1-دارایی های مالی^[86] : شامل وجوه نقد و سرمایه و منابعی هستند که در ترازنامه شرکت ها منعکس می شوند.
2-دارایی های مشهود ^[87]: از قبیل ساختمان ، ماشین آلات ، تجهیزات و غیره که این دارایی ها نیز در ترازنامه گنجانده می شوند.
3-دارایی های نامشهود ^[88]: این دارایی ها غیر قابل مشاهده بوده و معمولا در ترازنامه گنجانده نمی شوند ، ولی برای سازمان ارزش آفرین هستند و از آن ها برای تولید ارزش و ایجاد سود استفاده می شود.( کهن ،1390،ص7-8). برخی از ویژگی های اقتصادی دارایی­ های نامشهود عبارتند از : هزینه نهایی کم، سرمایه گذاری اولیه زیاد، صرفه جویی ­های مقیاس، مصـرف مشترک، نداشتن جانشین و تاثیرات شبکه می­باشد. (کهن،1390، صص28-24)
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

2ـ 2ـ 3) تشریح دارایی نامشهود
با توجه به ریشه کلمه نامشهود در لاتین (Intangible) می توان گفت دارایی های نامشهود ، دارایی هایی هستند که قابل لمس نمی باشند.اما این تعریف ، جامع نیست.تعریف کردن نامشهودها با یک مشکل اساسی مواجه است و آن این است که ماهیت واقعی آن ها مشخص نمی باشد.به طور کلی تحقیقات مرتبط با نامشهودها با یک مشکل اساسی مواجه است و آن هم چیزی نیست مگر فقدان یک واژه نامه متداول که همگان بر سرمایه فکری آن توافق داشته باشند ( رفیعی ، 1390،ص11).تمام شرکت ها بدون توجه به این که بزرگ یا کوچک باشند دارای دارایی های مشهود و نامشهود هستند.شرکت ها دارای دارایی های نامشهودی مانند ثبت اختراع ، حق کپی برداری ، مشتریان دائمی یا تعهداتی که با بستن قرارداد باید به آن عمل نمود و یا دیگر دارایی های شبیه به این باشند.در عصر کنونی محیط کسب و کار به طور شگفت انگیزی تغییر نموده است و سازمان های قرن 21 فعالیت های خود را بیشتر در سرمایه گذاری بر روی دارایی های دانشی و اطلاعاتی متمرکز ساخته اند.دارایی های دانشی بیانگر مجموعه ای از قابلیت ها و توانمندی ها هستند که از عواملی از قبیل اطلاعات ، فناوری اطلاعات ، تجارت الکترونیک ، نرم افزارها ، حق اختراعات ، علائم تجاری ، امتیازات تجاری ، خلاقیت ها و نوآوری ها و… تشکیل گردیده اند.این عوامل غیر مشهود روز به روز در حال توسعه و اهمیت یافتن می باشند.این نشان دهنده ارزش زیاد دارایی های نامشهود برای سازمان ها است اینکه آن ها باید بیش از آن چه به دارایی های مشهود توجه دارند به دارایی های نامشهود تکیه کنند.چونگ می گوید در مورد دارایی های نامشهود تعاریف مختلفی وجود دارد اما به طور کلی ، اغلب تعاریف بیانگر این است که دارایی نامشهود ، یک دارایی غیر مالی و بدون وجود فیزیکی اما دارای ارزش است و یا اینکه می تواند منافعی را در آینده فراهم آورد( رفیعی،1390،صص 12-11).جدول (2-1) تعاریف انجام گرفته در مورد منابع نامشهود را نشان می دهد.
جدول( 2-1) تعاریفی در مورد منابع نامشهود (Bontis,2007,pp1513-1514)

شرح
واژه
منبع

دارایی های غیر مالی بدون موجودیت فیزیکی که برای استفاده در تولید یا تجهیز کالاها و خدمات کاربرد دارد، یا برای کرایه دادن به دیگران مورد استفاده قرار می گیرد و یا برای منظورهای مدیریتی کاربرد دارد و این دارایی ها باید قابل شناسایی باشند و به عنوان وقایع گذشته و منافع اقتصادی که انتظار داریم در آینده به دست آوریم ، است و همچنین این دارایی ها توسط شرکت قابل کنترل هستند.

دارایی های
نامشهود

استاتداردهای حسابداری بین
المللی^[89] 38
www.isab.org

تعریف کلی : نامشهودها منابع غیر فیزیکی هستند که منافع اقتصادی احتمالی را در آینده به همراه دارند و دارای موجودیت حسابداری هستند.
تعریف دقیق : نامشهودها منابع غیر فیزیکی هستند که منافع اقتصادی احتمالی را در آینده به همراه دارند و دارای موجودیت حسابداری هستند که این موجودیت یا در یک مبادله به دست می آید و یا توسط هزینه های داخلی یک شرکت ایجاد می شود ، عمر محدودی دارند ، دارای ارزش بازار هستند و در تراز حسابداری ثبت می شوند.

داریی های
نامشهود

مرکز تحقیقات نامشهود^[90]
NYU stern

دارایی های غیر قابل رویتی که شامل شایستگی های کارکنان ، ساختار داخلی و ساختار خارجی است.

دارایی های
نامشهود

اسویبی^[91] 1997

فهرستی از امتیازات ، نسبت ها ، حساب ها و اطلاعات دیگری که در گزارشات مالی پایه ( سنتی ) وجود ندارند.

نامشهودها

آپتون ^[92]2001

عوامل نامشهود که در تولید کالاها یا ایجاد خدمات تاثیرگذار است و یا برای اینکار از آن ها استفاده می شود و یا انتظار می رود که در آینده ، منافع مولدی را برای افراد یا شرکت ها به همراه داشته باشند. .

نامشهودها

بلیر و والمن^[93] 2001

دارایی هایی که نه مشهود هستند و نه دارای سند مالی می باشند ، عواملی که تعریف یک دارایی را ندارند اما مهم ترین عناصر جهت موفقیت تجاری هستند و می توان آن ها را اطلاعات غیر مالی نامید.

داریی های
نامشهود

آپتون 2001

۲-۱۲)مزایای صندوق های سرمایه گذاری :
عمده مزایای اصلی صندوق های سرمایه گذاری عبارتند از:
یکی از بهترین مزایای صندوق های سرمایه گذاری ( عمدتاً با سرمایه متغیر) قابلیت باز خرید سهام صندوق، توسط خود صندوق است که باعث افزایش درجه نقد شوندگی شده و واحد های سرمایه گذاری این صندوق ها را در دریف اوراق بهادار شبه نقد قرار داده و جانشین پول می نماید. این نقد شوندگی یکی از مهم ترین ویژگی های است که صندوق ها به سیستم مالی ارائه نموده اند.
مزیت دیگر صندوق های سرمایه گذاری ، اعمال مدیریت حرفه ای و تخصصی یکسان بر وجوه کلیه سرمایه گذاران – جزء یا عمده، حقیقی یا حقوقی – است. بدین مفهوم که میزان سرمایه، تاثیری بر نحوه اعمال مدیریت مدیران صندوق بر وجوه سرمایه گذاران ندارد، زیرا این وجوه به صورت مجتمع در اوراق بهادار سرمایه گذاری می شود.
مزیت سوم، خرید و فروش آسان واحد های سرمایه گذاری صندوق، برای سرمایه گذاران است. زیرا خود صندوق هم فروشنده و هم خریدار سهام است و تمامی صندوق ها با اعلام یک شماره تلفن رایگان ، بدون حضور سرمایه گذار و با افتتاح یک شماره حساب مخصوص به نام سرمایه گذار، عملیات خرید و فروش آنها را انجام می دهند. از آنجایی که واحد های سرمایه گذاری صندوق های سرمایه گذاری با سرمایه متغیر در بازار بورس معامله نمی شود، مشمول مراحل وقت گیر قانونی و اداری به منظور دریافت و پرداخت وجوه، اخذ سهام و …. نیست.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

تنوع بخشی: طبق نظریه نوین پرتفوی، سرمایه گذاری در تعداد معینی از سهام مختلف به کاهش چشمگیر ریسک غیر سیستماتیک سرمایه گذاری منجر می گردد. این صندوق ها با سرمایه گذاری در دامنه وسیعی از سهام، به هدف فوق دست می یابند
هزینه های کمتر عملیاتی: از آنجا که وجوه در اختیار صندوق به شیوه ای حرفه ای و در مقیاسی وسیع اداره می شوند، لذا هزینه های مبادلاتی نسبتاً کمی را در مقایسه با سرمایه گذاری انفرادی متقبل می شوند، که این امر خود به افزایش بازدهی سرمایه گذاری منجر می شود.
ارائه خدمات به سهامداران: صندوق ها خدمات بسیار مناسبی به سرمایه گذاران ارائه می نمایند؛ که از مهمترین آنها می توان به سرمایه گذاری مجدد وجوه ، پرداخت وجوه حاصل از سرمایه گذاری به سهام داران در اسرع وقت، خرید و فروش تلفنی و انتقال سریع و بدون هزینه وجوه سرمایه گذاران در بین صندوق های هم خانواده^[۴۸] اشاره نمود.
اطمینان از اقدامات غیر اخلاقی مدیران: تنها منبع ریسک در صندوق کاهش ارزش سرمایه گذاری است و احتمال ضرر ناشی از تقلب، رسوایی مالی یا ورشکستگی در چنین شرکت هایی تقریبا برابر صفر است(راعی و سعیدی، ۱۳۸۹).
۲-۱۳)انواع صندوق های سرمایه گذاری از نظر ابزار های مورد استفاده
مهم ترین موضوعی که سرمایه گذار در هنگام خرید واحد های سرمایه گذاری یک صندوق بایستی بدان توجه نماید، هدف سرمایه گذاری صندوق است.هدف سرمایه گذاری صندوق بیانگر حیطه فعالیت ، چگونگی رسیدن به هدف و نوع اوراق بهادار قابل سرمایه گذاری خواهد بود. این هدف درکتابچه پذیره نویسی^[۴۹] بیان می شود و هر سرمایه گذار طبق مقررات، بایستی قبل از سرمایه گذاری، یک نسخه از کتابچه پذیره نویسی را به منظور آگاهی از هدف سرمایه گذاری و داشتن اطلاعات لازم در انتخاب صحیح سرمایه گذاری در اختیار داشته باشد. صندوق های سرمایه گذاری به انواع متفاوتی تقسیم می شوند که به طور خلاصه به صورت ذیل است:
۲-۱۳-۱)صندوق های سرمایه گذاری سهام
با هدف کسب درآمد ثابت.
با هدف رشد.
با هدف رشد متهوارنه
ترکیب رشدی و درآمدی
با هدف سرمایه گذاری در شرکت های کوچک و …
۲-۱۳-۲)صندوق های سرمایه گذاری اوراق قرضه
اوراق قرضه دولتی.
اوراق قرضه شرکتی
اوراق قرضه قابل تبدیل
اوراق قرضه با پشتوانه وامهای رهنی
اوراق قرضه شهرداری ها
۲-۱۳-۳)صندوق های سرمایه گذاری بازار پول:
ابزار های بازار پول( اسناد و خزانه، اوراق قرضه کوتاه مدت سازمان های دولتی، گواهی سپرده قابل معامله ).
اوراق قرضه کوتاه مدت دولتی.
اوراق قرضه کوتاه مدت شهرداری ها
۲-۳-۶-۴)صندوق های سرمایه گذاری متوازن
۲-۳-۶-۵)صندوق های سرمایه گذاری با صنعت خاص
۲-۳-۶-۶)صندوق های سرمایه گذاری با هدف دوگانه
۲-۳-۶-۷)صندوق های سرمایه گذاری بین المللی
۲-۳-۶-۸)صندوق های سرمایه گذاری شاخصی(گالاگردرا و سیلواپول^[۵۰]، ۲۰۰۹).
۲-۱۴)اهداف صندوق های سرمایه گذاری
هدف اصلی صندوق های سرمایه گذاری یکی از موارد زیر است:
درآمدی: تمرکز اصلی بر فراهم نمودن یک جریان نقدی مداوم از طریق سود نقدی.
رشدی: تاکید بر افزایش ارزش سرمایه گذاری اولیه سهامدار.
درآمدی و رشدی: ترکیبی از دو رویکرد فوق است.
یکی دیگر از روش های طبقه بندی صندوق ها، بر درجه تنوع بخشی سرمایه گذاری صندوق تمرکز می نماید. صندوق هایی که به مثابه صندوق های متنوع شده شناخته می شوند، که از قواعد زیر پیروی می نمایند.
بیش از ۵ درصد دارایی های خود را در یک شرکت ( دارایی ) سرمایه گذاری نکنند. چنانچه ارزش یک سهم خاص، منجر به افزایش وزن آن در پرتفوی صندوق گردد، ضرورتی به فروش آن برای دسترسی به حد تعیین شده وجود نخواهد داشت.
مالکیت بیش از ۱۰ درصد یک شرکت را در اختیار ندارند.
صندوق هایی که دو قاعده قانون فوق را رعایت ننمایند غیر متنوع نامیده می شده و ریسک آنها بیشتر است.در کتابچه پذیره نویسی صندوق به موارد بالا دقیقاً اشاره می شود(سینکلس و رزنیزاک^[۵۱]، ۲۰۰۹).
۲-۱۵)سازمان ( ساختار) صندوق سرمایه گذاری:
صندوق های سرمایه گذاری برای انجام عملیات خود به عواملی نیاز دارند که در ذیل به آنها شاره می گردد:
مالکیت سهام داران^[۵۲]: صندوق سرمایه گذاری شرکت یا تراستی است که مالک آن صدها یا هزاران سهام جزء می باشند.
هیأت مدیره^[۵۳]: هیأت مدیره توسط سهامداران تعیین می شود و مسئولیت مدیریت شرکت را بر عهده دارند و باید نظارتی کامل بر شیوه مدیریت شرکت و مشاور سرمایه گذاری داشته باشند. هیأت مدیره می تواند قرارداد سالیانه مشاور را رد یا مجددا تایید نماید. طبق مقررات SEC ، هیأت مدیره بایستی حداقل تعدادی عضو مستقل یا خارج از سازمان داشته باشد.
شرکت مدیریت^[۵۴]: فعالیتهای روزانه صندوق توسط شرکت شرکت مدیریت انجام می شود. که معمولا‍ً همان شرکتی است که صندوق را تشکیل داده است. شرکت مدیریت همچنین به مشاوره سرمایه گذاری در زمینه خرید و فروش سهام برای پرتفوی خدمات ارائه می دهد.
مشاور^[۵۵]: مبالغی که در یک شرکت سرمایه گذاری مشترک اندوخته می شود، توسط افرادی حرفه ای اداره می گردد، که بر اساس استراتژی سرمایه گذاری شرکت، برای سهامداران تصمیماتی اتخاذ می کنند. این افراد سرمایه گذاری های را انتخاب می کنند که به بهترین شکل همانگونه که در کتابچه پذیره نویسی شرکت بیان شده است، اهداف شرکت را با هم مربوط و پیوسته می سازد. تصمیمات سرمایه گذاری آنها ، به دانسته های وسیع و تحقیقات آنها در زمینه شرایط بازار و عملکرد مالی یکایک شرکت ها و اوراق بهادار خاص، بستگی دارد.وقتی که شرایط اقتصادی دستخوش تغییر می شوند صندوق های سرمایه گذاری مسلما ترکیب سرمایه گذاری خود را گونه ای تغییر می دهند تا بتوانند اهداف سرمایه گذاری خود را تامین نمایند. مشاور وظیفه اداره پرتفوی صندوق را بر مبنای اهداف بیان شده در کتابچه پذیره نویسی یا قرارداد سهام دار، بر عهده دارد. مشاور جهت انجام وظیفه خود، مبالغی را به طور مستقیم از پرتفوی و معمولا‍ً به طور سالیانه دریافت می نماید. این حق مدیریت^[۵۶] کارمزد فروش نیست. اندازه آن معمولا‍ً در حدود ۰٫۴ درصد تا ۱ درصد در سال است. بایستی توجه نمود که کارمزد فروش به کارگزر پرداخت می شود(گالاگردرا و سیلواپول، ۲۰۰۹).
امین مستقل^[۵۷]: دارایی های صندوق ( شامل: سهام، اوراق قرضه یا وجوه نقد) توسط یک شخص ثالث که معمولا‍ً‍ً یک بانک یا یک شرکت امین سرمایه گذاری است نگهداری می شود که وظیفه حفاظت فیزیکی از دارایی های مالی صندوق را بر عهده دارد. امین همچنین وظیفه انجام پرداخت ها و دریافت های مبادلات اوراق بهادار را بر عهده دارد.

۱) طرفین موافقت می کنند که استخراج از منابع در منطقه تعریف شده به گونه ای باشد که تخصیص منابع دو دولت به شکل برابر تضمین شود.
۲) هر یک از طرفین در چارچوب مقررات ملی خود، از انعقاد قرارداد با شرکت های مجاز جهت اکتشاف و استخراج منابع موجود در منطقه حمایت می کند. همچنین، از مشارکت شرکت های تابع طرف مقابل برای مشارکت و سرمایه گذاری در این پروژه ها جهت نیل به تساوی طرفین در سرمایه گذاری حمایت می نماید.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۳) به منظور نیل به هدف فوق، چنانچه یکی از طرفین تقاضایی را ازکمپانی ها جهت سرمایه گذاری در زمینه استخراج منابع دریافت نماید، مراتب را به دولت دیگر اطلاع می دهد. ظرف شش ماه از تاریخ اطلاع، دولت اخیرباید یکی از شرکت های تابع خود را جهت مشارکت با شرکتی که طرف اول معرفی کرده به دولت مقابل معرفی نماید و بدین ترتیب هر دو شرکت مجوز فعالیت را با هم دریافت می نمایند.
۴) چنانچه ظرف یک سال از معرفی شرکت به دولتی که بدواً اطلاع داده است، شرکت مذکور نتواند با آن دولت در زمینه دریافت مجوز به توافق برسد، دولتی که دارای صلاحیت بر منطقه موضوع بحث می باشد قبل از هر گونه اقدام در زمینه اعطای مجوز با دولت دیگر مشورت خواهد نمود.
۵) کمپانی های که در زمینه اکتشاف و استخراج منابع موفق به انعقاد قرارداد می گردند، در صورت نیاز به اصلاح قراردادهای خود بایستی با هر دو دولت مشورت نمایند و دو دولت با مشورت یکدیگر در این زمینه اتخاذ تصمیم می نمایند. هر دولت پیشنهاد دولت مقابل را دریافت کرده و ظرف مدت سه ماه پاسخ و پیشنهاد خود را ارائه می نماید. و در صورت عدم توافق آنها، آیین حل و فصل اختلافات طی می گردد.
۶) دو دولت توافق می نمایند که آیین کار مربوط به انعقاد قراردادهای مشارکت میان کمپانی ها را تنظیم نموده تا شرکت های مذکور این زمینه فعالیت نمایند.
با مطالعه شرایط فوق می توان دریافت که موافقت نامه فرانسه و اسپانیا از جهات مختلف دارای شرایط خاص است. بدین ترتیب که طرفین مرز دریایی خود در فلات قاره را تعریف کرده اند،اما در مورد یک منطقه خاص یک رژیم حقوقی ویژه طراحی نموده اند. در این منطقه خاص، هر یک از طرفین در بخش هایی دارای حاکمیت می باشند. لیکن از آنجا که عملیات استخراج منابع طبیعی ممکن است منابع طرف مقابل را تحت تأثیر قرار دهد، چنین توافق شده که هر گونه عملیات بهره برداری و توسعه با مشاوره و مشارکت آنها باشد و بدین منظور چنانچه در یک قسمت مشمول صلاحیت انحصاری یکی از طرفین در منطقه تعریف شده، عملیات استخراج ضروری باشد ،کمپانی ها درخواست خود را به آن دولت تقدیم می نمایند و آن دولت در صورت پذیرش تقاضای آن شرکت، مراتب را به طرف مقابل اعلام و آن طرف نیز یک شرکت را معرفی کرده که در عملیات اکتشاف یا استخراج، با کمپانی طرف اول مشارکت نماید. رابطه بین کمپانی طرف دوم با کشور طرف اول را مقررات کشور اخیر و شرایط مجوزبهره برداری تعیین می کنند و شرکت مذکور تابع قوانین دولت اخیر می باشد و رابطه بین دو شرکت را نیز قراردادمشارکت بین دو شرکت تعیین می نماید.حل و فصل اختلافات دو دولت در زمینه تفسیر و اجرای معاهددر وهله اول از طرق دیپلماتیک و در صورت عدم توافق ظرف مدت ۵ ماه، از طریق ارجاع به داوری حل و فصل می گردد.^[۵۲۸]
بند دوازدهم : موافقت نامه ایسلند- نروژ ^[۵۲۹]
این موافقت نامه بین ایسلند و نروژ در زمینه تحدید حدود فلات قاره بین ایسلند و جان ماین^[۵۳۰] منعقد شده است. بر اساس مقدمه این سند، دو کشور در موافقت نامه ۲۸ می ۱۹۸۰ در زمینه مسائل ماهیگیری و فلات قاره موافقت نامه ای تنظیم کرده که طبق ماده ۹ آن، یک کمیسیون مشترک جهت تعیین خط تقسیم کننده فلات قاره دو کشور تشکیل شد. در می ۱۹۸۱ این کمیسیون پیشنهادات خود را در خصوص تحدید حدود فلات قاره و نیز بهره برداری از منابع هیدروکربنی واقع در دو طرف خط مرزی مذکور ارائه نموده و موافقت نامه اکتبر ۱۹۸۱ بر اساس پیشنهادات کمیسیون مذکور تنظیم شده است. مطابق ماده ۱ موافقت نامه خط مقسم فلات قاره، همان خط تقسیم کننده منطقه انحصاری اقتصادی تعیین می شود که قبلاً در موافقت نامه ۲۸ می ۱۹۸۰ تعیین گردیده بود. اما در یک منطقه خاص جغرافیایی که حدود آن در ماده ۲ موافقت نامه ۱۹۸۱ تعیین شده رژیم خاصی حاکم می باشد که مقررات آن در مواد ۳ تا ۹ موافقت نامه ذکر شده و طرفین تعهداتی را در خصوص مراحل مختلف مطالعه، اکتشاف و تولید تعهداتی را بر عهده گرفته اند.
در فاز اول عملیات که شامل اقدامات نقشه برداری منطقه می باشد، دو دولت با مشارکت یکدیگر مطالعات و تحقیقات لازم را انجام می دهند. بدین ترتیب که شرکت نفت نروژ بر اساس برنامه تنظیمی و مشترک کارشناسان دو دولت اقدام می کند و هزینه های این اقدامات بر عهده شرکت مذکور (دولت نروژ ) می باشد. نتیجه مطالعات و داده های استخراج شده توسط کارشناسان هر دو کشور بررسی می گردد و تسلیم مقامات دو دولت می شود و آنها می توانند بر مبنای این داده ها اقدام کرده یا به نحو دیگری اتخاذ تصمیم نمایند. در صورتی که، در نتیجه فروش این اطلاعات به موسسات و سازمان ها درآمدی کسب شود، منافع حاصله بین دو کشور با توافق آنها تقسیم می شود.^[۵۳۱] در صورتیکه نتیجه اقدامات مطالعاتی و تحقیقاتی مذکور حاکی از ضرورت انجام مطالعات تخصصی یا عملیات حفاری اکتشافی در میادین خاص نفت و گاز باشد، مجوز های خاص اکتشاف یا تولید فقط در خصوص آن میدان خاص بر اساس قراردادهای مشارکت در سرمایه گذاری صادر می گردد. البته دولتها می توانند در خصوص نوع دیگری از قراردادهای نفتی توافق نمایند.^[۵۳۲]در یک منطقه در شمال خط تحدید حدود منطقه انحصاری اقتصادی دو کشور، در منطقه مورد توافق طرفین که مساحت آن حدود ۳۷۵۰ کیلو متر مربع باشد، بر اساس ساز و کار تعریف شده در فوق(ماده ۴ ) ایسلند میزان ۲۵% و نروژ به میزان ۷۵% استحتقاق مشارکت دارد. در صورت اثبات ارزش تجاری مخازن مکشوفه، نروژ با مشارکت شرکت های نفتی دولتی و غیر دولتی نروژی و ایسلندی ساز و کاری را طراحی خواهد کرد که بر اساس سهم فوق هزینه های تولید برآورد و سهم دو دولت در هزینه ها در تمام مراحل عملیاتی معلوم گردد. در کلیه عملیات فوق مقررات، سیاست نفتی و مقررات کنترلی و محیط زیستی نروژ قابل اعمال بوده و مقامات این کشور اجرای این قوانین را بر عهده دارند.^[۵۳۳]
در منطقه دیگر در جنوب خط تحدید حدود منطقه انحصاری اقتصادی که مساحت آن ۱۲۷۲۰ کیلو متر مربع بوده و در منطقه خاص موضوع موافقت نامه قراردارد، نروژ دارای سهم ۲۵ درصدی و ایسلند دارای سهم ۷۵ درصدی به نحو مقرر در ماده ۴ می باشد و در این محدوده ایسلند با مشورت با شرکت های دولتی و غیر دولتی ساز و کاری را برای مشارکت دو دولت به نحو مقرر فراهم می کنند. در این منطقه مقررات، سیاست نفتی و فعالیت های کنترل آلودگی محیط زیست و حفاظت از آن از سوی ایسلند اعمال می شود و مقامات این کشور اعمال اختیارات می نمایند.^[۵۳۴]
به محض مشخص شدن ارزش تجاری مخزن و شروع عملیات هر یک از طرفین سهم خود از هزینه ها را پرداخت می کند.^[۵۳۵] در صورتیکه یک مخزن در هر دو طرف خط مرزی منطقه انحصاری دو کشور قرار گیرد یا اینکه کلاً در قسمت جنوبی این خط قرار گرفته ولی از خط مذکور عبور کرده باشد، اصل یکی سازی اعمال می شود و مقررات تفصیلی در خصوص بهره برداری از این منابع با توافق طرفین تعیین می گردد.^[۵۳۶] چنانچه یکی از دو کشور معتقد باشد که مقررات و تدابیر امنیتی و زیست محیطی، کشور دیگر در زمینه تولید و استخراج منابع هیدروکربنی مناسب نمی باشد، و مذاکرات دوجانبه منجر به نتیجه ای نشود موضوع به کمیسیون مشورتی متشکل از سه عضو ارجاع می شود. هر یک از دو دولت دارای یک عضو در این کمیسیون می باشند و این دو عضو رئیس کمیسیون را انتخاب می نمایند. مادام که کمیسیون تصمیم گیری نکرده هیچ یک از طرفین اقدامی صورت نمی دهد. کمیسیون نظریه مشورتی خود را به دو دولت ارائه می دهد ولی این نظریه برای دو دولت الزام آور نمی باشد.در هر حال طرفین در مذاکرات بعدی این نظریه را مد نظر قرار می دهند.^[۵۳۷]
بند سیز دهم : اعلامیه مشترک انگلستان – آرژانتین
سابقه اختلاف بین آرژانتین و انگلستان در خصوص جزایر فالکلند دارای قدمت طولانی است و اوج این اختلاف در جنگ بین دو کشور در سال ۱۹۸۲ هویدا گشت. بعد از خاتمه جنگ موافقت نامه هایی بین جزایر فالکلند- ملاونیاس و آرژانتین منعقد شد که عمدتاً ناظر به موضوع ماهیگیری بود^[۵۳۸]. موضوع حاکمیت بر جزایر فالکلند- ملاونیاس و South Sandwich, South Georgia از موضوعات اختلافی بین دو کشور بوده که باعث عدم توافق دو کشور در تحدید حدود دریایی نیز شده است. علیرغم این اختلافات، دو کشور در سال ۱۹۹۵ طی یک اعلامیه مشترک^[۵۳۹] در خصوص برخی مسائل به توافق رسیدند. مطابق این اعلامیه هیچ از شرایط مذکور در آن نمی بایست به گونه ای تفسیر شود که خللی بر حقوق و مواضع طرفین در مورد حاکمیت بر این جزایر وارد آورد یا اینکه به منزله تغییری در مواضع آنها در این زمینه تلقی گردد. همچنین هیچ یک اقدامات طرفین در راستای عمل به این اعلامیه یا سایر اعلامیه های مشترک مشابه نمی تواند به عنوان مبنایی جهت تأیید حمایت یا انکار مواضع طرفین بر موضوع حاکمیت سرزمینی یا دریایی بر جزایر مذکور و آبهای اطراف آنها قلمداد شود. آنچنانکه در ماده دوم این اعلامیه ذکر شده هدف از تنظیم آن، همکاری دو جانبه به منظور تشویق فعالیت های اکتشاف و استخراج منابع هیدروکربنی فراساحلی در جنوب غربی اقیانوس اطلس می باشد. و این مسأله از طریق تشکیل کمیسیون مشترک متشکل از نمایندگان دو طرف و همچنین فعالیت های مشترک در شش منطقه به مساحت هریک ۳۵۰۰۰ کیلومتر مربع محقق می شود.
از جمله وظایف کمسیون مشترک می توان به موارد زیر اشاره کرد:^[۵۴۰]
۱) تشویق به همکاری در زمینه فعالیت در مناطق تعریف شده شش گانه به عنوان منطقه ویژه همکاری از طریق تشکیل یک کمیسیون فرعی تابع کمسیون مشترک.
۲) ترغیب همکاریهای اکتشاف و استخراج منابع هیدروکربنی در مناطق دریایی جنوب غربی اقیانوس اطلس و تشویق صنایع دو کشور به سرمایه گذاری مشترک، انجام پروژه های مشترک استخراج و تولید نفت، دریافت اطلاعات لازم از هر دو کشور و کمپانی های نفتی در زمینه فعالیت های توسعه، تحقیقات علمی و کلیه اقدامات مربوط به بستر دریا و تسلیم هرگونه اطلاعات مربوط به سلامت و امنیت فعالیت های دریایی به دو کشور.
۳) ارائه پیشنهاد به دو دولت در جهت شناسایی و ایجاد مناطق ویژه همکاری در آینده.
۴) بررسی و ارائه پیشنهادات ضروری در زمینه توافق در خصوص فعالیت های اکتشافی، یکی سازی یا عملیات لوله کشی در آینده.
مهمترین وظایف کمسیون فرعی نیز موارد زیر است:^[۵۴۱]
۱) تشویق فعالیت های تجاری در هریک از مناطق تعریف شده خاص به شکل مشارکت در سرمایه گذاری یا تشکیل کنسرسیوم نفتی.
۲) اختصاص هریک از مناطق شش گانه همکاری اقتصادی با درنظر گرفتن شرایط مناسب زیست محیطی به کمپانی های نفتی.
۳) دریافت پیشنهادات کمپانی های نفتی در زمینه فعالیت در هریک از مناطق و انتقال آن به دو دولت.
۴) تعریف و ایجاد رویه های هماهنگ در تمام جنبه های مربوط به فعالیت شرکتهای نفتی بالاخص در زمینه های قیمت گذاری، مالیات، حق العمل، مدت انجام پروژه ها، شرایط قراردادها و مدت آنها و نظارت بر فعالیت شرکتهای مذکور.
مطابق بند۶ موافقت نامه هریک از دو دولت اقدامات اجرائی و اداری مناسب را در جهت انجام فعالیت های اکتشاف و استخراج منابع هیدروکربنی در مناطق تعریف شده مشمول موافقت نامه انجام خواهد داد. این تدابیر، فعالیت های شرکتهای نفتی را سامان می بخشد ولی به معنی اعمال حاکمیت بر مناطق مذکور نمی باشد. هر دو کشور اطلاعات لازم را در زمینه این فعالیت ها تبادل می نمایند و از هرگونه اقدامی که باعث لطمه زدن طرف مقابل در زمینه توسعه منابع هیدروکربنی است خودداری خواهند کرد. بر اساس این اعلامیه، شش منطقه خاص که ضمیمه آن می باشد بر اساس مختصات طول و عرض جغرافیایی تعریف شده و کمسیون مشترک اصول کلی سرمایه گذاری را تعریف و مبادرت به ایجاد وحدت رویه و نیز ارائه پیشنهادات ضروری به دو کشور خصوص مسائل مربوط به اکتشاف و تولید منابع هیدروکربنی می نماید. اگرچه اعلامیه در خصوص چگونگی تقسیم بندی منافع و هزینه ها ساکت می باشد اما به نظر می رسد سهم هردو به شکل پنجاه درصد باشد^[۵۴۲]. به عبارت دیگر این اعلامیه متضمن مشارکت دو کشور از بهره برداری از منبع مشترک از طریق ایجاد نظام مشارکت در سرمایه گذاری بین دولتهای ذیربط و اتباع آنها یا سایر شرکتهای نفتی می باشد^[۵۴۳].
بند چهار دهم : موافقت نامه مجارستان – چکسلواکی
موافقت نامه اکتشاف و استخراج منابع نفت و گاز میان مجارستان و چکسلواکی در سال ۱۹۶۰ منعقد شده که در حال حاضر میان مجارستان و جمهوری چک و مجارستان و اسلواکی لازم الاجرا می باشد. با توجه به استخراج تمام منابع نفت و گاز مشترک بین مجارستان و جمهوری چک این معاهده به لحاظ انتفای موضوع خاتمه یافته و میان مجارستان و اسلواکی ظرف ۵-۴ سال آینده خاتمه می یابد^[۵۴۴]. مطابق ماده۲ موافقت نامه مذکور کمیسیون مختلط مرکب از نمایندگان دو کشور تشکیل می شود که وظیفه آن ارزیابی کلی میادین جداگانه نفت و گاز میان دو کشور، تعیین سهم هریک از طرفین و مشخص نمودن شرایط بهره برداری، رفع موانع بهره برداری و تعیین برنامه های عملیاتی اکتشاف و استخراج نفت می باشد. پس از جدائی دو دولت چک و اسلواکی بین هریک از آنها و دولت مجارستان یک کمیسیون مستقل جهت انجام وظایف فوق ایجاد شده است. براساس ماده۴ موافقت نامه فوق، هریک از طرفین در صورت هنگام بهره برداری موضوع را به طرف مقابل اطلاع دهد و کمپانی های نفتی دو کشور بایستی مشارکت یکدیگر مبادرت به استخراج کرده و در صورت تأثیر عملیات استخراج بر محیط زیست فوراً به طرف مقابل اطلاع دهند^[۵۴۵]. مطابق موافقت نامه مذکور، مصرف مواد خام بدست آمده توسط دولت مجارستان صورت می گیرد. اما طرف مقابل دارای حق نظارت بر عملیات اکتشاف و استخراج است و مجارستان در قبال مواد بدست آمده به کمپانی ملی نفت چکسلواکی خسارت پرداخت می نماید.
بند پانزدهم : موافقت نامه نیجریه – سائوتوم پرنسیب
موافقت توسعه مشترک مخازن نفتی و دیگر منابع بین نیجریه و سائوتوم پرنسیب در منطقه اقتصادی انحصاری دو کشور^[۵۴۶] در سال ۲۰۰۱ به امضا رسیده و شامل ۵۲ ماده است. منطقه مورد اختلاف دو کشور محدوده ای به مساحت ۳۴۵۰۴ کیلومتر مربع در خلیج گینه است. هر دو کشور عضو کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها می باشند اما تا کنون در زمینه تحدید حدود مرزی دریایی به توافق نرسیده اند و به عنوان یک اقدام موقت و با اتکاءبه حسن روابط دو جانبه به مدل توسعه مشترک توسل جسته اند^[۵۴۷].
در مقدمه موافقت نامه به بند ۳ ماده ۷۴ کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها در زمینه اتخاذ تدابیر موقت بدون خدشه به حقوق آنها در تحدید حدود منطقه انحصاری اقتصادی استناد وتأکید شده که در مواردی که در معاهده حکمی مقرر نگردیده مقررات حقوق بین الملل حاکم خواهد بود. ماده ۲ این موافقت نامه منطقه هدف را به عنوان منطقه توسعه مشترک تعریف می نماید که بر اساس مختصات جغرافیایی حدود و ابعاد آن مشخص شده که تحت صلاحیت مشترک دو دولت است و منافع حاصل از فعالیت های اکتشاف و تولید نفت به نسبت ۶۰% و ۴۰% به ترتیب به دولت نیجریه و سائوتوم پرنسیب تعلق می گیرد. حقوق و مسئولیت های دو دولت از طریق شورای مشترک وزیران^[۵۴۸] و مقام توسعه مشترک^[۵۴۹] اعمال می گردد.
طبق ماده ۴ موافقت نامه هیچ یک از اقدامات و تعهدات دولتها بر اساس این موافقت نامه نمی تواند به عنوان مبنایی جهت تقویت موضع آن دولت در رابطه با ادعای آن نسبت به حاکمیت بر مناطق دریایی مورد اختلاف تلقی شود. طرفین بر اساس این ماده درواقع یکدیگر را درخصوص ادعای حاکمیت و مالکیت بر مناطق دریایی و موضوع تحدید حدود خلع سلاح نموده اند.
موافقت نامه مذکور دو رکن اجرایی به شرحی که گذشت پیش بینی کرده است. در بخش دوم و در مواد ۶ تا ۸ وظایف و اختیارات، نحوه تشکیل و ساختار شورای وزیران تعریف گردیده است. این شورا متشکل از حداقل ۲ و حداکثر ۴ وزیر یا مقامات هم طراز آنها بوده که نمایندگان دو دولت می باشند. همچنین این شورا دارای یک مدیر اجرائی است که به عنوان دبیر شورا و دبیر مقام مشترک توسعه انجام وظیفه می نماید. مهمترین وظایف شورا به شرح زیر می باشند:
۱- تصویب قوانین، مقررات و دستورالعمل های لازم جهت تنظیم اقدامات مقام توسعه مشترک.
۲- تعیین خط مشی کلی فعالیت های مقام توسعه مشترک.
۳- بررسی و اظهار نظر درخصوص گزارشهای مقام توسعه مشترک و حسابرسی اقدامات آن.
۴- نظارت بر حسن اجرای معاهده و ارائه پیشنهادات لازم به دولتها درخصوص اصلاح آن.
۵- تصویب قراردادهای تنظیمی بین مقام توسعه مشترک و شرکتهای نفتی و اظهار نظر درخصوص خاتمه این قراردادها.
۶- تصویب بودجه سالیانه مقام و افتتاح حساب بانکی برای فعالیت های آن.
۷- حل و فصل اختلافات حاصل از اقدامات مقام توسعه مشترک در بخش سوم موافقت نامه و در مواد ۹ تا ۱۳ .
ساختار و کارکرد مقام توسعه مشترک به تفضیل ذکر شده است. برخلاف شورای مشترک وزیران، مقام توسعه مشترک، دارای شخصیت حقوقی مستقل مطابق حقوق بین الملل و حقوق داخلی هردو کشور بوده و دارای اهلیت انعقاد قرارداد و تملک اموال منقول و غیرمنقول است. این نهاد در مقابل شورای وزیران مسئول بوده و نهاد اصلی متولی عملیات و اقدامات اجرائی در زمینه مدیریت منطقه توسعه مشترک است. مهمترین وظایف آن به شرح زیر است:
۱- تقسیم منطقه به مناطق قراردادی و انعقاد قرارداد با شرکتها جهت انجام هرگونه عملیات اکتشاف، تولید و توسعه نظارت بر حسن اجرای قراردادها.
۲- نظارت و کنترل اقدامات شرکتهای طرف قرارداد.
۳- ارائه پیشنهاد به شورای وزیران در جهت خاتمه یا تمدید قراردادها.
۴- کنترل حرکت کشتی ها و هواپیما و افراد و کنترل در زمینه احداث ساختمانها و تأسیسات در منطقه به منظور تضمین امنیت دریانوردی و فعالیت های اکتشاف و تولید نفت و طبق مقررات حقوق بین الملل.
۵- نظارت بر انجام تحقیقات دریایی در منطقه.
۶- ارائه گزارش عملکرد سالانه به شورا و پیشنهاد بودجه سالانه خود به شورا.
۷- حفاظت از محیط زیست دریایی مطابق مقررات حقوق بین الملل.
۸- جمع آوری و ارائه هرگونه اطلاعات در زمینه منطقه توسعه مشترک و استخدام پرسنل فنی در زمینه فعالیت های خود.
۹- جلوگیری از هرگونه آلودگی نفتی و تلاش درجهت رفع آن.
مقام مشترک توسعه دارای هیأت مدیره ای مرکب از چهار عضو است که دو نفر آنها توسط رئیس جمهور نیجریه و دو نفر دیگر توسط رئیس جمهور سائوتوم پرنسیب منصوب می گردند. این نهاد دارای یک دبیرکل نیز می باشد که توسط شورای وزرا برای مدت سه سال انتخاب می گردد. تمام تصمیمات هیأت مدیره از طریق اجماع اتخاذ می شود و در صورت عدم حصول اجماع، موضوع جهت تصمیم گیری به شورای مشترک وزیران ارجاع می گردد. دبیرکل و سایر ارگانهای فرعی مقام مشترک در مقابل هیأت مدیره پاسخگو می باشند و مقام مشترک به عنوان یک شخص حقوقی در مقابل شورای مشترک وزیران پاسخگو بوده و بایستی از دستورالعمل های آن پیروی نماید.
مقام مشترک به طور کلی در مقابل دادگاههای هریک از دو کشور دارای مصونیت بوده و تنها استثنا در این زمینه مبادلات تجاری این نهاد در داخل قلمرو صلاحیت هریک از کشورها می باشد.^[۵۵۰] به عبارت دیگر، حل و فصل اختلافات ناشی از فعالیت های این نهاد در محدوده منطقه توسعه مشترک مشمول قواعد حل و فصل اختلافات مندرج در معاهده است. اما اگر این نهاد به عنوان شخص حقوقی در قلمرو صلاحیت هریک از دو کشور اقدام حقوقی نماید تحت صلاحیت محاکم همان کشور خواهد بود.
حل و فصل اختلافات ناشی از تفسیر و اجرای قراردادهای منعقد شده بین مقام توسعه مشترک و شرکتهای سرمایه گذار و بین این شرکتها با یکدیگر بر اساس شرایط مقرر در قراردادهای مذکور می باشد که به شکل ارجاع به داوری تجاری خواهد بود. مقر داوری در لاگوس (پایتخت نیجریه) بوده و بر اساس قواعد داوری آنسیترال اقدام خواهد کرد.^[۵۵۱]
اختلافات ناشی از اجرای معاهده که بین هیأت مدیره مقام مشترک رخ می دهد در وهله اول توسط خود هیأت مدیره حل و فصل می گردد و در صورت عدم موفقیت آنها به شورای مشترک وزیران ارجاع می گردد و چنانچه این شورا ظرف دوازده ماه قادر به حل و فصل آن نباشد به رؤسای دو دولت ارجاع می گردد. در صورتیکه رؤسای دو دولت نیز قادر به حل و فصل آن نباشد موضوع به داوری ارجاع می گردد.^[۵۵۲]

اگر شیعه بدون الف و لامِ ذکر شود و به شخص اضافه شود، عام است. دراین صورت ممکن است متبوع حق باشد و ممکن است باطل باشد. مثلا گفته می شود«هؤلاءِ مِن شیعه بنی امیه». ولی اگر کلمه ی شیعه با الف و لام ذکر شود، مختص پیروان امیرالمؤمنین(ع) است یعنی فقط به کسانی اطلاق می شود که اعتقاد به ولایت امیرالمؤمنین(ع) و امامت بلافصل آان حضرت داشته باشد.^[۳۰]
منظور شیخ مفید این است که درصورت اول واژه «شیعه» به معنی لغوی آن بکار رفته است ودرصورت دوم به معنی اصطلاحی که خاص پیروان علی(ع)است، استعمال شده است.
بنابراین شیعه یعنی کسانی که از امیرالمؤمنین(ع)و اولاد معصومینش پیروی کنند واعتقاد به ولایت و امامت آن حضرت و فرزندانش بعد از پیامبر(ص) داشته باشند. چنانچه نویسنده دیگری می گوید:

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

« شیعه یعنی کسانی که امیرالمؤمنین را مشایعت و پیروی می کنند و اعتقاد دارند که امامت از اولاد او خارج نمی شود».^[۳۱]
آنچه در این رساله مد نظر است «شیعه» و «تشیع» به همین مفهوم عام است که شامل همه فرقه های شیعه اعم از امامیه اثنی عشریه و کیسانیه و زیدیه و اسماعیلیه و فطحیه و واقفیه و غیر ایشان می‌شود.
فصل اول :
مباحث مقدماتی

۱٫ جغرافیای تاریخی بامیان

الف . وجه تسمیه بامیان

براساس تحقیقات و محاسبات جدید، شهر بامیان که همان پایتخت بامیان است، در میان دو سلسله جبال بزرگ، یعنی هندوکوش در شرق وبابا در غرب و از نظر طول جغرافیایی و خطوط نصف النهار که در بین خطوط ۶۷درجه و ۲۹ دقیقه و ۴۱ ثانیه طول شرقی و ۳۴درجه و ۳۳ثانیه عرض شمالی قرار دارد، واقع شده است.^[۳۲]
در اوستا در فصل ۲۰ بندهشن که از رودها سخن رفته در فقرات ۱۶ و ۱۷ و ۲۱ و ۲۲ گوید : هری رود از اپارسن^[۳۳] روان است ، هلمند رود از سگستان است سرچشمه اش در اپارسن می باشد ، مرو رود از اپارسن می آید، بلخ رود از کوه اپارسن به بامیکا (بامیان) برخیزد.^[۳۴]
از این فراز از بند هش چنین بر می‌آید که نام کوه بابا در زبان پهلوی «اپارسن» و نام «بامیان»، بامیکا» یا «بامیکان» بوده است.
چنانکه گذشت، از بامیان در ادبیات پهلوی به بامیکان یاد شده است و محققان بر این عقیده اند که در دوره‌های بعدی حرف «ک» تبدیل به «ی» شده است^[۳۵].در سده اول میلادی برای نخستین بار در تاریخ، «یانج هو» تاریخ نگار چینی نام بامیان را ثبت کرده است، پس از وی در ادبیات و مآخذ چین بامیان با نام «فان یانگ» و یا «فان‌یان» خوانده شده است که این نام قرین تلفظ اخیر بامیان است، و ازاین نام به صورت «فان-ین-نا» و «وانک ین» هم یاد شده است^[۳۶].
بنابراین، نام بامیان شکل فارسی «بامیکان»یا«بامیکا» پهلوی است. «بام» در پهلوی به معنای درخشندگی، و «بامیگ» به معنای درخشان و تابان به کار رفته، و هردو از ریشه «با» به معنای روشنایی گرفته شده است.صفت «بامیه» در زبان اوستایی به معنای فروزنده و تابنده از همین ریشه است^[۳۷].

ب. محدوده جغرافیایی

درباره وسعت و محدوده جغرافیایی «فان ین نا» بامیان، هیون تسنگ جهانگرد چینی که در نیمه اول قرن هفتم میلادی در حدود ۶۳۰میلادی (دهه اول قرن اول هجری) سفر خود را آغاز کرد، می‌نویسد:
ازمشرق به مغرب دو هزار لی^[۳۸] (۸۰۰کیلومتر)طول دارد و در بین کوههای پر از برف واقع شده است . پایتخت فان ین نا (نام چینی بامیان) در بالای دو کوهی که مقابل یکدیگر واقعند، آباد گردیده است. در وسط این دوکوه دره شادابی قرار دارد. این شهر که ۶ تا ۸ لی طول دارد یعنی حدود دوهزار و چهارصد تا سه هزار و دویست متر طول دارد و از طرف شمال بر فراز کندهای(دره‌های ) بس عمیق و پرنشیب در بالای صخره های بلند و دیوار مانندی قرار دارد.^[۳۹]
ابن حوقل در توصیف بامیان می گوید:
«سرزمینی که بزرگترین شهر آن بامیان است وسعتی به اندازه یک سوم بلخ دارد …شهر بامیان بارو ندارد و بر کوه است و در نواحی آن رود بزرگ جاری می شود و از آن … »^[۴۰].
بامیان امروزه در مرکز افغانستان واقع شده است . از طرف شمال با ولایات سمنگان و از جنوب با ولایات غزنی و ارزگان و از شرق با ولایات بغلان، پروان وردک، و از غرب با ولایات جوزجان، غوردر ارتباط است.مساحت این ولایت در حدود ۱۹۲۰۰ کیلومتر مربع است. مرکز این ولایت باستانی بامیان است که از کابل ۲۰۴کیلومتر فاصله دارد.^[۴۱] ولایت بامیان دارای ۶ ولسوالی(شهرستان)، ۲ علاقهداری(بخش داری) و ۳۲۶قریه میباشد که ولسوالی ها عبارتند از : شیبر، سیغان، کهمرد، یکاولنگ، پنجاب و ورس.^[۴۲]
در قرن دوم بامیان جزء طخارستان بوده است و یعقوبی می گوید: «فضل بن خالد برمک در عهد رشید در سال ۱۷۶ والی خراسان شد. وی ابراهیم بن جبرئیل را با لشکری به سمت کابل فرستاد و ملوک و دهاقین تخارستان را نیز همراه او فرستاد و
در میان این ملوک، حسن شیر بامیان نیز داخل بود.»^[۴۳]
شهر بامیان درمیان شهرهاى طخارستان‏ از نظر وسعت و بزرگی رتبه اول را داشته است^[۴۴].
بنابه نوشته مقدسی در قرن چهارم، بامیان از طخارستان جدا می باشد و مقدسی بامیان را جزء طخارستان نمی شمارد^[۴۵]. وی در ضمن شمردن ناحیه های خراسان، ناحیه بامیان را جدا، کنار ناحیه طخارستان میشمارد و برای آن شهرهایی میشمرد.^[۴۶]
اما در البلدان ابن فقیه که وی نیز در قرن چهارم می زیسته است، بامیان را جزء طخارستان علیا میداند.^[۴۷]
اما در طبقات ناصری قرن هفتم، بامیان را بطور مستقل ذکر کرده است.^[۴۸]
محمد معین در فرهنگ فارسی (اعلام ) ذیل «طخارستان» می گوید که از قرن هفتم نام تخارستان درمورد منطقه بامیان از استعمال افتاده است.^[۴۹]
به نظر میرسد که بامیان تا قبل از قرن چهارم جزء طخارستان می باشد ولی از قرن چهارم ببعد، کم‌کم استعمال طخارستان برای آن کم می شود تا این که در قرن هفتم کاملا استعمال طخارستان برای بامیان از استعمال می‎افتد.
نقشه بامیان از کتاب لسترنج
بامیان در نقشه افغانستان از سایت خبرگزاری باختر

ترکیب نژادی و قومی مردم بامیان

امروزه مردمان ساکن منطقه بامیان به نام قوم «هزاره» شناخته می‌شود که ویژگیهای جسمی خاص خود را دارند به طوری که آنان به نژاد زرد نزدیک ترند تا آریایی. درباره اصل و منشأ هزاره ها نظریات مختلفی ارائه شده است از جمله «ژ-فیریر»^[۵۰] معتقد است که هزاره ها ساکنان اصلی بامیان است. فیریر برای اثبات ادعای خود از نوشته های قدیمی یونانی مورخ اسکندر «کورتس» از حملات زمستانی اسکندر مقدونی به مناطق مرکزی افغانستان یاد میکند.^[۵۱]
این نظریه توسط نویسنده‌های اخیر مانند عبدالحی حبیبی مورد تأیید قرار گرفته است.^[۵۲]
فوشه نیز بر بومی بودن مردم هزاره تأکید دارد و می نویسد :
وجود یک قوم با غرابت و تفاوت در قلب جبال مرتفع افغانستان بسیار مشکل است .گرچه عده‌ای معتقد است که هزاره‌ در زبان فارسی به معنای «هزار»است و چون لشکر چنگیز لشکریان خود را به دسته‌ه ای هزار نفری تقسیم می کرد ، بنابر ابوالفضل نویسنده تاریخ اکبر شاه چنین اظهار میکند که این مردم کوهستانی قسمتی از لشکریان چنگیزند که در آنجا باقی مانده اند. تمام نویسندگان بعد او هم این مطلب را تکرار نموده اند.آنها برای اثبات نظریه خود لازم دیده‌اند که اثبات کنند که این منطقه غیر مسکونی بوده‌‍‍‌‌‍است. ولی کاملا برعکس آن به ثبوت رسیده است. در اوایل قرن اول هجری، هیوئن تسانگ همراه یکی از پادشاهان افغانستان، که در اطراف خود گشتی می زد تا هم مالیات عقب افتاده را وصول کند و هم قدرت مرکزی را به قبایل اطراف نشان بدهد، از این نقطه نیز عبور کرده است. وقتی کاروان شاهی وارد هزاره جات میشود، هوای سرد و خلق ناهنجار ساکنان را، که حتی زبانشان با زبان همسایگان اختلاف داشت، یاد داشت مینماید و به همین طریق قیافه چینی مآبی که امروز هم مردم این ناحیه دارند تعجب میکند.^[۵۳]
همچنین در ادامه «فوشه آ»برای تحکیم استدلال خود به بومی بودن مرد هزاره، درادامه می نویسد :
همان طوری که مسافر انگلیسی، مورکرافت، که مستقیما از لاداخ می آمده، وقتی به هزاره‌جات رسیده اظهار نموده که در کوههای افغانستان همان مردمی را مشاهده نموده‌‍‌اندکه در تبت شرقی دیده بود. از این هم بالاتر این که، هزار سال پیش از مسافرت هیوئن تسانگ(قرن هفتم )،اسکندر ناچار شده از جنوب به طرف شمال ازجبال افغانستان عبور نماید.مورخان او می نویسند که اسکندر یک نوع بربرهای تازه‌ای مشاهده کرد که از دیگران بسیار سرکش‌تر بودند. شرحی که کنت کورس از خانه های گلی آنها میدهد با آنچه که مسافری به نام فریه نقل میکند و آنچه که امروزه هر مسافری میتواند به چشم ببیند کاملا تطبیق میکند. این مدارک مسئله مهمی را روشن میکند که اهمیت آن از مسئله خصوصی هزاره تجاوزمیکند. این مطلب به ما نشان میدهد که، در حقیقت، نه فقط فلات مرتفع ماورای هیمالیا، بلکه تمام دنباله های جبال هندوکش تا منتهی الیه غربی آن، در زمان قدیم، محل سکونت قبایلی از نژاد چینی و تبتی بوده است. فقط دسته غربی این قبایل، به علت هجوم و عبور قبایلی که از شاهراه تهاجمات هندوستان عبور کرده‌اند،از قسمت شرقی مجزا گشته اند.^[۵۴]
نویسندگان دیگری نیز بربومی بودن هزاره های هزاره جات وهزاره‎های بامیان تأکید دارندکه تیمورخانف یکی از آن موارد است وی می گوید:« طایفه غرجستانى همان طایفه دایزنگى یکى از طوایف هزاره است که سکناى اصلى‏شان در غرب بامیان‏ و شمال هیرمند است.^[۵۵] در این زمان نیز هنوز همین طایفه هزاره درهمین مکان، به همین نام زندگی میکند».
علاوه بر آن دلایل دیگری نیز وجود دارد.
اگر
تاریخ ورود عرب(قرن اول) و هجوم غزنویان (قرن چهارم) و هجوم چنگیز(۶۱۸قمری)و تیمور (۷۸۰قمری) و بابر(۸۹۹قمری) بر خراسان و غورستان بررسی کنیم، به روشنی مبینیم که از قرن اول تا اوایل قرن هفتم هجری، مردمانی با مشخصات ویژه به نام غرج شاری و غوری و بامیانی در سرزمین غورستان و بامیان موجود بوده است و در برابر غزنویان و مغولان و تیموریان جنگیده است.لیکن پس از یک قرن ونیم بعد از تیمور،یعنی در اواخر قرن نهم هجری، باز هم همان مردم باهمان مشخصات و ویژگیها، اما بنام‎ هزاره و در غورستان و هرات و حوالی آن و نیز در جلال آباد و جاهای دیگر با بابریان درگیر جنگ بود‌ه‌اند.^[۵۶]
جوزجانی در کتاب خود در چندین مورد، تبار غوریان و ملوک غور را از ترک و تاجیک و خلج و دیگران جدا دانسته و بنام «غوری» ضبط کرده‌اند که به موارد زیر اشاره می شود.
۱)در داستان آمدن لشکر چنگیز در خراسان نوشته اند :«در سمرقند از جهت سلطان محمد خوارزمشاه، شصت هزار بود، از ترک و غوری و تاجیک و خلج و قرلغ و جمله ملوک غور.چنانکه خرزور ملکی و زنگی (و) حرحم و دیگر ملوک غور همه آنجا بودند .[چنگیز] روز عاشورا دهم محرم سنه سبع عشر و سته مائه(۶۱۷) سمرقند بگرفت، و شهر (را) خراب گردانید و بسوخت.»^[۵۷]
۲-در جای دیگر مینویسد:
… لشکر مغول کَرَت دوم در شهور سنه خمس و عشرین و ستمائه(۶۴۵) بطرف نیمروز آمد، تاج الدین ینالتگین در قلعه ارگ سیستان محاصره شد، و مدت نوزده ماه قلعه را نگاه داشت و جمله حشم (لشکر) که با او بودند در قلعه، از غوری و تولکی و سگزی و ترک همه هلاک شدند.^[۵۸]
۳-در جای دیگر مینویسد:
ناگاه سلطان جلال الدین منکبرنی، و ملک خان هرات بغزنین رسیدند و لشکر بسیار از ترک و امراءغور و تاجیک و خلج و غز بخدمت ایشان جمع شدند (و) و از غزنین بطرف طخارستان براندند،لشکر مغول در پای حصار والیان بود، ایشان را منهزم گردانید.^[۵۹]
۴-در جای دیگر مینویسد: «… اما به سبب قربت جمال الدین یاقوت حبشی، جمله ملوک (و) و امراءترک و غور و تاجیک از خدمت درگاه متفرق شدند.»^[۶۰]

• . System Resource Approach ↑

• . Strategic Constituencies Approach ↑

• . Competing Values Approach ↑

• . Internal Processes Approach ↑

• . kieser ↑

• . Hartman ↑

• . Brooks ↑

• . Palasius ↑

• . Banting ↑

• . Shoham ↑

• . Blodgett ↑

• . Bert ↑

• . Novak ↑

• . Heidemann ↑

• . Albert ↑

• . Carke ↑

• . Bronze ↑

• . Olive ↑

• . Bass ↑

• . Yoki ↑

• . Magliocca & Christakis ↑

• . Yammarino ↑

• . Michel & Gilot ↑

• . Absorptive Capacity ↑

• . Adaptive Capacity ↑

• . Managerial Wisdom ↑

• . Korac- Kakabadse & Kouzamin ↑

• . Brown & Trevino ↑

• . Toor & Ofori ↑

• . Fry ↑

• . Kale & Shirvastava ↑

• . Leadership Worldview ↑

• . Weksler ↑

• . Sang ↑

• . Fisher ↑

• . Shiva & Damoder ↑

• . Thompson ↑

• . Exploratory sequential mixed method ↑

• ۱٫ Thematic Analysis ↑

• . Validity ↑

• . Reliability ↑

• . Normed Fir Index ↑

• . Standardized Root Mean Square Residual ↑

• . Goodness of Fit Index ↑

• . Comparative Fit Index ↑

• . Incremental Fit Index ↑

• . Scott ↑