۱٫ دعاوی مربوط به ابهام در قرارداد
۲٫ دعاوی مربوط به تاخیر
۳٫ دعاوی مربوط به تسریع دراجرای پروژه
۴٫ دعاوی مربوط به تغییر قیمتها
۵٫ دعاوی مربوط به کار اضافی
۶٫ دعاوی مربوط به شرایط سایت
۲-۳-۲-۸ ایران
در ایران نیز تحقیقاتی به منظور شناسایی عوال ایجاد کننده تأخیر در پروژه های عمرانی انجام گرفته است. به عنوان مثال در مطالعه انجام گرفته جهت مشخص نمودن عوامل ایجاد کننده تأخیرات در پروژه های سد سازی، با گردآوری نظرات کارفرمایان، پیمانکاران و مشاورین، موارد زیر بعنوان مهمترین موارد شناسایی شدند.(رضا زاده ،۲۰۰۶،ص۲۷-۲۲)
-پرداخت برای پروژه های تکمیل شده

– مدیریت محل اجرای پروژه
-تصویب نقشه کارگاه
-شرایط پیش بینی نشده زمین
– تجربه ناکافی پیمانکاران
– ناکارآمدی برآوردهای هزینه
-کمبود نیروی کار توانا
-عدم وجود اطلاعات کافی به روز در شروع طرح
-واگذاری خدمات به مشاورین و پیمانکاران بدون توجه به ظرفیت های خالی آنها
-واگذاری خدمات به مشاورین و پیمانکاران به صرف قیمت پایین تر
-عدم ساختار سازمانی مناسب برای پاسخگویی به نیازهای طرح
(جدول۱-۲)- عوامل شناسایی شده ایجاد تأخیر در کشورهای مختلف
۲-۳-۳ علل تأخیر در پروژه های عمرانی ملی ایران
بر اساس گزارشهای نظارتی پروژه های عمرانی ملی، به طور کلی علل ایجاد کننده تأخیر پروژه های عمرانی ملی به نه گروه تقسیم می شوند که عبارتند از: تأخیر ناشی از مطالعه و امکان سنجی پروژه ها ، تأخیر ناشی از شرایط زمین و محیط اجرای پروژه، مشکلات ایجاد شده توسط دستگاه اجرا کننده تأخیر به وجود آمده توسط مشاور طراح، مشاور ناظر، پیمانکار، تأخیر ایجاد شده به دلیل مشکلات ماشین الات و تدارکات، مشکلات تخصیص اعتبار و سایر مسائل که شامل کلیه عوامل ایجاد کننده تأخیرند. جدول ۲-۲پیوست الف این عوامل را به تفکیک سال و گروه نشان می دهد. (معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری ایران گزارشهای نظارتی عمرانی سالهای ۸۵-۸۱ تهران)
۲-۳-۴ عوامل مؤثر تأخیر در یک پروژه EPC
۲-۳-۴- ۱تأمین پیش پرداخت و هزینه های پروژه
قراردادهای پیمانکاری ساخت و نصب، متشکل از بخشهای متمایزی است و هر یک از بخشها ممکن است مستلزم به کارگیری تکنولوژیها یا رویکردهای فنی جدید برای رسیدن به نتیجه مطلوب باشد. شاخص اجرای موفق هر قرارداد این است که کار موضوع قرارداد منطبق با بودجه و استاندارد کیفیت مورد نظر کارفرما و در مدت مصرح در قرارداد یا زمان مورد توافق طرفین تحویل گردد. متاسفانه تعلل کارفرما ها در تأمین مبلغ پیش پرداخت مندرج در قرارداد منجر به این می شود که پیمانکار شروع کار موضوع قرارداد یا خرید تجهیزات ضروری را به تأخیر اندازد. (اردشیریان ، ۱۳۹۰)
۲-۳-۴- ۲تأثیر طراحی مهندسی در زمان پروژه
بخش عمده ای از تاخیرات پروژه مربوط است به تغییراتی که در حین اجرای کار در مواجهه با مقتضیات فیزیکی پروژه ضرورت پیدا می کند و ناشی از محاسبات غیر دقیق و غیر واقع بینانه است. در صورتی که طراحی مهندسی پروژه به نحو مناسبی انجام گیرد موجب پیشگیری از بروز بسیاری از ایرادات در خلال کار شده و از بسیاری از تاخیرها جلوگیری می شود. (اردشیریان ، ۱۳۹۰)
در ادامه درمورد علل تأخیرات بخش طراحی مهندسی توضیح داده خواهد شد.
۲-۳-۴- ۳فرایند خرید و تأثیر آن بر زمان بندی پروژه
یکی از مباحث اصلی و تعیین کننده تأمین به موقع تجهیزات پروژه هاست. چرخاندن کلید به معنای آماده بودن تمام تجهیزات است. در این ارتباط جهت کاهش تأخیرات در پروژه های بزرگ پیشنهاد می گردد در صورتی که کارفرما اصرار بر تأمین تجهیزات از منبع خاصی دارد، پیمانکار از امکان یا عدم امکان دسترسی به آن، عدم شمول محدودیتهای قانونی داخلی و بین المللی اطمینان حاصل نمایند. به علاوه وجود یک تیم قوی و با تجربه خرید متشکل از کارشناسان بازرگانی و حقوقی و فنی بسیار کارآمد خواهد بود. (اردشیریان ، ۱۳۹۰)
۲-۳-۵ عوامل مؤثر ایجاد تأخیر در بخش مهندسی (E) پروژه های EPC
عوامل تأخیر در پروژه های مهندسی به دو دسته عمده عوامل داخلی و خارجی تقسیم می شوند. (آقایی دیبایی ،۱۳۸۴)
۲-۳-۵-۱ عوامل داخلی
عوامل تأخیر مرتبط با برآوردهای نیروی انسانی و زمان:
این عوامل شامل مواردی چون عدم تناسب نفر ساعت براورد شده با مجموعه فعالیتهای تخصیص داده شده به آنها، تخصیص ناکافی نیروی انسانی برای فعالیتها، عدم تطابق کیفیت نیروی کار با آنچه در برآوردها پیش بینی شده، بررسی میزان حجم کاری در نفرات کلیدی بخشهای مهندسی، بررسی اولویت در تخصیص منابع کمیاب و محدود میان عناصر ساختار کارهای پروژه و ارزیابی ضوابط، معیارها و دستورالعمل اولویت گذاری میان فعالیتها می باشد.
(آقایی دیبایی ،۱۳۸۴)
عوامل تأخیر مرتبط با نارسایی سیستمهای اطلاع رسانی بخشهای مهندسی
این عوام شامل مواردی چون میزان و کیفیت اطلاع رسانی از جانب مدیر پروژه و بخش کنترل پروژه به تیمهای مهندسی ، میزان آشنایی و اشراف کارشناسان به فرایند تولید مدارک و انتقال اطلاعات به بخشها ، نحوه ارتباط مؤثر بیم مهندسان پروژه با بخشهای مهندسی و میزان هماهنگی انجام گرفته بین بخشی در ارجاع آخرین ویرایش مدارک به بخشهای مرتبط و رعایت و توجه به توالی تولید مدارک و انجام فعالیتها می باشد.
عوامل تأخیر مرتبط با برنامه ریزی و مدیریت منابع انسانی :
این عوامل شامل مجموعه عواملی چون نحوه و مکانیزم توزیع نیروی انسانی در مقاطع زمانی مختلف پروژه ها، کمبودهای پرسنل متخصص در بخشهای مهندسی، توان شرکت در جذب و حفظ نیروهای فعال و با تجربه، سیستم پرداخت پاداش در پروژه ها و سیستم تعیین حقوق و مزایا و سایر امکانات دیگر می باشد. در این راستا عوامل محیطی، سازمانی، نهادی و برنامه ریزی سازمانی پروژه ها بر اساس الزامات خاص هر پروژه و نیز ساختار سازمانی شرکت می توانند نقش عمده ای را ایفا نمایند.(آقایی دیبایی ،۱۳۸۴)
عوامل تأخیر مرتبط با خطا و استباهات پرسنلی:
این عوامل شامل بررسی مجموعه عواملی چون تغییر در نفرات کلیدی پروژه و میزان دوباره کاریها توسط پرسنل بخشها به دلایلی چون عدم دقت کارشناس به عوامل مرتبط با طراحی، عدم تناسب مسولیتها و تواناییها افراد با موقعیتهای شغلی واگذار شده به آنان، استفاده از نیروهای کم سابقه در موقعیتهای حساس پروژه ، میزان آشنایی کم و توجه ننمودن کارشناسان نسبت به تولید مدارک و انتقال اطلاعات به عوامل دخیل در پروژه بوده است.
عوامل تأخیر مرتبط با مدیریت شرکت:
این عوامل شامل بررسی مجموعه عواملی چون عملکرد و تصمیم گیری مدیران پروژه و مدیران بخشها در راستای اقدامات پیشگیرانه و میزان ارائه خط مشی مناسب و پیوسته به بخشهای مهندسی و کنترل پروژه از جانب مدیران می باشد.
۲-۳-۵-۲ عوامل خارجی
عوامل تأخیر مرتبط با کارفرمایان:
شامل بررسی مجموعه عواملی چون تغییر نیازهای کارفرما به جهت تغییر در حجم کار، دامنه کار، سرویس دهی به بخشها و مرزهای جانبی پروژه، سرعت انتقال طراحی به مشاور طرح، سرعت ارائه پیشنهادات در راستای اظهار نظرها یا تأیید مدارک و مشخصات فنی و نحوه عملکرد کارفرما در پرداخت صورت وضعیتها می باشد.
عوامل تأخیر مرتبط با تبادل اطلاعات با سازندگان:
این عوامل شامل بررسی مجموعه عواملی چون سرعت و کیفیت ارسال مدارک از طرف سازندگان داخلی و دریافت پاسخ سازندگان خارجی در زمان لازم، نحوه عملکرد شرکت در راستای تهیه به موقع اطلاعات مکانیکی و تجهیزاتی برای تجهیزات خرید داخل در ابتدای پروژه و تبحر و دانش مهندسی در سازندگان و تأمین کنندگان کالا( بخصوص سازندگان داخلی) می باشد.
عوامل تأخیر مرتبط با تشکیل مشارکت در پروژه ^۱

آموزش فراگیر طناب زنی«طرح ویژه دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی» به عنوان یک ورزش پایه، ساده، بومی، کم هزینه و سهل الوصول یکی از برنامههای محوری و مهم برای اشاعه فرهنگ ورزش و ارتقای سلامتی و نشاط آینده سازان میهن اسلامی ایران محسوب می گردد.بر همین اساس تلاش و کوشش بیش از پیش مدیران در کلیه سطوح علی الخصوص واحدهای آموزشی مورد انتظار وزارت آموزش و پرورش بوده و نهایتاً نتیجه بخشی این حرکت ارزنده، تاثیر در سلامت جسمانی دانش آموزان خواهد بود (طرح های ورزشی ملی دوره تحصیلی ابتدایی ۱۳۹۱، ۱۲۲).

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

طرح تنیس روی میز:
تنیس روی میز از جمله ورزش هایی می باشد که در کلیه سطوح سنی می توان به آن پرداخت و علیرغم سادگی از پرتکنیکترین و ظریف ترین ورزش های دنیا می باشد که در تمامی جزئیات آن نکات ظریف و مهم آموزشی دخیل بوده و اگر از آغاز شرایط یادگیری مبتنی بر اصول صحیح آموزشی و علمی پایه گذاری گردد قطعا موفقیت بهتر و پیشرفت سریع تری بدنبال خواهد داشت. طرح تنیس روی میز، طرحی است که در قالب ساعت درس تربیت بدنی مدارس اجرا می شود و جامه ی هدف آن کلیه دانش آموزان پایه پنجم مدارس کشور می باشد. اهداف این طرح عبارتند از:
۱- تقویت بعد آموزشی و بهره وری ساعت درس تربیت بدنی
۲- بهبود وضعیت بدنی و ارتقای آمادگی جسمانی دانش آموزان
۳- تامین نیازههای حرکتی و پیشگیری از عوارض ناشی از فقر حرکتی
۴- بسترسازی مناسب جهت رشد و شکوفایی استعدادهای ورزشی دانش آموزان در سنین پایین و تقویت تیم های ملی دانش آموزان (طرح های ورزشی ملی دوره تحصیلی ابتدایی ۱۳۹۱، ۱۲۸)
طرح دو و میدانی
دو و میدانی ناب‌ترین و اصیل‌ ترین رشته ورزشی است و به اندازه تاریخ آفرینش انسال قدمت دارد.
دویدن ورزشی ساده است که نیاز به امکانات زیادی ندارد، انجام آن تنها نیاز به اراده و پشتکار دارد. انجام مداوم این ورزش فواید بسیاری برای سلامتی به همراه دارد. طرح دو و میدانی، طرحی است که در قالب ساعت درس تربیت بدنی مدارس اجرا می شود و جامه ی هدف آن کلیه دانش آموزان پایه ششم مدارس کشور می باشد (طرح های ورزشی ملی دوره تحصیلی ابتدایی ۱۳۹۱، ۱۲۹).
۲-۳- پیشینه تحقیق
۲-۳-۱ تحقیقات انجام شده در داخل کشور
تحقیقات مشابهی که در رابطه با موضوع پژوهشی، در داخل کشور از سال ۱۳۶۸ انجام گرفته است عبارتند از:
کاشف، مجتهدی (۱۳۶۸) به بررسی وضعیت جاری مدارس و شناخت مشکلات و تنگناههای آن پرداخته اند؛ که جامعه آماری این پژوهش را، کلیه شرکت کنندگان در سومین گردهمایی کارشناسان و مسئولان تربیت بدنی مناطق و شهرستانها در مشهد مقدس که در تاریخ آبان ماه سال ۱۳۶۸ برگزار گردیده است شامل می شدهاند. یافته های تحقیق آنها نشان داد:
۱- اکثر مدارس با کمبود امکانات مواجه هستند.
۲- مهمترین مشکلات درس تربیت بدنی را به ترتیب الویت، امکانات ورزشی ناکافی،کمبود معلم ورزش،فقدان فضای ورزشی مناسب، عوامل جغرافیایی، کمبود اطلاعات معلم ورزش و عدم همکاری مدیران مدارس تشکیل می دهند.
کریمی (۱۳۶۹) به بررسی وضعیت جاری ورزش دبیرستان های دخترانه تهران پرداخت؛ یافته های تحقیق وی نشان داد:
۱- مشکلات اجرایی درس تربیت بدنی دبیرستانهای دخترانه تهران، به ترتیب اولویت، کمبود وسایل ورزشی، کمبود فضای فیزیکی مدرسه، کمبود معلم و مربی و نبودن شرایط مناسب و مساعد ذکر شده است.
۲-۲/۵۸ درصد دانش آموزان اظهار داشته اند که در ساعت درس تربیت بدنی، دو یا سه کلاس با هم ورزش می کنند.
در تحقیق دیگری کاشف (۱۳۷۰) به بررسی و تجزیه و تحلیل وضعیت برنامههای جاری تربیت بدنی مدارس آذربایجان غربی پرداخت؛یافته های تحقیق وی نشان داد:
در بعد برنامه ریزی ۸/۸ درصد مسئولان تربیت بدنی مناطق آن را ضعیف، ۷/۱۲درصد آن را متوسط، ۶/۲۰ درصد خوب، ۷/۱۷ درصد آن را عالی ارزیابی نموده اند. اما معلمان ورزش همین سوال را بیشتر متوسط،ضعیف و خوب ارزیابی نموده اندو ۹/۳۱ درصد معلمان که بالاترین درصد در این میان است به ارزش متوسط رای داده اند.
۲- بیشتر اولیای دانش آموزان، علاقه مندی و حساسیت لازم را نسبت به درس ورزش ندارند.
۳- فقدان برنامه ریزی، اولین الویت رادر فهرست مشکلات درس تربیت بدنی به خود اختصاص داده است.
۴- نیمی از مدیران مدارس، به ارزشیابی درس تربیت بدنی اهمیت نداده و در چگونگی اجرای آن حساسیت لازم را نشان نمی دهند.
۵- کمبود معلم ورزش، به عنوان یکی از عوامل بازدارنده پیشرفت درس تربیت بدنی محسوس بوده است.
دقیقه رضایی(۱۳۷۱) به بررسی وضعیت تربیت بدنی در مدارس پسرانه استان خراسان پرداخت، یافته های تحقیق وی نشان داد:
۱- کمبود معلم ورزش کارآمد و متخصص از اصلی ترین مشکلات درس تربیت بدنی بوده است.
۲- حساسیت اولیای دانش آموزان در مورد پیشرفت ورزشی فرزندانشان مطلوب نبوده است.
۳- وضعیت فضاها و تاسیسات ورزشی در حد تاسف باری بوده است.
همت فر (۱۳۷۱) به بررسی وضعیت موجود درس تربیت بدنی در مدارس استان لرستان پرداخت، یافته های پژوهش او عنوان کرد:
۱- میزان تمایل مدیران مدارس متوسطه در تخصیص بودجه بیشتر جهت برنامه های تربیت بدنی ۵۰ درصد و در حد زیاد بوده است.
۲- بعد برنامه ریزی از نظر دبیران ورزش، با میانگین نسبی کل ۶/۴۳ درصد در موقعیت متوسطی قرار دارد.
۳- روش تدریس تربیت بدنی از نظر دبیران ورزش مدارس متوسطه، با میانگین نسبی ۱/۵۸ درصد نمایانگر وضعیت نسبی خوبی است.
لطیفی (۱۳۷۲) به بررسی و ارزشیابی وضعیت کنونی درس تربیت بدنی در شهرستان دزفول پرداخت، یافته های تحقیق او نشان داد:
یکی از عمده ترین مشکلات اجرایی درس تربیت بدنی کمبود امکانات شامل تور، توپ و فضای آموزشی است.
مسئولان تربیت بدنی از مدارس بازدید نمیکنند.
۶۲ درصد دبیران تربیت بدنی عقیده دارند که انجمن های اولیا و مربیان همکاری لازم را با معلمان تربیت بدنی جهت رفع مشکلات ندارند.
سلطانی و هادیپور(۱۳۷۲) به بررسی مشکلات و تنگناهای موجود در درس تربیت بدنی آموزشگاههای استان چهارمحال بختیاری از دیدگاه مدیران و دبیران تربیت بدنی پرداخت؛ نتایج تحقیق او عبارتند از:
کمبود نیروی انسانی در بخش ورزش
کمبود امکانات ورزشی که در اولویت آن، سالنهای ورزشی سر پوشیده است.
عدم آشنایی والدین به نقش ورزش و عدم پیگیری وضعیت ورزشی دانش آموزان از طرف آنها.
عدم ارزشیابی مداوم از کار دبیران و مدیران.
گایینی (۱۳۷۲) به بررسی مشکلات درس تربیت بدنی مدارس سراسر کشور پرداخت؛ مهمترین نتایج تحقیق او نشان داد:
بخشهایی از اصول و اهداف کلی تربیت بدنی در آموزش و پرورش، مورد توجه جدی قرار نگرفته است.
نبود امکانات ورزشی به عنوان مشکل اصلی در راه توسعه و گسترش درس تربیت بدنی مطرح است.
فضاهای ورزشی مناسب در مدارس کم است.
ارزشیابی درس تربیت بدنی با مشکل روبروست.
دانش فنی و تخصصی مسئولان تربیت بدنی، معلمان و مربیان ورزش در وضعیت مطلوبی نیست.
تابش (۱۳۷۵) به بررسی مسائل آموزشی و اجرایی درس تربیت بدنی از نظر مدیران و معلمان ورزش سه مقطع تحصیلی دختر و پسر در شهرستان فسا پرداخته است.
یافته های پژوهش وی نشان داد:
از نظر مدیران مدارس و دبیران ورزش، کلاسهای حرکات اصلاحی برای دانش آموزان با نقصهای حرکتی و ضعف عضلانی در حد متوسطی تشکیل می شود،لذا در حد نامطلوبی است.
میزان تمایل اکثر مدیران در تخصیص هزینه بیشتر جهت برنامه ریزی آموزشی تربیت بدنی در حد زیاد بیان شده است،بنابراین میزان تمایل در حد مطلوبی است.
از نظر ۴۳ درصد مدیران مدارس و ۴۵ درصد دبیران ورزش شهرستان فسا ،امکان خرید وسایل ورزشی با توجه به استعداد بدنی و ذهنی و جنس دانش آموزان در حد متوسط و حدود ۲۱ درصد مدیران ۲۰ درصد از دبیران ورزش این امکان را در حد زیاد و بسیار زیاد بیان داشتهاند.
مشکلات اجرایی درس تربیت بدنی در مدارس به ترتیب اولویت از نظر مدیران:
کمبود امکانات ورزشی، کمبود بودجه و اعتبارات لازم کمبود معلم ورزش، عوامل جغرافیایی، فقدان برنامه ریزی صحیح و عدم همکاری مسئولین.
رضاعی (۱۳۷۵) مقایسه عوامل آموزشی درس تربیت بدنی از دیدگاه مدیران و دبیران ورزش مدارس راهنمایی پسرانه دولتی و غیرانتفاعی استان مازندران را انجام داد،یافته های تحقیق وی نشان داد:
نظارت و کنترل در مدارس غیردولتی به نسبت مدارس دولتی از طرف مسئول تربیت بدنی در حد کمتر صورت میگیرد.

Bernschütz,2011: 22-28))
در ادامه به تحقیق یازونگ^[۱۳۹] (۲۰۱۰) باید اشاره کرد که توسعه و تکامل IMC را به پنج مرحله به شرح ذیل تقسیم می کند:
مرحله اول: در سال ۱۹۸۹ که انجمن آژانس های تبلیغاتی آمریکا تعریف خود را از IMC ارائه کرد که عبارتست از یک برنامه ریزی تزایفی که از عناصر و ابزارهای ترفیعی گوناگون استفاده می کند. در این مرحله روی تزایف و سینرژی حاصل از بکارگیری ابزارهای مختلف ارتباطی تأکید شده است.
مرحله دوم: در سال ۱۹۹۱ با تعریفی که شولتز از IMC ارائه کرد که تأکید بیشتر بر مشتری و مصرف کننده متمرکز می شود آغاز شد.
مرحله سوم: از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ آنجا که دانکن تعریف خود را از IMC مطرح نمود که محور IMC ارزش برند و روابط مشتری است.
مرحله چهارم: در سال ۱۹۹۸ شولتز و شولتز در تعریف IMC بازنگری نموده و عنوان کردند که IMC یک فرایند تجاری استراتژیک که برای ارتباطات برند با تمامی مصرف کنندگان بکار گرفته شده ، میباشد .

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

مرحله پنجم: در ابتدای قرن ۲۱ دو محقق لی جوان گدا و شولتز در سال ۲۰۰۷ بحث جدیدی را مطرح کردند و آن عبارت بود از ترکیب IMC و ارتباطات هم پیوند برند ( Yi Zong, 2010) .
در نمودار۹-۲ سیر تکاملی تحقیقات در مورد IMC آمده است :
نمودار۹-۲ سیر تکاملی تحقیقات در مورد IMC ) Kliatchko, 2008: 139)
در انتهای این قسمت سیر تکامل IMC را به سیر تکامل بازاریابی پیوند زده که از ۴P مکارتی آغاز و به ارزش ویژه برند ختم می شود.

جدول ۲۰-۲ فرایند توسعه بازاریابی و ارتباطات هم پیوند بازاریابی^[۱۴۰]

۴P

مکارتی^[۱۴۱] ۱۹۶۴

تولید، قیمت، توزیع، ترفیع

۴C

لوتربورن ^[۱۴۲]۱۹۹۱

مصرف کننده، هزینه رضایتبخشی، متقاعد کردن برای خرید، ارتباطات

۴V

لو^[۱۴۳] ۱۹۹۴

تغییرپذیری – ارزش- تنوع – جنبش

IMC

معاصر

بازاریابی مستقیم+ ایجاد یک تصویر کلی از شرکت IMC =
+ تبلیغات+ روابط عمومی+ پیشبرد فروش+ رویدادها+شاخص رضایت مصرف کننده+ ارزش ویژه برند

منبع: (ying – chuLu,2010:6)
با مرور مبانی نظری در بحث تکامل IMC نهایتاً به این مطلب می رسیم که هدف از بکارگیری و ترکیب عناصر و ابزارهای مختلف ارتباطی دستیابی به رضایت مصرف کننده و به دنبال آن ایجاد و خلق ارزش ویژه برند می باشد.
۳-۶-۱-۲-اهمیت و جایگاه IMC
اکنون بعد از بررسی تعاریف و سیر تکامل و تحول ارتباطات هم پیوند بازاریابی نقطه نظرات محققین مختلف در خصوص اهمیت و جایگاه IMC را مد نظر قرار می دهیم. گام نخست در ایجاد برند برای هر کسب و کاری فراهم سازی بستری مطمئن در برقراری ارتباط مؤثر با مشتریان است و موضوع ارتباط با مشتری در مقوله بازاریابی همواره از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است. در این فرایند ارتباطات هم پیوند بازاریابی از مهم ترین سنگ بناهای برقراری ارتباط با مشتری ارزیابی می شود چرا که ترکیب متناسب و بهره مندی هوشمندانه در ارتباطات بازاریابی منجر به ایجاد برند در بازار خواهد شد. امروزه کسب و کارهای موفق دنیا به این نتیجه رسیده اند که برای دستیابی به موفقیت باید بتوان با مشتریان روابط بلند مدت برقرار کرد چرا که وجود روابط بلند مدت، پایه و اساس شکل گیری برند خواهد بود. ضمن برقراری ارتباط با مشتریان جدید، باید بتوان در حفظ مشتریان فعلی نیز از ابزارهای ارتباطات هم پیوند بازاریابی بهره کافی برد به عبارت دیگر برای حفظ و نگهداری مشتریان فعلی تنها راه، برقراری ارتباط مؤثر و بلند مدت با آنان است که از طریق ابزارهای هم پیوند ارتباطات بازاریابی محقق می شود. (اخلاصی،۱۳۹۱/۲۴-۲۳).
در حقیقت دو عامل مهم، عملکرد محصول و ارتباطات هم پیوند بازاریابی عامل ایجاد برند هستند. به طوری که کیفیت بالای محصول در نبود IMC و پیام مناسب به تنهائی نمی تواند ایجاد برند کند. . (اخلاصی،۱۳۹۱: ۲۵). ساخت برند با ساخت کسب و کار است زیرا تعداد مشتریانی که به سراغ شرکت می آیند و خرید می کنند و میزان وفاداری ایشان در گرو موفقیتی است که برند شرکت در بازار کسب کرده است و این مهم حاصل نمی شود مگر با وجود ارتباطات مؤثر با مشتریان که باعث ترغیب مشتریان به خرید از شرکت می شود. (اخلاصی،۱۳۹۱: ۲۷). مرور مبانی نظری در این حوزه حاکی از وجود همبستگی بین فرآیندهای IMC ، مشتری، برند و عملکرد کسب و کار می باشد.) Duncan and Mulhern, 2004)
مرور تعاریف گوناگون IMC حاکی از آن است از سازمانهائی که به خوبی فرآیندهای IMC را بکار می گیرند، از ظرفیت بالاتری برای دستیابی به اهداف برنامه های تبلیغاتی مستقیم و غیر مستقیم برخوردارند .Duncan and Mulhern, 2004; Kliatchko, 2005).)که البته این اهداف شامل افزایش آگاهی برند، افزایش نگرش مثبت به برند ، ترجیح برند، تمایل بالاتر به عمل برند و سهولت خرید می شود(Swain, 2004; Rossiter and Bellman, 2005) در همین ارتباط مادهوارم و همکارانش^[۱۴۴] (۲۰۰۵) بیان نمودند که ارتباطات بازاریابی مؤثر باعث شکل گیری آگاهی برند و یک تصویر مثبت از برند می شود. این محققان بطور مؤثری بحث کردند که استراتژی IMC اساسی است برای توسعه استراتژیک برند سازمان و اینکه IMC ارتباط بین استراتژی هویت برند شرکت و ارزش ویژه برند از دیدگاه مشتریانش که عبارتست از آگاهی برند و تصویر برند است را مستحکم می سازد.
به هر حال اهمیت و جایگاه IMC را باید در نحوه تأثیرگذاری آن بر برندسازی و ارزش ویژه برند دانست به این ترتیب که اگر یکی از مهمترین اهداف سازمانها دستیابی و ارتقاء ارزش ویژه برند باشد ارتباطات هم پیوند بازاریابی مهمترین عنصر و ابزرای است که سازمانها را در دستیابی به این هدف کمک می کند. به عبارت دیگر اهمیت و جایگاه IMC را باید مرتبط دانست با اهمیت و جایگاه بحث برندسازی و ارزش ویژه برند در سازمانها. تحقیقات صورت گرفته در این خصوص حاکی از آن است که برندسازی و ارتقاء ارزش ویژه برند با توجه به تأثیری که بر عملکرد مالی و غیر مالی سازمانها و ارتقاء جایگاه کسب و کار دارد به عنوان یکی از مهمترین اهداف آنان قلمداد شده و بر این اساس برنامه های IMC که یکی از مهمترین عناصر تأثیرگذار بر برندسازی و ارزش ویژه برند است از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است.
۴-۶-۱-۲-اهداف IMC

۴-۴- بررسی تغییرات پارامترهای رنگی کمپلکس دی‌کرومات ـ دی فنیل کربازید
به منظور بررسی تغییرات پارامترهای رنگی کمپلکس ایجاد شده بین دی‌کرومات و دی فنیل کربازید، فیلم‌های تهیه شده (با شرایط mL 25 کلروفرم حاوی g DPC01/0)، برای مدت زمان ۶۰ دقیقه در محلول دی‌کرومات پتاسیم با غلظتهای مختلف قرار داده شد، پس از شویش و خشک شدن فیلم‌ها، اسکن انجام گرفت. تغییرات پارامترهای رنگی در شکل ۴-۲ نمایش داده شده است.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

شکل ۴-۲- تغییرات پارامترهای رنگی قرمز، سبز و آبی در کمپلکس ایجاد شده بین دی‌کرومات و دی فنیل کربازید، (شرایط: حجم دی‌کرومات، mL10، حجم کلروفرم برای ساخت فیلم mL25، مقدار دی فنیل کربازید برای ساخت فیلم g01/0، مدت زمان تماس فیلم با محلول دی‌کرومات، ۶۰ دقیقه، میله‌های خطا برای ۵ نمونه‌برداری می‌باشد.)
با توجه به داده‌های شکل ۴-۲، با افزایش غلظت دی‌کرومات در محلول، مقدار هر سه پارامتر رنگی کاهش می‌یابد. بنابراین کاهش هر کدام از سه پارامتر رنگی به معنای افزایش شدت رنگ کمپلکس ایجاد شده می‌باشد.
۴-۵- تأثیر pH روی تشکیل کمپلکس بین دی‌کرومات و DPC
به منظور بررسی تأثیر pH روی کمپلکس ایجاد شده بین دی‌کرومات و دی فینل کربازید، فیلم های تهیه شده (با شرایط ۲۵ mL کلروفرم حاوی ۰۱/۰ گرم DPC )، به مدت ۶۰ دقیقه در محلول حای دی‌کرومات با غلظت ppm20، در pH‌های مختلف از ۱۲-۱ قرار داده شد. پارامترهای رنگی فیلمها پس از شویش با آب و اسکن، استخراج شد. شکل ۴-۴ این تغییرات را نشان می‌دهد.
شکل ۴-۳- نمودار تغییرات گونه‌های کروم ]۷۰[.
شکل ۴-۴- تأثیر pH روی پارامترهای رنگی کمپلکس ایجاد شده در بستر فیلم بین دی‌کرومات و دی فنیل کربازید (شرایط: دی‌کرومات ppm20، حجم دی‌کرومات، mL10، حجم کلروفرم برای ساخت فیلم mL25، مقدار دی فنیل کربازید برای ساخت فیلم g 01/0، مدت زمان تماس فیلم با محلول بافر، ۶۰ دقیقه، میله‌های خطا برای ۵ نمونه‌برداری می‌باشد.)
شکل ۴-۳ تغییرات گونه‌های مختلف کروم را برحسب pH نشان می‌دهد، در pHهای محدوده ۶- ۷، گونه دی‌کرومات به تدریج به کرومات تبدیل می‌شود.
با توجه به شکل ۴-۴، در نواحی pH معادل ۸- ۵ تغییرات هر سه پارامتر رنگی کم بوده و به مقدار کمینه خود رسیده است. در ۶=pH، هر سه پارامتر به طور همزمان در کمترین مقدار خود قرار دارند، به عبارتی دیگر در این pH، کمپلکس دارای بیشترین رنگ می‌باشد. بنابراین همین مقدار به عنوان pH بهینه برای اندازه‌گیری‌های بعدی استفاده خواهد شد.
۴-۶- بهینه‌سازی غلظت DPC برای تهیه فیلم
به منظور به دست آوردن غلظت بهینه دی‌ فنیل‌کربازید برای تهیه فیلم حسگر، فیلم‌هایی با غلظتهای مختلف از دی فنیل کربازید ساخته شد. غلظت دی فنیل‌کاربازید به صورت میزان گرم این ماده در mL25 کلروفرم گزارش شده است. سپس فیلمها به مدت ۶۰ دقیقه در تماس با محلول دی‌کرومات ppm20 با pH بهینه (pH معادل۶) قرار داده شد. پس از شویش و خشک شدن فیلمها، اسکن انجام گرفت و پارامترهای رنگی به دست آمد. این پارامترها در شکل ۴-۵ ترسیم شده است.
شکل ۴-۵- تأثیر غلظت دی فنیل‌کربازید روی پارامترهای رنگی کمپلکس ایجاد شده در بستر فیلم (شرایط: دی کرومات ۲۰ ppm، حجم دی‌کرومات،ml 10، حجم کلروفرم برای ساخت فیلم mL25، مدت زمان تماس فیلم با محلول بافر، ۶۰ دقیقه، میله های خطا برای ۵ نمونه‌برداری می‌باشد.)
با توجه به داده‌های شکل ۴-۵، با افزایش غلظت دی فنیل‌کربازید، با توجه به کاهش مقدار پارامترهای رنگی، میزان تشکیل کمپلکس و شدت رنگ آن افزایش می‌یابد. از غلظت g01/0 به ازای mL25 کلروفرم به بالاتر، مقدار پارامترهای رنگی تقریباً ثابت باقی می ماند، بنابراین غلظت g 01/0 به ازای mL15کلروفرم به عنوان غلظت بهینه دی فنیل‌کربازید در نظر گرفته می‌شود.
۴-۷- بررسی تأثیر زمان تماس فیلم حسگر با محلول دی‌کرومات (زمان پاسخگویی)
به منظور بررسی تأثیر میزان تماس فیلم حسگر با محلول دی‌کرومات، تعدادی فیلم آغشته به دی فنیل‌کربازید در شرایط بهینه (شامل ۰۱/۰گرم دی فنیل کربازید در mL25 کلروفرم) تهیه شد. سپس فیلم‌ها با مدت زمان‌های طولانی در تماس با محلول دی‌کرومات با غلظت ppm20 تماس داده شد. فیلم‌ها پس از شویش و خشک شدن اسکن شد. داده‌های مربوط به آنالیز تصاویر در شکل ۴-۶ ارائه شده است.
شکل ۴-۶- تأثیر زمان تماس فیلم حسگر با محلول دی‌کرومات (شرایط: غلظت دی‌کرومات، ppm20، حجم دی‌کرومات، mL 10، غلظت دی فنیل کاربازید برای تهیه فیلم: ۰۱/۰ گرم، حجم کلروفرم برای تهیه فیلم: mL 25، pH محلول دی‌کرومات، ۶، میله‌های خطا برای ۵ بار نمونه برداری گزارش شده است.)
با توجه به داده‌های شکل ۴-۶، مقدار پارامترهای رنگی تا مدت زمان ۲۰ دقیقه کاهش یافته (یعنی شدت رنگ کمپلکس افزایش می‌یابد.) پس از ۲۰ دقیقه، شدت رنگ ثابت باقی می‌ماند. بنابراین مدت زمان ۲۰ دقیقه به عنوان زمان بهینه آزمایش در نظر گرفته می‌شود.
۴-۸- بررسی ماندگاری فیلم حسگر
به منظور بررسی ماندگاری فیلم حسگر، تعدادی فیلم در شرایط بهینه تهیه شده (حجم mL25 کلروفرم حاوی g 01/0 دی فنیل کاربازید) تهیه شد. بلافاصله فیلمها در سه شرایط مختلف شامل هوای اتاق، آب مقطر و بافر فسفاتی ۷pH = در مدت زمان‌های مختلف نگه داشته شد. در بازه‌های زمانی مشخص یک فیلم از هر مجموعه برداشته شد و برای مدت زمان بهینه ۲۰ دقیقه با ۱۰ میلی لیتر محلول دی‌کرومات با غلظت ppm20 و ۶pH = روبرو شد. تمام نتایج به دست آمده با نتیجه به دست آمده از فیلم تازه مقایسه شد، و اختلاف پارامتر رنگی در هر مورد محاسبه شد. نتایج مربوط به آنالیز رنگ فیلم‌ها در شکلهای ۴- ۷ تا ۴- ۹ نشان داده شده است.
شکل ۴-۷- تأثیر شرایط نگهداری فیلم در هوای اتاق، روی میزان پاسخگویی (شرایط: غلظت دی‌کرومات،ppm 20، حجم دی کرومات، ml 10، غلظت دی فنیل کاربازید برای تهیه فیلم:g 01/0، حجم کلروفرم برای تهیه فیلم: mL25، pH محلول دی کرومات، ۶، میله‌های خطا برای ۵ بار نمونه‌برداری گزارش شده است).
با توجه به شکل ۴-۷، نگهداری فیلم در هوای اتاق، به تدریج فیلم را تخریب می‌کند. در این شرایط تا مدت زمان ۱۸۰ دقیقه، حداکثر اختلاف در پاسخگویی فیلم نسبت به فیلم تازه تهیه شده به حدود ۲۰ واحد برای پارامتر قرمز به ۱۵ برای دو رنگ سبز و آبی می رسد. همچنین تا مدت زمان ۳۰ دقیقه تغییرات بسیار ناچیز می‌باشد.
شکل ۴-۸- تأثیر شرایط نگهداری فیلم در آب مقطر، روی میزان پاسخگویی (شرایط: غلظت دی‌کرومات، ppm20، حجم دی‌کرومات، mL10، غلظت دی فنیل‌کاربازید برای تهیه فیلم: ۰۱/۰ گرم، حجم کلروفرم برای تهیه فیلم: mL 25، pH محلول دی‌کرومات، ۶، میله های خطا برای ۵ بار نمونه‌برداری گزارش شده است.)
با توجه به داده‌های شکل ۴-۸، فیلم‌های نگهداری شده در آب مقطر از دقیقه ۱۰ به بعد کاهش در حساسیت را نشان می‌دهند. از دقیقه ۲۰ به بعد، حساسیت فیلم‌های نگهداری شده در آب مقطر به کمترین مقدار خود می‌رسد.
شکل ۴-۹- تأثیر شرایط نگهداری فیلم در بافر فسفاتی ۷pH = ، روی میزان پاسخگویی (شرایط: غلظت دی‌کرومات، ۲۰ ppm، حجم دی‌کرومات، mL10 ، غلظت دی فنیل‌کاربازید برای تهیه فیلم: ۰۱/۰ گرم، حجم کلروفرم برای تهیه فیلم: ml25، pH محلول دی‌کرومات، ۶، میله های خطا برای ۵ بار نمونه‌برداری گزارش شده است.)
با توجه به داده‌های شکل ۴-۹، برخلاف دو حالت هوای اتاق و آب مقطر، نگهداری فیلم‌ها در بافر فسفاتی ۷، باعث پایداری فیلم‌ها شده و تا مدت زمان ۱۸۰ دقیقه تغییر محسوسی در حساسیت فیلم مشاهده نمی‌شود. بنابراین اگر نیاز است فیلمهای تهیه شده برای مدت طولانی قبل از انجام سنجش نگهداری شود، باید آن را در بافر فسفاتی با ۷pH = نگهداری نمود.
۴-۹- منحنی کالیبراسیون، ناحیه خطی، حد تشخیص و تکرار‌پذیری
تحت شرایط بهینه به دست آمده، فیلم‌های تهیه شده تحت اثر محلول دی‌کرومات با غلظتهای مختلف قرار گرفت و پارامترهای رنگی استخراج شد. نتایج به عنوان منحنی کالیبراسیون در شکل ۴-۱۰ نمایش داده شده است.
شکل ۴-۱۰- منحنی کالیبراسیون (شرایط: حجم دی‌کرومات، ml10، غلظت دی فنیل کاربازید برای تهیه فیلم: ۱/۰ گرم ،حجم کلروفرم برای تهیه فیلم: mL25، pH محلول دی‌کرومات، ۶، میله های خطا برای ۵ بار نمونه‌برداری گزارش شده است.) معادله خطوط و میزان خطی‌بودن در کنار هر خط نوشته شده است.
با توجه به نمودار کالیبراسیون در شکل ۴-۱۰، هر سه پارامتر رنگی، دامنه خطی معادل ppm 50 – ۵/۰ دی‌کرومات را نشان می‌دهند. حساسیت و میزان خطی‌بودن دو پارامتر قرمز و آبی چندان مطلوب نیست. اما پارامتر سبز هم حساسیت (شیب) مناسب و هم میزان خطی بودن خوبی را در ناحیه خطی از خود نشان می‌دهد.
میزان تکرار‌پذیری برای هر غلظت (برای ۵ بار اندازه‌گیری تکراری) نمایش داده شده است. برای تمام غلظتها در دامنه خطی، میزان انحراف استاندارد نسبی کمتر از ۵% می‌باشد.
همچنین به منظور محاسبه حد تشخیص، تعدادی فیلم شاهد (فیلمی که تازه در شرایط بهینه تهیه شده و تماسی با محلول دی‌کرومات نداشته است) تهیه شد. در نقاط مختلف این فیلمها پس از اسکن، باکسهای نمونه‌برداری قرار داده شد و انحراف استاندارد بلانک برای هر پارامتر رنگی محاسبه گردید. سپس از رابطه LOD = 3SD_Blank/m استفاده شد و میزان حد تشخیص برای پارامتر رنگی سبز معادل ppm 2/0 به دست آمد.
۴-۱۰- بررسی حضور مزاحمت‌ها
به منظور بررسی تأثیر گونه‌های مزاحم، تعدادی فیلم در شرایط بهینه تهیه شد. از طرفی دو سری محلول تهیه شد. در سری اول غلظت دی‌کرومات معادل ppm1/0 بود. سری دوم محلول‌ها حاوی ppm 1/0 از دی‌کرومات و غلظت ۱۰۰ برابر یعنی ۱۰ ppm از یون‌های مزاحم بود. سنجش با هر دو محلول انجام شد و خطا در مورد هر مزاحم محاسبه گردید. نتایج در جدول ۴-۱ نمایش داده شده است. با توجه به داده‌های این جدول خطا در هر سه پارامتر رنگی کمتر از ۱۰ درصد می‌باشد.
جدول ۴-۱- میزان خطای نسبی در روش ارائه شده، غلظت دی کرومات ppm1/0 و غلظت یون مزاحم ۱۰۰ برابر بیشتر

محدوده خطای نسبی در پارامتر مورد نظر

نوع گونه همراه

B

G

R

۸-۱۰

۹-۱۱

۷-۷٫۵

فصل دوّم : گونه شناسی کارگزاران امیرالمؤمنین۷
مقدمه
بر اساس نگرش اسلامی، معیار واگذاری مسئولیّتها، لیاقت و توانایی‌های افراد است. در حکومت حضرت امیر۷ که نمونه‌ی بارز حکومت اسلامی است، کارگزاران حکومتی، بر اساس اصل شایسته سالاری انتخاب می‌شدند به گونه‌ای که حتّی استانداران حضرت، وظایف و اختیارات یکسانی نداشتند. آن عدّه از یاران حضرت که کاملاً مورد اعتماد بوده و از لحاظ توانایی‌های فکری و اجرایی در سطح بالایی بودند، به سِمَت استانداری مناطق حسّاس و وسیع‌تر، منصوب می‌شدند و حضرت، تقریباً تمام اختیارات خویش را به عنوان ولیّ امر مسلمین، در آن مناطق به ایشان تفویض می‌کرد و لذا کلیّه‌ی امور مربوط به نظام اداری، قضایی، اقتصادی، نظامی و حتّی بیان امور دینی، در اختیار ایشان بود. بقیّه‌ی کارگزاران بر اساس امور محوّله، از اختیارات کمتری بهره‌مند بودند و حتّی گاهی برای کمک به استاندار یک منطقه، به عنوان قاضی، فرمانده‌ی ارتش و مأمور جمع آوری مالیات و… جداگانه از سوی حضرت، منصوب می‌شدند.

بنابر این حضرت امیر۷ در مرحله‌ی انتخاب کارگزاران، دقّت لازم را داشته است و ـ با توجّه به شرایط آن زمان ـ شایسته ترین افراد را به عنوان کارگزار خود انتخاب، و با توجّه به توانائیها و ظرفیتهای افراد، مناصب گوناگون سیاسی، نظامی، مالی، قضایی و دیگر مناصب را به آنان واگذار می‌کرده است. امّا از آنجایی که دگرگونی روزگار، گوهر شخصیّت انسانها را می‌نمایاند^[۲۳]، مشاهده می‌شود که برخی از کارگزاران حضرت به خاطر بروز پاره‌ای از مسائل، در اداره کردن منطقه‌ی مأموریت خود، ضعیف عمل کرده‌اند و برخی نیز وقتی خود را در برابر مقام و منصب دیدند، خودباخته شدند و مرتکب برخی از تخلّفات و به ویژه تخلّفات اقتصادی شدند.
با توجّه به مطالبی که گفته شد بدیهی است که کارگزاران حضرت، در یک سطح نبوده‌اند و به لحاظ مدیریت، تعهّد، تخصّص، تدین، فضیلت و معرفت نسبت به اسلام و امام، با هم متفاوت بوده‌اند لذا در این فصل با مطالعه و بررسی زندگی کارگزاران حضرت امیر۷ و بررسی عملکرد آنها در هنگام تصدّی مسئولیت، به طبقه بندی و تقسیم بندی کارگزاران حضرت می‌پردازیم و قبل از آن اشاره‌ای به کارگزاران حضرت خواهیم داشت.
۲.۱. کارگزاران امیرالمؤمنین۷
در برخی از کتب و پایان نامه‌هایی که درباره‌ی کارگزاران امیرالمؤمنین۷ نوشته شده است، به تعداد قابل توجّهی از کارگزاران حضرت اشاره شده است امّا در هیچکدام از این تألیفات، تعداد کارگزاران حضرت به طور کامل و دقیق بیان نشده است و صاحبان این آثار نیز چنین ادّعایی نکرده‌اند. از اینرو این پژوهش نیز ـ به دلیل گستردگی و پراکندگی منابع تاریخی ـ نتوانسته است به طور دقیق و کامل، کارگزاران امیرالمؤمنین۷ را جمع آوری کند؛ و به دنبال چنین هدفی نیز نبوده است زیرا موضوع این پژوهش، بررسی نحوه‌ی برخوردهای امیرالمؤمنین۷ با کارگزاران متخلّف است و هدف از نوشتن این فصل، طبقه بندی و تقسیم بندی کارگزاران امیرالمؤمنین۷ به لحاظ تعهّد و تخصّص در مسئولیت محوّله و برخی تقسیم بندیهای دیگر است که این هدف، با ذکر نمونه‌هایی از کارگزاران حضرت محقّق خواهد؛ امّا با تمام این حرفها سعی شده است که به تمام و یا اکثر افرادی که به عنوان کارگزار امیرالمؤمنین۷ در این آثار و تألیفات ذکر شده است، و یا در جستجوهای به عمل آمده در منابع تاریخی به آنها دست یافته شده است اشاره شود.
در فصل اوّل (بخش مفاهیم) گفته شد که کارگزار به معنای مأموری است که از سوی حاکم، مسئولیتی را در امور اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و نظامی عهده‏دار می‏شود؛ امّا باید دانست که در هر زمانی و با توجّه به نیازهای جامعه، پستها و مناصب حکومتی نیز متعدّد خواهند شد. به عنوان مثال، امروزه با افزایش جمعیت و گسترش جوامع بشری و در پی پیشرفت صنعت و تکنولوژی، پستها و مشاغل دولتی نیز به موازات این پیشرفتها، افزایش یافته است. حال با توجّه به شرایط و نیاز جامعه‌ی زمان حضرت امیر۷ می‌توان پستها و مناصب کارگزاران امیرالمؤمنین۷ را تقسیم بندی کرد و بر اساس بررسیهای به عمل آمده می‌توان کارگزاران امیرالمؤمنین۷ را به لحاظ نوع مسئولیت به ۱۲ گروه تقسیم کرد، هر چند که اطلاق پست و منصبِ حکومتی به برخی از این گروه ها ـ مثل نمایندگان اعزامی ـ قابل تردید است همچنان که اطلاق کارگزار به برخی از این افراد نیز قابل تردید است؛ مثل ابو ثروان که اسم او را جزو کاتبان حضرت امیر۷ ثبت کرده‌اند در صورتی که بر اساس گزارشات تاریخی فقط یک نامه از طرف حضرت امیر۷ نوشته است که آن هم در جنگ صفین بوده است.
گروه‌های ۱۲ گانه‌ی کارگزاران عبارتند از :
۱ـ استانداران و فرمانداران.
۲ـ کاتبان و دبیران.
۳ـ کارگزاران زکات (صدقات).
۴ـ کارگزاران خراج (مالیات).
۵ـ کارگزاران بیت المال.
۶ـ بازرسان.
۷ـ قضات.
۸ـ نیروهای انتظامی و نظامی و شرطه الخمیس.
۹ـ امیران حجّ.
۱۰ـ نمایندگان اعزامی.
۱۱ـ حاجبان و دربانان.
۱۲ـ نیروهای اطّلاعاتی.
۲.۱.۱. استانداران و فرمانداران
تمام و یا اکثر کشورها به چند منطقه‌ی کوچک و بزرگ تقسیم شده‌اند که از این مناطق با عناوینی از قبیل استان، شهر، بخش، روستا و عناوینی از این قبیل تعبیر می‌شود و مسئولیت اداره‌ی هر منطقه به شخص و یا اشخاصی واگذار می‌شود که از این اشخاص ـ به حسب وسعت منطقه‌ی مأموریت ـ با عناوینی از قبیل استاندار، فرماندار، بخشدار، دهیار و عناوینی از این قبیل تعبیر می‌شود.
در تقسیمات کشوری، هر استانی از به هم پیوستن چند شهرستان همجوار با توجّه به موقعیتهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و طبیعی تشکیل می‌شود^[۲۴] که به وسیله‌ی یک نفر ـ که از آن با عنوان استاندار تعبیر می‌شود ـ اداره می‌شود.^[۲۵] مسئولیت اداره‌ی هر کدام از این شهرها نیز به یک نفر واگذار می‌شود که اصطلاحاً به آن فرماندار گفته می‌شود.^[۲۶] فرماندار، زیر نظر استاندار کار می‌کند و اختیارات استانداران، به مراتب بیشتر از اختیارات فرمانداران و بخشداران است.
در حکومت حضرت امیر۷ نیز چنین وضعیتی وجود داشته است و مسئولیت اداره‌ی مناطق بزرگ و حسّاس و یا حتّی چند منطقه، به یک نفر واگذار می‌شده است که می‌توان از آن با عنوان استاندار تعبیر کرد و نیز می‌توان از مسئول اداره‌ی مناطق کوچک، با عنوان فرماندار و یا حتّی با عنوان بخشدار تعبیر کرد.
حال که این مطلب دانسته شد می‌گوییم، ما در این بخش، صرفاً در صدد برشمردن افرادی هستیم که از طرف حضرت امیر۷ به عنوان والی و حاکم مناطق گوناگون منصوب می‌شده‌اند و در صدد تفکیک استانداران و فرمانداران امیرالمؤمنین۷ و محدوده‌ی اختیارات آنها نیستیم، از اینرو از تمام استانداران و فرمانداران حضرت، با عنوان فرماندار به معنای عام آن که همان حاکم است^[۲۷] تعبیر می‌کنیم و مباحث مربوط به اقسام امارت و محدوده‌ی اختیارات استانداران و فرمانداران را به کتابهای مفصّل مثل کتاب احکام السلطانیه ماوردی و احکام السلطانیه ابویعلی واگذار می‌کنیم.
۲.۱.۱.۱. فرمانداران مکّه و طائف
۱ـ خالد بن عاص بن هشام : از طرف عثمان فرماندار مکه بود^[۲۸] و حضرت امیر۷ طی نامه‌ای او را بر امارت مکه ابقا کرد. (به نقل بلاذری).^[۲۹]
۲ـ ابوقتاده انصاری : فرماندار مکّه.^[۳۰]
هنگامی که حضرت امیر۷ به خلافت رسید، خالد بن عاص بن هشام را که از سوی عثمان والی مکه بود، عزل کرد و ابوقتاده‌ی انصاری را به جای او منصوب کرد.^[۳۱]
در اینکه نام او چیست اختلاف وجود دارد^[۳۲] همچنین در نسب او نیز اختلاف وجود دارد؛ اما بنا بر مشهور^[۳۳] نام او «حارث^[۳۴] بن ربعی^[۳۵] بن بلدمه»^[۳۶] است، ولی نامهای دیگری مثل «عمرو^[۳۷] بن ربعی»^[۳۸] و «نعمان^[۳۹] بن ربعی»^[۴۰] و برخی نامهای دیگر برای او ذکر شده است.^[۴۱]
شیخ طوسی در رجال، وی را یک بار با عنوان «الحارث بن ربعی، أبو قتاده الأنصاری»^[۴۲] جزو اصحاب پیامبر۶ معرفی کرده است و دو بار با عناوین «النعمان بن قتاده بن ربعی»^[۴۳] و «أبو قتاده الأنصاری»^[۴۴] جزو اصحاب حضرت امیر۷ معرفی کرده است.
به نظر می‌رسد آنچه که شیخ طوسی۱ تحت عنوان «النعمان بن قتاده بن ربعی» نقل کرده است، اشتباه باشد و یا اشتباه به وسیله‌ی نسّاخ به وجود آمده باشد زیرا بر اساس جستجوهای انجام گرفته، در هیچ یک از منابع رجالی و تاریخی، چنین نامی وجود ندارد. بنابراین به نظر می‌رسد که اصل آن چنین بوده است : «النعمان ابوقتاده بن ربعی». زیرا از طرفی در برخی از منابع، نام ابوقتاده را «نعمان» ذکر کرده‌اند و از طرفی عنوان «ابوقتاده بن ربعی»^[۴۵] نیز در برخی از منابع ذکر شده است.
۳ـ قثم بن عباس : فرماندار مکّه^[۴۶] و به قولی به طور همزمان فرماندار طائف و مکّه^[۴۷] و مناطق متّصل به مکّه^[۴۸] بوده است.
۲.۱.۱.۲. فرمانداران مدینه
۱ـ قثم بن عباس : به قولی فرماندار مدینه،^[۴۹] و به قولی به طور همزمان فرماندار مکّه و مدینه بوده است.^[۵۰]
۲ـ تمیم بن عمرو : فرماندار مدینه.^[۵۱]
نام او تمیم بن عمرو^[۵۲] است. برخی گفته‌اند نام او تمیم بن عبد عمرو^[۵۳] است. کنیه‌ی او ابوالحسن المازنی^[۵۴] و یا ابو حسن انصاری^[۵۵] و یا أبوحسن الأنصاری المازنی است.^[۵۶] امّا برخی گفته‌اند اسم او همان کنیه‌ی او یعنی ابوالحسن مازنی است و اسمی غیر از این ندارد.^[۵۷]
برخی گفته‌اند کنیه‌ی او أبوحنش^[۵۸] و یا أبوحبش^[۵۹] و یا أبوحبیش^[۶۰] و یا أبوجیش^[۶۱] می‌باشد. البته تردیدی نیست که یکی از اینها صحیح است و به خاطر شباهت، تصحیف رخ داده است.^[۶۲]
۳ـ سهل بن حنیف : فرماندار مدینه.^[۶۳]
۴ـ تمّام بن عبّاس : فرماندار مدینه.^[۶۴]
۵ـ ابو ایّوب انصاری : فرماندار مدینه.^[۶۵] نام او خالد بن زید^[۶۶] بن کلیب^[۶۷] است.
۶ـ حارث بن ربیع : فرماندار مدینه.^[۶۸] کنیه‌ی او ابو زیاد است.^[۶۹]
۲.۱.۱.۳. فرمانداران شام
۱ـ معاویه بن ابی سفیان
معاویه از طرف عمر و عثمان فرماندار شام بود.^[۷۰] وقتی حضرت امیر۷ به خلافت رسید تصمیم به عزل معاویه گرفت امّا به جهت طغیان و سرکشی معاویه، منطقه‌ی شام به قلمروی حکومت امیرالمؤمنین۷ نپیوست و علی‌رغم تلاش حضرت برای برکناری معاویه و الحاق شام به قلمروی حکومت خود، این امر تحقّق نیافت و شام در تصرّف معاویه باقی ماند.
۲ـ سهل بن حنیف
امیرالمؤمنین۷ وی را به امارت شام منصوب کرد امّا از ورود او به شام جلوگیری شد و لذا به نزد حضرت برگشت.^[۷۱]
۲.۱.۱.۴. فرمانداران فارس
۱ـ سهل بن حنیف
در برخی از منابع تاریخی آمده است که سهل بن حنیف از طرف امیرالمؤمنین۷ فرماندار فارس بوده است^[۷۲] امّا بعد از کشته شدن ابن حضرمی^[۷۳] در بصره، مردم دچار اختلاف و کشاکش شده بودند و بعضی هم بر ضدّ امیرالمؤمنین۷ شورش کردند. اهل فارس و کرمان نیز به طمع افتادند که مالیّات و خراج را نپردازند. اهل هر شهر و ناحیه، والی خود را از میان خود اخراج و طرد کردند. اهل فارس نیز سهل بن حنیف، والی امیرالمؤمنین۷ را از آنجا طرد کردند. حضرت پس از مشورت با مردم و به پیشنهاد عبدالله بن عبّاس و یا جاریه بن قدامه، زیاد بن ابیه را که مردی سیاستمدار بود به امارت فارس برگزید و او توانست تمام فارس و همچنین کرمان را تحت سیطره‌ی خود درآورد.^[۷۴]
امّا گزارشاتی که درباره‌ی امارت سهل بن حنیف بر فارس وجود دارد با هم سازگاری ندارند :
۱ـ در برخی از منابع آمده است که سهل بن حنیف در جنگ صفین (سال ۳۷)^[۷۵] شرکت کرده است و سپس حضرت امیر۷ او را به کارگزاری فارس گمارده است و در سال ۳۸ از دنیا رفته است.^[۷۶]