تفویض‌اختیار به کارکنان

خشک و متمرکز

ساختار

انعطاف‌پذیر و غیرمتمرکز

مرزهای مشخص

مرزهای پراکنده (نامشخص)

خودکامه

رهبری

رهبری خدمت‌گذار

رسمی، مکتوب

ارتباطات

غیررسمی، شفاهی

دیوان‌سالار

کنترل

غیرمتمرکز خودکنترلی

مدیران

برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری

همگانی

پدرسالار

اصول راهنما

مساوات و برابری

منبع: دفت، ۱۳۷۸، ۲۸
در دنیای کنونی که آن را عصر پسانوگرایی یا پست‌مدرن می‌نامند محیط به‌هیچ‌وجه ثبات ندارد و سازمان‌های این عصر متوجه محیط پرهرج‌ومرج و غیرقابل‌پیش‌بینی جهان شده‌اند. دنیایی که از جمله ویژگی‌هایش تغییرات سریع، پیچیدگی و شگفتی‌هاست. مدیریت نمی‌تواند به شیوه‌های سنتی محتوای درون و بیرون سازمان را بگشاید، اندازه‌گیری کند، پیش‌بینی نماید یا آنها را کنترل کند. سازمان برای سازش یا کنار آمدن با این پدیده ناشناخته به الگویی جدیدتر نیاز دارد تا بتواند در سایه ساختارهای تمرکززدا و از طریق محدودتر کردن گستره خود به جنبه‌های همکاری و تعاون در سطح افقی توجه بیشتری نماید. گذشته از این یک‌بار دیگر مرزهای بین سازمان‌ها مخدوش‌تر می‌شود، به‌ویژه زمانی که شرکت‌های رقیب می‌کوشند دست‌به‌دست هم داده و در سایه همکاری، نیازهای محیط پرتشنج را تامین کنند. (دفت، ۱۳۷۸، ۲۹)

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

اما ریچارد اسکات در کتاب خود با عنوان “سازمان‌ها: سیستم‌های حقوقی، حقیقی و باز” از زاویه دیگری به سازمان نگاه می‌کند. او سازمان‌ها را به سه دسته سازمان‌های حقوقی حقیقی و باز تقسیم می‌کند و برای این تقسیم‌بندی خود تعاریف و نظرات دانشمندان علم مدیریت و سازمان را به عاریت می‌گیرد.
ریچارد هال به نقل از هیج (۱۹۸۰) در کتاب خود “مبانی تئوری و طراحی سازمان” به نکته‌ای اشاره می‌کند. او می‌نویسد: نکته‌ای را که باید موردتوجه قرار داد این است که اجزا و واحدهای سازمان به‌خودیِ‌خود یک سازمان هستند. وارینر (۱۹۸۰) می‌گوید برخی از سازمان‌ها دارای چنان گستره و وسعتی هستند که معقول است هر جزء یا بخش آن را به‌عنوان یک سازمان جداگانه به حساب آورد. سازمان‌های بزرگ دولتی، مجتمع‌های بزرگ تجاری و شرکت‌های مستقر در آسمانخراش‌ها دارای واحدهایی هستند که باید هر یک از آنها را به‌عنوان یک سازمان جداگانه به حساب آورد. اگر واحد موردنظر بتواند منابع مصرفی را خودش تهیه کند و محصولات و بازده را توزیع نماید باید آنرا به عنوان یک سازمان به حساب آورد. هر قدر استقلال یا آزادی‌عمل سازمان کم‌تر باشد، سودآوری آن بیشتر است. از سوی دیگر استقلال و آزادی‌عمل بیشتر موجب می‌شود که اصول اختلاقی کمتر رعایت شود؛ بنابر این سازمان‌ها را می‌توان بر اساس دیدگاه‌های متفاوت طبقه‌بندی کرد” (هال، ۱۳۷۶، ۵۴).