د: سهم «جایزه» و سهم «انتفاعی»
سهم «جایزه» به سهمی گفته می شود که در ازاء اضافه ارزش بدست آمده از فروش سهام جدید، به سهامداران موجود شرکت داده می شود که به این سهم «حق امتیاز سهام» هم گفته می شود.
سهم «انتفاعی» هم سهمی است که ارزش اسمی آن از محل اندوخته اختیاری یا سود قابل تقسیم شرکت به مالک آن پرداخت شده باشد و خود سهام نیز مستهلک و ابطال شده باشد.^[۳۲] دارنده سهام «انتفاعی» از همه حقوق مربوط به سهم خود برخوردار است اما به خاطر استرداد مبلغ اسمی سهم به وی، دارندگان این قبیل سهام در زمان انحلال و تصفیه شرکت، نسبت به مبلغ اسمی سهام خود حقی نخواهند داشت!^[۳۳] از سهم انتفاعی همچنین به عنوان سهمی یاد شده که به مالک آن بی آنکه در سرمایه حقی داشته باشد، صرفاً حق دریافت قسمتی از منافع را می دهد. از این سهام نیز مانند سهام موسس – که به آن پرداخته خواهد شد – برای جلب حمایت برخی از سهامداران می توان بهره جست.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

در مورد سهام انتفاعی باید بیان داشت که؛ باز پرداخت مبلغ اسمی سهم و استهلاک آن از محل سود قابل تقسیم یا اندوخته اختیاری شرکت که خود متعلق حق سهامداران است، با عمومات قانونی موجود سازگاری ندارد. چرا که سود حاصل از فعالیت شرکت و اندوخته های اختیاری شرکت که آن هم از منافع شرکت تامین می شود، فی نفسه متعلق حق سهامداران است و پرداخت مبلغ اسمی سهم سهامداران از محل دارائی های که آن هم متعلق حق خود سهامدار است، خرید مال از محل اعتبار خود فروشنده تلقی می شود که صحیح بنظر نمی رسد و با هیچ معیار حقوقی سازگار نیست مضافاً اینکه اساساً سهمی هم که بر آورده مالی مبتنی نباشد، سهم تلقی نمی شود اما در عین حال در برخی سرمایه گذاری ها بکار گیری راهکار سهام انتفاعی اصولاً شیوه مناسبی محسوب می شود که در جای خود مؤثر و واجد کارائی های قابل توجیه است!^[۳۴]
هـ : سهم «مؤسس» ^[۳۵]
سهم «موسس» با تصویب مجمع عمومی موسسین و در قالب برخی مزایای صادر و در قبال برخی خدمات موسسین در اختیار ایشان قرار داده می شود. بنابراین ایجاد و صدور سهم موسس صرفاً به زمان تاسیس شرکت مربوط بوده و تصویب آن به عهده مجمع عمومی موسسین است.
«سهم موسس» از مفهوم واقعی سهم که بر آورده مالی سهامداران مبتنی است، فاصله دارد. از این رو؛ آنچه که در مقررات اصلاحی قانون تجارت از آن بعنوان «سهم مؤسس» یاد شده صرفاً در بر دارنده مزایایی است که به دارنده آن تعلق می گیرد^[۳۶] و این مزایا می تواند شامل «اختصاص قسمتی از منافع شرکت» و یا «اختصاص قسمتی از باقیمانده دارائی شرکت» پس از تادیه دیون شرکت در زمان انحلال شرکت باشد.^[۳۷]
مبحث دوم: تقسیم سهام بر اساس ویژگی کمی آنها
در این تقسیم بندی که بر مبنای قدرت اثر گذاری سهام در انتخاب اعضاء هیات مدیره شرکت صورت پذیرفته، کمیت سهام مورد توجه قرار گرفته که با توجه به نسبت سهم بر مجموع سهام شرکت و قطعیت احتمال تاثیر این تعداد سهم در انتخاب یک یا اکثریت اعضاء هیات مدیره، سهام به سهام مدیریتی و کنترلی تقسیم می شود.
الف: سهام «مدیریتی»
در بندهای ۷ و ۸ ماده ۱ قانون اصلاح موادی از قانون برنامه چهارم توسعه و اجرای سیاست های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی مصوب ۲۷/۳/۸۷ به دسته بندی های جدیدی از سهام با عناوین «مدیریتی» و «کنترلی» بر می خوریم که بر خلاف دسته بندی های قبلی که سهام بر مبنای کیفیت آن تقسیم می شد، در این شیوه دسته بندی سهام بر مبنای کمیت آن به دو دسته تقسیم می شود و در مقررات این قانون به میزان سهامی، مدیریتی گفته می شود که به موجب اساسنامه دارنده آن اختیار تعیین حداقل یک عضو هیأت مدیره شرکت را پیدا کند. بطور مثال اگر سرمایه شرکت سهامی با ۵ عضو هیات مدیره به ۱۰۰ سهم با حق رای برابر تقسیم شده باشد، سهام دارنده ۲۰ سهم این شرکت، «سهام مدیریتی» محسوب می شود.
ب: «سهام کنترلی»
«سهام کنترلی» نیز به حداقل میزان سهام مورد نیاز برای تعیین اکثریت اعضاء هیأت مدیره شرکت گفته شده است و در مثال بالا؛ چنانچه سرمایه شرکت سهامی با ۵ عضو هیات مدیره، به ۱۰۰ سهم با حق رای برابر تقسیم شده باشد، سهام دارنده ۶۰ سهم این شرکت، «سهام کنترلی» محسوب می شود.
بطوریکه بیان شد؛ در تعریف «سهام کنترلی» نیز مانند «سهام مدیریتی» وصف کمی سهم مورد توجه است و به کیفیت سهم توجهی نمی شود^[۳۸] و این امر را می توان شاهدی بر این دانست که قانونگذار به تساوی حقوق مترتب بر سهام خصوصاً حق رای ناشی از آن نظر ویژه دارد!^[۳۹]
مبحث سوم: تقسیم سهام بر اساس مالکیت سهم:
تقسیم سهام از حیث تعلق و مالکیت آن از دیگر تقسیمات سهام محسوب می شود که در این مبحث می توان به شایع ترین و رایج ترین این دسته بندی اشاره کرد که صرفنظر از سهام متعلق به سایر اشخاص، قانونگذار در مقررات مختلف از سهام دولتی و سهام مدیران شرکت اشاره دارد که ذیلاً به هر یک از این دو می پردازیم.
الف: سهام «دولت< strong>»
سهام متعلق به دولت در شرکت های سهامی را سهام «دولت» می نامند که این سهام می تواند در هر یک از صورت های فوق به «بانام» و «بی نام» و «عادی» و «ممتازه» باشد که حتی جزو سهام مدیریتی یا کنترلی نیز محسوب شود. استیفاء دولت از سهام خود در گذشته طبق مقررات اصلاحی قوانین بودجه سال های ۵۲ و ۵۳ و در حال حاضر طبق ماده ۷ قانون برنامه سوم توسعه، توسط وزیر مسئول و وزیر امور اقتصادی و دارائی و رئیس سازمان برنامه و بودجه و دو یا چند وزیر دیگر که با تصویب هیأت وزیران تعیین می شوند و یا نمایندگان آنان، در مجامع این شرکت ها صورت می پذیرد.
میزان سهام دولت در یک شرکت سهامی، ملاک دولتی یا غیر دولتی محسوب شدن آن شرکت است بطوریکه اگر بیش از ۵۰% سهام شرکتی به دولت تعلق داشته باشد، آن شرکت دولتی محسوب می شود و در غیر اینصورت شرکت دولتی به حساب نخواهد آمد.
ب: سهام «وثیقه مدیران»
«سهام وثیقه مدیران» نیز از جمله سهامی است که در مقررات لایحه اصلاحی قانون تجارت از آن اسم برده شده است. سهم وثیقه مدیران به سهامی اطلاق می شود که به منظور تضمین جبران خسارات ناشی از اقدامات مدیران منتخب در دوره مدیریتشان در شرکت سهامی عام، نزد شرکت تودیع می نمایند. «سهام وثیقه مدیران» الزاماً می بایست بصورت «بانام» باشد و امکان نقل و انتقال آن در دوره مدیریت صاحب سهم نیز منتفی خواهد بود اما سایر حقوق مترتب بر آن به صاحب آن تعلق گرفته و دارنده آن حق بهره برداری از آن را دارد.
مبحث چهارم: سهام «عدالت»
برخلاف تقسیم بندی های پیشین که عمدتاً حول محور «کیفیت» و «کمیت» و «مالکیت» سهم صورت پذیرفته بود، در بند ۶ ماده ۱ آیین نامه اجرایی موسوم به «افزایش ثروت خانوارهای ایرانی از طریق گسترش سهم بخش تعاون بر اساس توزیع سهام عدالت» ، به نام جدیدی از سهام بر می خوریم که مربوط به شرکت سهامی کارگزاری سهام عدالت است تحت عنوان «سهام عدالت» از آن نام برده شده است.
شرکت سهامی «کارگزاری سهام عدالت» در واگذاری سهام شرکت های دولتی به اقشار کم درآمد جامعه که در راستای سیاست های خصوصی سازی صورت می پذیرد، نقش واسط را بعهده دارد. بطوریکه با واگذاری سهام شرکت های دولتی به شرکت «کارگزاری سهام عدالت» و متعاقباً واگذاری تدریجی سهام شرکت «کارگزاری سهام عدالت» به شرکت های «سرمایه گذاری استانی» ، برخی افراد واجد شرایط جامعه که از آنها با عنوان اقشار کم درآمد جامعه یاد شده، با عضویت در شرکت های «تعاونی عدالت هر شهرستان» که خود این تعاونی ها نیز سهامداران شرکت های «سرمایه گذاری استانی» هستند، بصورت غیر مستقیم از واگذاری سهام شرکت های دولتی منتفع می شوند. مع الوصف با توجه به اهمیت موضوع این مبحث و اینکه واگذاری سهام شرکت های دولتی به شرکت «سرمایه گذاری سهام عدالت» در راستای سیاست های خصوصی سازی که ارتباط مستقیم با موضوع این تحقیق دارد، صورت می پذیرد ، لذا توضیحات تفصیلی در رابطه با «سهم عدالت» به بخش مربوط به خصوصی سازی موکول می شود.
علی ایحال پس از بحث و بررسی پیرامون «سهام» و آثار قانونی مترتب بر آن، اینک به «بررسی نقش سهام در شرکت های سهامی عام» می پردازیم. لذا برای ورود به این موضوع، ابتدا به بررسی خود شرکت های سهامی و ارکان تشکیل دهنده آن پرداخته می شود و سپس به نقش اجرائی سهم در هر یک از این ارکان که مجامع عمومی شرکت را شامل می شود، می پردازیم.
بخش دوم: شرکت سهامی
در این بخش ابتدا به شرکت سهامی در سابقه قانونگذاری کشور پرداخته می شود و سپس با توجه به مقررات حاکمه کنونی، به بررسی ارکان شرکت های سهامی و نحوه تصمیم گیری در آنها و بطور خاص در مورد انتخاب مدیران این شرکت پرداخته خواهد شد.
فصل نخست: سابقه تقنینی شرکت سهامی در ایران
در رابطه با شرکت سهامی ۲ مقرره قانونی حاکم بوده که اولین آن قانون کلی تجارت بوده که در سال ۱۳۱۱ شمسی وضع گردیده و مقرره دوم قانون اختصاصی بوده که صرفاً به احکام راجع به این نوع شرکت پرداخته و از آن به عنوان لایحه اصلاحی قانون تجارت نامبرده می شود که در سال ۱۳۴۷ وضع گردیده است. لذا در این فصل در قالب ۲ مبحث به نحو اجمال به هر دو این مقرره قانونی پرداخته می شود.
مبحث اول: شرکت سهامی از منظر قانون تجارت
در قانون تجارت که در سال ۱۳۱۱ به تصویب قانونگذار رسید، از شرکت سهامی بعنوان یکی از انواع شرکت های تجاری یاد شده که در دسته شرکت های سرمایه محور قرار گرفته بود. در این قانون؛ شرکت سهامی در یک شکل و یک فرم بود و تفکیکی بین نوع «عام» و «خاص» شرکت سهامی وجود نداشت.
این قانون شرکتی را سهامی می دانست که سرمایه آن به سهام تقسیم شده باشد. مشخصه اصلی این شرکت و وجه تمایز بارز آن نسبت به دیگر شرکت های تجاری، «تقسیم سرمایه شرکت به سهام» بود. در این قانون، معادل آورده هر سرمایه گذار، سهام به وی تعلق می گرفت و سهام هم چیزی نبود جز اوراق چاپی متحد الشکلی که به صورت «با نام» یا «بی نام» توسط شرکت صادر و در اختیار سهامداران قرار داده می شد.
سهام در این قانون؛ شاخصه و ابزاری محسوب می شد برای تعیین محدوده حق و تکلیف و اختیارسهامدار در شرکت و هر سهامدار تا مبلغ اسمی سهم خود در برابر شرکت و دیون معطل مانده شرکت مسئولیت داشت و این امر تا زمانی بود که وجه سهام خود را بطور کامل پرداخت نکرده باشد و در غیر اینصورت مسئولیت سهامدار محدود صرفاً در سهام وی خلاصه می شد. سهامداران بر
مبنای میزان سهام خود از منافع حاصل از فعالیت شرکت بهره می بردند. علاوه بر این؛ سهامدار بر اساس سهمی که در اختیار داشت این امکان را می یافت تا در چهارچوب اساسنامه در مجامع عمومی شرکت حاضر شده و از طریق «رای» در تصمیم گیری های مجامع شرکت مشارکت داشته باشد. اطلاع از جریان امور شرکت و عضویت در هیات مدیره شرکت نیز از دیگر حقوق قانونی ناشی از سهم سهامدار محسوب می شد و تقسیم سهام به «نقدی» و سهم «غیر نقدی» نیز از دیگر خصوصیات منحصر بفرد این قانون محسوب می شد!
طبق مقررات این قانون، حق رای ناشی از سهام همواره به یک شکل و یک میزان نبود و بعضاً با امتیازات و یا حتی محدودیت هایی مواجه بود. این امکان وجود داشت تا در اساسنامه شرکت برای حضور سهامداران در مجامع و یا حتی رای ایشان، نصاب مشخصی از تعداد سهام در نظر گرفته شود و از این طریق از حضور و مداخله سهامدار فاقد نصاب مذکور در مجامع عمومی شرکت خودداری شود.
بطوریکه بیان شد؛ سهامدار مسئولیتی بیشتر از مبلغ اسمی سهم خود در برابر شرکت و دیون معطل مانده شرکت نداشت و دخالت وی در امور شرکت هم بر پایه اختیاراتی بود که از طریق «رای» صورت می پذیرفت و سهامدار را قادر می ساخت تا از طریق آن در تصمیمات شرکت دخالت کند و به این وسیله در این تصمیمات اثر گذار باشد.
در شرکت های سهامی، تصمیمات در مجامعی که با حضور نصاب مشخصی از سهامداران تشکیل می شد، اتخاذ می شد و اجرای این مصوبات هم بر عهده مدیرانی قرار بود که خود از میان سهامداران و برای مدت محدودی با رای مستقیم آنها انتخاب می شدند. در این قانون با وجود اینکه اجرای مقررات اساسنامه و مصوبات مجامع و اداره شرکت به عهده مدیران شرکت قرار داشت، اما از هیات مدیره و اقدام هیاتی مدیران حرفی در بین نبود. ^[۴۰]
در قانون تجارت؛ شرکت سهامی هم، مانند دیگر شرکت های تجاری، از مشارکت تجاری اشخاص حاصل می شد و بر این اساس وجود شرکتنامه برای تاسیس شرکت سهامی ضروری بود. علاوه بر آن، فعالیت در موضوعات تجاری احصاء شده در قانون تجارت هم از دیگر شرایط عمومی بود که شرکت های سهامی را نیز مثل دیگر شرکت های تجاری شامل می شد.
مبحث دوم: شرکت سهامی از منظر لایحه اصلاحی قانون تجارت
مقررات لایحه اصلاحی قانون تجارت که به هدف روز آمد کردن مقررات مربوط به شرکت های سهامی، با تصویب در کمیسیون مشترک مجالس «شورا» و «سنا» وقت، بموجب ماده واحده قانون «اجازه اجرای موقت لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت پس از تصویب کمیسیون خاص مشترک مجلسین» در سال ۱۳۴۷ به اجرا درآمد.
در مقررات این لایحه قانونی بین « محدودیت مسئولیت سهامداران به سهام و مبلغ اسمی سهم» و همچنین «تقسیم سرمایه شرکت سهامی به سهام» تفاوت عمده ای با قانون تجارت نیست به موجب مقررات اخیر تفاوت هایی ایجاد شد که به آنها خواهیم پرداخت.
اول اینکه در مقررات اخیر وجود شرکتنامه از شرایط ضروری تاسیس شرکت سهامی حذف شد و اساسنامه جایگزین آن شد.
دوم قید «تجاری بودن موضوع فعالیت شرکت» بود که در مقررات اخیر ضرورتی به تجاری بودن موضوع آن لحاط نشده بود و فعالیت در زمینه موضوعاتی غیر از آنچه را هم که قانون تجارت بعنوان فعالیت های تجاری احصاء کرده بود ، تاثیری در ماهیت شرکت سهامی ایجاد نمی کرد.
سومین تمایز اینکه در این قانون، شرکت های سهامی در دو نوع «سهامی عام» و «سهامی خاص» تعریف شده است و تفاوت این دو هم در حداقل سرمایه و حداقل سهامدار و همچنین نحوه تامین سرمایه اولیه شرکت قرار دارد. بطوریکه شرکت های سهامی خاص با حداقل ۳ سرمایه گذار و ۰۰۰/۰۰۰/۱ ریال سرمایه که از محل آورده موسسین تامین یا تعهد می شود، تشکیل می شود و شرکت های سهامی عام، با حداقل ۵ سرمایه گذار و ۰۰۰/۰۰۰/۵ ریال سرمایه که بخشی از آن از محل پذیره نویسی و عرضه عمومی باید تامین یا تعهد شود، تشکیل می شود.
بطوریکه بیان شد، حداقل سرمایه مورد نیاز برای تاسیس شرکت سهامی عام ۰۰۰/۰۰۰/۵ ریال در نظر گرفته شده که در زمان خود مبلغ قابل توجهی محسوب می شد. در عین حال امکان عرضه و پذیره نویسی عمومی سهام در شرکت های سهامی عام نیز موجبی بود تا قانونگذار در مقررات این لایحه قانونی، مقررات و نظامات نظارتی ـ حمایتی ویژه ای بر نحوه شکل گیری و فعالیت این شرکت بار نماید تا از این طریق موجبات تضمین بیشتر حقوق پذیره نویسان و سهامداران این شرکت ها را فراهم آورد. وجود این مقررات که شفافیت بیشتر تشکیلاتی و تشریفاتی و اقدامات مدیران شرکت را در پی داشت، سبب شد تا شرکت های دولتی و عمومی هم که از سرمایه عمومی و دولتی تشکیل و به فعالیت می دادند، از این قواعد به عنوان الگو استفاده شود.^[۴۱] مع الوصف پس از ذکر مختصری در رابطه با شرکت سهامی، برای ورود به موضوع اصلی بحث به شرکت سهامی عام که محور و موضوع اصلی بحث این تحقیق را شامل می شود، پرداخته می شود.
فصل دوم: شرکت سهامی عام
بطوریکه بیان شد؛ تقسیم شرکت های سهامی به «عام» و «خاص» از ابداعات لایحه اصلاحی قانون تجارت محسوب می شود. شرکت سهامی که بخشی از سرمایه آن از محل عرضه عمومی و پذیره نویسی عمومی تامین و تعهد می شود را شرکت «سهامی عام» و شرکت سهامی که تمام سرمایه آن بوسیله موسسین تادیه یا تعهد می شود را «سهامی خاص» می نامند.^[۴۲] بر خلاف شرکت های تجاری
موضوع قانون تجارت که برای سرمایه نصاب حداقلی در نظر گرفته نشده است، در شرکت سهامی برای حداقل سرمایه نصاب مشخصی در نظر گرفته شده است که در شرکت های سهامی خاص این حداقل سرمایه ۰۰۰/۰۰۰/۱ ریال و در شرکت سهامی عام ۰۰۰/۰۰۰/۵ ریال است.
بطور کلی در شرکت های سهامی، تصمیمات در مجامعی که از سهامداران تشکیل می شوند، اتخاذ می شوند و این تصمیمات توسط مدیران شرکت که آنها هم توسط سهامداران انتخاب می شوند، اجرا می شود. تعداد مدیران در شرکت های سهامی عام از ۵ نفر نباید کمتر باشد و با توجه به اینکه در شرکت سهامی انتخاب مدیران الزاماً از میان سهامداران حقیقی و حقوقی ممکن خواهد بود بنابراین می توان به این نتیجه رسید که در شرکت سهامی عام وجود حداقل ۵ سهامداران ضروری است. مدیران شرکت های سهامی که عهده دار اداره شرکت هستند با رای مستقیم سهامداران در مجامع عمومی انتخاب می شوند و این انتخاب انحصاراً از مکانیزم خاصی تبعیت می کند تا تضمین کننده حقوق سهامداران اقلیت در این رابطه هم باشد. به طوریکه که بر خلاف دیگر موضوعات در صلاحیت مجامع که عمدتاً با اتخاذ تصمیم بر مبنای حصول نصاب مشخص از اکثریت آراء سهامداران حاضر میسر می شود، در تصمیم گیری راجع به انتخاب مدیران شرکت، آراء سهامداران حاصل ضریبی از تعداد کل اعضاء هیات مدیره خواهد بود تا هم حق انتخاب سهامداران جزء به نسبت تعداد مدیران لحاظ شود و هم این امکان پدید آید تا با اختصاص آراء خود به یک نفر از نامزدهای پست مدیریت، شانس بیشتری برای ورود مدیر مورد نظر خود به هیات مدیره داشته باشند.
بطوریکه پیشتر نیز بیان شد، در شرکت سهامی سهام مشخص کننده «تکالیف»، «حقوق» و «اختیارات» دارندگان آن است و نقش مهمی هم در این نوع شرکت ایفاء می کند که قبلاً به تفصیل به این مورد پرداخته شده است.

روشها و متدهای بسیار زیاد دیگری نیز در زمینه بهبود روش کلی پالایش گروهی مطرح می­باشد که در ذیل به صورت فهرست وار اسامی این روشها بیان می­گردد و به دلیل خروج از محدوده تحقیق، جزئیات آنها بیان نمی­گردد:
Significance Weighting[27]
Inverse User Frequency[21]
weighted majority prediction[30]
imputation-boosted CF[31]
۲-۲-۲- پالایش گروهی مبتنی بر مدل(Model Based)
در این تکنیک به کمک تخمین پارامترهای مدل آماری که بر اساس نظرات کاربران ایجاد گردیده است، ارائه پیشنهاد به کاربران یا پیش ­بینی امتیازدهی کاربر مقصد به یک آیتم خاص صورت می پذیرد به عنوان مثال یکی از ابتدایی­ترین روشها، روش تبدیل پالایش گروهی به یک مسئله “طبقه ­بندی^[۴۴]” می­باشد. در این حالت یک “تمایز دهنده^[۴۵]” برای کاربر مقصد به صورتی ایجاد می­گردد که در آن آیتم­ها به عنوان بردار معیارها روی کاربران تعریف و امتیازهای موجود به صورت برچسب کلاس در نظر گرفته می­ شود و به کمک تکنیک­های “کاهش بعد^[۴۶]” مشکل کمبود اطلاعات^[۴۷] نیز برطرف می­گردد. در سالهای اخیر تکنیک­های “فاکتور نهان^[۴۸]” و “مدل فاکتورگیری ماتریسی^[۴۹] “به عنوان بهترین روش های موجود در این زمینه شناخته و عرضه شده ­اند[۳۲].
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

بر خلاف مدلهای مبتنی بر حافظه که بر اساس تشابه میان کاربران یا آیتم­ها و اطلاعات آماری موجود، نسبت به تولید پیشنهاد، اقدام می­نمایند تکنیکهای مبتنی بر مدل تشابه میان کاربران یا آیتم­ها را، نتیجه وجود یک ساختار سطح پایین نهفته درون داده ­ها می­دانند. در این تحقیق سعی در استفاده از تکنیک­های مبتنی بر حافظه می باشد لذا از ارائه توضیحات بیشتر در این خصوص پرهیز شده است.
۲-۳- پالایش محتوایی (Content Based Filtering)
سیستمهای توصیه­گر تولید شده با بهره گرفتن از تکنیکهای پالایش گروهی، تنها بر اساس ماتریس امتیازات کاربران به آیتم­های مختلف یا بر اساس یک مدل تولید شده از اطلاعات موجود، نسبت به محاسبه و ارائه پیشنهاد اقدام می­ کنند همچنین کاربران و آیتم­ها به صورت موجودیتهای مجزا در نظر گرفته می­شوند و خصوصیات و مشخصه­های کاربران و آیتم­ها تاثیری در نتیجه پیشنهادات نخواهند داشت در حالیکه با کسب اطلاعات بیشتر در خصوص یک کاربر و شناخت علایق و سلایق وی، می توان پیشنهادات دقیق تر و مناسبتری را به وی ارائه نمود[۸] به عنوان مثال با داشتن اطلاعات در خصوص کارگردان یا سبک یک فیلم سینمایی می­توان پیشنهادات مناسبتری را به کاربر مقصد ارائه نمود[۳۳]. این تکنیک که در آن با توجه به خصوصیات و علایق یک کاربر یا مشخصات و ویژگیهای یک آیتم و با توجه به محتوا و مفاهیم، پیشنهاداتی ارائه می­گردد تحت عنوان “سیستمهای توصیه­گر مبتنی بر محتوا” یا “پالایش محتوایی^[۵۰]” نامگذاری شده ­اند.
تحقیقات بسیار زیادی در این زمینه، خصوصا در مورد پیشنهاد آیتم­هایی که اطلاعات متنی بسیاری در مورد آنها موجود می­باشد مانند کتابها، فیلم­ها و صفحات وب انجام گردیده است و به این مسئله از دیدگاه “بازیابی اطلاعات^[۵۱]” نگاه شده است و جمع آوری اطلاعات و محتوای مرتبط با ترجیحات و سلایق کاربر در قالب یک “پرس­و­جو^[۵۲]” بر روی اطلاعات مطرح می­ شود، به عنوان مثال کتابی که توسط کاربر مقصد امتیازی به آن داده نشده است بر اساس تشابه با پرس­و­جوی انجام شده امتیاز­ دهی می­گردد[۳۴].
به عنوان راه حل جایگزین روش های بازیابی اطلاعات، می توان مسئله پیشنهاد دهی به کاربران را به عنوان یک مسئله دسته­بندی در نظر گرفت که در آن محتوای هر آیتم به عنوان مشخصه­ها و معیار­ها مطرح می­گردند و امتیاز داده شده توسط کاربر به هر کدام از آیتم­ها به عنوان برچسب کلاس بکار می­رود­. به عنوان مثال در سایتهای فروش کتاب می­توان از اطلاعات عنوان کتاب، نویسنده، ناشر، تعداد دفعات چاپ و غیره برای آموزش^[۵۳] یک چند جمله­ای کلاسه­بند بیزین ساده^[۵۴] استفاده نمود[۳۵] و امتیازات در بازه ۱ تاk را مستقیما به k دسته نگاشت[۳۳].
سایر الگوریتمهای دسته­بندی مانند روش k نزدیکترین همسایه^[۵۵]، درختهای تصمیم ­گیری^[۵۶] و شبکه ­های عصبی^[۵۷] نیز برای تولید سیستمهای توصیه­گر مبتنی بر محتوا مورد استفاده قرار می­گیرند[۳۶].
۲-۴- تکنیکهای ترکیبی
با ترکیب انواع روشها و تکنیکها می­توان مدلهای نوینی تولید نمود که دارای نقاط قوت روش های ترکیب شده باشند و در مقابل دارای نقاط ضعف کمتری نسبت به هر یک از روشها باشند. روش های متعدد و گوناگونی توسط محققان مطرح شده است که به عنوان ساده­ترین روش می توان روش های پالایش گروهی و پالایش محتوایی را با یکدیگر ترکیب نمود و لیستهای پیشنهادی توسط هر کدام از روشها را با یکدیگر ترکیب نمود یا در روشی دیگر می توان به نتایج حاصل از دو روش وزن انتساب داد و به کمک میانگین وزنی نتایج را با یکدیگر ترکیب نمود[۳۳].
۲-۵- سیستمهای توصیه­گر مبتنی بر رابطه اعتماد میان کاربران
با ظهور شبکه ­های مبتنی بر اعتماد میان کاربران و با توجه به ویژگیها و خصوصیات اینگونه شبکه­ ها، روشها و الگوریتمهای جدیدی در خصوص ایجاد و بهبود سیستمهای توصیه­گر به نام روش های مبتنی بر اعتماد مطرح گردید[۱۰][۱۵].
سیستمهای توصیه­گر مبتنی بر اعتماد، سیستمهای توصیه­گری هستند که اطلاعات ارزشمندی را به کاربران خود و بر اساس رابطه اعتماد ارائه می­نمایند. اعتماد، در واقع اندازه میزان باور کاربران نسبت به یکدیگر است که بر اساس معیارهایی همچون توانایی، قدرت و خوبی افراد شکل می­گیرد. رابطه اعتماد، لزوما یک رابطه دو طرفه نیست و در اکثر مواقع به صورت یک رابطه یک طرفه بیان می­گردد که در آن به کاربری که به سایر کاربران اعتماد می­ کند “اعتماد کننده^[۵۸]” و فردی که در واقع مقصد و هدف رابطه اعتماد می باشد “مورداعتماد­^[۵۹]” نامیده می­ شود.
مقوله اعتماد و اطمینان میان کاربران به دو صورت کلی “اعتماد آشکارا^[۶۰]” و “اعتماد ضمنی^[۶۱]” مطرح می­باشد. اعتماد آشکارا، بیانگر وجود رابطه صریح اعتماد در میان خود کاربران و بر اساس نظرات ایشان می­باشد. در اینگونه اعتماد، افراد و کاربران، خود مشخص می­ کنند که به چه افراد، گروه، سازمان یا کاربرانی اعتماد دارند و به نظرات، پیشنهادات یا آرای ایشان اطمینان دارند و نظرات آنها می ­تواند مبنا و پایه تصمیم ­گیری قرار گیرد در حالیکه در اعتماد ضمنی کاربران صراحتا رابطه اعتماد میان خود را بیان نمی­کنند بلکه بر اساس پاره­ای از شواهد، مدارک و تشابهات، وجود رابطه اعتماد میان کاربران احساس می­گردد. به عنوان نمونه، ارسال ایمیل میان دو کاربر، هم­کلاسی بودن دو فرد، جنسیت یکسان، شغل مشابه، عضویت در یک گروه مشترک، سطح سوادی و طبقاتی مشابه و مثالهایی از این دست، می­توانند بیانگر وجود یکی رابطه اعتماد ضمنی باشند.
در مورد اعتماد آشکارا نیز، دو مقوله ” اعتماد مستقیم^[۶۲]” و ” اعتماد غیر­مستقیم^[۶۳]” مطرح می­باشد. اعتماد مستقیم، در واقع توسط یک رابطه مستقیم فی مابین دو کاربر بیان می­ شود در حالیکه در اعتماد غیر­مستقیم، بر اساس قانون تعدی و انتقال اعتماد، رابطه اعتماد میان دو کاربر غیر همسایه، شکل می­گیرد. یکی از مسائل اصلی در سیستمهای مبتنی بر اطمینان چگونگی محاسبه اعتماد غیر­مستقیم می­باشد. دو رویکرد متفاوت برای محاسبه اعتماد غیر­مستقیم مطرح می­باشد که عبارتند از:
بر پایه مدل^[۶۴] : در این روش یک مدل به همراه پارامترهایش برای محاسبه اعتماد غیر­مستقیم آموزش می­بیند[۳۷][۳۸].
بر پایه حافظه^[۶۵] : در این روش از مدل استفاده نمی­ شود بلکه از روش های اکتشاف^[۶۶] و ابتکاری^[۶۷] استفاده می­گردد[۱۵][۳۹].
در این تحقیق رابطه اعتماد میان کاربران از نوع آشکارا در نظر گرفته می­ شود تا بتوان به نتایج دقیق و قابل اعتمادی دست یافت چرا که تعیین و میزان رابطه اعتماد ضمنی، خود به عنوان یکی از موضوعات تحقیق می ­تواند مطرح گردد.
۲-۵-۱- چگونگی کارکرد سیستم توصیه­گر مبتنی بر اعتماد
سیستمهای توصیه­گر سنتی[۶] پیش ­بینی نظر کاربر u در خصوص آیتم i را بر اساس امتیازات و نظرات کاربران مشابه محاسبه و بیان می­نمایند. در این سیستمها یک همسایگی از کاربرانی که در خصوص آیتم i دارای نظر می­باشند و از نظر پروفایل دارای شباهت با کاربر u می باشند جستجو می­گردد و سپس از تجمیع نظرات ایشان، پیش ­بینی امتیاز نهایی صورت می­پذیرد. در سیستمهای توصیه­گر مبتنی بر اعتماد، بجای شباهت کاربران از شبکه اعتماد جهت یافتن همسایگان استفاده می­گردد و برای پیش ­بینی امتیاز به یک آیتم خاص، ابتدا از همسایگان مستقیم در خصوص اینکه آیا آنها در مورد آیتم مورد نظر دارای امتیاز می باشند یا خیر، پرسش می­ شود و در صورتیکه امتیازی موجود باشد به عنوان جواب بازگردانده می­ شود و در غیر اینصورت به صورت بازگشتی، از همسایگان مستقیم خود این پرسش را مطرح می­ کنند و به این ترتیب شبکه اعتماد به جهت یافتن پاسخ، جستجو و پیمایش می­ شود.
همسایگی در یک سیستم توصیه­گر مبتنی بر اعتماد، به صورت مجموعه ­ای از کاربران دارای نظر و امتیاز در خصوص یک آیتم خاص، مطرح می­باشد که می توانند به صورت مستقیم یا غیر مستقیم مورد اعتماد کاربر مبدا قرار گیرند. امتیازات این کاربران به یک آیتم خاص، تجمیع می­گردد تا نهایتا پیش بینی امتیاز نهایی صورت پذیرد.
کاوش و پیمایش شبکه اعتماد، لزوما باعث افزایش و بهبود دقت سیستم نمی­گردد اما به زوجهای<u,i> بیشتری می تواند پاسخ دهد که طبیعتا باعث افزایش و بهبود درصد پوشش می­گردد. شکل ۲-۲ ساختار یک شبکه اعتماد و چگونگی عملکرد آنرا نمایش می­دهد.
شکل ۲-۲ : نمایش یک شبکه اعتماد به همراه امتیازات بیان شده توسط کاربران در خصوص آیتمهای مختلف[۲۰]
همان طور که در شکل فوق مشخص است شبکه اعتمادی میان کاربران وجود دارد که باعث ارتباط ایشان می­گردد. در این شبکه کاربر مبدا u به دنبال پیش بینی امتیاز، برای آیتم هدف i (الماس سبز رنگ) می­باشد که در این شبکه تنها تعداد اندکی از کاربران، دارای امتیاز در خصوص آن می­باشند و سایر کاربران، دارای امتیاز برای سایر آیتمهایی می باشند که ممکن است توسط u به آنها امتیازی داده شده باشد و یا اینکه شبیه آیتم i باشند.
۲-۵-۲- مزایا و معایب
تکنیکهای مبتنی بر اعتماد، قادر به حل مشکلات بیان شده در خصوص سیستمهای توصیه­گر مبتنی بر تکنیکهای پالایش گروهی و پالایش محتوایی می­باشند[۴۰][۴۱]. به عنوان مثال مشکل “کمبود اطلاعات^[۶۸]” به دلیل وجود امکان انتقال اعتماد در شبکه میان کاربران، قابل کاهش و حل می باشد[۳۳][۴۲] مثلا اگر کاربر A به کاربر B و کاربر B به کاربر C اعتماد داشته باشد در نتیجه کاربر A به کاربر C نیز تا حدودی اعتماد خواهد داشت بنابراین در صورتیکه رابطه اعتماد مستقیمی میان کاربر هدف و سایر کاربران وجود نداشته باشد اما با توجه به توضیح فوق، کاربر هدف می تواند به واسطه توزیع و انتشار اعتماد، یک رابطه اعتماد غیر مستقیم را با سایر کاربران ایجاد نماید که این مسئله باعث افزایش درصد پوشش این تکنیکها به نسبت سایر تکنیکهای موجود خصوصا پالایش گروهی می­گردد. در کنار کلیه مزایا و بهبودهای موجود در روش مبتنی بر اعتماد باید به نکاتی نیز در مورد این روش توجه نمود:
در یک شبکه مبتنی بر اعتماد، با توجه به کمی تعداد یا کمبود اطلاعات همسایگان کاربر مبدا در خصوص آیتم مورد نظر وی، الگوریتم نیازمند این است تا علاوه بر بررسی نظرات کاربرانی که به طور مستقیم مورد اعتماد می­باشند نظرات کاربرانی نیز که به طور غیر­مستقیم مورد اطمینان می­باشند را بررسی نماید که این امر می ­تواند باعث کاهش دقت شود.
از سوی دیگر، زمانیکه در جستجوی نظرات کاربران مختلف در مورد آیتم هدف در شبکه مبتنی بر اعتماد، پیشروی می­کنیم با افزایش فاصله از کاربر مبدا، درجه اطمینان به طرز قابل ملاحظه­ای کاهش می­یابد که این امر می ­تواند باعث تولید داده ­های غیر قابل اعتماد گردد.
مدلهای مبتنی بر اعتماد دارای محدودیتها و نواقصی نیز می­باشند[۴۳]. به عنوان مثال، از نظر پیچیدگی محاسبات و منابع مورد نیاز، بهینه نبوده و دارای هزینه بسیار زیادی می­باشند و در برخی موارد نمی­ توان به صورت همزمان دقت نتایج و درصد پوشش را بهبود داد، همچنین اکثر مدلهای موجود بر وجود رابطه اعتماد مستقیم میان کاربران، بنا نهاده شده ­اند و تنها وجود یا عدم وجود رابطه اعتماد مد نظر قرار می­گیرد در حالیکه در مدل کردن دنیای واقعی، میزان رابطه اعتماد، عددی فازی و در محدوده ۰ تا ۱ می­باشد.
۲-۵-۳- انتشار اعتماد^[۶۹] و تجمیع اعتماد^[۷۰]
با توجه به بزرگی شبکه ­های اعتماد موجود در سایتهای مختلف، این امر کاملا مشخص است که تمامی کاربران نمی توانند روی یکدیگر شناخت داشته باشند و طبیعتا یک کاربر با تمامی کاربران دیگر ارتباط ندارد که معنی آن این است که اگر کاربر فرضی a بخواهد در رابطه با کاربر x، اعتماد خود را بیان کند به دلیل عدم وجود رابطه مستقیم با آن کاربر، باید از طریق سایر کاربران مانند کاربر b و ادامه این روند تا رسیدن به کاربر x میزان اعتماد خود را بیان نماید. به روند پیش ­بینی اندازه اعتماد میان کاربر a و کاربر x از طریق مسیر موجود میان آنها،”انتشار اعتماد” گفته می­ شود.
با توجه به این نکته که مسیرهای متعددی از کاربر a به کاربر x می ­تواند وجود داشته باشد باید مکانیزمی نیز برای تجمیع اندازه اعتماد محاسبه شده از طریق مسیرهای مختلف وجود داشته باشد که به این مکانیزم ” تجمیع اعتماد” اطلاق می­گردد.
دو مفهوم فوق پایه و اساس شبکه اعتماد و محاسبه اعتماد میان دو کاربر ناشناس را پایه­ریزی می­نمایند و روشها و تکنیکهای متعددی برای محاسبه آنها توسط محققان مطرح شده است.
۲-۶- چالش ها و محدودیتهای موجود
در این بخش پاره­ای از مشکلات، محدودیتها و چالش­های موجود در زمینه توسعه و بهبود سیستمهای توصیه­گر بیان می­گردد.
۲-۶-۱- نقصان و کاستی اطلاعات^[۷۱]
به دلیل امتیاز دهی کاربران به اندکی از آیتم­های موجود و عدم وجود اطلاعات کافی در خصوص تمامی کاربران و امتیازات آیتم­ها­، در توسعه سیستمهای توصیه­گر در اکثر مواقع با مشکل کمبود اطلاعات مواجه خواهیم بود. این امر در تکنیکهای پالایش گروهی مشکلات بیشتری ایجاد می­ کند چراکه احتمال یافتن مجموعه ­ای از کاربران دارای ساختار امتیازدهی مشابه را کاهش می­دهد. مشکل نقصان اطلاعات خصوصا در ابتدای کار یک سیستم توصیه­گر که اطلاعات بسیار محدودی در اختیار می­باشد بیشتر نمایان می­گردد. برای حل این مشکل یا کاهش آن می توان از سایر اطلاعات موجود در حوزه مورد فعالیت استفاده نمود[۴۴] یا در روند تولید داده ها از مقادیر پیش فرض و مفروضات از پیش تعیین شده­ای استفاده نمود[۳۱].
۲-۶-۲- مشکل کاربران تازه وارد^[۷۲]
کاربران تازه وارد یا مشتریانی که برای اولین بار از یک سایت تجاری بازدید می­ کنند و همچنین آیتم­ها و محصولات جدید، سیستمهای توصیه­گر را با یک چالش جدی مواجه می­ کنند که به صورت کلی از آن به عنوان مشکل کاربران تازه وارد یاد می­گردد[۴۵].
یکی از ابتدایی ترین اشکال این مسئله در روش پالایش گروهی ظهور می­ کند زیرا آیتم­هایی که توسط کاربران به آنها امتیازی داده نشده باشد قابل توصیه به سایر کاربران نمی­باشند یا آیتم­های خاص که مورد توجه کاربران قرار نمی­گیرند دسته­ دیگری از این مشکلات را ایجاد می­ کنند. در مقابل سیستمهای توصیه­گر مبتنی بر محتوا به دلیل تمرکز بر روی ویژگی­های یک آیتم و عدم نیاز به امتیاردهی کاربران[۳۶] می­توانند برای تمامی آیتم­ها بکار روند و در خصوص کاربران مشابه نیز باعث بهبود پیشنهادات ارائه شده به کاربر هدف گردند.
ارائه پیشنهاد به کاربران تازه وارد از پیچیدگی و دشواریهای بیشتری برخوردار است چراکه بدون داشتن اطلاعات کافی در خصوص سلایق و ترجیحات یک کاربر پیدا نمودن کاربران مشابه یا ساختن یک پروفایل برای کاربر مقدور نمی ­باشد­.
۲-۶-۳- کلاهبرداری و تقلب
با توجه به پذیرش و استفاده عملیاتی از سیستمهای توصیه­گر در وب سایتهای تجاری و نقش کلیدی و تاثیرگذار این سیستمها در سود آوری صاحبان سرمایه، باعث بروز انواع روش های کلاهبرداری در بکارگیری سیستم توصیه­گر برای تامین منافع کلاهبرداران گردیده است. به عنوان نمونه می توان به روش “حمله فشاری^[۷۳]” اشاره نمود که در آن کلاهبرداران و فروشندگان متقلب سعی می­ کنند محصولات خود را دارای محبوبیت بیشتری در میان کاربران جلوه دهند یا در روش “حمله اتمی^[۷۴]” سعی می­ شود تا از امتیازات کالاها و آیتم­های معرفی شده توسط رقیبان کاسته شود. این روشها و متدهای کلاهبرداری به صورت کلی تحت عنوان “حمله طولانی^[۷۵]“[۴۶] و “حمله تزریق پروفایل^[۷۶]“[۴۷] توسط محققین مورد مطالعه قرار گرفته است.
مطالعات نشان داده است که روش های فوق می­توانند تاثیرات مخربی بر روی امتیازات پیش ­بینی شده داشته باشند ولی متدهایی همچون پالایش گروهی مبتنی بر آیتم در مقابل چنین حملاتی مقاومت بیشتری از خود بروز می­دهد[۴۶] و طبیعتا متدهای مبتنی بر محتوا نیز که بر سابقه و گذشته امتیازدهی یک کاربر تکیه دارند در مقابل حملات تزریق پروفایل دارای مصونیت می­باشند.
در حالیکه تکنیکهای مبتنی بر محتوا در مقابل برخی از روش های کلاهبرداری مقاومت می­ کنند روش های پالایش گروهی در برخی موارد دارای برتری های نسبی نیز می­باشند، به عنوان مثال روش های پالایش گروهی می­توانند در محیطهایی فعالیت کنند که اطلاعات محتوایی قابل ملاحظه­ای در خصوص آیتم ها در دسترس نباشد یا محتوای موجود مانند ایده­ ها و عقاید به سادگی قابل آنالیز و فهم توسط سیستمهای کامپیوتری نباشد، همچنین توانایی پیشنهاد آیتم­هایی را دارند که اگرچه بر خلاف سلایق و ترجیحات قبلی کاربر می­باشد ولی باعث جلب توجه و رضایتمندی کاربران می­گردد.
۲-۶-۴- پیچیدگیهای محاسباتی و زمانی

۱-۱۰. تعریف متغیرها
متغیرهای مورد نظر این تحقیق به صورت خلاصه در جدول شماره ۱-۱ ارائه شده‌اند.
جدول ۱-۱، تعریف متغیرها

^[۹]

سود هر سهم

^[۱۰]

قیمت سهام شرکت i در پایان سال مالی ۱-t

^[۱۱]

بازده سهام برای شرکت i در سال t برای یک دوره ۱۲ ماهه‌ی سال مالی.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

^[۱۲]

متغیر موهومی – در صورتی که بازده سهام منفی باشد برابر ۱، در غیر این‌صورت صفر خواهد بود.

^[۱۳]

متغیر موهومی – اگر کل فروش برای شرکت i نسبت سال قبل، کاهش یافته باشد برابر ۱، در غیر این‌صورت صفر خواهد بود.

اندازه‌ی شرکت – لگاریتم طبیعی ارزش بازار سرمایه‌ی شرکت i در ابتدای سال مالی t.

^[۱۴]

نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری سهام برای شرکت i در ابتدای سال مالی t.

^[۱۵]

اهرم شرکت – حاصل تقسیم جمع کل بدهی‌ها بر ارزش دفتری سهام برای شرکت i در ابتدای سال مالی t.

فروش شرکت به ازای هر سهم برای شرکت i در سال t.

لگاریتم طبیعی تفاوت فروش سال جاری با فروش سال قبل

لگاریتم طبیعی تفاوت هزینه‌های عمومی، اداری و فروش سال جاری با سال قبل

۱-۱۱. تعریف واژگان عملیاتی
محافظه‌کاری^[۱۶]: محافظه‌کاری یعنی این‌که حسابدار باید از بین ارزش‌های ممکن، برای دارایی‌ها کم‌ترین ارزش و برای بدهی‌ها بیش‌ترین ارزش را گزارش کند. درآمدها باید دیرتر شناسایی شوند نه زودتر و هزینه‌ها باید زودتر شناسایی شوند نه دیرتر ( آزاد ، ۱۳۸۹، به نقل از واتس و زیمرمن، ۱۹۸۶).
عدم تقارن زمانی سود^[۱۷]: نوعی از محافظه‌کاری است که آن را محافظه‌کاری مشروط نیز می‌نامند و عبارت است از تأییدپذیری متفاوت لازم برای شناسایی درآمدها و هزینه‌ها، که منجر به کم نمایی سود و دارایی‌ها می شود (باسو، ۱۹۹۷).

۱۳۲۹– گوش داشتن دیوار: کنایه از شایع شدن سخن و بر ملأ شدن راز.
مفهوم بیت: مبالغه و تاکید دارد در حفظ راز.
۱۳۳۱– به نظر می رسد که مصرع اول را می توان به دو گونه قرائت کرد : ۱٫شوق دیدارِ خود ز هوشش برد ( به دلیل خودپسندی از شوق دیدار خودش، بیهوش شد.)۲٫شوق دیدار، خود ز هوشش برد( از شوق دیدار محبوب بیهوش شد .)[ در هنگام دیدار و نظر کردن به محبوب چگونه خواهد شد.]
همچنین این که آیینه را پیش بیهوش که برای احساس دم می گذارند معنی ایهامی لطیفی دارد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۱۳۳۲– لفظ« بو» در اصطلاح شاعران سبک هندی از جمله صائب به معنی «سراغ» است؛ یعنی، سراغ دهان تو بیایند و دهانت را ببوسند.
و همچنین بو کردن مجاز از بوسه زدن است.
۱۳۳۴– به اعتبار گریبان چاکی ماه آسمان .
اشاره دارد به این باور عامیانه که نور ماه موجب سوراخ و پاره شدن پارچه کتانی می شود.
۱۳۳۷– لوح : در این بیت منظور سنگ روی قبر که برآن تاریخ تولّد و وفات و غیره حجّاری کرده و نصب می کنند و یا به طور مطلق سنگ قبر است.(شارح)
۱۳۳۸– واژون : وارون . (برهان ). برگشته . برگردیده . بازگردانیده . عکس . قلب . (برهان ) (ناظم الاطباء). واژگون . (ناظم الاطباء). نگون (غیاث الغات ). (ص .) ۱ – وارون . ۲ – آن که رفتارش نادرست و نامعقول باشد. ۳ – شوم ، نحس . ۴ – بخت برگشته .(فرهنگ معین).به نقل از ( دهخدا، ۱۳۷۳: ۲۰۳۹۸).
همه دشت آغشته از خون ماست جهان تیره از بخت واژون ماست
(فردوسی)
منظور آوازی که هنگام سوختن دانه اسپند از آن بلند می شود.
۱۳۳۹– از آن جا که گل نرگس به صورت پیاله است و گلبرگ هایش سفید رنگ، شاعر می گوید که روز قیامت ساغر کشان با نامه سفید که علامت نیکوکاری است سر از خاک بیرون می آورند؛ یعنی، آمرزیده شده بیرون می آیند.
۱۳۴۰– زرد شدن چهره : بر خلاف سرخ رویی، نشانه بیم ناکی و شرمندگی است .
این داغ که بعد از کشته شدن، زرد رویی حاصل شود را نصیب سیماب کردند. اشاره دارد به اکسیر سیماب است که زر و طلا در آن حل می شوند.
۱۳۴۱– سیه بهار: بعضی گویند که در بلاد سردسیر در ایام ربیع سبزه ٔ کشت که از زیر برف از پس سردی و سیرآبی به غایت سبز مایل به کبودی و سیاهی بیرون می آید آنراسیه بهار گویند. (غیاث اللغات ). ترکیب قلب است به بهاری که بارندگی در آن زیاده از اندازه باشد. (ناظم الاطباء)
هزار رنگ ز گلزاردر کنار مــــن اســــت جنون کجاست که جوش سیه بهار من است
(حضرت شیخ )
بی دماغ کردن: کنایه از پریشان خاطر کردن.
معنی بیت: چون نور چراغ، سیاهی شب را دور می کند می گوید که در تاریکی شب فیض آن حاصل می شود، مگر بوی گل چراغ که مانع تاریکی است مرا از آن فیض بی نصیب نمود که خاطرم پریشان شد، چرا که تاریکی باعث آرامش خاطر می باشد.
شاعر به بی دماغی در چراغ اشاره نمود و دیگر اینکه در گل چراغ به دلیل سوختن روغن بوی نامطبوعی می آید .
با این وصف ، نزاکت و لطافت معنی «بی دماغی »آشکار می شود.
۱۳۴۳– یعنی از برگشتگی بخت من، آبداری شمشیر برگردد و مرا بکشد.
۱۳۴۶– خطی پیدا کرد ایهام دارد:۱٫ مهارت خواندن و نوشتن را آموخت و ذهنش قدرت درک آن را یافت.

1. 1. خط بر صورتش ظاهر شد که به من التفات می نماید.

۱۳۴۷– در پیرهن نگنجیدن: کنایه از نهایت شادی و سرور بسیار .
مفهوم بیت: بیان کمال سرور.
۱۳۴۹– به زر گرفتن آیینه: ۱٫ عبارت از زر دادن و آیینه خریدن ؛ به عبارتی، معاوضه کردن ۲٫ تهذیب کردن آیینه با زر.
۱۳۵۰– از آن جا که مشک برای چشم مضر است و موجب ایجاد زخم و جراحت آن می شود، می گوید که آهو خون نافه خود را به این امید تبدیل به مشک می کند که از چشم تو وعده زخم دارد؛ یعنی، می خواهد که آن زخم در وی همیشگی باشد و لذّت دردی مدام یافته باشد.
۱۳۵۱– روزنامه: نشریه ای که هر روز چاپ می شود و در آن اخبار و رویدادهای آن روز نوشته می شود. نامه اعمال . دفتر حساب بازرگان.(فرهنگ فارسی معین)
آبی به روزنامــــه اعمــــال ما فشان باشد توان سترد حروف گنــــاه از او
(حافظ)
سیاهه: نوعی از دفتر و حساب و آنرا روزنامه نیز گویند و در آن تفصیل اسباب خانه و رخوت و لباس باشد نویسند. به اصطلاح متصدیان دفتر مسوده روزنامچه که آمدنی نقود یا اجناس هر روزه بطریق اجمال بلاتفریق و تفصیل یکجا می نگارند. (غیاث اللغات)
در این بیت منظور از روزنامه و سیاهه شب آن است که روز هجر من مثل شب سیاه بود؛ یعنی، روز هم به اعتبار سیاهی حکم شب را داشت.
۱۳۵۲– از سرمه ای که از چشم مست تو افتاده است ، می توان بنای صد میکده را طرح ریزی کرد.
مفهوم بیت: مبالغه است در کمال مستی چشم محبوب.
۱۳۵۴– تار شعشعه آفتاب: خطوط شعاع و پرتو خورشید.
معنی بیت: نقاب روی تو از خطوط شعاع خورشید است که مردم تاب دیدن آن را ندارند؛ همچنین نقاب به خاطر حجاب گذاشته می شود ، رتبه حاجب به نسبت محجوب پایین تر است و معلوم است محجوبی که خورشید مثل حاجب بر او خواهد شد، چه قدر نورانی تر از خورشید است.
بیت دارای آرایه تشبیه مضمر تفضیلی است.
۱۳۵۷– بیت در وصف معشوق موی تراش است.
۱۳۵۸– برقع: نقاب . حجاب . روبند زنان عرب و فارسیان بمعنی مطلق روبند به کار برند. (آنندراج)
تو گر خواهی که جاویدان جهان یک سر بیارایی صبــــــا را گو که بر دارد زمانی برقع از رویت
(حافظ)
منظور از دام، اشاره به روی بندی است که مشبّک است و شبکه هایش مثل شبکه های دام است که اکثر زنان هند به صورتشان می اندازند و در روز هر جا که می خواهند می روند.
۱۳۵۹– مقرّرست چیزی که حقیر و اندک باشد مردم از اظهار آن شرم دارند، همانطور که حضرت خضر (ع) با وجود حیات ابدی و زندگی جاوید، زندگی در این جهان را اندک می داند و از شرم خود را پیش مردم ظاهر نمی سازد.
۱۳۶۰– یعنی خواب به سمتت می آید و تو را غافل می کند.

مدیریت فناوری اطلاعات
پست سازمانی

۱۲۵

۹۳۵/۰*

عدم ارتباط

جانشین پروری
پست سازمانی

۱۲۵

۰۲۱/۰*

ارتباط

برای سنجش رابطه­ بین متغیرهای تحقیق و پست سازمانی، از آزمون t استفاده شده است، آزمون t مستقل در مواردی به­کار می­رود، که پژوهشگر با دو گروه مستقل سرو کار دارد. کاربرد اصلی این آزمون زمانی است، که باید اختلاف دیدگاه پاسخ ­دهندگان براساس یک متغیر اسمی دو ارزشی، مانند متغیر پست سازمانی در تحقیق حاضر که شامل دو گروه کارمندو رئیس است، بررسی شود. با توجه به جدول (۲۰-۴) مشاهده می­ شود، بین مدیریت استعداد و پست سازمانی )۰۰۹/۰(sig= است، بنابراین رابطه معنی­دار وجود دارد، بین مدیریت فناوری اطلاعات و پست سازمانی ) ۹۳۵/۰(sig= است، بنابراین رابطه معنی­دار وجود ندارد، ولی بین جانشین­پروری و پست سازمانی )۰۲۱/۰(sig= است، بنابراین رابطه معنی­دار وجود دارد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۴٫۴٫ تحلیل عاملی
اعتبار عاملی صورتی از اعتبار سازه است که از طریق تحلیل عاملی به دست می ­آید. به منظور پی­بردن به متغیرهای زیربنایی یک پدیده یا تلخیص مجموعه داده ­ها، از روش تحلیل عاملی استفاده می­ شود. تحلیل عاملی می ­تواند به صورت تاییدی یا اکتشافی باشد. در تحلیل­های عاملی تاییدی، هدف پژوهشگر تعیین ساختار عاملی ویژه­ای می­باشد. در واقع در تحلیل عاملی اکتشافی به دنبال پیدا کردن ابعاد و عوامل یک حوزه ناشناخته می­باشیم ولی در تحلیل عاملی تاییدی به دنبال تایید این حوزه ها با عوامل مربوط به آن­ها هستیم.
۴٫۵٫ مدل معادلات ساختاری
فرآیندهای تجزیه و تحلیل ساختارهای کوواریانس شامل یک سری گام­هایی است که به تحقق توصیه می­ شود که حتما به صورت متوالی این گام­ها را انجام دهد
این گام عبارتند از:
بیان مدل
تخمین مدل
اصلاح مدل
آزمون فرضیه
تفسیر مدل
ابلاغ یا نوشتن گزارش تحقیقاتی.
در ذیل هر یک از مراحل به طور خلاصه تشریح می­گردد.
۴٫۵٫۱٫ مرحله بیان مدل
مدل معادلات ساختاری با بیان مدلی که قرار است تخمین زده شود، شروع می­ شود. در ساده­ترین سطح، مدل یک عبارت آماری درباره روابط میان متغیرها است. این مدل­ها در زمینه رویکردهای مختلف تحلیلی، اشکال مختلفی به خود می­گیرند. برای مثال، یک مدل در زمینه همبستگی عموما روابط غیر جهت­دار(دو طرفه) بین دو متغیر را بیان می­ کند. در حالی که رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس مدل­هایی را با روابط جهت­دار بین متغیرها نشان می­دهد. این مرحله یکی از مهم­ترین مراحل موجود در مدل معادلات ساختاری است. زیرا هیچ گونه تحلیلی صورت نمی­گیرد. مگر این که محقق ابتدا مدل خود را بیان کند.
۴٫۵٫۲٫ مرحله تخمین مدل
هنگامی که یک مدل بیان شد و حالت تعیین آن مورد ارزیابی قرار گرفت، باید پارامترهای آزاد از روی مجموعه ­ای از داده ­های مشاهده شده تخمین زده شود. این مرحله شامل یک سری فرآیندهای تکراری است که در هر تکرار یک ماتریس کوواریانس ضمنی ^[۱۶۲]ساخته می­ شود و با ماتریس کوواریانس داده ­های مشاهده شده مقایسه می­گردد. مقایسه این دو ماتریس منجر به تولید یک ماتریس باقیمانده می­ شود و این تکرارها تا جایی ادامه می­یابد که این ماتریس باقیمانده به حداقل ممکن برسد.
نمودار۷-۴: مدل تحقیق در حالت تخمین ضرایب استاندارد
نمودار(۷-۴) مدل تحقیق را در حالت تخمین ضرایب استاندارد نشان می­دهد کلیه متغیرهای این مدل به دو دسته­ی پنهان و آشکار تبدیل می­شوند. متغیرهای آشکار(مستطیل) یا مشاهده شده به گونه ­ای مستقیم به وسیله پژوهشگر اندازه ­گیری می­ شود، در حالی که متغیرهای مکنون(بیضی) یا مشاهده نشده به گونه ­ای مستقیم اندازه ­گیری نمی­ شود، بلکه براساس روابط یا همبستگی­های بین متغیرهای اندازه ­گیری شده استنباط می­شوند. متغیرهای مکنون بیانگر یکسری سازه­های تئوریکی هستند مانند مفاهیم انتزاعی که مستقیما قابل مشاهده نیستند و از طریق سایر متغیرهای مشاهده شده ساخته و مشاهده می­شوند. متغیر های مکنون به نوبه خود به دو نوع متغیر درون­زا یا جریان­گیرنده و متغیر برون­زا یا جریان­دهنده تقسیم می­شوند. هر متغیر در سیستم مدل معادلات ساختاری می ­تواند هم به عنوان یک متغیر درون­زا و هم یک متغیر برون­زا در نظر گرفته شود. متغیر درون­زا متغیری است که از جانب سایر متغیرهای موجود در مدل تاثیر می­پذیرد. در مقابل متغیر برونزا متغیری است که هیچ گونه تاثیری از سایر متغیرهای موجود در مدل دریافت نمی­کند بلکه خود تاثیر می­ گذارد. در این تحقیق متغیرهای مدیریت استعداد و جانشین­پروری درون­زا و متغیر مدیریت فناوری اطلاعات برون­زا است. در این نمودار اعداد یا ضرایب به دو دسته تقسیم می­شوند. دسته اول تحت عنوان معادلات اندازه ­گیری هستند که روابط بین متغیرهای چنهان(بیضی) و متغیر آشکار(مستطیل) می­باشند. این معادلات را اصطلاحا بار عاملی گویند. دسته دوم معادلات ساختاری هستند که روابط بین متغیر پنهان و پنهان می­باشند و برای آزمون فرضیات استفاده می­شوند. به این ضرایب اصطلاحا ضرایب مسیر گفته می­ شود. با توجه به مدل در حالت تخمین ضرایب می­توان بارهای عاملی و ضرایب مسیر را برآورد کرد. براساس بارهای عاملی، شاخصی که بیشترین بارعاملی را داشته باشد ، در اندازه ­گیری متغیر مربوطه سهم بیشتری دارد و شاخصی که ضرایب کوچکتری داشته باشند، سهم کمتری را در اندازه ­گیری سازه مربوطه ایفا می­ کند.
۴٫۵٫۳٫ آزمون مدل
نمودار۸-۴: نمودار مدل کلی تحقیق در حالت معناداری ضرایب(T-Value)
نمودار( ۸-۴) مدل تحقیق را در حالت قدر مطلق معناداری ضرایب (T-Value)نشان می­دهد. این مدل در واقع تمامی معادلات اندازه ­گیری (بارهای عاملی) و معادلات ساختاری(ضرایب مسیر) را با بهره گرفتن از آماره t ، آزمون می­ کند.
۴٫۵٫۴٫ تفسیر مدل
اگر آزمون­ها نشان دهند که مدل به طور کافی متناسب با داده ­ها می­باشد در این مرحله باید بر روی عوامل مشخص شده (پارامترهای مدل)مدل متناسب شده تمرکز گردد.
در این مرحله، معناداری پارامترهای مدل مورد ارزیابی قرار می­گیرند. آزمون­ها و مقایسه تخمین پارامترها و همچنین
نمایش آن­ها مستلزم تخمین­های استاندارد شده­ای است. به همین دلیل در این مرحله تخمین­های غیر استاندارد را که
عموما به مقیاس خود وابسته هستند را به تخمین­های استاندارد شده­ای که وابسته به مقیاس خود نیستند، تبدیل می­کنیم و این کار تا حدودی برازش و پارامترهای مدل را تحت تاثیر قرار می­دهد.
این مرحله از مدل معادلات ساختاری دقیقا شبیه استاندارد کردن ضرایب رگرسیون (βاستاندارد) در آمار می­باشد.