RMGI (Fuji Ortho) باند شدند. پس از آن نمونه ها در یک دوره ۲۱ روزه هر روز شش ساعت در محلول دمینرالیزاسیون (حاوی کلسیم ، فسفات و استات با PH 3/4) و ۱۷ ساعت در محلول رمینرالیزاسیون (حاوی کلسیم ، فسفات، کلرید پتاسیم و cacodylate buffer با PH 7) قرار داده شدند. پس از طی این دوره نتایج حاصل با Pen-type Laser Fluorescence(DIAGNO-dent pen) بررسی شدند. نتیجه این مطالعه نشان داد دمینرالیزاسیون در گروه شاهد بیشترین میزان و در گروه کامپوزیت حاوی ACP کمترین میزان بین سه گروه را داشت. بین گروه های مورد آزمایش اختلافی از نظر آماری وجود نداشت در نتیجه برای بیماران با ریسک بالای پوسیدگی استفاده از هر دو کامپوزیت حاوی ACP و RMGI توصیه می شود(۴۶).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

Uysal وهمکارانش در سال ۲۰۰۹ مطالعه ای بر روی استحکام باند کامپوزیت حاوی ACP به عنوان ادهزیو لینگوال ریتینر انجام دادند. علت انتخاب لینگوال ریتینر در این مطالعه اکسپوزبودن آن به حفره دهان و استفاده طولانی مدت از آن در محیط دهان بود. به این منظور ۴۰ دندان اینسایزور سالم مندیبل انتخاب و مانت شده و به دو گروه تقسیم شدند. در گروه شاهد لینگوال ریتینر با کامپوزیت Transbond XT(3M ,Uitek) ، و در گروه آزمایش با ادهزیو Aegis Ortho حاوی ACP باند شدند. پس از ۲۴ ساعت نگه داری نمونه ها در آب ۳۷ درجه سانتی گراد ، تست دباندینگ توسط دستگاه Universal Testing Machine انجام شد. نتیجه این مطالعه نشان داد گرچه از نظر failure site تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت ، ادهزیو حاوی ACP به طور معنا داری دارای مقادیر استحکام باند پایین‏تری نسبت به گروه شاهد بود(۴۷).
در سال ۲۰۰۹ مطالعه ای برای بررسی اثر pre treatment مینا با CPP-ACP بر استحکام برشی براکت های ارتودنسی توسط Xiaojun و Jung انجام شد. برای این مطالعه ۷۲ دندان پره مولر ماگزیلا انتخاب شده و به چهار گروه تقسیم شدند. در گروه اول و سوم قبل از باندینگ براکت ، نمونه ها به مدت یک ساعت در روز در طی یک دوره پنج روزه در محلول رقیق شده tooth mousse (حاوی
CPP-ACP) و بزاق مصنوعی با نسبت قرار داده شدند در حالیکه برای نمونه های گروه دوم و چهارم تنها از بزاق مصنوعی استفاده شد.
پس از آن در گروه اول و دوم براکت ها با سیستم باندینگ ادهزیو نوری (Blugloo) و در گروه سوم و چهارم با سیستم باندینگ سلف کیور (Unitek) باند شده و پس از ۱۰۰۰ دور ترموسایکلینگ ، تست استحکام برشی پیوند بر روی نمونه ها انجام گرفت.نتیجه این مطالعه نشان داد در گروه هایی که از محلول حاوی CPP-ACP استفاده شده بود، مقادیر استحکام باند بالاتری نسبت به گروه های شاهد به دست آمد که این تفاوت در مورد سیستم ادهزیو نوری (Blugloo) از نظر آماری معنا دار بود. دلیل این تفاوت بین دو سیستم ادهزیو، امکان تشکیل رزین تگ های بیشتر به دلیل roughness بیشتر سطح مینا پس از استفاده ازمحلول CPP-ACP ذکر شده است. با توجه به نتایج بدست آمده در این مطالعه استفاده از CPP-ACP به عنوان پروفیلاکسی قبل از باندینگ براکت ها برای هر دو سیستم باندینگ شیمیایی و نوری توصیه شده است چراکه علاوه بر تاثیرات ثابت شده در جلوگیری از دمینرالیزاسیون ، استحکام باند براکت ها را نیز کاهش نمی دهد(۴۸).
در سال ۲۰۰۸ Foster و همکاران مطالعه ای برای ارزیابی استحکام باند ادهزیو ارتودنسی حاوی ACP انجام دادند. به این منظور ۶۰ دندان پره مولر سالم به سه گروه ۲۰ تایی تقسیم شدند. در گروه اول براکت ها با ادهزیو Transbond XT(3M,Unitek) ، در گروه دوم با ادهزیو حاوی
ACP(Aegis Ortho) و در گروه سوم با گلاس یونومر Fuji Ortho LC(GC American Inc) باند شدند و استحکام برشی پیوند براکت ها پس از نگه داری آن ها به مدت ۲۴ ساعت در آب ۳۷ درجه سانتیگراد توسط دستگاه Instron Universal Testing Machine اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که در هر سه گروه مقادیر استحکام باند به دست آمده بالاتر از میزان توصیه شده توسط
Watts و Tavas (49) برای کاربردهای کلینیکی در ارتودنسی بود. اگرچه گروه Aegis Ortho کمترین میزان استحکام برشی را در بین سه گروه داشت اما مقادیر استحکام باند به دست آمده از نظر آماری تفاوت معنی داری با گروه گلاس یونومر نداشت. همچنین این گروه ایندکس ARI بالاتری نسبت به دو گروه دیگر داشت که نشان دنده میزان بیشتر cohesive failure ( شکست باند در فاصله کامپوزیت براکت ) در مقایسه با سایر گروه ها می باشد(۳۵).
در سال ۲۰۰۷ Dunn مطالعه ای به منظور بررسی استحکام برشی پیوند (SBS ) بین براکت های باند شده با ادهزیو های حاوی Amrphous Calcium Phosphate (ACP) و براکت های باند شده با نوع رایج ادهزیو با بیس رزین انجام داد. در این مطالعه از ۳۰ دندان مولر سالم کشیده شده استفاده شد به این صورت که به هر دندان در سطح مزیوباکال و دیستوباکال دو عدد براکت هرکدام با یک نوع ادهزیو باند شد. تست استحکام برشی پیوند پس از ۲۴ ساعت نگه داری نمونه ها در آب ۳۷ درجه سانتیگراد توسط دستگاه Instron Universal Testing Machine انجام گرفت. نتیجه این مطالعه نشان داد استحکام برشی پیوند در براکت های گروه ACP(Aegis Ortho) به طور معنی داری از نظر آماری نسبت به گروه ادهزیو با بیس رزین (Transbond XT,3M Unitek) پایین تر بود و میانگین مقادیر استحکام پیوند به دست آمده در این گروه حدودا MPa 2/1 بود که بسیار پایین تر از میزان مطلوب برای تحمل نیروهای ارتودنسی بود. از نظر شاخص ARI بین گروه ها تفاوتی از نظر آماری وجود نداشت(۲۸).
در همان سال در دانشگاه آتن مطالعه ای با عنوان اثر CPP-ACP بر دمینرالیزاسیون و رمینرالیزاسیون عاج به صورت In vitro انجام شد. در این مطالعه که توسط Rahiotis انجام شد برای تهیه نمونه های عاجی ، ۴۰ دندان مولر سوم که به تازگی کشیده شده بودند به صورت افقی در جهت باکولینگوال زیر Dento Enamel Junction با بهره گرفتن از میکروتوم بافت سخت برش داده شد و مکعب مستطیلی به ابعاد ۵×۲×۲ میلی متر از نسج عاج تهیه شد. این نمونه ها به چهار گروه تقسیم شدند.در گروه A قبل از انجام مرحله دمینرالیزاسیون ، به مدت ۵ دقیقه از خمیر تجاری Tooth mousse حاوی ACP استفاده شد. در گروه B (شاهد) از هیچ ماده ای استفاده نشد. دندان های هر گروه A,B,C,D به مدت هفت روز در محلول دمینرالیزاسیون حاوی ۵۰ میلی مول استاف بافر با PH 5/4 حاوی ۲/۲ میلی مول KHPO₄ وCaCl₂ و ppm 5/0 فلوراید در فرم NaF قرار داده شدند. بلافاصله پس از دمینرالیزاسیون ، خمیر tooth mousse به مدت ۵ دقیقه بر روی سطح دندان های گروه C قرار داده شد. در حالیکه در گروه D (شاهد) از هیچ ماده ای استفاده نشد. در نهایت دندا ن های گروه C و D به مدت هفت روز در بزاق مصنوعی حاوی Methyl-p-hydroxybenzoate 0/02 % و
Sodium carboxymethly cellulose 0/04% ، ۸/۴۵ میلی مول KCl ، ۱۵/۰ میلی مول MgCl₂-6H₂O و ۷/۰ میلی مول K₂Hpo₄ و ۳۶/۰ میلی مول KH₂Po₄ و ۵/۲ میلی مول
Ca Lactate با ۷= PH قرار داده شد.
سطح دندان ها در ابتدای مطالعه ، قبل از انجام مرحله اول و بار دیگر پس از مرحله دمینرالیزاسیون و در نهایت پس از پایان مراحل (پس از هفت روز غوطه ور بودن در بزاق مصنوعی) توسط
Fourier transformance micro multiple internal reflectance infrared spectroscopy (micro MIR-FTIR) بررسی شدند و درصد دمینرالیزسیون کلیه گروه ها و رمینرالیزاسیون گروه D و C اندازه گیری شد. نتیجه این مطالعه نشان داد در گروه A که روی نمونه ها قبل از انجام مرحله دمینرالیزاسیون از Tooth mousse استفاده شده بود میزان دمینرالیزاسیون به میزان
معنی داری نسبت به گروه شاهد (B) کمتر بود. همچنین در گروه C که پس از مرحله دمینرالیزاسیون از tooth mousse استفاده شده بود، درصد رمینرالیزاسیون نسبت به گروه شاهد (D) به طور معنی داری بیشتر بود(۵۰).
در سال ۲۰۰۳، Mazzaoui و همکاران اثر افزودن CPP-ACP به سمان گلاس اینومر self-cured را بر خواص فیزیکی و الگوی آزادسازی یون بررسی کردند. در این بررسی مشخص شد افزودن w/w 56/1% CPP-ACP به این سمان باعث ۲۳ درصد افزایش در Compressive Strength، ۳۳ درصد افزایش در Microtensile Strength و همچنین ۴۰ ثانیه افزایش در زمان ستینگ این سمان می شود که این افزایش در زمان ستینگ، در محدوده استاندارد، (ISO 1991) قرار دارد.
همچنین نتیجه این مطالعه نشان داد میزان آزادسازی فلوراید و فسفات غیرآلی از سمان با افزودن CPP-ACP در هر دو محیط خنثی و اسیدی (۵PH=) افزایش می یابد و سمان حاوی CPP-ACP میزان بیشتری یون کلسیم در محیط اسیدی آزاد می کند. در نتیجه افزودن w/w 5/1% از این ماده به سمان گلاس اینومر علاوه بر بهبود خواص فیزیکی سمان، خاصیت ضد پوسیدگی آن را نیز بهبود
می بخشد(۳۴).
بیان مسا له
با توجه به افزایش شیوع دمینرالیزاسیون طی درمان ثابت ارتودنسی ناشی ازسطح نامنظم براکت ها، بند ها و اتچمنت های دیگر و از سوی دیگر دشوار شدن مکانیسم های Self-clearing مانند حرکت بزاق و عضلات دهان، زمینه برای تجمع پلاک افزایش می یابد(۵۱).
دندان هایی که طی درمان ارتودنسی بیشتر در معرض خطر قرار می گیرند،مولر ها ، لترال ماگزیلا، کانین مندیبل و پره مولر ها می باشند(۵۲).
کنترل دمینرالیزاسیون و White spot در طی درمان شامل جلوگیری از ایجاد دمینرالیزاسیون و تحریک رمینرالیزاسیون می باشد. به همین دلیل سمان هایی مانند گلاس یونومر با خاصیت آزادسازی فلوراید و ترکیباتی جدیدی مانند کازئین فسفوپپتید آمورفوس کلسیم فسفات CCP-ACP) ) و آمورفوس کلسیم فسفات (ACP) از اهمیت بالایی برای کنترل دمینرالیزاسیون برخوردار می باشند.
پیشرفت و وارد شدن مواد حاوی ACP در دندانپزشکی راهی متفاوت جهت مقابله با ایجاد دمینرالیزاسیون بر روی سطوح مینایی می باشد (۵۳). اولین مواد حاوی ACP که به صورت تجاری تولید شد یک نوع آدامس حاوی CPP-ACP ( Recaldent) (54) و یک خمیر دندان حاوی ACP بود(۴۷). ترکیب CPP-ACP، عامل سازنده هیدروکسی آپاتیت می باشد و آزاد شدن کلسیم و فسفات موجب بهبود بالانس مواد معدنی ضروری در دهان می شود که در درمان های دندانپزشکی مانند بلیچینگ و ارتودنسی که دندان ها با کمبود کلسیم و فسفات و عوامل پوسیدگی زا ( به ترتیب ) مواجه می شوند کمک شایانی می‏نماید .
مطالعات بسیاری این خاصیت ACP را تائید کرده اند. بطوریکه در مطالعه Mazzaoui و همکاران در سال ۲۰۰۳ با اضافه شدن CPP-ACP به سمان گلاس یونومر ،میزان آزاد سازی یون فلوراید و کلسیم فسفات افزایش پیدا کرده بود.(۳۴).
در مطالعه حاضر ترکیب ACP را به سمان رایج گلاس یونومر( GI ) اضافه نموده ایم ، در صورتی که این سمان از نظر استحکام گیر وضعیت قابل قبول کلینیکی داشته باشد و با توجه به اثبات مسئله ضد پوسیدگی آن می توان از آن در کلینیک، حدا قل برای بیماران high risk استفاده کرد.
اهداف و فرضیات:
الف) هدف کلی :هدف از انجام این مطالعه ارزیابی میزان استحکام گیر بند های ارتودنسی پس از سمان نمودن با گلاس یونومر حاوی ACP می باشد.
ب) اهداف اختصاصی :
– تعیین استحکام گیر بند های سمان شده با گلاس یونومرمعمولی (گروه۱)
تعیین استحکام گیر بند های سمان شده با کلاس یونومر حاوی ACP(گروه۲)
تعیین اثر ترموسایکلینگ بر استحکام گیر بند های سمان شده با گلاس یونومر معمولی (گروه۳)
تعیین اثر ترموسایکلینگ بر تعیین استحکام گیر بند های سمان شده با گلاس یونومر
حاوی ACP (گروه۴)
مقایسه استحکام گیر بند های سمان شده بین گروه ۱و۲و۳و۴
فرضیات یا سؤالات تحقیق:
استحکام گیر بندهای سمان شده با گلاس یونومر معمولی(GI) و گلاس یونومر حاوی ACP
با هم تفاوتی ندارند.
ترموسایکلینگ بر استحکام گیر بند های سمان شده با GI معمولی و بند های سمان
شده با GI حاوی ACP تاثیر ندارد.
استحکام گیر بند های سمان شده در گروه های ۱و۲و۳و۴ باهم تفاوتی ندارند.
متغییر های مطالعه
متغییر های وابسته و مستقل در این مطالعه به همراه ویژگی ها و واحد اندازه گیری آن ها در جدول زیر به طور کامل درج شده است.
جدول متغیرها

نام متغیر

نقش