• . حسینی، سید محمد (۱۳۷۶)، سیاست جنایی (مفاهیم- مدل­ها)، مجله کانون وکلای دادگستری، شماره ۱۱، ص ۱۵۳. ↑
  • . حسینی، سید محمد (۱۳۸۳)، سیاست جنایی در اسلام و جمهوری اسلامی‌ایران، تهران: انتشارات سمت، ص ۲۶. ↑
  • . پیکا، ژرژ (۱۳۹۰)، جرم­ شناسی، ترجمه علی­حسین نجفی ابرندآبادی، چاپ دوم، تهران: نشر میزان، ص ۴۶. ↑
  • . نوربها، رضا (۱۳۸۸)، زمینه حقوق جزای عمومی، چاپ بیست و ششم، تهران: انتشارات گنج دانش، ص ۱۳۲. ↑
  • . بهنام، رمسیس (۱۹۸۳)، المجرم تکویناً و توقیماً، الإسکندریه: منشاه المعارف، ص ۲۳. ↑
  • . آنسل، مارک (۱۳۹۱)، دفاع اجتماعی، ترجمه محمد آشوری و علی­حسین نجفی ابرندآبادی، چاپ چهارم، تهران: انتشارات گنج دانش، ص ۴۲. ↑
  • . دلماس مارتی، می ری (۱۳۸۱)، نظام­های بزرگ سیاست­ جنایی، ترجمه علی­حسین نجفی ابرندآبادی، تهران: نشر میزان، ص ۳۴. ↑

  • . Szabo, Denis (1979). Criminology and Crime Policy, London: Lexington Books, P. 19.

    ↑

  • . ر.ک. به: حسینی، سید محمد (۱۳۸۸)، سیاست جنایی؛ مفاهیم و مدلها، موجود در آدرس‌اینترنتی:
    http://www.iranbar.org/pmm166p3.php ↑
  • فرجیها، محمد (۱۳۸۴)، مشارکت اجتماع در اجرای عدالت کیفری در ایران، مجله علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس، شماره ۱۳، ص ۹۳. ↑
  • آقابابایی، حسین (۱۳۸۹)، قلمرو امنیت در حقوق کیفری، قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ص ۳۴۵. ↑
  • . برای مطالعه تفصیلی مهم­ترین جلوه­های تعامل و تعارض علم و دین، و راهبرد اولویت­ بندی منابع سیاست جنایی در موارد ناهمسوییِ ظاهری علم و دین، بنگرید به: ابراهیمی، ابراهیم و جواد ابراهیمی (۱۳۹۱)، سیاست جنایی در ترازوی علم و دین، فصلنامه آموزه­های حقوق کیفری، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، شماره ۵، صص ۱۲۵- ۱۱۸. ↑

  • . criminal-oriented regimen ↑
  • . Nils, Jarborg. (2004). Convict Society, in: Criminalization: Last Resort, Ohio State Journal of Criminal Law, No. 2, P. 524. ↑
  • . knowledge ↑
  • . justification ↑
  • . evidence ↑
  • . زمانی، محسن (۱۳۹۱)، معرفت­شناسی، تهران: نشر هرمس، ص ۵. ↑
  • . Williams, Michael (2001). Problems of Knowledge: A Critical Introduction to Epistemology, Oxford: Oxford University Press. ↑
  • . حسین­زاده، محمد (۱۳۸۲)، پژوهشی تطبیقی در معرفت­شناسی معاصر، قم: انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)، ص ۴۷. ↑
  • . ابدالی، مهرزاد (۱۳۹۱)، رویکردهای حقوقی و رهیافت­های فراحقوقی، تهران: نشر میزان، ص ۱۳۱. ↑
  • .‌ایروانیان، امیر (۱۳۹۲)، نظریه عمومی سیاستگذاری جنایی، تهران: نشر میزان، ص ۴۱. ↑
  • . برای مطالعه تفصیلی پیرامون نقش گروه ­های اجتماعی و خصوصاً گروه ­های فشار بر شکل­ گیری و توسعه حقوق کیفری و سیاست جنایی، ر.ک. به: جعفری، مجتبی (۱۳۹۲)، نقش گروه ­های فشار در شکل­ گیری، اجرا و تحول حقوق کیفری، در: دایره­المعارف علوم جنایی، تهران: نشر میزان؛ و همو (۱۳۹۲)، جامعه ­شناسی حقوق کیفری؛ رویکرد انتقادی به حقوق کیفری (۱۳۹۲)، تهران: نشر میزان. ↑
  • . ملک­زاده، حسن (۱۳۹۱)، مبانی انسان­شناسی، تهران: نشر علم، ص ۱۷. ↑
  • . رولان، نوربرت (۱۳۹۱)، انسان­شناسی حقوقی، ترجمه رضا موسی­زاده، تهران: نشر میزان، ص ۸۵. ↑
  • . See: Morsse, Bradford. W. (1988). Indegenous Law and state Legal Systems: Conflict and Compatibility, in: Indegenous Law and the state, Bradford. W. Morsse & Gordon R. Woodman eds, Dordecht, Foris Publication, pp. 101- 120. ↑
  • . برای مطالعه تفصیلی پیرامون بازشناسی عناصر معنایی عبد و رابطه عبد و رب به عنوان یک نهاد اجتماعی در انسان­شناسی اسلامی، ر.ک. به: عندلیبی، عادل (۱۳۸۵)، عبد؛ استعاره کانونی در انسان­شناسی قرآن، پژوهشنامه فلسفه دین، دوره ۴، شماره ۱. ↑
  • . رعد/ ۲۱؛ ملک/ ۱۲؛ فاطر/ ۱۸ ↑
  • . اعراف/ ۱۵۴ ↑
  • . فاطر/ ۲۹؛ صف/ ۱۰ ↑
  • . غافر/ ۲۷؛ ص/ ۱۶ و ۲۶ و ۵۳ ↑
  • . Parsons, Talcott (1966). Societies: Evolutionary and Comparative Perspectives, Englowood Cliffs, NJ: Preutice, Hall, P.24. ↑
  • . مانند قانون منع بکارگیری تجهیزات دریافت از ماهواره، مصوب ۱۳۷۳ ↑
  • . نجفی توانا، علی (۱۳۸۶)، تعارض و انسداد در سیاست جنایی‌ایران، فصلنامه تحقیقات حقوقی آزاد، پیش­شماره ۱، ص ۲۵۱. ↑
  • . «هیچ کس نمی­تواند اعمال حق خویش را وسیله اضرار به غیر یا تجاوز به منافع عمومی قرار دهد.» ↑
  • . «هیچ فرد یا گروه یا مقامی حق ندارد به نام استفاده از آزادی به استقلال سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی و تمامیت ارضی‌ایران کمترین خدشه­ای وارد کند و هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور آزادی­های مشروع را، هرچند با وضع قوانین و مقررات، سلب کند.» ↑
  • .‌ایروانیان، امیر (۱۳۸۸)، سیاست جنایی؛ پیشینه تاریخی، ساختار و ویژگی­ها، در: تازه­های علوم جنایی (مجموعه مقاله­ها)، تهران: نشر میزان، ص ۱۰۱. ↑
  • . موارد ۲۸ و ۴۵ میثاق بین ­المللی حقوق مدنی و سیاسی. ر.ک. به: امیرارجمند، اردشیر و دیگران (۱۳۸۱)، مجموعه اسناد بین ­المللی حقوق بشر – اسناد جهانی، جلد اول، قسمت اول، تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی، صص ۱۰۴ و ۱۱۲. ↑
  • . در کشورمان نیز اساتیدی از‌این همین طیف وجود دارند و اتفاقاً و متأسفانه نفوذ و اثرگذاریِ فراوانی بر تحقیقات پیرامون سیاست جنایی در‌ایران دارند و به دانشجویان و محققان و نهادهای پژوهشیِ کشور همواره طبق رویکرد خود جهت می­ دهند. ↑
  • .‌ایروانیان، پیشین، ص ۶۷. ↑
  • . ر.ک. به: شاکری گلپایگانی، طوبی (۱۳۸۰)، فقه جزا و سیاست جنایی، مطالعات راهبردی زنان، شماره ۱۱، ص ۷۹. ↑
  • . حسنی، سید حمیدرضا و مهدی علی پور (۱۳۹۰)، پارادایم اجتهادی دانش دینی، چاپ دوم، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ص ۷۱. ↑
  • . ر.ک. به: حسینی، سید محمد (۱۳۸۳)، سیاست جنایی در اسلام و جمهوری اسلامی‌ایران، تهران: دانشگاه تهران و سمت، ص ۸۶. ↑
  • . قیاسی، جلال الدین (۱۳۸۵)، مبانی سیاست جنایی حکومت اسلامی، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ص ۴۶. ↑
  • . رضایی، عبدالعلی (۱۳۹۱)، الگوی شبکه­ ای ساختار تولید علوم انسانی- اسلامی، در: مجموعه مقالات همایش تحول در علوم انسانی، تهران: انتشارات کتاب فردا، ص ۵۲۳. ↑
  • . حضرت‌ایت­الله العظمی خامنه­ای، بیانات در دیدار فضلای حوزه علمیه، ۲۹/۱۰/۱۳۸۲ ↑
  • . یعنی تنها به محتوای ابواب فقهی، نظیر قضاء و شهادت و نکاح و طلاق و حدود و قصاص و دیات و… ↑
موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...