(dfrA5) & (ereA2)

۲۰۹۷

C369

(dfrA1) & (aadA1)

۱۵۸۶

C377

(dfrA17) & (ereA1) & (aadA2)

۳۲۰۰ ~

C383

در جدول فوق اسامی ژن‌های موجود در کاست به صورت مخفف آمده که نام کامل آنها به صورت زیر می باشد:

(dfrA)

dihydrofolate reductase

(aadA)

aminoglycoside adenylyltransferase

(ereA)

erythromycin esterase

(orfF)

hypothetical protein

ژن dfrA انواع گوناگونی دارد که تیپ‌های ۱ و ۵ و ۱۲ و ۱۷ آن در برخی نمونه‌های سکانس شده ما وجود داشت. ژن aadA هم متنوع است و تیپ‌های ۱ و۲ و۵ آن در تعدادی از نمونه‌های مذکور یافت شد. ژن ereA نیز انواعی دارد که تیپ ۱ و ۲ آن در تعدادی از جدایه‌‌های تعیین ترادف شده، موجود بود. همچنین ژن orfF در ۳ تا از جدایه‌های توالی یابی شده یافت شد (جدول ۶-۴).

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

افزایش استفاده ار آنتی‌بیوتیک در سراسر جهان به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از صنعت تولید دام و طیور به منظور درمان و جلوگیری از بیماری های عفونی باکتریایی و به عنوان افزاینده‌ی رشد در مقادیر کمتر از دوز درمانی در خوراک، منجر به معضل توسعه‌ی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در باکتری‌ها در طول سالهای گذشته شده است (آپاتا، ۲۰۰۹).
مصرف آنتی بیوتیک های مختلف در پرورش گله های گوشتی، عمومیت بسیاری یافته است و این در حالی است که در موارد زیادی ضرورت کافی برای مصرف دارو وجود ندارد و در موارد بسیاری نیز داروی مناسبی انتخاب نمی شود. مصرف بی قاعده و غیر اصولی از آنتی بیوتیک ها در صنعت طیور به منظور پیشگیری، درمان و نیز جهت بهبود ضریب تبدیل، بدون رعایت غلظت و مدت زمان کافی جهت تأثیر آنها، علاوه بر هزینه هنگفتی که بیهوده به هدر می دهد، می تواند عواقب وخیمی نیز برای گله تحت درمان و حتی صنعت طیور، سلامت انسان و محیط زیست بدنبال داشته باشد. ظهور و تکثیر میکروارگانیسم های مقاوم به دارو را می توان از بدترین عواقب مصرف نادرست داروها دانست (صدرزاده، ۱۳۹۱).
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

انتقال احتمالی باکتری های مقاوم از فرآورده‌های طیور به جمعیت انسانی ممکن است از طریق مصرف و یا دست زدن به گوشت آلوده با این باکتری‌ها رخ دهد (ون دن بوگارد و استابرینگ، ۲۰۰۰). باکتری های مقاوم به محض به دست آوردن مقاومت، می‌توانند در روده انسان کلونیزه و ساکن شوند و ژنهای کد‌کننده مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند به سایر باکتری‌های متعلق به فلور نرمال انسان منتقل شوند و در نتیجه درمان موثر عفونت های باکتریایی را به خطر بیاندازند (د لینر، ۲۰۰۵). باکتری‌های با منشاء حیوانی که حامل مقاومت به عوامل ضد میکروبی حیاتی در درمان انسان‌ها (به عنوان مثال، آمینوگلیکوزیدها، فلوروکینولون ها و سفالوسپورین های نسل سوم و چهارم) می باشند، از خاصه نگرانی‌های مهم در سالهای اخیر هستند (هامروم و هیوئر، ۲۰۰۹).
در پژوهش حاضر از ۳۰۰ جدایه‌ی E. coli (پس از انجام آنتی‌بیوگرام برای سنجش مقاومت و حساسیت جدایه‌ها نسبت به‌ آنتی‌بیوتیک‌های مورد آزمایش) معلوم گشت که ۷/۸۲% جدایه‌ها، مقاومت چندگانه دارویی داشتند، که به ترتیب ۸۱% ، ۸۲% و ۸۵% مربوط به مراحل اول و دوم و سوم نمونه‌گیری بودند. در مطالعه‌ای که توسط فورچولا و همکاران در سال ۲۰۱۰ در کانادا صورت گرفت، از مجموع ۷۲ جدایه‌ی جمع‌ آوری شده از فارم‌های صنعتی و ۲ فارم کنترل که برای‌ آنتی‌بیوتیک‌های آموکسی‌سیلین، پنی سیلین، سفتیوفور، اریترومایسین، تایلوزین، کلیندامایسین، اسپکتینومایسین، استرپتومایسین، جنتامایسین، نئومایسین، اکسی تتراسایکلین، تتراسایکلین، انروفلوکساسین، سارافلوکساسین، نووبیوسین، سولفادیمتوکسین، سولفادیازول، تری متوپریم سولفامتوکسازول مورد آزمایش قرار گرفتند، تمام جدایه‌های (۱۰۰%) فارم‌های صنعتی مقاومت چندگانه به حداقل ۷ آنتی‌بیوتیک را نشان دادند (فورچولا و همکاران، ۲۰۱۰). در شهرکرد با بهره گرفتن از تکنیک PCR میزان توزیع ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی در۵۷ جدایه E. coli بدست آمده از گوشت ماکیان بررسی شد که ۹۱/۶۴%سویه ها مقاومت آنتی بیوتیکی چندگانه داشتند (ممتاز و همکاران، ۲۰۱۲). رجائیان و همکاران در سال ۲۰۰۳ مقاومت آنتی بیوتیکی برخی از عوامل باکتریایی متداول جدا شده از لاشه های جوجه های گوشتی بیمار را در مرغداری های اطراف شیراز بررسی کردند. جدایه های اشریشیا کولی بدست آمده در مطالعه آنها مقاومت بسیار بالایی را نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف از خود نشان دادند. بطوریکه مقاومت بالای ۷۰ درصد در برابر آنتی‌بیوتیک هایی مانند آموکسی‌سیلین، پنی‌سیلین، اریترومایسین، تتراسیکلین، تایلوزین و فلومکوئین دیده شد. زهرایی صالحی و فراشی بناب نیز در سال ۲۰۰۶ مقاومت های آنتی بیوتیکی بالایی را در جدایه های اشریشیا کولی بدست آمده از ماکیان مبتلا به کلی باسیلوز در استان آذربایجان شرقی گزارش نموده اند. بطوریکه مقاومت های های بالای ۷۰ درصد علیه نئومایسین، استرپتومایسین، تتراسیکلین ها، اریترومایسین، فلومکوئین، نالیدیکسیک اسید، انروفلوکساسین و سولتریم دیده شد. خوشخو و پیغمبری نیز در سال ۲۰۰۵ با جداسازی اشریشیا کولی های بدست آمده از لاشه های مشکوک به کلی باسیلوز در استان تهران و انجام آزمایش حساسیت میکروبی، مقاومت های بالایی را علیه اکثر عوامل ضدمیکروبی گزارش کردند.
نتایج حاصل از مطالعه حاضر به همراه اطلاعات قبلی بدست آمده از مناطق مختلف ایران، موید این مطلب است که افزایش مقاومت های آنتی بیوتیکی به یک چالش مهم در صنعت طیور ایران تبدیل شده است. که این نشانگر این است که نگرانی‌های جهانی در مورد باکتری‌های دارای مقاومت چندگانه کاملا منطقی است و تایید کننده اظهارات پرورش‌دهندگان طیورگوشتی مبنی بر اثر بخش نبودن تعداد زیادی از آنتی‌بیوتیک‌ها در طی سالهای گذشته می‌باشد.
همانطور که مشاهده می‌شود حضور مقاومت چندگانه دارویی در جدایه‌های این مطالعه از همان ابتدا در جوجه‌های یک روزه بالاست و در طول دوره پرورش با وجود افزایش از ۸۱% به ۸۵% ازلحاظ آماری معنی‌دار نیست (P>0.05). از جمله دلایل این مسئله این است که بسیاری از فاکتور‌های ایجاد کننده مقاومت که در اثر مصرف بی‌رویه و نابجای آنتی‌بیوتیک‌ ایجاد شده‌اند حتی با حذف آنآنتی بیوتیک خاص از استفاده ی درمانی ، به بقاء خود ادامه می دهند (بیگر و همکاران، ۱۹۹۹).
همانطور که پیش‌تر اشاره شد، مقاومت آنتی‌بیوتیکی در باکتری‌ها می‌تواند از طریق مکانیسم های ذاتی یا اکتسابی بدست آید. مکانیسم‌های ذاتی اشاره به ژن‌هایی دارد که به طور طبیعی بر روی کروموزوم میزبان وجود دارند مثل ژن کد کننده بتا-لاکتاماز در باکتری‌های گرم منفی و بسیاری از پمپ‌های انتشار به خارج^[۶۰] در باکتری‌های واجد مقاومت چندگانه. مکانیسم‌های اکتسابی شامل: جهش در ژن (های) هدف آنتی‌بیوتیک (وراثت عمودی)، و انتقال فاکتورهای مقاومت از طریق پلاسمیدها، باکتریوفاژها، ترانسپوزونها و اینتگرونها (انتقال افقی) می‌باشد. این اکتساب مقاومت بوسیله انتقال افقی از طریق تبادل عناصر ژنتیکی متحرک صورت می‌پذیرد. به طور کلی، این تبادل از طریق فرآیندهای ترانسداکسیون (از طریق باکتریوفاژ)، الحاق^[۶۱] (از طریق پلاسمیدها و ترانسپوزونهای الحاقی) و ترانسفورماسیون (از طریق الحاق عنصر ژنتیکی مقاومت با DNA کروموزومی یا پلاسمید یا سایر DNA ها) صورت می‌گیرد (لوی و مارشال، ۲۰۰۴).
به طور معمول انتقال افقی ژنهای مقاومت به عنوان یک علت عمده برای تسهیل گسترش سریع مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک در میکروب ها در نظر گرفته شده است. در سال های اخیر، نقش اینتگرون‌ها به عنوان عناصر ژنتیکی متحرک که نقش محوری در انتقال افقی مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها بازی می‌کنند، به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته و مستندسازی شده است. در واقع اینتگرون‌ها عناصر ژنتیکی متحرکی هستند که با گرفتن، تبادل و بیان ژن‌های جاسازی شده درکاست‌های ژنی سبب گسترش ژنهای مقاومت در میان باکتری‌ها می‌شوند. با این حال، تا امروز، اغلب تحقیقات موجود و مطالعات انجام شده در زمینه اینتگرون، بر روی کلاس ۱ اینتگرون‌ها در میکروارگانیسم های گرم منفی متمرکز بوده است (یو و همکاران، ۲۰۱۳).
از ۱۳۹ جدایه‌ی اشریشیا‌کولی دارای مقاومت چندگانه جدا شده از طیورکه در این مطالعه آزمون PCR (برای بررسی حضور یا عدم حضور اینتگرون) بر روی آنها انجام شد، ۶/۶۷% آنها (۹۴ جدایه) دارای اینتگرون کلاس ۱ (ژن اینتگراز ۱) و ۹/۲۰% آنها (۲۹ جدایه) دارای اینتگرون کلاس ۲ (ژن اینتگراز ۲) و ۶/۸% (۱۲ جدایه) دارای هر دو کلاس اینتگرون بودند.
همچنین بر اساس نتایج حاصل از توالی‌یابی محصولات PCR نمونه‌هایی که دارای الگوی باندی با طول متفاوت در الکتروفورز روی ژل آگارز بودند، ۴ نوع ژن متفاوت در کاست ژنی کلاس ۱ اینتگرون‌های موجود در این نمونه‌ها شناسایی شد که عبارتند از: