«والایمان هواداء الامانه، و اجتناب جمیع الکبائر…. و اجتناب الکبائروهی والاشتغال بالملاهی الخبر^[۱۳۳]
«ایمان اداء امانت و نیز اجتناب از جمیع گناهان کبیره اشتغال به کارهای لهو( یا نوازندگی آلات موسیقی) است)
چهارمین روایت: که دلالت بر حرمت لهو دارد، روایتی است که مفید ثانی- پسر شیخ طوسی- در «مجالس» به سند خود از امیرالمومنین(ع) نقل کرده که حضرت فرمود:
«کل ما الهی عن ذکر الله فهومن المسیر»(همان)
«هر چیزی که انسان را با سرگرم ساختن از یاد خدا باز دارد پس آن قمار است»
پنجمین روایت: در صحیحه زراره آمده که امام صادق(ع) در پاسخ کسی که برای صید کردن به وسیله بازها و پرنده‌های شکاری به مسافرت می‌رود فرمود:
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

«انما خرج فی لهو لایقصر» (همان)
« و چون برای لهو بیرون رفته، از این رو نمازش را شکسته نمی‌خواند»
ششمین روایت: علی (ع) می‌فرماید:
«المومن یعاف اللهو و یالف الجد»^[۱۳۴]
«مومن از لهو متنفر است و لکن از جد خوشش می‌آید»
هفتمین روایت: عتبه عامر روایت کرده که پیامبر اکرم(ص) فرمود: «کل شیء یلهو به الرجل فهو باطل الاتادیبه فرسه و رمیه بقوسه و ملاعبه لامراته»^[۱۳۵]
تلازم
مرحوم شیخ انصاری جهت اثبات حرمت لهو، دلیل دیگری اضافه داشته می‌فرماید: اگر آنچه که دلالت بر باطل بودن لهو دارند را ضمیمه نمائیم بر آنچه که دلالت بر حرمت باطل می‌کنند، آنگاه نتیجه می‌گیریم که هر لهوی حرام است.
اما روایتی که دلالت بر باطل بودن هر لهوی دارد(مرفوعه عبدالله بن مغیره است که:
«کل لهو المومن باطل(من الباطل) الافی ثلاث المسابقه و ملاعبه الرجل اهله…^[۱۳۶]
گفتار پنجم: دلایل حرمت لغو از روایات معصومین(ع)
۱- ابی خالد کابلی از امام سجاد (ع) نقل می‌کند که حضرت در تفسیر «گناهانی که اللهم اغفزلی الذنوب التی تهتک العصم. پرده‌های عصمت را می‌درند» فرمود:^[۱۳۷]
«شرب الخمر و اللعب بالقمار، و تعاطی ما یضمک الناس من اللغو و المزاح و ذکر عیوب الناس و مجالسه اهل الریب»
(آن گناهان عبارتنداز) : شرابخواری و قماربازی، و بالغو و شوخی مردم را خنداندن و عیب مردم را بازگو کردن (غیبت) و همنشین با کسانی که شک شدید و وسوسه کننده دارند.
وجه استدلال به این روایت آن است که مردم را خنداندن، عطف بر شرب خمر گردیده است و چون شرب خمر از گناهانی است که پرده‌های عصمت را می‌درد، پس نمایشها و سرگرمیهای مضحک و بی‌فائده هم از جمله گناهانی هستند که هتک عصمت می‌کنند در نتیجه می‌توان گفت، لغو حرام است.
پیامبر اکرم(ص) در وصیتش به ابی ذر فرمود: «یااباذر…. ان الرجل لیتکلم بالکلمه فی المجلس لیضحکهم بها فیهوی فی جهنم ما بین السماء والارض^[۱۳۸]
«ای اباذر…. کسی که در مجلس بذله گوئی کند تا اهل آنرا بخنداند پس او ما بین زمین و آسمان در جهنم سقوط می‌کند»
بعضی به این حدیث به عنوان دلیل بر کراهت استدلال کرده‌اند و گفته‌اند اگر مراد از لغو مطلق حرکات بی‌فائده باشد، این فرمایش حضرت (ص) یعنی سقوط در جهنم ظهور در کراهت لغو دارد، نه حرمت‌ آن.
گفتار ششم: دلایل حرمت باطل از روایات معصومین(ع)
راغب اصفهانی در «مفردات» راجع به معنی باطل می‌گوید:
«باطل نقیض حق است و آن چیزی است که در مقام فحص ثبات ندارد و در فعل و قول بکار می‌رود»^[۱۳۹]
باطل یعنی ناچیز شدن و بیهوده گردیدن و ضد است.
۱- یونس می‌گوید از امام صادق(ع) در مورد غناء پرسیدم و گفتم یکی از عباسی‌ها خیال کرده که جنابعالی غناء را اجازه می‌فرمائید
حضرت فرمود:
«کذب الزندیق ماهکذاقلت له: سالنی عن الغناء فقلت: ان رجلا انی ابا جعفر(ع) فساله عن الغناء ، فقال: اذا میز الله بین الحق و الباطل فاین یکون الغناء؟ قال مع الباطل فقال: قد حکمت^[۱۴۰]
زندیق دروغ می‌گوید: من یک چنین حرفی به او نگفتم که غناء جایز است آن مرد عباسی آمد و از من درباره حکم غناء پرسید، به او گفتم همانا مردی به حضور جدم امام باقر(ع) رسید و از او در مورد غنا پرسید، پس حضرت فرمود: اگر خداوند بین حق و باطل جدایی اندازد پس غناء را در کدامین قسمت قرار می‌دهد؟ آن مرد جواب داد با باطل. حضرت هم متقابلاً به او فرمود، درست قضاوت کردی.
دومین روایت:
فضیل می‌گوید از امام باقر(ع) در مورد این اشیاء که مردم با آنها بازی می‌کنند مثل نرد و شطرنج، پرسیدم حضرت فرمود اذا میزالله الحق و الباطل مع ایهما یکون؟ قال مع الباطل، قال فمالک و الباطل
هرگاه خدای سبحان بین حق و باطل جدایی بیاندازد اینها (نرد و شطرنج) با کدامیک از این دو (حق و باطل) خواهند بود؟
عرض شد: با باطل فرمود پس خیر برای تو در باطل نیست.
گفتار هفتم: دلایل حرمت آلات موسیقی آوازی
بند اول: روایات مناهی از آلات موسیقی آوازی
۱- مرحوم شیخ صدوق به سند خود از فضل بن شاذان روایت می‌کند که امام رضا(ع) در نامه‌اش به مامون نوشت:
«ایمان عبارت است از اداء امانت و پرهیز از همه گناهان کبیره، (از جمله) اشتغال داشتن به آلات موسیقی و اصرار بر گناهان و معاصی»^[۱۴۱]
۲- امام صادق(ع) در حدیث مناهی از پدرانش نقل می‌کند که: «رسول خدا از بازی و سرگرمی با نرد و شطرنج ، و کوبه و عرطبه یعنی طنبور و عود نهی فرمود است)^[۱۴۲]
۳- در موثقه سکونی آمده که رسول خدا فرمود:
«من شما را از رقص و مزمار و نیز از طبلهای بزرگ و کوچک نهی می‌کنم.
«انهاکم عن الذفن و المزماروعن الکوبات و الکبرات»^[۱۴۳]
۴- در روایت تحف العقول امام صادق(ع) فرمود:
«آری مصنوعهایی که انحصاراً استفاده نامشروع دارند و فساد محض از آنها ناشی می‌گردد، نظیر تارها، نی‌ها، شطرنج، و کلیه ابزارهای سرگرمی و موسیقی» ^[۱۴۴]
۵- در کنزالعمال آمده است که:
«رسول خدا(ص) از دایره زدن و سنج زدن و نای زدن نهی کرده است و نیز فرمود من نه خودم از باطل و نه باطل از من است»^[۱۴۵]
۶- باز در کنزالعمال آمده است: