً شسته شده مجهز می شوند و برای کنترل و نگهداری بچه ها در اطراف زمین نیمکتهائی نصب میکنند تا در ضمن آنکه کودکان احساس استقلال مینمایند والدین و مربیان نیز در روی نیمکت استراحت و مراقبت نمایند.
معمولاً اینگونه زمینها باید از محل تردد وسائل نقلیه داخل پارک کاملاً دور باشد زمینهائی که در تابستان مورد استفاده قرار می گیرد باید توسط درختان جنگلی یا دیوارهای سبز و بلند محصور و احاطه شده باشد. آنچه که مسلم است در کنار این زمینها وجود بوفه ها و دستشوئی و توالت ضروری است.
قابل توجه است در داخل شهرها بر حسب موقعیت و امکانات هر ناحیه فضاهائی را برای سطوح به پارکهای کوچک کودکان اختصاص می دهند. در اینگونه پارکها انواع وسائل بازی و سرگرمی جهت استفاده کودکان نصب و برقرار می شود. در صورتیکه فضای وسیعی برای ایجاد پارک کودکان در اختیار باشد ممکن است بطور خیلی محدود قسمتهای گلکاری و چمنکاری در آن ایجاد گردد در غیر اینصورت نیاز به قسمتهای گلکاری ندارد. در اینگونه پارکها چمن منحصراً به منظور تزئین نمی باشد بلکه برای ایجاد فضائی سبز و متنوع و فضائی است که در سطح محدود چمنکاری میکنند.
فضاهای سبز غیر فعال :
بطور کلی فضاهای سبز غیر فعالی شامل موارد زیر می باشد.
– معابر شامل دسترسی ها پیاده رو، دسترسی های کندرو، دسترسی های تندرو و دسترسی های خیلی تندرو – کمربندهای سبز – میدانها

نکات مهم در بکارگیری گیاهان در احداث فضای سبز:
الف)سازگاری گیاه: هر گیاه دارای میدان اکولوژی خاصی است. یعنی بهترین میزان رشد آن در شرایط اقلیمی بخصوصی حاصل می شود. بررسی پوشش گیاهی بومی هر منطقه می تواند بعنوان راهنمایی مفید جهت انتخاب گیاهان باشد. گیاهان دارویی ایران بعلت اینکه عملیات اصلاحی روی آنها انجام نشده است. عموماً بصورت توده بومی هستند. بنابراین دامنه سازگاری (میدان اکولوژی) نسبتاً وسیعی دارند. سازگاریهای مطلوب گیاهان دارویی در طراحی فضای سبز شامل موارد ذیل می باشند.
۱- تحمل خشکی، شوری و قلیایی بودن خاک: گیاهان دارویی مانند اقاقیا، اکالیپتوس، داتوره، سنجد، رزماری، اسطوخودوس، گل محمدی، کرچک (قرمز) و ختمی دارای حدود تحمل نسبتاً خوبی به شوری، خشکی، و قلیایی بودن خاک هستند.
۲- تحمل تشعشع شدید خورشید: گیاهانی مانند رزماری، اسطوخودوس، بومادران، سانتولینا، اقاقیا و مورد در مجاورت سطوح آسفالت و سنگ فرش که انعکاس شدید تابش را باعث می شوند، مقاومت خوبی دارند در حالیکه بسیاری از گیاهان دیگر دچار خورشیدی شدن می شوند که منجر به تجزیه کلروفیل و نهایتاً مرگ گیاه می شود.
۳- تحمل شرایط ماندابی: در مناطقی که سطح آب تحت الأرض بالاست گیاهانی مانند اکالیپتوس بخوبی رشد کرده و در کاهش آب تحت الأرض و خشکاندن خاکهای اشباع نقش اساسی دارند. پونه و نعناع از دیگر گیاهان متحمل شرایط ماندابی هستند.
۴- تحمل هرس شدید: گیاهانی مانند مورد، رزماری، اسطوخودوس و دارچین براحتی شکل پذیرند و متناسب با هدف و مکان انتخاب شده در فضای سبز قابل شکل دهی هستند.
۵- سازگاری با سطوح شیب دار: در شیب های تند بزرگراه ها و یا در پارکهای کوهستانی می توان از گیاهان دارویی مانند کورک، خارشتر، شیرخشت و گونه هایی از جنس علف چای استفاده کرد. همچنین جهت پوشش دیوارهای بتونی که برای مهار شیب ها ساخته می شوند می توان از بنه، زرشک معمولی، گل محمدی، برگ بو و سماق بهره جست.
۶- سازگاری با آلودگیهای محیط های شهری و صنعتی: گروهی از گیاهان دارویی در برابر آلودگیهای هوا، گرد و غبار، اشعه ماوراء بنفش و آلودگی صوتی تحمل خوبی از خود نشان می دهند. انواع رز مثل گل محمدی دی اکسید گوگرد (So2) را در نسوج خود تثبیت می کنند. اقاقیا، نمدار و فندق در کاهش شدت آلودگی صوتی بسیار مؤثر است و گل سرخ و داتوره فلوراید اطراف کارخانجات آلومینیم سازی را جذب کرده و نسبت به آن تحمل نشان می دهد. گیاه نمدار (زیرفون) به ازن (O3) متحمل است. گیاه ژینکو نسبت به آلودگی هوا تحمل زیادی دارد.
ب) تأثیر گیاه بر سلامت انسان: توجه به رایحه درمانی و گل درمانی در پزشکی مدرن در پی بررسی ابداعات گذشتگان در این هنر بوسیله تجهیزات پیشرفته امروزی نقش گیاهان در پیشگیری و درمان بیماریهای جسمی و روانی را بیش از پیش نمایان می کند. گیاهانی مانند اکالیپتوس، کاج، انواع بید، افرا و زبان گنجشک با تولید مواد شیمیایی (فیتونسیدها) و انتشار آنها در هوا باعث از بین رفتن قارچها، باکتریها و برخی حشرات مضر و همچنین ایجاد حالت آرامش و خلسه در انسان می شوند. این مواد آلی گاهی ویتامین های جوی نامیده می شوند. گل بابونه، گل محمدی، بیدمشک و سنجد رایحه دل انگیز و آرامبخشی در فضا پراکنده می کنند.
ج)زیبایی گیاه: گیاهان با تنوع در فرم، اندازه و رنگ هر کدام می توانند زیبایی خاصی را باعث شوند.
درختان پیش نهادی شامل دو نوع خزان دار و بی خزان یا سوزنی برگ و پهن برگ است که بهتر است درختان پهن برگ در حواشی پارک کاشته شوند تا در تابستان مانع نفوذ نور خورشید به داخل پارک و ایجاد سایه باشند و هم در زمستان که آفتاب در داخل پارک مورد نیاز است وجود خزان در این گونه درختان این امر را میسر می سازد.
۱-۵ بررسی اقلیم منطقه- تبریز
۱-۵-۱مشخصات منطقه- تبریز
شهر تبریز در عرض جغرافیایی ۳۸ درجه، طول جغرافیایی ۴۶ درجه واقع شده است.ارتفاع شهر از سطح دریا از ۱۳۴۸ متر در سه راهی مرند تا ۱۵۶۱ متر در محله زعفرانیه متغیر است. شهر تبریز در میان یک منطقه کوهستانی واقع شده است و به دلیل واقع شدن در عرض جغرافیایی ۳۸ درجه زاویه تابش خورشید، دارای زمستان های سرد و خشک و تابستان های گرم است.
۱-۵-۲موقعیت و زوایای تابش خورشید
موقعیت خورشید در آسمان و انرژی حاصل از تابش آفتاب در هر نقطه از سطح زمین به عرض جغرافیایی آن نقطه و زمان تابش خورشید بستگی دارد. هر چه عرض جغرافیایی یک محل کمتر و زمان تابش آفتاب به ظهر نزدیک تر باشد، ارتفاع خورشید یا زاویه تابش آفتاب بیشتر و در نتیجه تابش آفتاب شدیدتر خواهد بود. (، کسمائی مرتضی، ۱۳۸۳، ۳۰)
دیاگرامموقعیتخورشیددرعرضجغرافیایی۳۷درجه
برگرفته از : کسمائی،۱۴۱
در شهر تبریز؛ در جهت های ۱۵ درجه شمال شرقی تا ۱۵ درجه غربی (خط عمود بر نمای اصلی، ۱۵ درجه از جنوب به سمت غرب چرخیده است) میزان انرژی خورشیدی کسب شده در مواقع سرد بیش از میزان انرژی کسب شده در مواقع گرم است. از نظر کسب انرژی خورشیدی در تبریز «جهت های ۱۵ درجه شرقی تا جنوب شرقی مناسب ترین جهت های استقرار خورشید است. ( کسمائی، ۱۳۸۳، ۱۵۱)
نکته : «در تبریز درصد نیاز به آفتاب %۵۶ و درصد نیاز به سایه ۲۵% می باشد».(همان، ۱۵۲)
نکته :جمع سالانه ساعت آفتابی در شهر تبریز در سال ۱۳۸۷ خورشیدی ۶/۲۸۰۳ ساعت و در سال ۱۳۸۸ خورشیدی ۳/ ۲۴۶۶ ساعت می باشد.
۱-۵-۳ دمای هوا
شهر تبریز که در یک منطقه کوهستانی واقع شده است، به طور کلی دارای تابستان های گرم و معتدل و زمستان های سرد می باشد. حداکثر دمای تبریز در ماه های تیر و مرداد و کمترین دمای هوا در ماه های دی و بهمن می باشد. درگرم ترین روزهای سال درجه حرارت هوا در شهر تبریز به بالای ۴۰ درجه سانتیگراد و در سردترین روزهای سال، درجه حرارت هوا به ۱۵ درجه زیر صفر نیز می رسد.
در سال ۱۳۸۷ش. معدل حداکثر دما ۲/۲۰ درجه سانتیگراد و معدل حداقل دما ۱/۸ درجه سانتیگراد بوده است.در این سال مرداد گرم ترین ماه سال با معدل حداکثر ۵/۳۵ درجه سانتیگراد و دی سردترین ماه سال با معدل حداقل ۶/۵- درجه سانتیگراد می باشد.در سال ۱۳۸۸ش. معدل حداکثر دما ۶/۱۹ درجه سانتیگراد و معدل حداقل دما ۳/۸ درجه سانتیگراد بوده است. در این سال، تیر گرم ترین ماه سال با معدل حداکثر ۹/۳۲ درجه سانتیگراد و آذر با معدل حداقل ۳/۱- درجه سانتیگراد سردترین ماه سال می باشد.
جدولمیانگین دمای ماهانه ایستگاه های هواشناسی شهر تبریز در سال ۱۳۹۱ خورشیدی

در شیوه‌ی انتخاب سؤال بیشینه‌ی پسین (MPP)، سؤالی انتخاب می‌شود که بیشترین کاهش را در واریانس توزیع پسین توانایی ایجاد کند. این روش به منظور تشخیص برآوردهای موقتی توانایی که دارای خطا هستند، ایجاد شده است. بنابراین، سؤالات براساس توزیع کامل پسین توانایی به جای یک نقطه‌ی برآورد، انتخاب می‌شوند. ممکن است که سؤالی که انتخاب می‌شود در آن سطح توانایی یا سطوح دیگر توانایی، بیشترین آگاهی را نداشته باشد. درعوض، سؤال انتخاب شده، سؤال متعادلی است که در طول سطح چگالی توزیع پسین، اندازه‌گیری مناسبی انجام می‌دهد. این رویکرد ماهیت محافظه‌کارانه‌ای دارد و اغلب نتایج خوبی ایجاد می‌کند. با این وجود، رویکرد MPP نمی‌تواند بر اساس جدول آگاهی عمل کند و بنابراین، از لجاظ محاسباتی سخت‌تر از رویکرد MI می‌باشد. در این شیوه، به طور مداوم سؤالات ارائه نشده‌ی کل بانک سؤال جستجو می‌شود تا سؤالی که حداکثر کاهش را در واریانس پسین ایجاد می‌کند، پیدا شود. این فرایند برای خزانه‌های سؤالی که نسبتاً بزرگ هستند، بی‌نهایت زمان‌بر می‌باشد (پارشال، اسپری، کالن و دیوی، ۲۰۰۲).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۳). شیوه‌ی انتخاب سؤال به روش آگاهی وزن‌دار
روش آگاهی وزن‌دار، شیوه‌ای از انتخاب سؤال است که در آن وزن‌هایی از توزیع پسین توانایی جدید آزمودنی به ستون‌هایی از جدول آگاهی وارد می‌شود. در طول انتخاب سؤال، مقادیر آگاهی فراهم شده براساس هر سؤال در هر سطح توانایی در این وزن‌ها ضرب و سپس جمع می‌شود. سؤالی با بیشترین آگاهی وزن‌دار برای اجرا انتخاب می‌شود. شباهت روش WI به روش MPP در این است که در هر دو روش فرض می‌شود که برآوردهای موقتی همراه با خطا هستند. با این وجود، با اینکه از لحاظ محاسباتی به سادگی روش MI نمی‌باشد، ولی ساده‌تر از روش MPP می‌باشد. این شباهت به دلیل است که تقریب اوون^[۱۱۸] (۱۹۶۹ و ۱۹۷۵) به توزیع پسین توانایی، می‌تواند برای محاسبه‌ی وزن‌ها به کار رود (پارشال، اسپری، کالن و دیوی، ۲۰۰۲).
قواعد اتمام آزمون
روش‌های اجرای CAT در دو طبقه‌ی اساسی قرار می‌گیرند. این طبقه‌بندی بر اساس قواعد اتمام آزمون تعریف می‌شود. آنها یا دارای طول ثابت هستند و یا دارای طول متغیر. در آزمون‌های CAT با طول ثابت، تعداد یکسانی سؤال برای هر آزمودنی اجرا می‌شود. بنابراین، آزمودنی‌های متفاوت ممکن است با سطوح متفاوتی از دقت سنجش شوند، دقیقاً همانند آنچه در آزمون‌های غیر انطباقی مرسوم می‌باشد. اگر آزمونی که برای آزمودنی‌ها انتخاب می‌شود، مناسب باشد و به آسانی مورد هدف سنجش قرار گیرد، به دلیل این‌که، پاسخی که این نوع آزمودنی به آزمون خواهند داد، قابل پیش بینی خواهد بود و یا به دلیل اینکه توانایی آنها در نقطه‌ای قرار می‌گیرد که خزانه‌ی سؤال غنی است، بسیار دقیق‌تر از آزمودنی‌هایی که به خوبی مورد هدف سنجش قرار نمی‌گیرند، مورد اندازه‌گیری قرار می‌گیرند. در مقابل، در آزمون‌های CAT که طول متغیر دارند، هر آزمودنی به سطح ثابتی از دقت می‌رسد، و اگر نیاز باشد، تعداد متفاوتی سؤال برای آزمودنی‌های مختلف اجرا می‌شود. در این نوع CAT، آزمودنی‌هایی که به خوبی مورد هدف سنجش قرار می‌گیرند، آزمون کوتاهتری نسبت به آزمودنی‌هایی که به طور ضعیفی مورد هدف سنجش قرار می‌گیرند، دریافت می‌کنند (پارشال، اسپری، کالن و دیوی، ۲۰۰۲).
مجموعه قواعد توقف آزمون
یکی از عنصرهای تعیین کننده و مهم در CAT تصمیمی است که برای توقف آزمون گرفته می‌شود. اگر آزمون خیلی کوتاه باشد، این امکان وجود دارد که برآورد توانایی همراه با خطا باشد. همچنین، اگر آزمون طولانی باشد، باعث به هدر رفتن زمان و منابع می‌شود و سؤالات غیر ضروری به آزمودنی‌ها ارائه می‌شود. آزمودنی خسته می‌شود و سطح عملکردش افت می‌کند، در نتیجه، اعتبار نتایج از بین می‌رود (لیناکر، ۱۹۹۹).
آزمون‌های CAT زمانی متوقف می‌شود که؛
خزانه‌ی سؤال خالی شود: این مورد زمانی اتفاق می‌افتد که خزانه‌ی سؤال کوچک باشد، و همه‌ی سؤالات برای آزمودنی اجرا شود.
به حداکثر طول آزمون برسیم: طول آزمون از قبل تعیین شده باشد.
مقیاس توانایی با دقت کافی برآورد شود: هر پاسخ، اطلاعات آماری در مورد میزان توانایی فراهم می‌کند. افزایش آگاهی با کاهش خطای استاندارد همراه است، که به دنبال آن دقت آزمون افزایش می‌یابد و زمانی که اندازه‌گیری به اندازه‌ی کافی دقیق باشد، آزمون متوقف می‌شود.
مقدار توانایی به اندازه کافی دورتر از ملاک قبول-رد باشد: در سنجش‌هایی از CAT که آزمودنی در برابر سطح قبول یا رد ارزیابی می‌شود، آزمون زمانی متوقف می‌شود که تصمیم قبول یا رد از لحاظ آماری معین باشد و زمانی اتفاق می‌افتد که برآورد توانایی ۲ واحد S.E دورتر از سطح ملاک باشد، و یا زمانی که سؤالات کافی وجود نداشته باشد، در نتیجه، آزمون برای آزمودنی متوقف می‌شود تا تصمیم قبول-رد تغییر کند.
آزمودنی رفتاری خارج از آزمون نشان دهد: برنامه‌های CAT این توانایی را دارند نظم الگوی پاسخ را کشف کنند، مانند انتخاب‌های نامربوط به گزینه‌های پاسخ یکسان یا الگوهای پاسخ نامربوط. همچنین، نحوه‌ی پاسخ‌دهی به سرعت و یا به کندی را نیز کشف می‌کنند. در این مواقع سیستم CAT آزمون را متوقف می‌کند (لیناکر، ۲۰۰۰).
برآورد توانایی یا شیوه‌ی نمره‌دهی
تقریباً در همه‌ی سنجش‌های انطباقی کامپیوتری، از طریق برآورد توانایی، به فرد نمره داده می‌شود. چون این مولفه‌ی CAT به مقدار زیادی بر انتخاب سؤال، طول آزمون، دقت اندازه‌گیری و نتیجه‌ی آزمون اثر می‌گذارد، یکی از مولفه‌های مهم CAT درنظر گرفته می‌شود. در اغلب موقعیت‌های سنجش انطباقی کامپیوتری، برآوردهای پارامتر سؤال بر اساس IRT می‌باشد، و فرض بر این است که مقادیر این برآوردها بدون خطا و معلوم هستند و در خزانه‌ی سؤال ذخیره شدند. بنابراین تنها پارامتری که در طول اجرای سنجش انطباقی باید برآورد شود، توانایی مکنون آزمودنی یعنی، می‌باشد. برآوردهای توانایی به دنبال هر پاسخ سؤال جدید برآورد می‌شود تا بهترین برآورد برای توانایی واقعی آزمودنی بدست آید. برآوردهای متوالی توانایی همچنان که آزمون اجرا می‌شود به‌دست می‌آید و برآورد موقت نامیده می‌شود. این قضیه این واقعیت را منعکس می‌کند که هر برآوردی تنها روی آنچه در مورد آزمودنی در آن نقطه از فرایند سنجش معلوم است، تکیه دارد. چندین روش برای محاسبه‌ی برآوردهای موقت در ادبیات مربوط به CAT وجود دارد که هریک دارای مزیت‌ها و مشکلاتی هستند. سه روش مشهور توانایی عبارتند از؛ برآورد بیشینه‌ی درست نمایی^[۱۱۹] (MLE)، پسین مورد انتظار^[۱۲۰] (EAP)، بیشینه‌ی پسین^[۱۲۱] (MAP). این دو روش آخر، مربوط به رویکرد بیزین هستند و به ترتیب می‌توانند به عنوان رویکردهای میانگین بیز و مد بیز نامیده شوند. این دو روش از نظر محاسباتی به یکدیگر شباهت بسیاری دارند و دارای زیربنای یکسانی هستند (پارشال، اسپری، کالن و دیوی، ۲۰۰۲). این سه روش به دو رویکرد کلی روش‌های بیزین (لرد، ۱۹۸۰) و روش‌های بیشینه درست نمایی تقسیم می‌شوند. روش بیشینه‌ی پسین (MAP)، را روش بیزین اوون نیز می‌نامند، و در اغلب برنامه‌های CAT نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد (اوون، ۱۹۶۹؛ ۱۹۷۵)، از این‌رو، از روش‌های بیزین تنها روش بیزین اوون یا بیشینه‌ی پسین در این فصل شرح داده‌ می‌شود.
شیوه‌ی برآورد توانایی اوون (برآوردهای بیزین)
روش برآورد توانایی متوالی بیزین اوون (۱۹۶۹)، به عنوان بخشی از برنامه‌ریزی سنجش انطباقی توسط او پیشنهاد شده است. در این رویکرد سؤالاتی انتخاب می‌شود که مقدار مورد انتظار واریانس پسین بیزین را به حداقل برساند. در هر صورت این شیوه‌ی برآورد توانایی با بهره گرفتن از ملاک‌های دیگر انتخاب سؤال، در برنامه‌ریزیCAT مفید درنظر‌گرفته ‌می‌شود.
درواقع، روش بیزین اوون با یک توزیع پیشین توانایی شروع می‌کند. در این روش فرض بر این است که آزمودنی عضوی از جامعه‌ای با توزیع نرمال توانایی با میانگین و واریانس شناخته ‌شده می‌باشد. بعد از هر سؤال، میانگین و واریانس با بهره گرفتن از یک روش آماری مناسب اصلاح می‌شود. در این روش آماری، اطلاعات توزیع پیشین با نمره‌ی مشاهده شده (صحیح یا غلط) در سؤالی که اخیراً پاسخ داده‌شده و پارامترهای مدل IRT تست ترکیب می‌شود و توانایی جدید را برآورد می‌کند. مقادیر تجدید‌نظر شده‌ی پارامترهای توزیع توانایی، توزیع پسین را تعیین می‌کنند، این مقادیر به عنوان توزیع پیشین برای سؤال بعدی به‌کار‌می‌رود. این فرایند تا آنجا ادامه می‌یابد که آزمون به پایان برسد. در آن نقطه (پایان آزمون)، میانگین پسین به عنوان برآورد توانایی آزمودنی به کار می‌رود. معادله‌ی (۲-۳)، برآورد اوون برای اصلاح میانگین پیشین را نشان می‌دهد:
(۲-۳)
اوون (۱۹۷۵)، نشان داد که بعد از هر سؤالی که اجرا می‌شود، برآورد و برابرند با:
(۲-۴)
(۲-۵)
: پاسخ سؤال می‌باشد، زمانی که سؤال صحیح پاسخ داده‌می‌شود و زمانی که پاسخ سؤال غلط می‌باشد
: تابع چگالی احتمال نرمال استاندارد
: تابع چگالی تجمعی نرمال استاندارد
و
(۲-۶)
که در معادله (۲-۶)، و بصورت زیر تعریف می­شوند:

نمره‌دهی آزمون سنجش انطباقی به روش اوون، تنها یک پاسخ را در یک زمان درنظر‌می‌گیرد. همه‌ی اطلاعات قبلی در پارامترهای توزیع پیشین وارد می‌شود و بعد از هر سؤال تغییر می‌کنند. به دلیل اطلاعات پیشین اضافه‌شده، در شیوه‌های بیزین این مزیت وجود دارد که نسبت به MLE خطاهای استاندارد کوچکتری در تعداد یکسانی از سؤالات اجرا‌شده دارند. با این وجود، استفاده از یک پیشین نادرست، باعث می‌شود که برای بهبود برآورد، به تعداد سؤالات بیشتری نیاز داشته‌باشیم، و بازگشت به سمت میانگین در برآورد توانایی رخ‌دهد. با این وجود، کاربرد روش بیزین اوون برای برآورد توانایی پایانی، به دلیل وابستگی به ترتیب ارائه‌ سؤالات توصیه نمی‌شود (پارشال، اسپری، کالن و دیوی، ۲۰۰۲).
شیوه‌ی بیشینه‌ی درست نمایی
برآورد بیشینه‌ی درست نمایی توانایی از طریق جستجوی مقدار بیشینه‌ی تابع درست نمایی تعیین می‌شود. از این شیوه‌ی برآورد، زمانی که پارامترهای سؤال معلوم باشند، به کار می‌رود. در این روش فرض بر این است که یک آزمودنی با الگوی پاسخ که به طور تصادفی انتخاب می‌شود، به مجموعه‌ای n سؤالی پاسخ می‌دهد. اگر پاسخ صحیح به سؤال باشد و پاسخ غلط به سؤال باشد. بر اساس مفروضه‌ی استقلال موضعی، احتمال مشترک مشاهده‌ی الگوی پاسخ برای این آزمودنی برابر است با؛ حاصلضرب احتمال‌های مشاهده شده‌ی پاسخ‌های او. معادله‌ی (۲-۷) این حاصل را نشان می‌دهد:
(۲-۷)
با در نظر گرفتن و ، تابع درست نمایی می‌تواند به صورت معادله‌ی (۲-۸) نوشته شود:
(۲-۸)
حال اگر الگوی پاسخ مشخص باشد، یعنی باشد، دیگر کاربرد احتمال مناسب نخواهد بود، لذا در این شرایط معادله‌ی احتمال مشترک را تابع درست نمایی می‌نامیم و آن را با معادله‌ی (۲-۹) نشان می‌دهیم:
(۲-۹)
از آنجا که تابع درست نمایی حاصل‌ضرب کمیت‌هایی است که بین صفر و یک قرار دارد، بنابرین، حاصلضرب مقدار فوق بسیار کوچک می‌شود، مقیاس سازی بهتری از آن این است که از تبدیل لگاریتمی استفاده شود. معادله‌ی (۲-۱۰) این تبدیل لگاریتمی را نشان می‌دهد:
(۲-۱۰)
حال مقدار که تابع درست نمایی یا لگاریتم تابع درست نمایی یک آزمودنی را بیشینه سازد، به عنوان برآورد بیشینه‌ی درست نمایی برای آن آزمودنی تعیین می‌شود (همبلتون، سوامیناتان و راجرز، ۱۹۹۱). برآورد بیشینه‌ی درست نمایی برای آزمون‌های کوتاه با ثبات نیست و تا زمانی‌که آزمودنی در الگوی پاسخ خود پاسخ صحیح یا غلط نداشته باشد مقدار نامحدود بدست می‌آید. MLE مقدار اریب نسبتاً کمی دارد. ولی یکی از مشکلات آن این است که گاهی اوقات چندین نقطه‌ی بیشینه خواهد داشت. این روش به محاسبات طولانی‌تری نسبت به روش‌های بیزین نیاز دارد (پارشال، اسپری، کالن و دیوی، ۲۰۰۲).
مواجهه‌ سؤال^[۱۲۲]
در کل، اغلب روش‌های انتخاب سؤال، برخی از سؤالات را بیشتر از سؤالات دیگر، به دلیل، صفات برتر اندازه‌گیری یا ویژگی‌های مطلوب سؤال ترجیح می‌دهند. در نتیجه، برخی از سؤالات بیشتر از حد مجاز برای آزمودنی‌ها اجرا می‌شوند. این امر ممکن است باعث فاش شدن سؤال شود، که روایی نمرات آزمون را از بین می‌برد (وایس و کینگسبری^[۱۲۳]، ۲۰۰۰). به عبارت دیگر، برخی از سؤالات نیز کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند که این امر هم باعث اتلاف سرمایه‌ها می‌شود. بنابراین، انتخاب راهبردی برای کنترل مواجهه‌ سؤالات برای آزمودنی‌ها، بخش جدایی‌ناپذیر طراحی آزمون است (داویس و داد^[۱۲۴]، ۲۰۰۳).
یکی از اولین روش‌هایی که برای برخورد با مسائل کنترل مواجهه ایجاد شده است، روش ۵-۴-۳-۲-۱ ( هتر و سیمپسون، ۱۹۹۷؛ مک‌برید و مارتین^[۱۲۵]، ۱۹۸۳) که در CAT-ASVAB به کار رفت، می‌باشد. کینگسبری و زارا^[۱۲۶] (۱۹۸۹)، و تامسون^[۱۲۷] (۱۹۹۸) روش‌های متفاوت تصادفی را برای کاهش نرخ مواجهه‌ کلی طراحی کردند. روش‌های چرخشی خزانه‌ی سؤال (وای^[۱۲۸]، ۱۹۹۸، وای و استفان^[۱۲۹] و اندرسون^[۱۳۰]، ۱۹۹۸، آریل، ولدکمپ و وندرلیندن، ۲۰۰۴ ) و CAST (لانچ و نانگستر^[۱۳۱]، ۱۹۹۸)، به منظور توزیع سؤالات در تست‌های متفاوت از طریق یک قیاس ایجاد شدند تا دردسترس بودن انتخاب سؤالات را کاهش دهند. با این وجود، در صنعت CAT، روش کنترل مواجهه‌ سؤال مبتنی بر روش سیمپسون و هتر، (۱۹۸۵) به‌طور وسیعتری به کار می‌رود.
روش کنترل مواجهه‌ سیمپسون-هتر
روش کنترل مواجهه سیمپسون – هتر (S-H) یکی از رایجترین شیوه‌های انتخاب مشروط سؤال است. در این روش به هر سؤال یک مقدار پارامتر کنترل مواجهه اختصاص داده‌ می‌شود، که بر اساس فراوانی انتخاب سؤال که در یک شبیه‌سازی چرخشی CAT تعیین می‌شود، استوار است. به سؤالاتی با فراوانی‌های اجرای زیاد، پارامترهای کنترل مواجهه کوچکتری اختصاص داده‌می‌شود، که دامنه‌ی آن از ۰ تا ۱ می‌باشد. در طول اجرای آزمون، پارامتر کنترل مواجهه‌ سؤال انتخاب شده با عدد یکنواخت تصادفی که دامنه‌ی آن نیز بین ۰ تا ۱ است، مقایسه می‌شود. اگر پارامتر کنترل مواجهه بزرگتر از عدد تصادفی باشد، سؤال اجرا می‌شود، و اگر کوچکتر باشد، سؤال به خزانه‌ی سؤال بازگردانده می‌شود. به همین صورت، فرایند یکسانی برای بهترین سؤال بعدی صورت می‌گیرد. پارامتر کنترل مواجهه مشابه آستانه^[۱۳۲] می‌باشد. با کنترل آستانه‌ی روش (S-H) اجرای سؤالاتی که به‌طور‌فراوانی در CAT استفاده می‌شوند، محدود می‌شود و نرخ بیشینه‌ی مواجهه‌ سؤال برای سؤالاتی که اغلب کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند را تضمین می‌کند. معمولاً پارامترهای کنترل مواجهه در روش (S-H) به‌وسیله‌ی مجموعه‌ای از شبیه‌سازی‌های چرخشی اجراهای واقعی CAT تنظیم می‌شود. به عبارت دیگر، این پارامتر، نسبت نرخ مواجهه‌ هدف برای احتمال انتخاب سؤال در آزمون می‌باشد. این شیوه به صورت زیر عمل می‌کند:
فرض کنید که انتخاب سؤال را برای یک آزمودنی که به‌طور تصادفی نمونه‌گیری شده را نشان می‌دهد، همچنین فرض کنید که اجرای آن سؤال را نشان می‌دهد. نرخ مواجهه‌ سؤال می‌تواند به‌صورت تفسیر شود، یعنی احتمال اجرای سؤال برای آزمودنی که به‌طور تصادفی نمونه‌گیری شده است. روش (S-H) سؤالاتی را که اجرا شده از سؤالاتی که انتخاب می‌شود، از طریق رابطه‌ی احتمال جدا می‌کند و را از طریق کنترل یعنی نسبت انتخاب‌هایی که به اجرا منجر می‌شود، کنترل می‌کند. برای هر نرخ مواجهه‌ معین ؛ ، می‌تواند از طریق تعیین به‌دست آید. اگر معلوم باشد، یا بتواند تقریب زده ‌شود، این روش می‌تواند به آسانی از طریق ایجاد یک متغیر تصادفی یکنواخت اجرا شود.
روش (S-H) به‌طور مؤثری، نرخ‌های مواجهه‌ همه‌ی سؤالات را محدود می‌کند. با این‌ وجود، چون سؤالاتی که انتخاب نشدند، نمی‌توانند اجرا شوند، سؤالاتی با احتمالات انتخاب کوچک، نرخ‌های مواجهه کوچکی خواهند داشت؛ بنابراین، روش (S-H) نرخ‌های مواجهه را برای سؤالاتی که کمتر مواجهه می‌شوند را نمی‌تواند افزایش دهد. بعلاوه، تا زمانی‌‌که مواجهه‌ یک سؤال در میان سطوح ‌بتواند کنترل شود، میزان کنترل یکسانی برای آزمودنی‌ها در سطح توانایی ویژه‌ای صورت نمی‌گیرد. برای مثال، حتی اگر مواجهه‌ یک سؤال کنترل شود، به‌طوری‌که آن سؤال برای بیش از %۳۰ از آزمودنی‌های همپوش اجرا نشود، آن سؤال ممکن است برای آزمودنی‌هایی با توانایی بالا در %۱۰۰ دفعات اجرا شود. بعلاوه، اجرای این روش به شناخت نیز نیاز دارد، که آن هم به شکل توزیع جامعه‌ی آزمودنی وابسته است. از‌این‌رو، باید توزیع پیشین پارامتر تعیین شود و سپس مقدار از طریق شبیه‌سازی تقریب زده شود (سیمپسون و هتر، ۱۹۸۵).
انواع بسیاری از روش‌های (S-H) ارائه شده‌اند. پارشال و دیوی و نرینگ^[۱۳۳] (۱۹۹۸)، روش (S-H) شرطی^[۱۳۴] را که در آن پارامترهای کنترل مواجهه براساس سطح توانایی مشخص می‌شود را ایجاد کردند. همچنین تامسون (۱۹۹۵) نیز شیوه‌ای از کنترل مواجهه‌ شرطی را روی توانایی آزمودنی ایجاد کرد. در رویکردهای سیمپسون – هتر شرطی، ماتریسی از پارامترهای مواجهه‌ سؤال با پارامترهای مواجهه‌ متفاوت برای هر سؤال در هریک از سطوح توانایی مجزا ایجاد می‌شود که با توانایی آزمودنی‌ها رابطه دارد. استوکینگ و لوئیس (۱۹۹۵) روشی برای استفاده از مدل چند جمله‌ای ایجاد کردند. همچنین نوع دیگری از این روش که جایگاه‌های پارامتر کنترل مواجهه نه تنها فراوانی سؤالی که انتخاب می‌شود، بلکه سطح را نیز درنظر می‌گیرد را ارائه کردند (استوکینگ و لوئیس، ۱۹۹۸). این روشی که به روشS-H اضافه شده است (اغلب به عنوان روشS-H شرطی زمانی که مدل چند جمله‌ای به‌کار نمی‌رود، شناخته می‌شود)، به دلیل مزایای زیادی که برای روش S-H از طریق ایجاد یک پارامتر کنترل مواجهه برای هر سؤال در تعداد متفاوتی از سطوح ایجاد می‌کند، مطلوب است. همچنین، روش دیوی – پارشال، روی سؤالاتی که قبلاً در طول اجرای یک CAT معین اجرا شده شروطی قرار می‌دهد (دیوی و پارشال، ۱۹۹۵؛ پارشال، دیوی و نرینگ، ۱۹۹۸). روش “hybrid” یا “Tri-Conditional” این رویکردها را ترکیب می‌کند و روی هر سؤال، توانایی آزمودنی و زمینه و بافتی که این سؤالات قبلاً اجرا شده است، شرط قرار می‌دهد (نرینگ، دیوی و تامسون، ۱۹۹۸؛ پارشال، هوگارتی^[۱۳۵] و کرومری^[۱۳۶]، ۱۹۹۹).
استفاده از پارامترهای کنترل مواجهه
سیمپسون و هتر (۱۹۸۵) مبحث کنترل مواجهه‌ سؤال را بر اساس یک روش احتمالی بنا کردند. در این روش پارامتر کنترل مواجهه بر اساس رفتار سؤالات در شبیه‌سازی‌های مکرر طرح تست بر روی نمونه‌ای که از توزیع موردنظر توانایی بدست می‌آید، برآورد می‌شود. در این شیوه، یک آزمودنی را که به‌طور تصادفی از یک گروه مورد نظر آزمودنی‌ها نمونه‌گیری می‌شود را درنظر می‌گیرد، همچنین، بین احتمال ، یعنی، احتمال اینکه یک سؤال از یک لیست مرتب ‌شده‌ای براساس یک الگوریتم انتخاب سؤال CAT به عنوان بهترین سؤال برای اجرا انتخاب شود، و بین ، یعنی احتمال اینکه یک سؤال مشروط به اینکه انتخاب شود، اجرا شود، تمایز قائل می‌شوند. این شیوه در جستجوی کنترل مواجهه‌ سؤال یعنی یا احتمال کلی که یک سؤال اجرا شود، است. معادله‌ی (۲-۱۱) این احتمال را محاسبه می‌کند: