در تحقیق دیگری که توسط حیدر صادقی و همکارانش در سال ۱۳۹۰ تحت عنوان “تاثیر یک دوره برنامه تمرین هشت هفته ای ثبات مرکزی بر تعادل فوتبالیست های جوان نخبه ” انجام گرفت نمونه آماری در این تحقیق ۱۵ نفر از بازیکنان تیمهای فوتبال امید و بزرگسالان داماش تهران بودند تمرینات ثبات مرکزی شامل چهار مرحله دو هفته ای بود که فشار تمرین مرحله به مرحله افزایش می یافت .به منظور تحلیل داده ها از آزمون tهمبسته در سطح معنی داری ۰٫۰۵ استفاده شد نتایج این تحقیق افزایش معنی داری در سطح تعادل ایستا و پویا نشان داد .بر پایه یافته های پژوهش و با توجه به لزوم بهبود تعادل و کنترل عصبی عضلانی برای فوتبالیست های جوان استفاده از این تمرینات در برنامه های قبل و در طول فصل مسابقه توصیه می گردد
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
در تحقیق دیگر که توسط ملیحه حدادنژاد و همکارانش در سال ۱۳۸۹ تحت عنوان “ایا ثبات مرکزی تنه اندام تحتانی زنان ورزشکار را در معرض اسیب دیدگی قرار می دهد ؟”ازمودنی های این تحقیق ۵۰ نفر از زنان ورزشکار دانشگاهی در رشته های والیبال بسکتبال هندبال بودند با توجه به سابقه اسیب در اندام تحتانی در دو سال گذشته و محدودیت های موجود تعدادی از انها بطور هدفمند انتخاب شدند .روش آماری توصیفی –همبستگی پیرسون و آزمون فیشر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد .یافته های تحقیق نشان داد که ارتباط معنی دارمنفی به نسبت بالایی بین ثبات مرکزی و وقوع اسیب های اندام تحتانی در زنان ورزشکار وجود دارد .همچنین بیشترین ارتباط بین قدرت عملکردی عضلات کمری _لگنی و وقوع اسیب های اندام تحتانی دیده شد .با توجه به نتایج این پژوهش نتیجه می گیریم که عضلات مرکزی ضعیف به احتمال زیاد یکی از عوامل اثر گذار بر میزان اسیب دیدگی ورزشکاران زن می باشد.
در تحقیقی که توسط رحمت احمدی و همکارانش در سال ۱۳۹۲تحت عنوان “تاثیر ۶ هفته تمریناتثبات مرکزی بر تعادل پویای فوتبالیست های ۹ تا ۱۲ سال “انجام گرفت ازمودنی های تحقیق ۳۰ فوتبالیست ۹تا۱۲ سال بودند که به صورت تصادفی ساده بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به دو گروه کنترل و گروه تجربی تقسیم شدند .برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل و همبسته استفاده شد . از انجا که مرکز بدن به عنوان مبدا زنجیره حرکتی عملکردی ایفای نقش می کند . نتایج نشان می دهد که بین دو گروه تجربی و کنترل از نظر تعادل پویا در پیش آزمون تفاوت معنی داری وجود ندارد اما در پس آزمون گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت .با توجه به ضعف تعادل در کودکان و اهمیت تعادل در فعالیت های روزانه و تاثیر تمرینات ثبات مرکزی روی تعادل این تمرینات باعث بهبودی تعادلمی شود . پس استفاده از تمرینات ثبات مرکزی برای بهبود تعادل مفید است .
در تحقیقی که توسط سید سجاد حسینی و همکارانش در سال ۱۳۸۹ تحت عنوان “تاثیر یک دوره تمرین ثبات دهنده مرکزی و تمرینات قدرتی بر برخی فاکتور های امادگی جسمانی در مردان سالمند ” انجام گرفت نمونه آماری ۹۰ نفر از سالمندان مرد ساکن استان زنجان بودند که با بهره گرفتن از آزمون های عملکردی توانایی راه رفتن تعادل قدرت اندام تحتانی و فوقانی آزمون ها مورد ارزیابی قرار گرفت . ازمودنی ها به طور تصادفی در سه گروه تمرین های ثبات دهنده مرکزی تمرین های قدرتی و کنترل (هر گروه ۳۰ نفر )تقسیم شدند .پس از انجام تمرینات از هر سه گروه پس آزمون مشابه با پیش آزمون گرفته شد . از امار توصیفی تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار spssمورد استفاده قرار گرفت .نتایج ارتباط معنی داری را بین داده های پیش آزمون و پس آزمون گروه های تجربی (تمرین قدرتی و ثبات دهنده مرکزی )نشان داد با توجه به نتایج می توان گفت که انجام دوره تمرین ثبات دهنده مرکزی به واسطه افزایش بیشتر تعادل و همچنین افزایش فعالیت فیزیکی با بهبود استقلال زندگی سالمندان همراه است که سرانجام مشارکت بیشتر انان در جامعه خواهد شد . لذا در طراحی برنامه های تمرینی برای این قشر از افراد جامعه استفاده از تمرین های ثبات دهنده مرکزی مد نظر قرار گیرد .
در تحقیقی که توسط حیدر صادقی و همکارانش در سال ۱۳۹۰ تحت عنوان “تاثیر و ماندگاری تمرین کوتاه مدت و بلند مدت ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای دختران نوجوان ” انجام شد .نمونه آماری ۴۲نفر بودند بدون اسیب در اندام تحتانی به صورت تصادفی انتخاب شدند تعادل ایستا با تست رومبرگ و تعادل پویا با تست ستاره اندازه گیری شد . برای اندازه گیری از روش های آماری توصیفی و امار استنباطی (تی همبسته )در سطح معنی داری ۰٫۰۵ استفاده شد .تمرینات ثبات مرکزی افزایش معنی دارتعادل ایستا و پویا را در پس آزمون نشان دادند با توجه به نتایج تحقیق تمرینات ثبات مرکزی برای بهبود تعادل ایستا و پویا ی دختران توصیه می شود .
در تحقیقی که توسط رضا رجبی و همکارانش در سال ۱۳۹۲ تحت عنوان “اثر شش هفته تمرینات ثبات مرکزی بر سینماتیک تنه درزنان ورزشکار بانقص عصبی _عضلانی کنترل تنه “انجام شد .۲۲ زن ACL ورزشکار بطور تصادفی به دو گروه تمرینی ۱۱ نفر و گروه کنترل ۱۱ نفر تقسیم شدند .گروه تمرینی تمرینات ثبات مرکزی را که شامل (فلکشن رو به جلو و فلکشن جانبی )طی شش هفته انجام دادند و گروه کنترل هیچ تمرین خاصی را انجام ندادند .سینماتیک تنه در پیش آزمون و پس آزمون طی فرود تک پا با بهره گرفتن از دستگاه تحلیل حرکت ارزیابی شد .نتایج به دست امده نشان می دهد که میزان فلکشن تنه در گروه تمرین پس از شش هفته تمرین افزایش معنی داری پیدا کرد .ام در فلکشن جانبی تنه افزایش معنی داری مشاهده نشد .می توان نتیجه گرفت که تمرینات ثبات مرکزی با افزایش استراتژی فرا خوانی عضلات این ناحیه را بهبود داده است .با توجه به این تحقیق شش هفته تمرینات ثبات مرکزی در زنان ورزشکار با نقص عصبی عضلانی کنترل تنه می تواند به کاهش عوامل خطر اسیب ACLنظیر برخی عوامل بیومکانیکی و عصبی عضلانی منجر شود .
در تحقیق دیگر توسط رضا رجبی و همکارانش در سال ۱۳۹۰ تحت عنوان “تاثیر تمرینات ثبات دهنده مرکزی بر برخی پارامترهای کینماتیک راه رفتن زنان دارای کمر درد مزمن در مقایسه با زنان سالم “انجام شد . در این تحقیق تمرینات ثبات دهنده عمقی به عنوان یکی از درمان های موثر برای کمر درد مزمن مطرح است ۷ زن مبتلا به کمر درد به عنوان گروه تجربی۹ زن سالم به عنوان گروه کنترل در این مطالعه شرکت کردند .نتایج حاصل نشان داد که تمرینات ثبات دهنده مرکزی از طریق کاهش درد با عث بهبود راه رفتن در بیماران مبتلا به کمر درد می شود .
در تحقیق دیگری که توسط سولماز محمدی و همکارانش در سال ۱۳۹۰ تحت عنوان “اثر هشت هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر تعادل دانش اموزان معلول شنوایی “انجام شد ۲۷ نفر از دانش اموزان نا شنوای پسر به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۴نفر)و گروه کنترل (۱۳ نفر) تقسیم شدند . گروه تجربی یک دوره برنامه تمرینی ثبات مرکزی را به مدت ۸ هفته وهفته ای ۳ بار انجام دادند .از آزمون های آماری تی مستقل و همبسته به منظور تحلیل داده ها استفاده شد .نتایج نشان داد که افزایش معنی داری در تعادل ایستا و پویا به دنبال ۸ هفته تمرین در گروه تجربی وجود داشت .(۰٫۰۵P<)پس می توان این تمرینات را در کنار برنامه های تمرینی دیگر بکار برد .
در تحقیقی دیگر که توسط شبنم همتی و همکارانش در سال ۱۳۹۳ تحت عنوان “تاثیر تمرینات ثبات دهنده مرکزی فشرده و تحت نظر بر درد و ناتوانی زنان مبتلا به کمر درد غیر اختصاصی “انجام گرفت .۲۴ خانم غیر ورزشکار با کمر درد مزمن در این مطالعه شرکت کردند .این افراد به دو گروه تقسیم شدند گروه تجربی و گروه کنترل .گروه تجربی برنامه درمانی را طی ۱۲ روز متوالی زیر نظر فیزیوتراپ انجام دادند و در گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت .
نتایج نشان داد که در میزان شدت درد و ناتوانی در گروه تجربی قبل و بعد از درمان تفاوت معنی داری داشته است در حالی که در گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد .پس نتیجه می گیریم که تمرینات ثبات مرکزی تحت نظر و فشرده باعث کاهش درد و ناتوانی در بیماران با کمر درد مزمن می شود .
در تحقیق دیگری که توسط رحمت احمدی و همکارانش در سال۱۳۹۱ تحت عنوان “تاثیر شش هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل پویای کم توانان ذهنی و افراد سالم ” انجام گرفت نمونه آماری در این تحقیق ۳۱ دانش اموز پسر عقب مانده ذهنی بودند که به دو گروه تجربی (۱۷ نفر ) و گروه کنترل (۱۴ نفر )تقسیم شدند انتخاب این گروه به صورت تصادفی و هدفدار بود .گروه تجربی برنامه تمرینی که شامل تمرین های مرتبط با ثبات مرکزی بود به مدت ۶ هفته و ۳بار در هفته انجام داد ند .از آزمون تی مستقل برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون و برای مقایسه تفاوت های بین گروه از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد .نتایج نشان داد که تعادل پویا در بین گرو ه های تجربی معنی دار بود با توجه به نتایج این تحقیق مربیان می توانند از تمرینات ثبات مرکزی برای افراد کم توان ذهنی و افراد سالم استفاده کنند .
در تحقیق دیگر که توسط حسن دانشمندی و همکارانش در سال ۱۳۹۲ تحت عنوان “تاثیر تمرینات پایداری ناحیه مرکزی بدن بر تعادل ورزشکاران زن نابینا ” انجام گرفت نمونه آماری ۳۰ ورزشکار زن نا بینا بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند این پژوهش به صورت نیمه تجربی انجام شد .از آزمون ایستادن تک پا و تعادلی Yبرای تعادل ایستا و پویا و برای ارزیابی قدرت و استقامت عضلات ناحیه مرکزی از آزمون های میدانی پایداری ناحیه مرکزی استفاده شد .نتایج افزایش معنی داری را در تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد نشان داد.
محسن دارچینی و همکاران در تحقیقی “ تحت عنوان ارتباط بین ثبات ناحیه مرکزی با عملکرد عمومی واختصاصی شناگران نخبه” بر روی ۱۲ شناگر پسر که همگی سالم و عضو تیم ملی یا تیم منتخب استان خود بودند به صورت در دسترس و انتخابی شرکت کردند . به این نتایج دست یافتند که بین عملکرد عمومی شناگران با ثبات
مرکزی انهاارتباط معنی داری یافت نشد ولی در عملکرد اختصاصی ارتباط معنی داری مشاهده شد.
در تحقیق دیگری که توسط رحیمه مهدی زاده و همکارانش تحت عنوان” ارتباط بین عضلات مرکزی وعملکرد ورزشی بازیکنان فوتبال” بر روی ۳۰ نفر از فوتبالیست های دانشگاهی که حداقل ۵ سال به طور منظم در تیم های فوتبال استان سمنان تمرین کرده بودند انجام شد نتایج زیر بدست امد که ارتباط بین آزمون پرتاب توپ مدیسنبال با عملکرد ورزشی ارتباط معنی داری وجود داشت ولی دردرازونشست وآزمون مک گیل با عملکرد ورزشی ارتباط معنی داری وجود نداشت.
درتحقیق دیگری که بر روی” بررسی ارتباط بین ثبات مرکزی بدن وعملکرد ورزشی در ۳ رشته فوتبال وبسکتبال وشنا” انجام شد روش نمونه گیری اسان بر روی مردان گروه سنی ۲۰ تا ۳۰ سال شامل گروه ۲۰ نفره از ورزشکاران نخبه رشته بسکتبال شنا فوتبال بودند نتایج زیر بدست امد ارتباط بین ثبات مرکزی با تست های عملکردی بین پرش عمودی وپرتاب توپ وتعادل پویا ارتباط مثبت وضعیفی وجود داشت اما بین ثبات مرکزی با عملکرد دویدن ۴۰ یارد هیچ ارتباطی یافت نشد.
ابراهیم محمد علی نسب و همکارانش در تحقیقی تحت عنوان” پایداری ناحیه مرکزی بدن بر مولفه های آزمون تعادلی Y در بازیکنان فوتسال” بر روی نمونه آماری ۲۴ نفر از دانشجویان فوتبالیست دانشگاه مازندران به این نتیجه دست یافتند که تمرین پایداری ناحیه مرکزی بدن می تواند در بهبود آزمون تعادلی موثر باشد .
علی اصغر نورسته و همکارانش در تحقیقی تحت عنوان” ارتباط بین قدرت مرکزی وتعادل پویا در اسکی بازان الپاین” که نمونه آماری ان شامل ۴۵ نفر از اسکی بازان الپاین مرد ایران بودند به این نتیجه دست یافتند که ارتباطی بین قدرت مرکزی و تعادل پویا وجود نداشت.
سهیلا نژاد رومزی و همکارانش در تحقیقی
تحت عنوان “تاثیر تمرینات ثبات دهنده مرکزی بر درد و عملکرد بیماران زن مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی “بر روی ۳۰ زن غیر ورزشکار مبتلا به کمر درد مزمن که به صورت تصادفی وتساوی به دو گروه شاهد و تجربی انتخاب شدند .نتایج به دست امده نشان داد که تمرینات ثبات دهنده مرکزی در کاهش درد و بهبود عملکرد در بیماران تاثیر شایانی داشته است
در تحقیق دیگری که توسط معصومه تقی خانی و همکارانش تحت عنوان “ارتباط ثبات مرکزی و پارگی لیگامان قدامی در فوتبالیست ها “با نمونه آماری ۳۰فوتبالیست حرفه ای شامل ۱۵نفر مبتلا به پارگی ACL و ۱۵ نفر سالم اندازه گیری شدنشان داد که تحمل عضلات تنه در فو تبالیست های مبتلا به پارگی در مقایسه با فوتبالیست های سالم به صورت معنی داری کمتر بود
در تحقیقی که توسط [۵۵]دکتر نسرین ناصری و همکارانش تحت عنوان “مقایسه ثبات مرکزی بین بازیکنان فوتبال مرد با ضایعه کشیدگی عضلات اداکتور ران با بازیکنان فوتبال سالم” بر روی نمونه آماری ۵۰ورزشکار فوتبال حرفه ای مرد که ۲۵نفر سالم و۲۵ نفر مصدوم در این مطالعه شرکت کردند ثبات مرکزی انها مقایسه شد و نتایج حاصل بدست امد تحمل عضلات اکستنسور فلکسور وفلکسور طرفی تنه در بازیکنان فو تبال مبتلا به کشیدگی عضلات اداکتور ران در مقایسه با بازیکنان فوتبال سالم به صورت معنی داری کمتر بود.
در تحقیقی دیگر توسط رحیمه مهدی زاده تحت عنوان “تاثیر ثبات عضلات مرکزی بر زاویه لوردوز کمری دختران سنین دانشگاهی” بر روی جامعه آماری ۸۶ نفر دختر دانشجو و نمونه آماری ۳۴ نفر با دامنه سنی ۱۹ تا ۲۴ سال به طور هدفمند انتخاب شدند نتایج نشان داد که تقویت و افزایش ثبات عضلات مرکزی می تواند به عنوان یک برنامه تمرینی موثر در کاهش زاویه انحنا کمری باشد.
در تحقیق دیگری که توسط دکتر اصغر اکبری وهمکارانش در سال ۱۳۸۲ با عنوان “رابطه بین قدرت عضلات اندام تحتانی با توانایی های عملکردی در بیماران همی پارزی “در اسایشگاه کهریزک با نمونه آماری ۳۴بیمار همی پارزی ثانویه به سکته مغزی از طریق نمونه گیری دردسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج زیر بدست امد قدرت همه گروه های عضلانی مورد مطالعه به استثناء اکستنسورهای ران همبستگی معنی داری با نمرات آزمون (توانایی راه رفتن) FAC و( تعادل ومهارتهای حرکتی) timed get up & go داشت و قدرت هیچ یک از گروه عضلات به استثنای ابداکتورهای ران همبستگی معنا داری با نمرات نداشت.
۲-۲۱ تحقیقات انجام شده در خارج کشور
در تحقیقی که توسط گرس و همکارانش در سال ۲۰۱۰ تحت عنوان “پایداری مرکزی بازیکنان زن و مرد فوتبال ” انجام گرفت . سه گروه از بازیکنان فوتبال مورد بررسی قرار گرفتند بازیکنان مرد اعضائ باشگاه اماتور (۲۰نفر ).بازیکنان
زن اعضا باشگاه (۲۸ نفر)و بازیکنان نوجوان پسر (۱۷نفر).انها ۴ تست پایداری مرکزی را در نظر گرفتند (استقامت عضلانی اکستنسور و فلکسور تنه . ولترال راست و چپ )
نتایج نشان داد که هیچ تفاوت معنی داری بین فلکسور تنه بازیکنان سه گروه مشاهده نشد .
بازیکنان زن نسبت به هر دو گروه مردان در اکستنسور تنه ارتباط معنی دار بالایی داشتند .
جان آبت و همکاران (۲۰۰۷)[۵۶] ارتباط بین ناحیه ثبات مرکزی و مکانیزم های دوچرخه سواری را بررسی و دریافتند که خستگی ناحیه ثبات مرکزی باعث افزایش استرس های وارده بر مفصل زانو و افزایش احتمال وقوع آسیب در این مفصل می شود.نمونه آماری شامل ۱۵ دوچرخه سوار رقابتی بود که باسرعت بالا در حالیکه درجه ان هر ۳ دقیقه ۱ درصد افزایش می یافت یک تمرین خستگی مرکزی قبل از آزمون دوم انجام شد که آن ها گزارش کردند که متغیرهای کینیتیکی متعددی بعد از خستگی ناحیه ثبات مرکزی به طور خاص کاهش داشته اند (حداکثر گشتاور، کل کار انجام شده، میانگین توان، میانگین حداکثر گشتاور)، در حالی که متغیر نیرو اعمالی به پدال و کار بدون تغییر باقی ماندند. ضمن این که در تحقیق مذکور بیان داشتند بهبود قدرت ناحیه ثبات مرکزی می تواند باعث بهبود نحوه قرارگیری تنه بر روی زین و همچنین همترازی اندام تحتانی برای انتقال نیرو بیشتر به پدال ها می شو
در در تحقیق دیگری که توسط توماس و همکارانش در سال ۲۰۰۸ تحت عنوان “رابطه بین پایداری مرکزی و عملکرد بازیکنان Iفوتبال “انجام دادند . هدف از این تحقیق را شناسایی روابط بین پایداری مرکزی و متغییرهای قدرتی و توان در ورزشکاران قدرتی و توانی بیان کردند .نمونه ها در ۳ متغییر قدرتی (نیمکت ذخیره ها . افراد نشسته و ساکن . و قدرتی ). در ۴متغییر عملکرد ( پرش عمودی . دو سرعت ۲۰ و ۴۰و۱۰ یارد ی)و پایداری مرکزی (پل چپ و راست فلکسور و اکستنسور تنه ) مورد ازمایش قرار گرفتند .
نتایج نشان داد که ارتباط معنی داری بین پایداری مرکزی و دوی سرعت ۲۰ یارد .دوی سرعت ۴۰ یارد و دوی سرعت ۱۰ یارد وجود دارد .
دنداس (۲۰۱۰) نیز برای سنجش وضعیت ناحیه ثبات مرکزی ورزشکاران مرد رشته فوتبال از آزمونهای استقامت و توان ناحیه ثبات مرکزی استفاده کرد و بین فلکشن تنه (ازسری آزمونهای مک گیل)، درازنشست ۳۰ و ۶۰ ثانیه با عملکرد ورزشکاران بالاترین ارتباط را یافت،. در حالی که ارتباط معنی داری بین اکستنشن تنه و فلکشن جانبی سمت راست و چپ و عملکرد ورزشکاران مشاهده نشد
در تحقیق دیگری که توسط اکادا و همکارانش در سال ۲۰۱۱ تحت عنوان “ارتباط بین پایداری مرکزی اجرا و عملکرد حرکتی “انجام شد .۲۸ فرد سالم ازمایشات متعددی را در سه طبقه بندی انجام دادند .
پایداری مرکزی (فلکشن تنه و اکستنشن تنه و لترال چپ و راست )
نمایش حرکات کاربردی (FMS): چماتمه زدن . پایداری ترانک .دو با مانع چپ و راست . حرکت ناگهانی .تحرک شانه . بالا رفتن مستقیم و فعال و پایداری دوار
ازمایشات عملکرد ( پرتاب رو به عقب توپ . دو T. ایستادن روی یک پا
نتایج نشان می دهد که :روابط مهم معنی داری بین ایستادن روی یک پا و فلکشن و لترال راست و چپ وجود دارد دوی Tتا حد زیادی به هر دو عامل لترال راست و چپ ارتباط دارد . ولی ارتباط ضعیفی بین پایداری مرکزی و حرکات کاربردی وجود دارد . انها در پایان گزارش دادند که پایداری مرکزی پیش بینی کننده های قدرتمندی برای عملکرد نمی باشند .
ساتو و همکارانش در سال ۲۰۰۹ در تحقیقی تحت عنوان “تاثیر ۶ هفته cst بر روی GRF . پایداری و عملکرد کلی دو دوندگان تفریحی و مسابقه ای و دوندگان ۵۰۰۰ متر ” ۲۸ نفر بزرگسال سالم که داوطلبا نه انتخاب شدند به طور تصادفی به دو گروه ۱۴ نفره تقسیم شدند در این تحقیق تمرین ۶ هفته ای . ۴ جلسه در هفته تمرینات CST را گروه تجربی انجام دادند .
نتایج این تحقیق نشان داد که هیچ رابطه مستقیمی بین عضله های قویتر و اجراهای ورزشی بهتر وجود ندارد .پس نشان می دهد که CST برای قویتر کردن عضله ها ابزار مفیدی است اما برای اجرا ها نیازمند تحقیق بیشتر است .پیری و نداشتن ثبات زانو .ضعیف بودن عضله . سطح سخت و سراشیبی در دو علامت های اصابت GREرو به افزایش است . عضله های قویتر احتمالا نیرو های واکنش زمین را در داخل یک محدوده ی مناسب نگه می دارد . علاوه بر این به علت صدمات قبلی در رفتگی مچ پا . ترمیم مناسب برای دوباره بدست اوردن ثبات . لازم می باشد . در نتیجه CST یک انتخاب می باشد و احتمالا به پیشرفت پویا کمک خواهد کرد .همچنین افزایش قدرت ناحیه مرکزی می تواند در بهبود کارایی دویدن ۵۰۰۰ متر نقش مهمی داشته باشد.
در تحقیق دیگری که توسط فرانچ و همکارانش در سال ۲۰۰۸ تحت عنوان “بهبود اجرا بوسیله بهبود پایداری مرکزی انجام شد . در این تحقیق منافع تمرین را برای مردمی با کمر درد و مردم معمولی بر می شمرد . مقالات بسیاری وجود دارد که برنامه های تمرینی مرکزی و تمارین برای محیط عملی را ترویج می دهد .ولی در انها یک پایه علمی محکم درباره اثرات انها به خصوص در حوزه ورزشی ارائه نمی شود .در بخش توانبخشی . بهینه سازی در مورد اسیب دیدگان در پشت با انجام ثبات مرکزی دیده شده است . یک فهم دقیق تر از قوانین عضلات ویژه این است که تمرین پایداری مرکزی می تواند برنامه های تمرین عملی بیشتری را امکان پذیر کنند که موجب می شود این مهارت ها به فعالیت های ورزشی واقعی تبدیل شوند.
در تحقیق دیگری که توسط شاراک و همکارانش در سال ۲۰۱۱ تحت عنوان “مطالعه مقدماتی از ثبات مرکزی و عملکرد ورزشی :ایا رابطه ای وجود دارد ؟” انجام شد .نمونه آماری شامل ۳۵ دانش اموز داوطلب ورزشکار بودند که تست های پایداری مرکزی و تست های عملکرد پرش عمودی . دوی ۴۰ یارد اسکوات را انجام داد ند نتایج نشان داد که بطور کلی ارتباط معنی داری بین پایداری مرکزی و عملکرد وجود دارد .
در تحقیق دیگری که توسط انگل و همکارانش تحت عنوان “ارتباط بین پایداری مرکزی و عملکرد ورزشکار ” انجام شد .
۲۱ بازیکن فوتبال طی یک دوره ۲ هفته ای مورد بررسی قرار گرفتند . پا یداری مرکزی انها توسط تست مک گیل اندازه گیری شد و عملکرد انها توسط اسکوات . پرش عمودی .دوی سرعت ۲۰متر اندازه گیری شد .نتایج نشان داد که :بین درازونشست و تست مک گیل (فلکشن تنه ) با دوی ۴۰ و ۲۰ متر و پرش عمودی ارتباط معنی داری وجود داشت .پرتاب توپ تنها با اسکوات ارتباط معنی داری داشت .و بین تست عملکرد ورزشی با اکستنشن و لترال راست چپ ارتباط معنی داری وجود ندارد .
در تحقیق دیگری که توسط راسل و همکارانش در سال ۲۰۰۵ تحت عنوان “پایداری مرکزی و تعادل در جمعیت سالمند “انجام شد نمونه آماری ۱۳ نفر بودند که ۲۰ دقیقه سه روز در هفته را به تمرین ورزشی می پرداختند این ازمایش به مدت یک ماه طول کشید .ورزش ها معمولا روی ماهیچه شکم و پشت انجام می شد .
نتایج نشان داد که بعد از تمرین نه تنها استقامت افراد افزایش یافت بلکه لرزش های افراد هم کم شد .پس نتیجه حاصل نشان می دهد که اگر افراد پیر درگیر یکسری از ورزش های اساسی در برنامه روزانه خود شوندانها تبدیل به انسا ن های مستقل می شوند .و حتی به افرادی تبدیل می شوند که فعالیت های روزانه خود را به صورت مستقل انجام می دهند .
در تحقیات دیگری که توسط هبل و همکارانش در سال ۲۰۰۵ انجام شد در یافتند که تقویت عضلات ناحیه مرکزی بدن ممکن است توانایی عملکردی بدن را بهبود بخشد . افزایش توانایی عملکردی . موجب انجام بهتر فعالیت های روزمره شده . از نظر روانی به فرد سالمند کمک می کند تا استقلال بیشتری در انجام کارهای خود داشته باشد
[چهارشنبه 1401-04-15] [ 09:44:00 ق.ظ ]
|