«سفرا و قاصدان دشمن، در پناه امنیت مسلمین هستند و کشته نمی شوند^[۱۴۹].»
ب) عقد امان حدیبیه
«پیامبر اکرم با کفار مکه در سال هشتم هجری قرارداد امان بست و بدان وسیله به آنان مهلت داد تا ده سال با مسلمین در شرایط امان به سر ببرند^[۱۵۰].»
شیخ طوسی در این باره می گوید: و عقد النبی الامان للمشرکین عام الحدیبیه^[۱۵۱].
«پیامبر اکرم عقد امان را برای مشرکین در سال حدیبیه منعقد کرد». پس از توافق در عنوان های پیمان، قراردادی میان پیامبر و قریش، با شروطی بسته شد که به بعضی از مواد آن اشاره می شود:

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

ماده۱- قریش و مسلمانان متعهد می شوند که مدت ده سال جنگ و تجاوز را بر ضد یکدیگر ترک کنند تا امنیت اجتماعی و صلح عمومی در عربستان مستقر گردد.
ماده ۵- مسلمانان مقیم مکه، به موجب این پیمان می توانند آزادانه شعائر مذهبی خود را اجرا کنند و قریش حق ندارد آنان را آزار دهد و یا مجبور کند که از آئین خود برگردند و یا آئین آنان را مسخره نمایند.
ماده ۶- امضا کنندگان متعهد می شوند که اموال یکدیگر را محترم بشمارند و حیله و خدعه را ترک کرده و قلوب آنان نسبت به یکدیگر خالی از هرگونه کینه باشد.
ماده ۷- مسلمانانی که از مدینه وارد مکه می شوند مال و جان آنان محترم است^[۱۵۲].
ج) تایید برخی از قراردادهای امان از سوی آن حضرت
پیامبر اسلام امان ام هانی به عبدالله بن ربیعه و حارث بن هشام را که هر دو از بنی مخزوم بودند تنفیذ فرمود^[۱۵۳]. چنان که امان دخترش زینب نسبت به شوهرش ابی العاص بن ربیع^[۱۵۴]، را نیز محترم شمرد و این خود دلیل بر مشروعیت امان است.
گفتار چهارم: اجماع و نظر فقهاء مسلمانان
فقها و حقوقدانان مسلمان، در مشروعیت و قانونی بودن پناهندگی و لزوم دفاع از پناهندگان و به ویژه آنان که سابقه دشمنی و عداوت با مسلمین را نداشته اند، تردیدی نداشته و همگی به قانونی بودن این اصل از دیدگاه اسلام اعتراف دارند و این مساله تا آنجا پیش رفته که عده ای از فقها نسبت به این مساله قائل به اجماع شده اند.
به عنوان مثال مقدس اردبیلی بعد از بیان بحث عاقد، اجماع را در ردیف ادله قرار می دهد و می فرماید: و کان دلیل ذالک کله الاخبار و الاجماع ایضا فی الجمله^[۱۵۵].
و یا صاحب جواهر هر دو قسم اجماع را برای قرارداد امان قائل است و می فرماید: «و علی کل حال فلا خلاف فی مشروعیته بیننا بل و بین المسلمین کما فی المنتهی بل الاجماع بقسمه علیه^[۱۵۶]».
صاحب کتاب فقه الصادق نیز دعوای اجماع را برای قرارداد امان به همه نسبت داده است^[۱۵۷].
بنابراین با توجه به سخنان بزرگان یکی از ادله مشروعیت امان را می توان اجماع دانست و امان نزد همه پذیرفته شده است. ولیدر بین فقها نسبت به برخی مصادیق و روش های امان دادن اختلاف وجود دارد، از جمله اینکه آیا هر فرد مسلمان، بدون اجازه فرمانده و امام می تواند به صورت دسته جمعی به همگی سپاه دشمن و همه ساکنان مناطق درگیر جنگ با مسلمین امان و پناه دهد و یاتنها می تواند به افراد معدودی از آنان پناهندگی دهد. بعضی فقها پناه دادن به صورت دسته جمعی و عمومی را خاص فرمانده سپاه اسلام دانسته و آحاد رزمندگان مسلمان و یا مسلمان غیررزمنده را مجاز می دانند که به آحاد قوای خصم پناهندگی و امان دهد؛ به شرط این که فرمانده سپاه و یا رهبر مسلمین امان او را تنفیذ نماید.
ولی بعضی دیگر به اطلاق روایات این باب تمسک جسته و برای هر فرد مسلمان چنین حقی قائلند؛ یعنی هر فرد می تواند به همه سپاه خصم امان دهد و حاکم اسلامی و فرمانده سپاه نیز موظف به رعایت تعهد همه افراد مسلمان و حتی گمنام ترین آنها خواهند بود. برخی از فقها متمایل به عدم جواز امان دادن جمعی، از جانب آحاد مسلمین هستند ولی اطلاق حدیث «یسعی بذمتهم ادناهم» می رساند که تفاوتی در امان دادن به صورت فردی و جمعی نیست و نیز روایت منقول از حضرت علی که آن حضرت، امان برده مسلمان را درمورد جمع بیگانگان تنفیذ فرموده، موید آن است.
ابوالصلاح از فقهای شیعه قرارداد استیمان را مخصوص امام و از شئونات دولت اسلامی دانسته است، بنابراین آحاد مسلمانان نه تنها نمی توانند به عموم تبعه یک کشور یا اهالی یک شهر و یا ساکنین یک روستا و یا یک قلعه امان بدهند، حتی به یک فرد دشمن هم بدون اجازه امام حق اعطای امان ندارند و اعطای امان در صورتی قابل تنفیذ است که به تایید امام برسد^[۱۵۸].
شافعی از علمای اهل تسنن در کتاب الام^[۱۵۹] می نویسد: هر مسلمان بالغ، عاقل، اعم از مرد یا زن رزمنده یا غیر رزمنده می تواند به فرد یا جمیع بیگانگان امان دهد و مستند وی عموم حدیث نبوی است که: «المسلمون ید علی من سواهم تتکافا دمائهم و یسعی بذمتهم ادناهم».
فقیه معروف حنفی، ابن عابدین می نویسد: هرگاه فردی از مسلمانان ازاد، زن یا مرد، به فردی یا جماعتی از کفار و یا همه مردم یک حصار یا شهری امان دهد امان او معتبر بوده و برای هیچ یک از مسلمانان جایز نیست با آنان وارد جنگ شود^[۱۶۰].
ابن قدامه، فقیه حنبلی می نویسد: امان امام مسلمین در مورد فرد و یا جمیع کفار معتبر خواهد بود و نیز هر فرد از مسلمانان می تواند یک تن و یا ده تن و یا همه افراد یک قافله کوچک را امان دهد؛ زیرا خلیفه دوم امان برده مسلمانی را در مورد مردم یک قلعه معتبر دانست؛ ولی امان افراد مسلمان در مورد همه اهالی یک شهر و یا بخش و یا تعداد زیادی از کفار نافذ نخواهد بود؛ چرا که این امر به تعطیلی جهاد و عدم استقلال امام در تصمیم گیری منجر خواهد شد^[۱۶۱]
فصل دوم: بررسی عناصر تشکیل دهنده و انواع قرارداد پناهندگی
مبحث اول: عناصر تشکیل دهنده پناهندگی
عناصر تشکیل دهنده پناهندگی را می توان به دو قسم اصلی و فرعی تقسیم کرد، که در ذیل آنها را بررسی می کنیم.
گفتار اول: عناصر اصلی
الف طرفین قرارداد پناهندگی
امان عقد و قراردادی است همچون هر عقد دیگر گه دو طرف دارد: طرف بیگانه و طرف مسلمان و دولت اسلامی.
۱- طرف بیگانه (مستامن)
مستامن، در مفهوم عام و غالب، عبارت است از بیگانه ای که براساس عقد امان به طور موقت وارد دارالاسلام شده یا در آن اقامت گزیده است. مستامین یا بیگانه طرف قرارداد امان می تواند تنها یک فرد باشد^[۱۶۲] یا آن که جمعیتی اندک تا ده نفر^[۱۶۳] و یا بیش از آن اهالی یک قلعه یا یک روستا^[۱۶۴] و حتی بیش از آن جمعیت یک شهر یا منطقه^[۱۶۵] و یا یک قوم و قبیله^[۱۶۶] و حتی یک یا چند کشور^[۱۶۷] و حتی جمیع مشرکان در هرجا^[۱۶۸].
در صورتی که تعداد متقاضیان امان زیاد باشد، می توانند هم به طور مستقیم و هم به طریق نمایندگی تقاضای امان کنند و به هر حال در صورتی که یکی از مشرکان حتی بدون سمت نمایندگی برای جمعیتی تقاضای امان کند، اعطای امان به آن جمعیت صحیح و نافذ است^[۱۶۹]. از سوی دیگر تفاوتی نمی کند که مستامن مشرک و یا کافر کتابی باشد، چنان که فرقی ندارد که مرد باشد یا زن^[۱۷۰]، چنان که ممکن است بیگانه بدون عقدی صریح و براساس عرف و عادت جاری، به عنوان مستامن وارد دارالاسلام گردد، آن گونه که در صدراسلام در حق ماموران سیاسی حامل پیام و تاجران بدین شیوه عمل شده است.
از موارد یاد شده، آنجا که بیگانه فرد یا جمعیتی اندک باشد، معمولا با انعقاد قرارداد امان، به معنای خاص آن، مستامن محسوب می گردند، اما در مورد جمعیت های فراوان و بزرگ، امان، در پرتو عقد موادعه و مهادنه و امثال آن حاصل می شود و در نتیجه طرف مسلمان در این مورد، لزوما رئیس دولت اسلامی یا نماینده او خواهد بود، برخلاف آنجا که مستامن فرد یا افرادی اندک باشند که علاوه بر دولت، آحاد مسلمین نیز می توانند به انعقاد قرارداد امان به معنای خاص آن اقدام کنند.
به هر حال در جواز عقد امان در موارد مذکور بین فقها اختلاف مهمی وجود ندارد و تنها در مورد اعطای امان به اسیر توسط آحاد مسلمانان اختلاف نظر وجود دارد. حنفی ها، اوزاعی و ابوخطاب از حنبلی ها، امان دادن به اسیر را جایز می دانند^[۱۷۱]، اما مالکی ها، شیعیان^[۱۷۲] و قاضی از حنبلی ها^[۱۷۳]، آن را جایز نمی دانند؛ زیرا اختیار بیگانه جنگی پس از اسارت، در دست دولت اسلامی است و این با کنوانسیون ژنو نیز سازگار است که اسیر را، اسیر دولت می داند و نه شخص اسیر کننده.
۲- طرف مسلمان
پیمان امان، بویژه در مورد امان واجب- یعنی امان برای شنیدن پیام اسلام- به آسانی و بدون کمترین تشریفات رسمی، منعقد می گردد. از این رو هر یک از آحاد مسلمین صلاحیت اعطای امان را دارد، اما در عین حال، بسته به کمیت و تعداد طرف بیگانه در عقد امان، طرف مسلمان صلاحیت دار، متفاوت می گردد.
چنان که پیشتر اشاره شد، اگر امان خواه یک نفر یا جمعیتی اندک در حدود ده نفر باشد، هر یک از آحاد مسلمین می تواند به بیگانه امان دهد^[۱۷۴]. حفظ احترام این امان و لزوم وفای به آن، نه تنها بر شخص امان دهنده، بلکه بر همه مسلمانان و دولت اسلامی نیز واجب است. جالب است بدانیم به نظر مشهور فقهای اسلام و بر مبنای احکام اولیه، این عقد تمام و نافذ است و هیچ گونه نیازی به اذن یا اجازه دولت اسلامی ندارد. البته برخی آن را به اذن یا اجازه دولت مشروط کرده اند.
اما اگر امان خواهان جمعیتی نسبتا یا کاملا انبوه باشند- همچون جمعیت یک قلعه یا یک قریه و شهر و یا استان- در این صورت آحاد مسلمین صلاحیت اعطای امان را نخواهند داشت^[۱۷۵]، بلکه دولت اسلامی طرف قرارداد امان قرار می گیرد و خود رئیس دولت یا نماینده او در چارچوب قلمرو نمایندگی اش، به بیگانه امان می دهند؛ هرچند دراین مورد نیز در خصوص جمعیت یک قلعه یا روستای کوچک، برخی برای آحاد مسلمین نیز صلاحیت اعطای امان قایل اند^[۱۷۶].
البته اگر اعطای امان به جمعیتی بیش از موارد مذکور باشد، مثل جمعیت یک یا چند کشور یا همه مشرکان در همه سرزمین ها، اعطای امان در انحصار دولت است که به دست مقامات عالی رتبه دولت اسلامی؛ یعنی رئیس دولت اسلامی و یا مقام صلاحیت دار مربوط یا نماینده ویژه دولت اسلامی انجام می شود^[۱۷۷].
آنچه درباره صلاحیت آحاد مسلمانان دراعطای امان گفته شد، مربوط به شرایط عادی و روابط ساده اجتماعی است، اما در شرایط امروزین جامعه که روابط اجتماعی به شدت پیچیده شده و دولت ها در عرصه داخلی و بین المللی مسئولیت های فراوانی یافته اند و با توجه به اعتبار شرط مصلحت یا حداقل اعتبار شرط «عدم مضرت» در عقد امان، دولت اسلامی می تواند به طور کلی امان فردی را ممنوع سازد و آن را به اذن یا اجازه خود مشروط کند^[۱۷۸]. در این صورت اگر بیگانه ای بدون اطلاع از این تصمیم حکومت و به اعتماد امان فردی، وارد دارالاسلام شود و دولت اسلامی این امان را تایید و تنفیذ نکند، مستامن شناخته نمی شود، بلکه تحت عنوان شبهه امان، از امنیت و مصونیت برخوردار است و بی آن که حق اقامت در دارالاسلام داشته باشد به خارج از کشور هدایت می شود. افزون بر آن اصولا صلاحیت آحاد مسلمانان منحصر به عقد امان در موقعیت جنگی و برای شنیدن پیام اسلام است و در غیر از این مورد، صلاحیت دادن امان به بیگانه را ندارند.
به هرحال مسلمان در عقد امان، باید دارای صفات اسلام، بلوغ، عقل و اختیار باشد^[۱۷۹]. بنابراین امان دادن کفر( اگرچه مستامن یا ذمی) اعتباری ندارد و به اجماع همه مسلمانان باطل است، چنان که امان دادن نابالغ، اگرچه ممیز و نزدیک به بلوغ هم باشد بنابر قول مشهور، معتبر نیست؛ هرچند برخی امان کودک ممیز را به طور مطلق یا مشروط به اجازه دولت صحیح دانسته اند. البته این در صورتی است که کودک خود اصالتا به بیگانه ای امان دهد، اما اگر به وکالت از فردی صلاحیت دار، پیام امان را به بیگانگان ابلاغ کند، اشکالی ندارد و پیام او معتبر است و این بیانگر اهتمامی است که اسلام به حفظ خون و جان افراد دارد.
از سوی دیگر به دلیل اعتبار شرط عقل، امان مجنون بی اعتبار است و نیز کسی که در حکم مجنون است، همچون انسان خواب و مست^[۱۸۰]. اما امان محجور بی اشکال است، چه حجر نتیجه سفه باشد و چه نتیجه تفلیس (ورشکستگی)^[۱۸۱]، بدیهی است امان مکره نیز به سبب فقدان شرط اختیار معتبر نیست^[۱۸۲].
افزون بر این چهار شرط، برای طرف مسلمان، شرط دیگری ذکر نشده است، بنابراین مسلمان بالغ عاقل و مختار صلاحیت اعطای امان به بیگانگان را دارد، چه عادل باشد و چه فاسق، چه مرد باشد یا زن^[۱۸۳]، چه حر باشد یا عبد^[۱۸۴] و بنابر قول مشهور چه مولای عبد به او اذن جهاد داده باشد یا نداده باشد^[۱۸۵]، البته برخی از فقها صحت امان عبد را مشروط به اذن مولای او دانسته اند. همچنین فرقی نمی کند امان دهنده مسلمان، بینا باید یا نابینا^[۱۸۶]، جوان و توانمند باشد یا پیر و زمین گیر^[۱۸۷].
ب: اراده آزاد و بی عیب
در امان عقدی، همچون هر عقد دیگری باید اراده، آزاد و خالی از هرگونه عیب باشد و به همین دلیل امان مجنون و صبی که فاقد اراده معتبرند صحیح نیست، چنان که حتی امان صبی نیز که اراده ای ناقص دارد بنابر قول مشهور معتبر نیست. براین اساس، امان دادن مکره که ناقص الاراده است نیز معتبر نخواهد بود و به طریق اولی امان شخص مجبور که فاقد اراده است نیز معتبر نمی باشد. آنچه در این میان، به عنوان بحث مصداقی مطرح است اعتبار امان مسلمانی است که در دست بیگانگان اسیر است یا امان مسلمانی که در سرزمین بیگانه به سر می برد، همچون تاجران. در این مورد حنابله، شافعی و اوزاعی آن را صحیح و معتبر می دانند، لیکن حنفیه، مالکیه و ثوری^[۱۸۸] و بعضی از فقیهان شیعه^[۱۸۹] آن را صحیح و معتبر نمی دانند؛ زیرا اصولا اعطای امان توسط مسلمان مقین در دارالکفر به بیگانه مقیم آن سرزمین لغو و بیهوده است. افزون بر آن که در مورد مسلمان اسیر در دست کفار، وجود عنصر اراده آزاد و بی عیب نیز محرز نیست.
ج: صیغه و لفظ قرارداد پناهندگی
باتوجه به آن که خاستگاه اصلی امان، میدان جهاد و پیکار است و با توجه به آن که اسلام حتی نسبت به کهترین مسلمان نیز اجازه اعطای امان به بیگانه را – آن هم بیگانه در حال جنگ و نبرد- داده است نگاه انسانی اسلام نسبت به بیگانگان و اهتمام این مکتب بر پیشگیری از خونریزی و تدوین حقوق بشردوستانه به خوبی معلوم و روشن می شود. همچنان که اعطای امان ابتدایی و یک جانبه، حتی بدون درخواست و تقاضای بیگانه نیز، نشان دیگر از این روح محبت آمیز قانون اسلام است. افزون بر آنچه گفته شد نکته دیگری نیز وجود دارد که آن هم دلیل دیگری بر مدعای فوق است و آن تسهیلی است که نسبت به انعقاد قرارداد امان مقرر شده است. توضیح آن که اصولا عقود بر پایه توافق اراده و ایجاب و قبول استوار است و اخلال در هر یک از آنها مانع صحت عقد است، اما در عین حال نسبت به عقد امان، بنابر قول بسیاری از فقها چنین نیست و ایجاب طرف مسلمان، حتی بدون قبول بیگانه نیز برای او امان آفرین خواهد بود^[۱۹۰] و حداکثر آن است که مستامن و طرف قبول باید علم به اعطای امان داشته و پیام امان دهنده را شنیده باشد و آن را رد نکند. البته برخی قبول حربی^[۱۹۱] را، چه با اشاره و چه حتی با سکوت، لازم می دانند. برخی هم درخواست قبلی امان توسط بیگانه را، نوعی قبول مقدم تلقی کرده اند.

(۲-۴)

حداقل اطمینان ( (s) پشتیبان / (L) پشتیبان)

پروسه استخراج قواعد انجمنی عبارت است از:
ابتدا همه‌ی اقلام مکرر را که بیشتر یا مساوی با آستانه‌ی پشتیبان هستند بیابید.
برای تمامی اقلام مکرر، همه‌ی زیر مجموعه‌های آن‌ها را استخراج کنید.

همه‌ی قواعد ممکن را استخراج کنید.
قواعدی را بپذیرید که از بیشتر و یا آستانه‌ی اطمینان برخوردار باشند.
در اینجا برای پیدا کردن این قواعد از الگوریتم ساده Apriori یا الگوریتم پیش‌نیاز استفاده می‌کنیم. فرض کنید که ابتدا باید تمام مجموعه‌های تک عضوی مکرر را پیدا کنید، سپس بر اساس آن مجموعه‌های دو عضوی مکرر را پیدا کنید و الی آخر. در هر مرحله باید کل فضا جستجو شود اما این الگوریتم از خصوصیت Apriori استفاده می‌کند به این صورت که “اگر مجموعه‌ای از عناصر مکرر باشد، تمام زیرمجموعه‌های غیر تهی آن نیز مکرر خواهند بود”.^[۲۰]
هر زیر مجموعه‌ی یک مجموعه مکرر، خود نیز مکرر است. این خصوصیت را این‌گونه نیز می‌توان توصیف کرد: اگر مجموعه I به تعداد مشخصی تکرار شده باشد و اگر ما A را به آن اضافه کنیم تعداد تکرار این مجموعه از مجموعه قبلی بیشتر نخواهد بود. پس اگر اولی مکرر نباشد دومی نیز مکرر نخواهد بود. این الگوریتم از این خصوصیت استفاده می‌کند و در اینجا عملکرد آن را شرح می‌دهیم: می‌دانیم که از یک زیرمجموعه ۱-k عضوی یا همان L_k-1 برای به دست آوردن L_k یعنی مجموعه‌های k عضوی استفاده می‌شود. این کار در دو مرحله صورت می‌گیرد، ابتدا باید مجموعه‌ای از اعضا پیدا شود که با ترکیب L_K-1 با آن‌ها L_k به دست آید. این مجموعه از عناصر را C_k نامیده و مرحله به دست آوردن آن‌ها را پیوست^[۲۱] می‌نامیم. مرحله بعد اضافه کردن این عناصر به مجموعه‌های قبلی است که آن را مرحله هرس^[۲۲] می‌نامیم. در زیر این دو مرحله شرح داده می‌شوند.
۲-۲-۳-۱-۲-۱- مرحله پیوست
ابتدا باید مطمئن شویم که عناصر بر مبنای ترتیب حروف الفبا مرتب شده‌اند. دو مجموعه از L_k-1 با یکدیگر قابل پیوست هستند اگر ۲-k عنصر اول آن‌ها با یکدیگر برابر باشند. یعنی: توجه کنید که دو عنصر آخر مرتب شده‌اند و از وجود عناصر تکراری جلوگیری می‌کنند. با اجتماع دو مجموعه قابل پیوست، آن دو مجموعه ترکیب می‌شوند.
با این روش، مجموعه ترکیب شده حاصل k عضو خواهد داشت که البته عنصر آخر (از نظر ترتیبی) از مجموعه دوم خواهد بود. در مثال زیر دو مجموعه (۴، ۲، ۱) و (۳، ۲، ۱) را در نظر بگیرید: مجموعه اول و دوم مرتب هستند و داریم: ۴>3>2>1 پس می‌توان مجموعه ترکیب شده زیر را به دست آورد.
(۳ ۲ ۱) = مجموعه‌ی اول = L_K-1
|| ||
(۴ ۳ ۲ ۱) = مجموعه‌ی ترکیب شده = C_k
|| ||
(۴ ۲ ۱) = مجموعه‌ی دوم = L_K-1
۲-۲-۳-۱-۲-۲- مرحله هرس
C_k مجموعه‌ای از L_kها است که هر عنصر آن یا مکرر است یا خیر، اما تمام عناصر مکرر در آن قرار دارند. حال تمام عناصر این مجموعه باید بررسی شوند تا مکرر بودن آن‌ها مشخص شود اما چون ممکن است تعداد آن‌ها زیاد باشد لذا برای کاهش حجم محاسبات از اصل Apriori استفاده می‌شود. به این صورت اگر یکی از زیرمجموعه‌های این مجموعه مکرر نباشد آن مجموعه نیز مکرر نخواهد بود. بنابراین برای پیدا کردن مجموعه‌های مکرر کافی است مجموعه‌های غیر مکرر را از آن‌ها جدا کنیم به این صورت که اگر عضوی از C_k در L_k-1 نباشد مکرر نیز نخواهد بود.
۲-۲-۳-۱-۳- محاسبه اطمینان و استخراج قواعد نهایی
پس از آنکه مجموعه‌های قوی استخراج شدند حال نویت استخراج قواعد است:

(۲-۵)

اطمینان

برای هر مجموعه مکرر L تمام زیر مجموعه‌های غیرتهی را در نظر می‌گیریم. برای هر زیر مجموعه‌ی s قواعد را به صورت زیر شکل می‌دهیم. “s ⇒ (L – s)” سپس اطمینان را حساب کرده و اگر بیشتر از حداقل قابل قبول بود آن را می‌پذیریم.
۲-۳- داده ­کاوی توزیع شده
داده­­کاوی توزیع شده عبارت است از کشف نیمه خودکار الگوهای پنهان موجود در داده ­ها، در حالتی که داده ­ها و یا مکانیزم‌های استنتاج، به صورت توزیع شده باشند. غیرمتمرکز بودن داده ­ها بدان معناست که داده‌ها به صورت توزیع شده بین دو یا چند سایت بوده و هزینه انتقال تمام یا بخشی از داده ­ها به یک سایت مرکزی، قابل صرف‌نظر نباشد. توزیع شده بودن مکانیزم‌های استنتاج، به معنای لزوم لحاظ کردن هزینه ارتباط بین مکانیزم‌های مختلف در حال استخراج دانش می‌باشد. این توزیع‌شدگی ممکن است به دلایل مختلفی از جمله ارائه شدن مکانیزم استخراج دانش در قالب یک سرویس اینترنتی و یا صرفاً ناشی از توزیع‌شدگی داده ­ها باشد. چنین رویکردی به داده ­کاوی، برخلاف جهت کلی تحقیقات انجام شده است که به طور عمده به تکنیک‌های متمرکز پرداخته و نه فقط بر تمرکز، که بر همگونی و ساختار مسطح (در مقابل ساختار رابطه­ای) داده ­های هدف متکی می­باشند. مسائلی نظیر استخراج دانش در حالت عدم دسترسی به تمام داده ­های موجود، برقراری ارتباط موثر و بهینه با سایر مکانیزم‌های در حال استخراج دانش و نیز تبادل دانش یا اطلاعات میانی به جای اطلاعات خام، فقط تعدادی از مسائل اولیه داده ­کاوی توزیع شده با توجه به تعریف آن می­باشند. بنابراین، داده ­کاوی توزیع شده در عین حال که به عنوان راه حلی کلیدی برای مشکلات اصلی پیش روی داده ­کاوی مطرح می­باشد، خود سرمنشأ چالش‌ها و مسائل متعددی گردیده است؛ حل مؤثر این مشکلات منجر به استفاده هرچه بیشتر از داده ­کاوی و ایجاد امکانات جدید و بهره ­برداری از پتانسیل‌های موجود در قلمروهائی خواهد شد که علیرغم نیاز مبرم به داده ­کاوی، استفاده بسیار محدودی از آن به عمل می­آورند.
بحث داده ­کاوی توزیع شده به طور کلی از دو جهت قابل بررسی می­باشد. اول حالتی که در آن داده ­ها به صورت همسان بین پایگاه‌های مختلف توزیع شده ­اند و داده ­های هر پایگاه تمام خصوصیات را دارا هستند. در این حالت داده ­ها ممکن است ذاتاً توزیع شده باشند و یا اینکه داده ­های متمرکز به دلایل امنیتی یا غیره بین پایگاه‌های مختلف تقسیم شده باشند. اصطلاحاً به این حالت ، تقسیم شده به صورت افقی^[۲۳] نیز گفته می­ شود.[۹] حالت دوم حالتی است که در آن داده ­های موجود در هر پایگاه داده دارای خصوصیت‌های مختلف می­باشند. معمولاً در این موارد داده ­ها خود بین پایگاه‌های مختلف تقسیم گردیده­اند و ذاتاً توزیع شده نیستند. از اینرو به این حالت تقسیم شده عمودی^[۲۴] نیز گفته می­ شود.[۹] برای ایجاد ارتباط بین خصوصیت‌های مختلفی که در پایگاه‌های مختلف نگهداری می­شوند اما متعلق به یک داده هستند، معمولاً یک خصوصیت مشترک که به عنوان شناسه مورد استفاده قرار می­گیرد، بین تمام پایگاه‌های مختلف نگهداری می­ شود که رکوردهای مختلف را بهم ارتباط می­دهد.
در داده ­کاوی توزیع شده نیز مسأله کشف و استخراج دانش مشابه داده ­کاوی عادی در زمینه ­های خوشه­بندی توزیع شده، کشف قواعد وابستگی به صورت توزیع شده و طبقه ­بندی توزیع شده (که با نام یادگیری توزیع شده طبقه­بند هم از آن نام برده می­ شود) مورد تحقیق و بررسی قرار می‌گیرد. ضمن اینکه در بحث داده ­کاوی توزیع شده، مسأله مربوط به محرمانگی داده ­ها^[۲۵] حتماً باید مدنظر قرار گیرد. برای مطالعه بیشتر در مورد داده ­کاوی توزیع شده می­توانید به مرجع [۹] مراجعه نمایید.
۲-۴- عامل‌ها و سیستم‌های چندعامله
از آنجا که در طول این پایان نامه با مفهوم عامل و سیستم­های چندعامله سرو کار خواهیم داشت، لذا به نظر می­رسد ضروری است تا ابتدا با مفهوم عامل و سیستم‌های چندعامله بیشتر آشنا شویم و برخی از خصوصیات آن‌ها را که در طول پایان نامه استفاده خواهیم کرد، را بیان نماییم.
۲-۴-۱- عامل
با توجه به آنکه از این به بعد به طور گسترده­ای با عامل­ها سروکار خواهیم داشت، داشتن تعریفی یکنواخت از عامل در طول گزارش ضروری به نظر می­رسد. تعاریف متعددی برای عامل وجود دارد که هیچ­یک دیگری را نقض نمی‌کنند، بلکه رابطه تعاریف موجود با یکدیگر را می­توان یک رابطه مکمل دانست. به بیان دیگر، تعاریف موجود در مورد عامل، تکمیل­کننده یکدیگر می­باشند.
یک تعریف مختصر و در عین حال نسبتاً کامل و دربردارنده خصوصیات مورد نظر ما از عامل به شرح زیر می‌باشد:
یک سیستم (نرم­افزار) کامپیوتری که خودکار بوده و دارای قابلیت ­های اجتماعی، توانائی واکنش و برنامه­ ریزی برای آینده می­باشد.[۱۰]
در تعریف فوق، خودکار بودن به معنای انجام عملیات بدون دخالت مستقیم کاربر (انسان) می­باشد. توانائی واکنش، عبارت است از توانائی پاسخ به محیط. بدیهی است که این پاسخ به محیط باید به موقع انجام شود. توانائی برنامه­ ریزی برای آینده، به معنای داشتن هدف است. هدف­دار بودن نه یک مفهوم انتزاعی، بلکه به معنای مشاهده رفتار هدف­دار از سوی عامل است. در اینجا قصد نداریم یک بحث طولانی را در مورد نکات بسیار زیادی که در تعریف فوق وجود دارد آغاز کنیم اما چند نکته را به ضرورت بیان می­کنیم.
اولین مسئله­ای که در تعریف فوق حائز اهمیت فراوان می­باشد، مسئله رفتار هوشمند است. همان‌گونه که مشاهده می­ شود، اثری از مفهوم هوشمندی در تعریف ارائه شده از عامل وجود ندارد؛ حال آنکه در مطالعات و بررسی­های انجام شده روی عامل، هوشمندی از نکات کلیدی است. سوال مطرح در اینجا آن است که آیا ما قصد داریم بدون در نظر گرفتن هوشمندی به بررسی و استفاده از عامل بپردازیم؟ پاسخ این سوال در تعریف ارائه شده وجود دارد: ترکیب صفات خودکار بودن، قابلیت واکنش و برنامه­ ریزی برای آینده، می ­تواند از یک منظر به عنوان وجود هوش تلقی شود. این امر با توجه به این نکته مهم، بیشتر تجلی می­یابد که پیاده­سازی هیچ­ یک از سه مورد فوق، به تنهایی، در یک سیستم کامپیوتری، چندان مشکل نیست. در حقیقت سیستم­های کامپیوتری زیادی وجود دارند که خودکار بودن و رفتار صرفاً واکنشی، یا خودکار بودن و رفتار برنامه‌ریزی برای آینده را به صورت هم‌زمان دارا می­باشند؛ آنچه که می ­تواند مسئله را پیچیده ساخته و نمادی از هوش باشد، ترکیب صحیح رفتار واکنشی و برنامه­ ریزی برای آینده است؛ کاری که حتی برای انسان­ها نیز چندان ساده نیست. انتخاب نوع رفتار واکنشی و مقطع زمانی صحیح برای واکنش به محیط، ضروری است. از سوی دیگر، برنامه­ ریزی برای آینده، اقدامی لازم برای پیشرفت و بهبود می­باشد. حال یک مسئله مهم، نحوه ترکیب این دو رفتار کلیدی با یکدیگر و دست‌یابی به یک حالت تعادل مناسب است که در آن، عامل ضمن واکنش مناسب به تغییرات محیط، هدف یا اهداف خود را نیز دنبال می­نماید. برای پیاده­سازی این رفتار هوشمند، راه­حل­ها و معماری­های مختلفی ارائه شده است، اگرچه تمام این راه‌حل­ها، چنین تعریفی را از هوشمندی ندارند.
۲-۴-۱-۱- مقایسه عامل با شیء
اشیاء در محیط به صورت مجموعه ­ای از صفات و قابلیت­ها در نظر گرفته می­شوند. شی بر روی وضعیت داخلی خودش کنترل دارد و می­توان گفت شی نوعی خود مختاری بر روی وضعیت خودش به نمایش می‌گذارد. عامل‌ها در واقع اشیاء فعال هستند، یعنی هر عامل دارای یک موجودیت فعال و دارای رشته کنترلی مختص خود است. به عبارت دیگر عامل مستقل از دیگران و بدون نیاز به کنترل توسط عامل‌های دیگر و یا انسان قادر به حیات است. اگر عامل بتواند عملی را انجام دهد و عامل دیگری از این عامل بخواهد که این عمل را برایش انجام دهد، عامل در انجام این عمل خود مختار است. شی بر خلاف عامل بر روی رفتار خودش کنترلی ندارد. یعنی اگر شی متد m را برای فراخوانی در اختیار اشیاء دیگر بگذارد، آنگاه در صورتی که متد از نظر دسترسی عمومی باشد، دیگر شی بر روی اجرای متد کنترلی ندارد. واضح است که متد شیء باید برای اغلب شیء های دیگر در دسترس باشد، زیرا در یک سیستم شی­گرا، شی­های تشکیل دهنده سیستم از طریق همکاری با یکدیگر و فراخوانی متدهای یکدیگر باعث انجام اعمال مختلف سیستم می‌شوند، بنابراین در سیستم­های شی­گرا، مرکز تصمیم ­گیری در ارتباط با انجام یک عمل در شی، فراخوانی کننده متد شی دیگر است، اما در سیستم‌های چند­عامله این مرکز تصمیم ­گیری، در عامل دریافت کننده درخواست، برای انجام عمل به خصوص می­باشد. همچنین عامل‌ها دارای اشیاء دارای هدف می­باشند. در راستای هدف‌گرا بودن عامل­، نیاز به خودمختاری نیز اهمیت دارد به طوری که عامل‌ها با توجه به هدف تعریف شده بدون دخالت عامل‌های دیگر به انجام اعمال خود می‌پردازند. ارتباطات بین اشیاء از طریق فراخوانی توابع که به صورت مجموعه‌ای از مسئولیت‌های از پیش تعریف شده هستند صورت می‌گیرد، در حالیکه در عامل‌ها ارتباطات از طریق زبان‌های ارتباطی است که هیچ مجموعه‌ای از پیام‌ها و یا موجودیت‌های از پیش تعریف شده وجود ندارد.
به طور کلی تفاوت بین اشیاء و عامل‌ها را می‌توان به صورت زیر خلاصه کرد:
عامل‌ها نسبت به اشیاء خود مختار هستند. عامل‌ها خودشان نسبت به انجام درخواست عامل دیگر تصمیم می‌گیرند.
عامل‌ها قابلیت رفتار انعطاف پذیر دارند. در مدل استاندارد شی گرا این قابلیت‌ها در نظر گرفته نمی‌شود.

۴-۱- بر اساس شرایط تابستان و در حالت مجزا بودن واحدها
۴-۱-۱- جدا کننده سه فازی(V-100)
در فرایند دریزو در بالای برج احیاء گلایکول، حلال هیدروکربنی به همراه آب و سایر گازها وارد چگالنده می‌شوند. مقدار ناچیزی از تری‌اتیلن‌گلایکول نیز به همراه ‌آب و حلال وارد چگالنده می‌شود. خروجی چگالنده، ‌یک مخلوط سه ‌فازی شامل یک فاز آبی، یک فاز آلی و یک فاز گاز می‌باشد. جهت برگشت حلال به درون برج احیاء گلایکول لازم است که حلال از مخلوط جداسازی شود. به ‌این دلیل از یک جداکننده‌ی سه ‌فازی استفاده می‌شود. فاز گاز خروجی از جداکننده به flare فرستاده می‌شود و فاز آب نیز بعنوان پساب از واحد خارج می‌شود. البته ناخالصی‌های درون این آب کم است و می‌تواند در واحد، جهت مصارف گوناگون به کار رود. نحوه‌ی عملکرد یک جداکننده‌ی سه‌ فازی با توجه به ‌اشکال زیر توضیح داده می‌شود. در شکل۴-۱ A نشان دهنده‌ی Vessel، B پایه نگهدارنده، C ورودی خوراک، D تیغه‌ی توزیع کننده، E قطعه‌ی ترکیب کننده، F حباب شکن، G گرداب شکن، H بند و مخزن روغن، I حذف کننده‌ی ذرات ریز، J سیستم خارج کننده‌ی شن و ماسه می‌باشد.
شکل(۴-۱): اجزای مختلف جدا کننده سه‌فازی
شکل ۴-۲ نشان دهنده‌ی عملکرد قسمت‌های مختلف است. در قسمت ۱، سیال ورودی از طریق نازل به دو جریان ورودی یکنواخت تقسیم می‌شود، در این قسمت سیالات سنگین در قسمت جمع آوری اولیه و جریان گاز در قسمت بالا جمع می‌شود. در قسمت ۲، مایع ورودی بخشی از شدت جریان گاز ورودی را کم می‌کند و از میان تیغه‌های توزیع کننده بالا می‌رود و وارد قطعه‌ی ترکیب کننده می‌شود. در قسمت ۳، مایع یا روغنی که وارد قطعه‌ی ترکیب کننده می‌شود، سطح توزیع را ماکزیمم می‌کند و شن و ماسه‌های جمع شده‌ از طریق سیستم دفع‌کننده‌ی شن و ماسه، خارج می‌شود. در قسمت۴، ذرات بالارونده، یک لایه کف‌گیری در سطح آب تشکیل می‌دهند، این لایه کف‌گیری به قسمت‌های مختلف طبقه‌بندی می‌شود. وقتی ذرات روغن وارد سطح آب می‌شود، لایه‌ی روغن غلیظ در مخزن روغن کف‌زدایی می‌شود و روغن نیز از طریق شکننده‌ی جریان گردابی یا از طریق گرانش و یا از طریق پمپ تخلیه می‌شود. در قسمت ۵، فاز گاز با سطوح بزرگ مواجه می‌شود و از طریق قسمت تخلیه کننده‌ی گاز خارج می‌شود. در قسمت ۶، جریان آب از میان بخش جداکننده‌ی آب، به صورت آزادانه جریان می‌یابد و از طریق شکننده گرداب، پمپ و یا نیروی گرانش تخلیه می‌شود.
شکل(۴-۲): نحوه عملکرد جدا کننده سه‌فازی
تری‌اتیلن‌گلایکول خروجی از برج جذب قبل از ورود به قسمت احیاء ابتدا پیش‌گرم می‌گردد و سپس عملیات flash روی جریان مزبور صورت می‌پذیرد و گازهای سبک جذب شده در آن در این مراحل جدا گردیده و به عنوان سوخت و یا سایر مصارف دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. لذا ترکیبات آروماتیک، آب و همچنین ترکیبات سنگین هیدروکربن جذب شده در تری‌اتیلن‌گلایکول وارد قسمت دفع می‌گردد و در اینجا به علت دمای بالا ( ۲۰۰) از TEG جدا شده و از بالای برج دفع خارج می‌گردند. جهت جلوگیری از انتشار ترکیبات BTEX و بازیافت حلال هیدروکربنی و جداسازی آنها از فاز آب از یک جداکننده‌ی سه‌فازی در شرایط اتمسفریک و در دمای محیط استفاده می‌شود که گاز آن بدلیل مقادیر کم به محیط تخلیه می‌گردد و دو فاز مایع پس از جداسازی دوباره به‌ ادامه فرایند هدایت می‌شوند. لذا لازم است بعد از خروج از برج دفع جریان شامل مواد مذکور، سرد شده و در یک جداکننده، عملیات جداسازی صورت پذیرد. بنابراین با استفاده ‌از یک کندانسور، خروجی برج دفع را تا دمای محیط سرد نموده و سپس بعد از سرد شدن به سمت جدا‌کننده‌ی سه‌فازی هدایت کرد، اما با توجه به ترکیبات حاضر در جریان خروجی از برج دفع مشاهده می‌گردد که تقریباً اکثر مواد حاضر در این قسمت از فرایند، در دمای محیط مایع می‌باشند و تقریباً حضور ترکیباتی مانند گاز متان و نیتروژن و یا دی‌اکسیدکربن به دلیل انجام مراحل flash قبل از مرحله‌ی ‌احیاء خیلی کم و مقادیر آن بسیار پایین می‌باشد و فاز غالب دو فاز مایع می‌باشند که عبارتند از فاز فاز آبی و فاز آلی که حاوی ترکیبات BTEX، اندکی تری‌اتیلن‌گلایکول و حلال هیدروکربنی می‌باشد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

جداکننده‌ی موجود در فرایند Drizo، یک جداکننده‌ی سه فازی خواهد بود که در دمای ۳۵ و فشار تقریبیatm 1، دبی ۶۸۹ از محصول بالای برج و خروجی از چگالنده را به سه فاز تفکیک می‌کند. دبی جرمی فاز آبی در حدود ۳/۱۶۲ و دبی جرمی فاز هیدروکربنی در حدود ۵۱۵ می‌باشد. مقدار فاز گازی کم بوده و در حدود
۷/۱۱ است.
برای سایز کردن جداکننده‌ی سه فازی مورد استفاده در فرایند Drizo از نرم‌افزار HYSYS استفاده شده است که نتایج بدست آمده برای تعیین اندازه جداکننده، از قرار زیر می‌باشند:
جدول(۴-۱): اندازه های بدست آمده از نرم‌افزار HYSYS برای جداکننده‌ی سه فازی استفاده شده در فرایند Drizo با توجه به شرایط تابستان و در حالت مجزا

۶۴۵۸/۰

حجم جداکننده(m³)

۶۰۹۶/۰

قطر جداکننده(m)

۱۳۴/۲

طول جداکننده(m)

۲۰۳۲/۰

قطر بوت(m)

۷۱۱۲/۰

ارتفاع بوت(m)

۴-۱-۲- مبدل حرارتی E-100
تجهیزات مورد استفاده در انتقال حرارت با توجه به عملی که در فرایند انجام می‌دهند تعریف می‌گردند. مبدل‌های حرارتی، حرارت را بین دو جریان فرایندی تبادل می‌کنند، در حالیکه در کولرها، از یک جریان Utility برای خنک‌ کردن یک جریان فرایندی و در هیترها، از یک جریان Utility برای گرم کردن یک جریان فرایندی استفاده می‌شود. تقسیم‌بندی مبدل‌های حرارتی بر اساس عملی که در فرایند انجام می‌دهند به شرح زیر می‌باشد:

• • گرمکن‌ها: گرمکن‌ها برای گرم‌ کردن سیالات در فرایند به کار برده می‌شود و غالباً از بخار آب به عنوان سیال گرم‌کننده‌ استفاده می‌شود. با این حال در پالایشگاه‌های نفت، از روغن داغ جاری در سیکل حرارتی نیز، جهت گرمایش استفاده می‌کنند.

• • سرد‌کن‌ها: برای سرد کردن سیالات از سرد‌کن استفاده می‌شود و آب سرد به عنوان ماده‌ی واسط سرمایش عمل می‌کند.

• • چگالنده‌ها: چگالنده نیز نوعی سرد‌کن است ولی هدف از به کار‌گیری آن گرفتن حرارت محسوس سیال می‌باشد.

• • ریبویلرها: هدف از به کار بردن ریبویلرها، تأمین حرارت لازم در فرایند تقطیر به عنوان حرارت نهان است.

• • تغلیظ‌کننده‌ی تبخیری: تغلیظ‌کننده‌ی تبخیری وسیله ‌ایست که برای غلیظ کردن محلول‌ها با تبخیر آب آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد و اگر سیال دیگری نیز همراه با آب تبخیر شود اصطلاح تبخیر‌کننده به کار برده می‌شود.

تقسیم‌بندی دیگری از مبدل‌های حرارتی بر اساس آرایش جریان می‌باشد. بر اساس آرایش جریان، مبدل‌های حرارتی به دو دسته‌ی زیر تقسیم می‌شوند:

• مبدل‌های حرارتی با جریان موازی(Co-Current):

جدول ۴-۶۲ : خروجی آزمون LSD

گراد
برند
sig
نتیجه

هاکوپیان

۰۰۰٫

وجود تفاوت

ماکسیم

۰۴۵٫

وجود تفاوت

۴-۵- خلاصه
همانطور که به تفصیل بیان شد، با بهره گرفتن از شیوه های آمار توصیفی و استنباطی به تجزیه و تخلیل داده های گردآوری شده از طریق پرسشنامه پرداختیم، نتیجه تحلیل حاکی از آن بود که تمامی فرضیه های پژوهش مورد تایید قرار گرفت و مدل مطرح شده از لحاظ برازش مدل خوبی است.
فصل پنجم
نتیجه گیری و پیشنهادات

۵-۱- مقدمه
شاید یکی از مهمترین بخش های تحقیق، فصل نتایج و پیشنهادهای پژوهش باشد. بیشتر کوشش هایی که در فرایند تحقیق صورت می گیرد در واقع برای دستیابی به نتایج و پیشنهادهای تحقیق می باشد، چرا که هدف از انجام تحقیق پیدا کردن راه حل هایی برای روشن ساختن معضلاتی است که مانع اهداف سازمانهاست. به عبارتی، چون مشکلاتی وجود دارد که موجب کاهش توان سازمان می شود از طریق تحقیق می توان مشکلات را شناسایی و در جهت رفع آن اقدام کرد و بر آن فائق آمد.

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در این فصل، محقق به استنتاج علمی از یافته های خود پرداخته و مشخص خواهد کرد یافته هایش تا چه حد بر پایه های نظری هماهنگ است. سرانجام پیشنهادهایی کاربردی در زمینه های فوق و همچنین پیشنهادهایی برای تحقیقات مکمل ارائه خواهد شد.
۵-۲- خلاصه تحقیق
در این تحقیق به بررسی عوامل موثر بر ساخت برند در سطح خرده فروشی در حوزه صنعت پوشاک ایرانی پرداخته شد. امروزه تجربه مشتری بر نگرش و دیدگاه وی نسبت به یک برند خاص بخصوص در کالای مصرفی مانند پوشاک به شدت اثرگذار است و این تجربه در سطح خرده فروشی به عوامل مرتبط با یک خرده فروشی برای مشتری شکل می گیرد.
علت اصلی انجام چنین تحقیقی، شناسایی عواملی است که در سطح خرده فروشی بر ساخت برند از دیدگاه مشتری اثرکذار است تا تولیدکنندگان با کنترل این عوامل و تاثیر بر تجربه مشتری به محکم ساختن برند خود در ذهن مشتری کمک کنند و نهایتا به ساخت برند خود تکامل بخشد. انتخاب صنعت پوشاک هم به این دلیل بود که در این صنعت به طور واضح و مشخصی با مشکلات برندسازی روبرو هستیم. به طوری که بسیاری از برندها ایجاد می شوند ولی قبل از شناخته شدن ناپدید می گردند و آینده روشنی را برای خود نمی بینند. برای حل این معضلات و شناسانده شدن برند پوشاک باید به محل عرضه آن یعنی خرده فروشی ها مراجعه کنیم و آنها را مورد تحلیل قرار دهیم.
در راستای این تحقیق ما سه برند مطرح و البته موفق پوشاک را از دید عوامل مرتبط بر صنعت پوشاک انتخاب کرده و جامعه آماری خود را مشتریان خرده فروشی های این سه برند قرار دادیم تا بتوانیم با توجه به موفقیت این برندها در این حوزه نتیجه را به سایر برندهای داخلی پوشاک تعمیم داده و الگوسازی کنیم. این سه برند شامل هاکوپیان، ماکسیم و گراد می باشد. نمونه گیری به صورت تصادفی انجام شد و پرسشنامه ها در ۲۵ خرده فروشی این سه برند در سطح شهر تهران توزیع شد. در گردآوری مبانی نظری تحقیق حاضر، از کتب، مقالات، پایان نامه های داخلی و خارجی استفاده گردید. داده های اولیه از طریق پرسشنامه و توزیع در ۲۵ خرده فروشی در سطح شهر تهران گردآوری شد. اعتبار پرسشنامه توزیع شده نیز از طریق آلفای کرونباخ(۰٫۸۹) تایید گردید. برای تحلیل نتایج داده ها نیز از آمار توصیفی و روش های آمار استنباطی نظیر تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
۵-۳- تحلیل یافته های پژوهش
در ادامه به ارائه خلاصه ای از تحلیل یافته های حاصل در این تحقیق می پردازیم و به طور جداگانه از هر یک از فرضیات جمع بندی به عمل می آوریم:
سوال اول
سوال اول این تحقیق با عنوان « تجربه مشتری از برند تا چه اندازه بر ساخت برند در صنایع پوشاک ایران موثر است؟» به بررسی این موضوع می پردازد که آیا تجربه مشتری بر ساخت برند در صنعت پوشاک اثر دارد و یا خیر.
همانطور که در فصل چهارم آمده است، این سوال و رابطه آن در مدل از طریق تحلیل رگرسیون مورد بررسی قرار گرفت و در سطح اطمینان ۹۵% و فرضیه تایید شد یعنی تجربه مشتری بر ساخت برند در صنعت پوشاک موثر است و میزان تاثیر آن ۲۳۲٫=β می باشد.
در نتیجه، تجربه مشتری بر ساخت برند در صنعت پوشاک تاثیر معناداری دارد و می توان گفت که اگر مدیران و صاحبان برند بتوانند یک تجربه مثبت در ذهن مشتری بخصوص در اولین مراجعه وی به خرده فروشی های برند، خلق کنند می تواند به ساخت برند خود و در واقع قدرتمند کردن برند خود در این صنعت کمک شایان توجهی نماید. همچنین با کنترل این عامل طبق یافته های سوال سوم می توان به نحو مضاعفی بر ساخت برند تاثیر گذاشت چرا که این عامل بر اولویت برند در ذهن مشتری اثرگذار است و به طور غیر مستقیم هم مجددا بر ساخت برند موثر است.
سوال دوم
سوال دوم این تحقیق با عنوان « اولویت برند در ذهن مشتری تا چه اندازه بر ساخت برند در صنایع پوشاک ایران موثر است؟» به بررسی این موضوع می پردازد که آیا اولویت برند در ذهن مشتری بر ساخت برند در صنعت پوشاک اثر دارد و یا خیر.
همانطور که در فصل چهارم آمده است، این سوال و رابطه آن در مدل از طریق تحلیل رگرسیون مورد بررسی قرار گرفت و سطح معنی داری از ۰٫۰۵ کمتر بوده و بنابراین در سطح اطمینان ۹۵% ،فرضیه تایید شد یعنی اولویت برند در ذهن مشتری بر ساخت برند در صنعت پوشاک موثر است و میزان تاثیر آن ۴۷۷٫=β می باشد.
بنابراین اگر یک خرده فروش و یا مدیران نام تجاری بتوانند راهکارهایی چه از نظر فعالیت های بیرونی مثل تبلیغات و چه از نظر داخلی مثل ایجاد یک محیط برای معتبر و بزرگ نشان دادن برند خود ارائه دهند و سیاست های درستی را پیش رو قرار دهند می توانند برند خود را در ذهن مشتری به عنوان یک برند مطرح و معتبر جلوه داده به طوری که مشتری با به یاد آوردن محصول پوشاک به یاد برند ما باشد از این طریق می توان به ساخت برند کمک کرد.
سوال سوم
سوال سوم این تحقیق با عنوان « تجربه مشتری از برند تا چه اندازه بر اینکه آن برند در ذهن مشتری دارای اولویت شود، موثر است؟» به بررسی این موضوع می پردازد که آیا تجربه مشتری از برند بر اینکه برند در ذهن مشتری دارای اولویت شود، اثر دارد و یا خیر.
همانطور که در فصل چهارم آمده است، این سوال و رابطه آن در مدل از طریق تحلیل رگرسیون مورد بررسی قرار گرفت و سطح معنی داری از ۰٫۰۵ کمتر بوده و بنابراین در سطح اطمینان ۹۵% ، فرضیه تایید شد یعنی تجربه مشتری از برند بر اولویت برند در ذهن مشتری در صنعت پوشاک موثر است و میزان تاثیر آن ۵۹۸٫=β می باشد.
نتیجه ای که می گیریم این است که اگر مدیران برند بتوانند با عوامل خارجی مثل تبلیغات، برند خود را در ذهن مشتری اولویت بخشند باید به ادامه کار نیز توجه کنند و آن این است که اگر در تجربه مشتری از برند اتفاق نامساعدی از نظر مشتری پیش آید، برندشان از نظر مشتری محو می شود. پس اگر توانستیم وجهه بیرونی برند خود را معتبر سازیم باید بتوانیم وجهه درونی آن را نیز معتبر کنیم. این کار توسط مشتری تحلیل می شود و بنابراین باید تلاش خود را در ایجاد یک تجربه موفق برای مشتری بکنیم تا از این طریق برند ما در ذهن مشتری بلوند و معتبر شود یا به عبارت دیگر دارای اولویت گردد.
سوال چهارم
سوال چهارم این تحقیق با عنوان « متغیرهای فضای فروشگاه تا چه اندازه بر تجربه مشتری از برند موثر است؟» به بررسی این موضوع می پردازد که آیا متغیرهای فضای فروشگاه بر تجربه مشتری از برند، اثر دارد و یا خیر.
همانطور که در فصل چهارم آمده است، این سوال و رابطه آن در مدل از طریق تحلیل رگرسیون مورد بررسی قرار گرفت و سطح معنی داری از ۰٫۰۵ کمتر بوده و بنابراین در سطح اطمینان ۹۵% ، فرضیه تایید شد یعنی متغیرهای فضای فروشگاه بر تجربه مشتری از برند در صنعت پوشاک موثر است و مقدار تاثیر برای «متغیرهای خارجی»، «عمومی داخلی»، «طراحی و چیدمان» و «محل خرید و دکوراسیون» به ترتیب ۲۳۲٫ ، ۳۷۳٫ ، ۴۹۴٫ و ۲۱۸٫ می­باشد.

او با تمام وجود در جست و جوی حقیقت بود و در رویارویی با دانشمندان، هرگز به شخصیّت آنان خیره نمی‌شد و حریم حقیقت را پاس می داشت و آن را به پای حرمت شخصیّت نمی ریخت، چه در بعد اثباتی، چه در بعد سلبی؛ به این معنا که در مواردی، نظریات بسیاری از یک متفکّر و صاحب نظری را نمی پذیرفت ولی وقتی که همان شخص یک حقیقت فکری و علمی و نظریه‌ی مقبول ارائه می‌کرد، آن را با کمال احترام می پذیرفت حساب و حدّ و مرزها را با هم مخلوط نمی‌کرد(نصری، ۱۳۷۷، ص۵۶).
در بعد سلبی نیز چنین بود؛ یعنی در مقام نقد و ردّ نظریه ای، از بزرگان علم و عرفان، هرگز شیفته ی شخصیّت های علمی، فقهی و فلسفی و. .. آنان نمی‌شد، کاسه‌ی صبرش نمی‌شکست و حالت واقعیّت یابی را از کف نمی‌داد.
در منظر او، حرمت به اندیشمندان و قبول کردن مجموعه‌ی تفکّرات خاصّ ایشان، هرگز به معنای «بیعت» و «تبعیّت» نیست که هر چه بگویند او نیز با آنان هم عقیده باشد. علاّمه، برای درک حقایق، خود را به موضوعی جز خود آن حقیقت مقیّد نمی‌کرد. نه تنها شخصیّت زده نبود، بلکه آن را نوعی بیماری می‌دانست و از آن دوری می جست و این خصیصه از بزرگ ترین رمز موفقیت ایشان در عرصه های فراگیر علمی و ادبی بود. برای مثال او با این‌که به مولوی علاقه ی زیادی داشت، ولی از نقد نظریات او دریغ نمی‌کرد (حسینی، ۱۳۸۲، ص۲۸).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

در جلسه‌ای که استاد جلال الدّین همایی نیز حضور داشت، سخن از شخصیّت مولوی به میان آمد، استاد همایی خطاب به علاّمه‌ی جعفری گفت: من پس از پیامبران و امامان(ع) فردی را به بزرگی مولوی سراغ ندارم و بعید می‌دانم کسی مانند او پا به عرصه‌ی وجود بگذارد نظر شما چیست؟ علاّمه‌ی جعفری فرمود:
«من به خود، اجازه نمی‌دهم تا پرونده‌ی مغز بشری را ببندم! مولوی، مردی بسیار بزرگ و با عظمت بود؛ امّا این‌که آیا نظیر او نبوده و یا نخواهد آمد، قابل اثبات نیست» ( به نقل از صادق سیّدنژاد۱۳۸۱، ص ۱۷).
با یاد آوری این نکته که علاّمه هنگام نقد نظر یک شخص، به شخص او نظر نداشت و هرگز بحث را از حوزه‌ی نظر به حوزه‌ی شخص نمی برد. تمام انتقاداتش را در محور نظرات علمی متمرکز می‌کرد و کسی را به بهانه‌ی مردود بودن نظریه‌ی علمی اش از نظر اخلاقی و اجتماعی، تخطئه و مخدوش نمی‌کرد و تنقید و تعبیر را در هم نمی آمیخت.
۲-۳-۶) تواضع و تقوای علمی
علاّمه‌ی جعفری با وجود استعداد بسیار قوی، قدرت فکری و علمی که نوعاً غرورانگیز است، هرگز دچار غرور علمی نمی‌شد، تواضع و تقوای علمی را از دست نمی‌داد، به استادان خود چه در حضور، چه در غیاب، حرمت می نهاد و حریم استادیشان را پاس می داشت. خود را موجود برتر و ممتاز، نمی شمرد، به هیچ کس و در هیچ شرایطی کبر نمی ورزید.
حتّی به مردمان عوام و یا به شاگردان کوچک خود بی‌اعتنایی نمی‌کرد، در پذیرش آرا و عقاید دیگران و شنیدن سخنان مخالفان خود، سعه ی صدر داشت. یکی از شاگردانش می‌گوید: چه بسیار دیده بودم که چنان با دقّت به سخنان کوچک ترین شاگردانش، گوش فرا می‌داد، که گویی به سخنان و نظریات یکی از برجسته ترین استادان و متخصّصان گوش فرا می‌دهد (نصری، ۱۳۷۶، ص ۱۶).
دانش پژوهان می‌دانند که این صفت در کم تر کسی تا این حد برجسته است؛ چرا که اغلب اندیش مندان و دانشوران بزرگ، دوست دارند فقط پای صحبت هم پایه های خود بنشینند و یا در شرایط خاصّ زمانی و مکانی سخن برانند که نامشان بر سر زبآن‌ها بیافتد و امتیازی به دست آورند و نسبت به شنیدن گفتار دیگران و کوچک تر از خودشان کم حوصله و بی‌رغبتند، بلکه برخی از آنان، از سر غرور و بزرگ بینی، غیر از خود، کسی را قبول ندارند تا به سخنش وقعی بگذارند، ولی علّامه، در دریای علم خود، با قطب نمای تقوا حرکت می‌کرد و در هر جا لازم می دید توقّف می نمود، و منتظر لنگرگاه عظیم و نام و نشاندار، نمی ماند و به طبل تبلیغات، دل خوش نمی‌کرد(رشاد، ۱۳۷۶، ص ۴۳۶).
به هر حال بارزترین نمودهای اخلاق اجتماعی علاّمه‌ی جعفری، فروتنی بی نظیر ایشان است که بی تردید سرّ بزرگ توفیقات عمده ی او به شمار می‌آید. علاّمه‌ی جعفری رحمه الله علیه هرگونه خدمت به جامعه را تکلیف الهی و حتمی‌خود می‌دانست و به همین دلیل استقبال و روی گردانی مردم، هیچ تأثیری در دل و مغز او نمی‌گذاشت(تفقدی، ۱۳۸۴، ص ۲۰۰).
اگرچه نبوغ علمی و شهرت و اعتبار تألیفاتش، مقام بس شامخ و بزرگی را برای او پدید آورده بود، امّا همگان بر این امر متفق هستند که اصولاً تواضع و فروتنی وی نیز پیوسته با افزایش توان و مدارج علمی اش افزون تر می‌شده است.
۲-۳-۷) اخلاص در عمل
کسانی که از نزدیک با علاّمه‌ی جعفری حشر و نشر داشتند اذعان دارند که مهم ترین ویژگی شخصیّت اخلاقی وی اخلاص و تقوا بوده است. نقل شده وقتی کسی به ایشان می‌گفت: آرزویم این است که همانند شما در علم و دانش مشهور شوم، استاد با آرامش و تانّی خطاب به او می‌گفت: فلانی! بهتر است انسان گمنام بماند، چرا گمنام بودن هیچ گاه از عظمت آدمی چیزی نمی کاهد. مهم این است که آدمی به تمام حقایق دست یابد. مهم این است که آدمی قدمی که بر می دارد، توام با اخلاص باشد(گلی زواره ای پیشین ، ص ۴۹ )^.
یکی از نتایج اخلاص مرحوم علاّمه‌ی جعفری این بود که مردم به او علاقه مند بودند. در این باره از خود ایشان نقل شده است: روزی در پاچنار تهران راه می‌رفتم. یکی از فضلای اهل علم مرا دید و گفت: آقای جعفری تو وضع مالی ات که خوب نیست تا حوایج مردم را بر طرف کنی، پست و مقامی هم که نداری، فقط یک طلبه ی با سواد و پر کار هستی همانند خیلی از طلبه های دیگر. با این حال، تعجّب می‌کنم که تو این اعتبار اجتماعی را از کجا آورده ای که مردم این قدر به تو علاقه دارند؟ گفتم: در کارهایم یک ذرّه هم خدا را در نظر گرفته ام و ذره ای از کارهایم برای اوست(فاضلی، ۱۳۷۸، ص ۱۲۲).
مقام معظم رهبری در دیدار با خانواده ی علاّمه‌ی جعفری در باره ی ایشان فرمودند: من وقتی تشییع جنازه ی ایشان و این هیجان مردم و کارهای گوناگون دیگر را دیدم، گفتم واقعاً این اثر اخلاص بود و اثر اخلاص همین است. وقتی کسی کاری را محض رضای خدا و برای خاطر اهدافی مقدّس انجام می‌دهد، خدای متعال هم نمی‌گذارد که بار او بر زمین بماند و ضایع بشود و بلافاصله پاداش آن را می‌دهد (به نقل از سیّدنژاد، ۱۳۸۱، ص ۱۷۹).
۲-۳-۸) توجّه به مقتضیات زمان
علاّمه‌ی جعفری علاوه بر توجّه به اتقان علمی مباحثی که مطرح می‌کرد، همواره به نیازها و شرایط و اقتضائات زمان نیز توجّه می‌کرد و تقریباً همه‌ی آثاری را که تالیف کرده است، با هدف پاسخ به نیازهای فکری روز جامعه به نگارش در آروده است. در دوره ای که آثار برتراندراسل به زبان فارسی ترجمه شد، ایشان با نقد برخی از آثار مهمّ وی، تلاش کرد تا ابعاد مختلف اندیشه های راسل را به دانش پژوهان نشان دهد تا آنان تحت تاثیر اندیشه های نادرست و منفی او قرار نگیرند(گلی زواره ای، ۱۳۷۸، ص۱۱۰).
نیز در موقعی که نظریه پردازان ماتریالیست، نظریه‌ی جبر را وسیله‌ی تبلیغ و ترویج افکار غلط خود قرار می‌دادند، علاّمه با بررسی همه جانبه‌ی مساله‌ی جبر از سوء استفاده‌ی بی‌مورد آنان جلوگیری به عمل آورد. هم چنین در اوایل انقلاب اسلامی، زمانی که مباحث ایدئولوژیکی در بین گروه‌های مختلف فکری رونق یافته بود، علاّمه با طرح مباحث گسترده‌ی مربوط به مساله‌ی شناخت، نظریه های مربوط به اندیشه های مادّی‌گری را مورد نقد و بررسی عالمانه قرار داد و نظریه‌ی مخصوص شناخت از دیدگاه قرآن و اسلام را تبیین کرد (نصری، پیشین، ص۱۸).
در سال‌های اخیر نیز به موازات مطرح شدن مسایل مربوطه به حقوق بشر و انتقاد به نظام حقوقی اسلام، در دفاع از حقوق اسلامی و نقد حقوق بشر مورد نظر غربی ها، به مقایسه‌ی تطبیقی حقوق بشر اسلامی و غربی پرداخت. و موارد نقص اصول حقوق بشر غربی را مشخص نمود و نقاط قوّت حقوق بشر اسلامی را روشن ساخت.
۲-۴) شیوه و سبک زندگی علاّمه‌ی جعفری
یکی از جلوه‌های نمایان اخلاق اجتماعی علاّمه‌ی جعفری، روحیّه‌ی ساده زیستی و بی‌رغبتی او به دنیا و تمتّعات و تمایلات دنیوی بود.
وی سال‌های متمادّی در منزلی محقّر واقع در خیابان زیبا نزدیک میدان خراسان زندگی می‌کردند و بسیاری از فعّالیت‌های علمی دوران حیات خویش، از قبیل پذیرش برخی محقّقان خارجی و انعقاد دروس مختلف علمی و فلسفی برای طلّاب و دانشجویان و نیز کار تألیف و نگارش مجموعه‌ی بزرگ شرح و نقد مثنوی و مجلّاتی ازشرح نهج البلاغه و چندین کتاب مهم را در همان منزل به انجام رسانیدند. در ایّام اوّلیه انتقال به منزل بعدی، برخی نزدیکان و اطرافیان با نظر به مراجعاتی که ایشان از سوی محقّقان خارجی داشتند، پیشنهاد و اصرار می‌کردند که حدّاقل فرشی برای پذیرایی تهیه شود که علاّمه با روحیه و منش زاهدانه‌ی خویش نپذیرفتند (فروغ دانایی ۱۳۷۷، ص ۶).
یکی از فرزندان علاّمه درباره‌ی سلوک اجتماعی بسیار ساده و طبیعی علاّمه اظهار می دارد: «ایشان از نظر تردّد و رفت و آمد در شهر، بسیار سادّه عمل می‌کردند. به یاد دارم در ایّامی که مشغول تألیف و تدوین مجموعه‌ی وزین «تفسیر، نقد و تحلیل مثنوی» بودند پس از اتمام هر جلد، اوراق نوشته شده را در بقچه‌ای پیچیده و پیاده برای تحویل آن به چاپخانه‌ی حیدری در خیابان ناصر خسرو می‌رفتند» (فیضی تبریزی، ۱۳۸۰، ص ۲۳۴).
دکتر معین درباره‌ی ساده زیستی علاّمه می‌گوید: «شاید بتوان گفت: بزرگ ترین اثر او زندگی اوست و روشی که در پژوهش و تحقیق در پیش گرفته است. با مناعت از حدّاقل زندگی بهره های حدّاکثر برده است».
دکتر جلالی هم در این باره می‌گوید: «بنده شاهکار زندگی و آثار او را همان نحوه ی زندگی کردن ایشان می‌دانم» (نقل ازفیضی، ۱۳۸۰، ص ۲۳۵).
ساده زیستی علاّمه در حدّی بود که خود ایشان در خاطره ای از قم در ارتباط با قضیّه‌ی گرسنگی دوشبانه روزی می‌گوید: «خاطره ای از دوران تحصیل در قم دارم که آن را عرض می‌کنم. یک بار دو شبانه روز بود که چیزی برای غذا نداشتم. بالاخره احساس وظیفه شرعی کردم که بروم از بقّال سر کوچه که همیشه از او خرید می‌کردم مقداری برنج و روغن و خرما بگیرم که بقّال به علّت این‌که وجه آن‌ها را نداشتم و به طور نسیه می‌خواستم، آن‌ها را از من گرفت و سر جای خود بر گرداند و من به حجره بر گشتم و بر اثر ضعف دچار بی حالی شدم و چاره‌ای جز استراحت نداشتم» (سفری، ۱۳۷۷، ، ص ۲۹).
فاضلی بیان می‌کند: که اغراق نیست اگر گفته شود مرحوم علاّمه مظهر تام و اکمل سادّه پوشی و بی تکلّفی دوران خویش بود. این ساده پوشی و بی‌تکلّفی بارها باعث شد که شناخته نشود و مورد کم احترامی قرار بگیرد که البته آگاهانه و عالمانه نبود. فقط خدا می‌داند که از این قضایا چند بار اتّفاق افتاده است (فاضلی، ۱۳۷۸، ص ۴۹).
روزنامه نگاری نا آشنا درباره سادّه زیستی و سادّه پوشی علاّمه جملات صریح و روشنی دارد او می‌گوید: «یک مسئله ی مهم که شخصاً در ایشان دیدم و هرگز نمی‌توانم فراموش کنم این بود که ایشان را با آن عظمت علمی و مطرح بودن در سطح ایران و حتّی جهان، در نهایت سادّه زیستی یافتم. بارقه‌ای از آن چه را درباره‌ی سادّه زیستی و عظمت ائمّه شنیده و خوانده بودم، در وجود او احساس کردم. این رفتار ایشان این اصل مهم را بر من بیش از پیش آشکار ساخت که انسان‌های بزرگ مانند سادّه ترین افراد جامعه زندگی می‌کنند» (به نقل از گلی زواره ای، ۱۳۷۸، ص۱۱۲).
خود علاّمه‌ی جعفری می‌گوید: «از دیدگاه عقل و وجدان و منابع اوّلیه‌ی اسلامی ثابت شده است که با وجود نیاز مردم در جامعه، انسان خدا پرست که معتقد به ارتباط همه‌ی بندگان خدا با ذاتّ اقدس ربوبی می‌باشد در صورت احساس فقر در افراد جامعه نمی‌تواند از وسایل مادّی بیش از اندازه ی ضروری بهره برداری نمایند» (جعفری ، ۱۳۷۲، ج۲، ص ۱۴۸).
۲-۵)تلاش های علمی علاّمه‌ی جعفری
به رغم سختی و مشقّت‌هایی که ابتدا با آن‌ها مواجه بود در انجام فعّالیت‌های علمی سخت‌کوش بود و پشتکار ایشان قابل توجّه می‌باشد، کم تر کسی در میان روحانیان یا افراد دانشگاهی سراغ داریم که متجاوز از چهل سال متمادّی شبانه روز به تحقیق، تفحّص و تدریس بپردازد و سخنرانی‌های وی از یک هزار متجاوز است و این مجموعه جز به برکت لطف خداوند و پشتکار عظیم و کاری بی‌سر و صدا و عاری از جنجال فراهم نشده است. علاّمه‌ی جعفری در نهایت فقر مادّی و تنگدستی، به میدان علم و دانش گام نهاد، بخشی از روز را به کار و کارگری و تأمین معاش و بخشی را به تحصیل علوم پرداخت. نخست در تبریز و تهران و سپس در قم و نجف به تحصیل علوم دینی اشتغال یافت. در مدّت یازده سال که در نجف بود، ازاساتید بلند پایه و فقیهان نامداری همچون آیت الله خویی، سیّد عبدالهادی شیرازی، سیّد محمّد هادی میلانی، و شیخ مرتضی طالقانی استفاده شایانی برد و در بیست و یک سالگی به درجه‌ی اجتهاد نایل آمد و به کرسی تدریس تکیه زد و شاگردان شایسته ای تربیت نمود که محمّد باقر صدر و نوّاب صفوی از جمله آن‌هاست. علّامه، از نظر علمی و فلسفی به مرحله ای رسیّده بود که حضرت امام خمینی (ره) از او به «ابن سینای زمان» و پرفسور دیلی، از او به ارسطوی زمان تعبیر کردند و آیت الله صدر، او را پناهگاه آرزوها، خواند و نوری که بر جهان اسلام نور افشانی می‌کند.
قطع نظر از سخنرانی ها و درس های علاّمه و محوری از فعّالیت‌های وی بسیار شگفت انگیز است: اوّل، بحث ها و مناظره های علمی و تخصّصی با دانشمندان و صاحب نظران و متخصّصان خارجی و داخلی در رشته های مختلف که همرا با استدلال های قوی و پاسخ های قانع کننده انجام می‌گرفت، در حدّی که حاضران از بدیهه گویی و سرعت انتقال و جواب به جا و مناسب استاد، شگفت زده می‌شدند و گاهی بزرگان علم و ادب و فیلسوفان و فقیهان نیز بر دیدن و شنیدن آن محاضرات و گفتگوهای علمی اشتیاق و اصرار می‌ورزیدند. حضرت امام خمینی(ره) مناظره ی او را با دانشمند روسی، پرفسور «کانگوفسکی» از نزدیک و از زبان خود علاّمه جویا شدند و با علاقه ی تمام به برخی از پرسش و پاسخ جاری بین آن‌ها گوش فرا دادند(نصری، ۱۳۷۶، ص۱۶).
دوّم تألیف زیاد آن علاّمه است که هر شخص آگاه را به تحسین و تعصّب وا می دارد که چگونه به تنهایی این بار سنگین را به مقصد برده است و به نقد و تحلیل این همه آرا، پرداخته و به تبیین مبانی ابتکاری و نو ظهور دست یافته است؟ محمّدرضا حکیمی که خود از اندیشمندان متعهّد و پرکار است از فعّالیت شبانه روزی و پر حجم و ظریف و دقیق علاّمه‌ی جعفری در شگفت می ماند و می‌نویسد: «پشتکار پوشیده ی این عالم مرزبان و فیلسوف غیر محدود اندیش، در آفاق فرهنگ و گسترش باورهای الهی و ردّ تهاجم های فکری شگفت آور است و همچنین، پدید آوردن این همه تألیفات گرانقدر در فرهنگ پهناور اسلامی، آن سان که اگر این آثار نفیس، از آن گروهی از دانشوران و عالمان بود جای اعجاب داشت و اکرام، تا چه رسد که اکنون یک تن به تنهایی به عرضه‌ی آن‌ها پرداخته است» (جعفری، ۱۳۷۹، ص۲۴).
یکی از ویژگی های استاد علاّمه جامعیّت و تسلّط ایشان بر رایج ترین فلسفه و علوم انسانی شرق و غرب و نیز تبحّر در علوم مذهبی و معارف دینی است. اندوخته های علمی و فلسفی و دیگر معارف دینی این متفکّر از یک هماهنگی و انسجام شایان توجّهی برخوردار بود به گونه ای که وقتی مطلبی فلسفی یا عرفانی را بیان می‌کرد مانند این بود که علوم و معارف دینی اندوخته ی وی در دیدگاه‌هایش حاضر است به طوری که آن وحدت عالی در مجموعه علوم سبب شده که تضادّی با دیگر دانش های مذهبی ایجاد نکنند(سبحانی، ۱۳۷۷، ص ۲).
بحث های علاّمه‌ی جعفری ازعمق و ژرفانگری برخوردار است و در آن‌ها تحقیقات دقیق دیده می‌شود و کاوش های وی به گونه ای است که حتّی مخالفین را به پذیرش نظریه های مطرح شده وا می دارد، در گفتگو با طرفداران ادیان الهی به مشترکات و محور قرار دادن حضرت ابراهیم(ع) برای تفاهم میان ادیان، تأکید وافری داشت، در بحث با علمای اهل سنّت نیز در تلاش بوده تا وجوه مشترک فرق اسلامی را اصل قرار دهد تا گامی در جهت وحدت معقول میان مذاهب اسلامی برداشته شود. فضای کاملاً صمیمی در تمام بحث های علاّمه حاکم است و مطالبی که بین او و طرف مقابل مطرح شده مبتنی بر احترام متقابل و به دور از هتک حرمت به عقاید دیگران است (نصری، ۱۳۷۶، ص ۷۳).
علاّمه انس دیرینه‌ای با قلم، تفحّص و نوشتن دارد، با نگرش سازنده و خاص، ارتباط و پیوستگی با اندیشه، کتاب و کتابت را «طلبگی» نام می‌نهد و از روی اهمّیت بیش از اندازه‌ای که به آن‌ها قایل است با ارزش و ارج دیگری در آن‌ها سراغ می‌دهد و ازاین‌که باخود، توفیق انس و زندگی پیوسته با قلم و تألیف و تحقیق را دارا بوده، خدای را سپاسگزار بود و از صمیم قلب شاکر. وی می‌گوید: «آن چه برای خود من اهمّیت دارد و از این نظر خداوند منّان را همواره شکرگزار هستیم، این است در طول بیست و پنج سال هیچگاه از تدریس و تحقیق و تألیف باز نایستادم و همواره مشغول «طلبگی» بودم. درست مثل این‌که در غیر این صورت هیچ بیکاری نداشتم. از اینرو بسیار راضی و خوشحال هستم و نسبت به خدا سپاسگزارم که به من عشق و علاقه ی کار را عنایت فرموده است»(عرب، ۱۳۷۶ ، ص۷۰).
استاد، رسالت والایی برای حقیقت «تحقیق» و طبعاً محقّق در تاریخ بشر استنباط می‌کند و در جمله ای ژرف و پر معنا، جهت گیری اساسی تحقیق و محققان را چنان صریح و اصولی و سریع بیان می‌کند که به نظر ما بدون رسیدن واقعی به افق های نهایی و نیز بدون استغراق محض در اقیانوس بی کران تفکّر و جستجو های حقیقت منشانه نمی‌توان آن را ادا کرد. هم چنان که بدون این شرایط، به خوبی نیز نمی‌توان آن را درک کرد و متوجّه مفهوم حقیقی آن شد. استاد می‌گوید: «اگر در تاریخ بشری فقط یک نفر در راه آرمان، جان خود را داده و شهید شده باشد، بر محقّق لازم است و بالضّروره باید چنین پدیده ای را مورد تحقیق قرار دهد» (جعفری، ۱۳۷۷ج۱۲ ، ص۲۰۸).
معلوم می‌شود علاّمه‌ی جعفری در «راه آرمان» هر چند محدود و واحد باشد، تحقیق را ضروری می‌داند. به عبارت روشن تر، تحقیق را تابع «آرمان» و وابسته های آن می‌داند.
فیضی تبریزی می‌گوید: «اغراق نیست اگر علاّمه را پرکارترین اندیشمند، محقق و نویسنده ی قرن بدانیم. ما شخص دیگری از اهل قم، اندیشمندان و محققان اخیر سراغ نداریم که تا این اندازه تحقیقات و تألیفات سودمند و استثنایی و متنوّع داشته باشد و همچون آن بزرگوار، عالم و اندیشه را با امواج پر قدرت اندیشه های منحصر به فرد و ابداعی خود غافلگیر کند! براستی که استاد در عرصه‌ی تحقیق و بررسی های روشنگرانه و رشدآور، به تنهایی کار ده نفر را انجام داده و با برجای گذاشتن یادگارهای نفیسی چون مجموعه‌ی «ترجمه و تفسیر نهج البلاغه» در ۲۷ جلد و «تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی در حدود ۱۵ جلد و کتاب های مایه دار دیگری چون «ارتباط انسان، جهان»، «مبدأ اعلی»، «زیبایی و هنر از دیدگاه اسلام»، «تحلیل شخصیّت خیّام»، «مولوی و جهان بینی‌ها»، «وجدان» «تعاون العلم والدین»، «حقوق بشر ازدیدگاه اسلام و غرب» و غیر آن که به لحاظ جذّابیت موضوع، جدید و عدم تکراری بودن، هر یک مساوی چند کتاب مشابه اند، دریچه های نوینی در عالم حقایق و علوم گشود، و ضمن این‌که مسیر جدیدی در کار تحقیق و کارهای فکری گشود، برای همیشه در اسوه ی اهل قلم و اندیشه و تحقیق به معنای واقعی کلمه قرار گرفت و همگان را خیره ی نبوغ و توانایی ها و تلاش های خود نمود» (فیضی تبریزی، ۱۳۸۰، ص ۴۶۵).
به هرحال آثار علاّمه‌ی جعفری علاوه بر حجیم و گسترده بودن، از ویژگی های مهم تر دیگری نیز برخوردارند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به «تازه و بدیع بودن، چشمگیر، وجدآور و فرحبخش بودن» عمومی تمام آن‌ها اشاره کرد. قالب کتاب‌های قهرمان میدان تحقیق، شگفت انگیز و بی‌نظیرند. پیش بینی می‌شود در حول و حوش یا سبک و شرح و بسط یا تحت تأثیر مستقیم و غیر مستقیم آثار و نوشته های فاخر استاد در ده یا بیست سال اخیر، صدها و بلکه هزاران کتاب و رساله‌ی پر محتوا تصنیف و عرضه شود.
۲-۶) رابطه‌ی علاّمه‌ی جعفری با شخصیّت ها
علاّمه‌ی جعفری معتقد است که در جوامع اسلامی شخصیّت هایی وجود داشته‌اند که اگر دقیقاً توجّه کنیم همان انسان‌های بارز و با ایمان بوده اند که تحریک و امیدواری در مردم پدید می‌آورده‌اند، مثلاً وجود علی بن ابی طالب برای افراد آن چنان نوید دهنده بود که مردم می‌توانستند برای تحقّق حقایق دینی ازخویشتن تکاپو نشان دهند.
وی معتقد است این تنها اصل امید و حرکت است که شخصیّت ها در بوجود آوردن و تکمیل و اجرای آن عالی ترین نقش را به عهده گرفته‌اند و در آن هنگام که انسانی به مقطعی والا در درک عقلانی و معنوی می‌رسد در حقیقت اگر سخنی بگوید از طرف همه‌ی انسان‌ها گوید، هر چه که شخصیّت ها به افق فکر مردم نزدیک تر باشند تفاهم و درک ایده ی عرضه شده توسط آن افراد مؤثرتر خواهد بود. در تمام تمدّن هایی که در تاریخ بشری ظهور کرده تأثیر این برجستگان در امید و حرکت افراد معمولی عالی ترین نقش را داشته است.
علاّمه معتقد است اگر پیشتازان تعلیم و تربیت و مدیریت‌های اجتماعی بخواهند انسان‌هایی را در جامعه پرورش دهند که از اختیار عالی برخوردار باشند حتماً باید در تقویت شخصیّت آنان گام های مؤثری بردارند که هرگونه عوامل لذّت حیوانی و خودخواهی ها نتواند به عنوان انگیزه، فکر و عمل آنان را به هیجان و احساسات زودگذر دچار نموده و سرنوشت حیات آنان را به دست عوامل متّضاد محیط، اجتماع، وراثت، تخیلات و تحریکات غریزی محض دچار سازد و می افزاید: چنین نیست که یک یا چند رفتار اخلاقی عالی و نیز با به جا آوردن دستورات خداوندی فردی دارای یک شخصیّت عالی و نیرومند گردد بلکه برای تبلور عدالت در هویّت و تقویت آن، با دستورات خداوندی تکاپوی مداوم مورد نیاز است که شخصیّت معمولی تدریجاً ضرورت و ارزش عدالت، اخلاق و عمل به دستورات الهی را دریابد (گروهی از نویسندگان ، ۱۳۶۰ ، ص۸۶).
وی تأثیر شخصیّت ها را به دو گونه ی عمده تقسیم می‌کند، آنان که همچون بلاهای طبیعی بسیار خانمان سوز با قدرت نا آگاه وارد میدان خودخواهی شده و با عامل خودکامگی جوامع را بر هم می زنند و حتی بر آن‌ها مسلط می‌شوند که تأثیری منفی دارند، به موازات این افراد دارای هویّت ثابت و مشرف بر جامعه بوده و با روح کلّی انسان‌ها وابسته هستند. برای بشریت سخن می‌گویند و آدمیان از روشنایی آنان استفاده می‌کنند، علی رغم اخلالگری غرض ورزان در عوض کردن این چهره ها یک مشیت الهی در کار بوده که حتماً انسان‌های مفید و آنان که برای بشریت قدم برداشته‌اند باید پایدار بمانند.