اما اگر بخواهیم به تعاریف نسبتاً جامعی که پیرامون جو سازمانی بیان شده، بپردازیم باید لاجرم از نظریه‌پردازانی چون هالپین و کرافت (۱۹۶۲) و یا مورین و ولکوین (۱۹۹۲) سخن برانیم.
هالپین و کرافت (۱۹۶۲) در تعریف جو سازمان می‌گویند: ویژگی‌های درونی که یک سازمان را از سازمان دیگر متمایز ساخته و روی رفتار آن تأثیر می‌گذارد، جو سازمانی نامیده می شود. این جو سازمانی به وسیله ادراکات کارکنان و توصیف‌های آنان از ویژگی‌های درونی سازمان سنجیده می‌شود (هالپین و کرافت، ۱۹۶۲ به نقل از عباس‌زاده، ۱۳۸۶).
اما تعریف جامع دیگری پیرامون جو سازمانی ارائه گردیده که جمشیدیان و همکاران به نقل از مورین و ولکوین (۱۹۹۲) بیان داشته‌اند.
جو سازمانی ویژگی نسبتاً بادوامی از سازمان است که موجب تمایز آن سازمان از سایر سازمان‌ها می‌شود و متضمن ادراک جمعی متجلی شده در عواملی چون استقلال، اعتماد و پیوستگی، حمایت، هویت، شناسایی، ابداع و بی‌طرفی است و از طریق تعامل‌های بین اعضاء ایجاد می‌شود، به عنوان مبنایی جهت تفسیر موقعیت مورد استفاده قرار می‌گیرد و منعکس‌کننده هنجارها، ارزش‌ها، طرز تلقی‌ها و نگرش‌ها از فرهنگ سازمانی است. همچنین به عنوان منبعی مؤثر و با نفوذ جهت شکل‌دهی رفتار عمل می‌کند (گودرزی، ۱۳۸۱). اینک طبق شرحی که رفت، طی یک بررسی نقادانه پیرامون تعاریف مطرح شده درباره‌ی جو سازمان ملاحظه می‌شود که افراد مختلف از دیدگاه‌های متفاوتی جو سازمانی را تعریف می‌کنند، ولی نکته‌ای در اکثر تعاریف مشترک است آن است جو سازمانی بر اساس ادراک کارکنان از محیط سازمان سنجیده می‌شود. در واقع جو سازمانی بازتاب‌های ادراک یک شخص از سازمانی است که به آن تعلق دارد. جو، مجموعه‌ای از ویژگی‌ها و عواملی است که به وسیله کارکنان درباره سازمانشان ادراک می شود که عاملی جهت تکوین و تکامل اعمال و رفتارشان تلقی می‌گردد. در واقع جو سازمانی حاصل فرا گرد تأثیر متقابل جنبه‌های فردی و سازمانی یک سیستم اجتماعی است که همان محصول کارگروه‌ها و خرده‌سیستم‌های سازمانی است که این بازده و محصول نهایی شامل ارزش‌ها و ویژگی‌های مشترک، اعتقادات اجتماعی، استانداردهای اجتماعی، احساسات افراد، خرده فرهنگ و … می‌باشد (گودرزی، ۱۳۸۱).
به طور کلی سازمان‌ها از جو یکسانی برخوردار نیستند. همان‌گونه که اعضاء متفاوتند، جو نیز از سازمانی به سازمان دیگر متفاوت است. جو موجب تمایز سازمان‌ها از یکدیگر می‌گردد و در نتیجه، نتایج کارها و فعالیت‌های سازمان را تحت تأثیر قرار داده و می‌تواند موجب افزایش روحیه و انگیزش کارکنان گردد و در رفتار و اعمال اعضاء تأثیرگذار باشد. جو سازمانی به منزله یک پل عمل می‌کند. در یک طرف پل جنبه‌های عینی و محسوس سازمان از قبیل ساختار، مقررات و شیوه‌های رهبری قرار دارند و در طرف دیگر روحیه و رفتار کارکنان واقع شده است. بدین ترتیب رفتار تابعی از شیوه‌های رهبری یا ساختار سازمانی نیست بلکه هر کس از دریچه‌ای به رنگ ارزش‌ها، نیازها و شخصیت خودش است به سازمان می‌نگرد و این همان ادراکاتی است که در طرز تفکر و رفتارش تأثیر می‌گذارد (کریمی، ۱۳۸۹). درک رفتار مناسب بخشی از جو سازمانی است که همه بخش‌ها را در فرایند تصمیم‌گیری تحت تأثیر قرار می‌دهد (Dayan, 2002).
تعاریف جوسازمانی از دیدگاه تنی چند از صاحبنظران در نگاره (۲-۱) آمده است.

صاحبنظران

تعریف جو سازمانی

هالپین و کرافت (۱۹۶۲)
Neal, 2000
Acikgoz, 2011

ویژگی‌های درونی که یک سازمان را از سازمان دیگر متمایز ساخته و روی رفتار افراد آن تأثیر می‌گذارد.

مورین و ولکووین (۱۹۹۲)

ویژگی نسبتاً بادوامی از سازمان که موجب تمایز یک سازمان از سایر سازمان‌ها می‌شودو متضمن ادراک جمعی و از طریق تعامل‌های بین اعضاء ایجاد می شود و منعکس‌کننده هنجارها، ارزش‌ها، طرزتلقی‌ها و نگرش‌ها از فرهنگ سازمانی است. همچنین به عنوان منبعی مؤثر و با نفوذ جهت شکل‌دهی رفتار عمل می‌کند.

توانکو (۱۹۷۹)

احساس مشترک، حوزه‌ی فرهنگ، خرده‌فرهنگ‌های گروهی یا زندگی تعاملی سازمان

French (1985)

یک پایگاه قوی از ادراک کارکنان درباره‌ی ویژگی‌ها و کیفیت سازمانی می‌باشد.

کمپل (۱۹۸۰)

درباره‌ی جو سازمان اظهار می‌دارند که جو سازمان، شیوه‌ی برخورد سازمان را با اعضاء نشان می‌دهد و بنابراین می‌توان آن را شخصیت سازمان فرض کرد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

مکنزی (۱۹۸۳)

جو به طور کلی می‌تواند به عنوان منبعی برای کارآیی کارکنانی که در آن محیط کار می‌کنند، در نظر گرفته شود.

وندل (۱۹۸۵)
Keuter, 2000
Shim, 2010

اشاره شده که جو سازمان، مجموعه‌ای نسبتاً پایداری از ادراک اعضای سازمان درباره‌ی ویژگی‌های فرهنگ سازمان است که این ادراکات بر اساس نگرش و رفتار افراد در محل کار تأثیر می‌گذارد.

Shadur, 1999; Scheider & Reichers, 1990

جو سازمانی به ادراک مشترک از خط‌مشی‌ها، عادات و رویه‌های رسمی و غیررسمی گفته می شود.