January 2013

۳۱۹

۹۶۰

December 2012

۲۳۰

۶۵۵

November 2012

۴۴۵

۱۳۰۶

جدول شماره (۱٫۱٫۲) تعداد غیر نظامی کشته و مجروح شده در سوریه
آمارهای رسمی از کشور عراق نیز حکایت از افزایش جرایم علیه غیر نظامیان دارد. بر اساس گزارش منتشره از سازمان حمایت از گروه های اقلیت سازمان ملل متحد؛ آمار کشته های غیر نظامی در فاصله سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳، در مجموع ۲۰۵/۱۳۲ هزار نفر غیرنظامی کشته شده است. (تصاویر برخی از هزاران قتل غیر نظامیان توسط تکفیریان در پیوست قرار دارد).^[۱۷۹]

نمودار شماره (۱٫۱٫۲) تعداد غیر نظامی کشته و مجروح شده در عراق
مبحث دوم: تخریب اموال فرهنگی
اموال منقول یا غیر منقول که برای میراث فرهنگی مردم اعم از تاریخی؛ هنری؛ معماری که خواه جنبه مذهبی داشته باشد و خواه نداشته باشد مورد حمایت می باشد^[۱۸۰] و طرفین مخاصمه حق لطمه زدن یا تغییر ماهیت دادن آن ها را ندارند. میراث عبارت :«میراث فرهنگی و معنوی ملت ها» از سوی کمیته بین المللی صلیب سرخ تفسیری به عمل آمده است که مقرر می دارد :«میراث فرهنگی و معنوی اموالی را پوشش می دهد که ارزش ان ها محدود به مرزهای داخلی نیست و فراتر از مرز کشور است و عموما صفت فرهنگی به به بناهای تاریخی و یا آثار هنری اطلاق می گردد در حالیکه صفت معنوی به عبادتگاه ها اطلاق می شود… به عبارت دیگر تمامی اموالی که از اهمیت کافی هنری یا دینی در بین ملت برخوردار باشد، میراث مردمان به حساب امده و لذا مورد حمایت است».^[۱۸۱]

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

معمولا دولت ها به منظور حمایت از این اموال فرهنگی، لیست هایی تهیه می نماند تا اموال فرهنگی کشورشان را در این لیست و نقشه مشخص نمایند تا مصون از تعرض باقی بماند.
برابر ماده ۱۶ پروتکل دوم الحاقی مقرر شده است :«بدون هیچگونه خدشه ای به کنوانسیون لاهه راجع به حفاظت از اموال فرهنگی در خلال مخاصمات مسلحانه مصوب ۱۴ می ۱۹۵۴، انجام هرگونه عملیات جنگی علیه آثار تاریخی، کارهای هنری و مکان های پرستشی که تشکیل دهنده میراث معنوی یا فرهنگی مردم باشد ممنوع است…». مستند به بند ۲ ماده ۸ اساسنامه دیوان کیفری بین المللی که مقرر داشته :«هدایت عمدی حملات بر ضد ساختمان های مختص امور دینی، آموزشی، هنری، علمی، یا خیریه، آثار تاریخی، بیمارستان ها و محل های نگهداری بیماران و مجروحان به شرط آنکه نظامی نباشند» حمله به آثار فرهنگی یا ساختمان های تاریخی را از مصادیق جنایات جنگی و قابل طرح و پیگرد در دیوان کیفری بین المللی بر شمرده است. همچنین ماده ۵۳ پروتکل اول الحاقی، مقرر داشته است :«بدون خدشه به مقررات کنوانسیون لاهه در خصوص حمایت از آثار و اموال فرهنگی در زمان مخاصمه مسلحانه مورخ ۱۴ می ۱۹۵۴ و نیز سایر اسناد بین المللی ذیربط ارتکاب اعمال زیر ممنوع است: الف- ارتکاب اعمال خصمانه علیه بناهای یاد بود تاریخی، آثار هنری یا عبادتگاه ها که میراث فرهنگی و معنوی ملت ها را تشکیل می دهند.
ب- استفاده از اموال و اشیای یاد شده برای پشتیبانی از تلاش های نظامی
ج- هدف قرار دادن این اموال به عنوان اقدام تلافی جویانه»^[۱۸۲]
نقطه قابل ذکر این که بر اساس اساسنامه دیوان، صرف حمله به ساختمان های دینی یا تاریخ و فرهنگی، جرم محسوب می شود و ضرورتی ندارد که حمله به این ساختمان ها در بر دارنده خسارت های شدید باشد. این مقررات از مواد ۲۷ و ۵۶ مقررات ۱۹۰۷ لاهه و کنوانسیون های ژنو در خصوص حمایت از بیمارستان ها و محل نگهداری مجروحین ؛ اقتباس شده است.
متاسفانه تکفیریان که ساختن بقعه و بنا و حتی مساجدی که عموماً به دست شیعیان ساخته شده است را از مصادیق شرک می دانند؛ نه تنها بناهای مسلمانان که میراث فرهنگی بشری و شاهکار اسلامی است، از تجاوز مصون باقی نمانده بلکه به میراث فرهنگی دیگر اهل کتب همچون ایزدیان و مسیحیان نیز یورش و باعث تخریب این اموال شده اند. در این قسمت به گوشه ای از اقدامات ضد فرهنگی و خرابکارانه و مغایر اسناد و قوانین بین الملل در خصوص تخریب اموال فرهنگی توسط تکفیریان در برخی از سرزمین های اسلامی همچون سوریه، عراق، لیبی و مالی و تونس می پردازیم:

• در سوریه بقعه‏ها و زیارتگاه‏هاى پیامبران و اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) وجود دارد؛ علاوه بر این‏ها قبور صحابه، پادشاهان و مشایخ فرقه‏هاى صوفى- که سوریه به این‏ها شهره است- هم وجود دارد. در سوریه یکى از مزارهاى بنیادى شیعه، حرم حضرت زینب (علیهاالسلام) است که بسیارى از شیعیان کشورهاى خلیج فارس، عراق و ایران آن را زیارت مى‏کنند. زیارتگاه حضرت رقیه دختر امام حسین (علیهاالسلام) که نزدیک مسجد جامع اموى قرار دارد؛ دومین مزار مهمّ پس از حرم حضرت زینب (علیهاالسلام) است. از جمله زیارت‏گاه‏هاى دیگر شیعیان حرم حضرت سکینه و امّ‏کلثوم دختران امام حسین (علیهما السلام) است‏^[۱۸۳]. مسلّحین تکفیرى تلاش کردند تا به حرم حضرت سکینه (علیهاالسلام) وارد شده و بر آن مسلّط شوند. تهدیدات پیوسته‏اى هم از سوى تکفیرى‏ها نسبت به حرم حضرت زینب و حضرت رقیه (علیهما السلام) انجام مى‏شود. در محوّطه حرم حضرت زینب (علیهاالسلام) شعارهایى مانند: «به همراه حکومت بشّاراسدخواهید رفت». نوشته شده است.^[۱۸۴]

• تخریب زیارتگاه امامزاده محسن پسر امام حسین (ع) در منطقه مشهد شهر حلب در شمال سوریه^[۱۸۵].

• منفجر کردن مرقد صحابى جلیل‏القدر، عمّار بن یاسر (رحمه الله) در شهر «رقّه». ( نوار ویدیویى شمارى از مسلّحین را نشان مى‏دهد که تکبیرگویان انفجار مرقد را اعلام مى‏کنند و آن را قبرستان ارتش سوریه مى‏دانند که بطور کامل منهدم شده است)‏^[۱۸۶].

• به آتش کشیدن بخش‏هایى از بازار باستانى حلب با دکّان‏هاى عتیقه داراى درب‏هاى چوبى که برخى از آن‏ها قدمت صدها ساله دارند.^[۱۸۷].

• در منطقه کوهستانى «جب»، زیارت‏گاهى است که در مکانى که سر مبارک امام حسین (ع) کمى قبل از انتقال دادن آن به دمشق براى اهالى حلب به نمایش گذاشته شد؛ ساخته شده است. این مکان نزد اهالى حلب و همه مسلمانان از قداست برخوردار است. ده‏ها تروریست در راه رسیدن به این زیارتگاه جهت ویران کردن آن کشته شدند و این زیارت‏گاه آسیب‏هاى فراوانى دید.

• قبر شیخ محمّد ادیب حسون پدر مفتى سوریه که از بزرگ‏ترین قطب‏هاى صوفیه در سوریه است؛ نبش شد. این قبر در باغ مسجد اسامه بن زید در منطقه «اغیور» نزدیک «باب الحدید» قرار دارد. تکفیرى‏ها تلاش کردند تا ضریح شیخ احمد موصلى در باب الحدید را منهدم کنند؛ که ده‏ها نفر از اهالى منطقه؛ شتابان ضریح را در بر گرفتند و تلاش کردند تا افراد مسلّح را به منفجر نکردن آن قانع کنند.

• تخریب کامل زیارتگاه شیخ محمّد جرابه در منطقه صلاح‏الدین.^[۱۸۸]

• تخریب کامل زیارتگاه اویس‏قرنى در شهر «رقّه» و قبر شیخ عقیل، صوفى معروف در شهر «منبج».^[۱۸۹]

• تکفیرى‏ها در لیبى بخشى از ضریح شعاب دهمانى نزدیک مرکز پایتخت (طرابلس) که مردم آن را زیارت کرده و به آن تبرّک مى‏جستند را منهدم کرده و به قبر بى‏احترامى کردند.

• تخریب کامل ضریح دیگرى متعلّق به عالم صوفى شیخ عبد السلام اسمر که در قرن ۱۹ میلادى در «زلتین» در ۱۶۰ کیلومترى شرق پایتخت.

• غارت و تخریب کتابخانه و مسجد شیعی به نام شیخ اسمر.

• منهدم نمودن ضریح یکى دیگر از اولیاى الهى به نام شیخ احمد زروق در «مصراته» در ۲۰۰ کیلومترى شرق طرابلس.^[۱۹۰]

• پس از تغییر نظام در تونس در سال ۲۰۱۱ میلادى، تعداد ضریح‏هاى منهدم شده از حدود ۳۰ عدد تجاوز کرده است. از جمله این‏ها؛ زیارتگاه «سیدى بوسعید باجى» دانشمند صوفى‏مسلکى که نام او بر روستاى مشرف بر خلیج تونس در حومه شمالى پایتخت گذاشته شده است. این روستا، قبله گردش‏گرانى است که از کشورهاى مختلف دنیا به آن‏جا مى‏آیند^[۱۹۱].

• منهدم کردن زیارت‏گاه‏هاى اولیاى شایسته الهى که به تصوّف معروف بودند؛ شهروندان را به خوددارى از زیارت این اماکن یا تبرّک جستن به آن‏ها دعوت مى‏کنند؛ زیرا این کارها را شرک مى‏دانند^[۱۹۲].

• ویرانى مساجد و یورش به حسینیه‏های بحرین که برخى از آن‏ها قدمتی نزدیک به ۱۰۰۰ سال دارند و به عنوان میراث فرهنگی در یونسکو به ثبت رسیده است.

• آمارها نشان می دهد که ارتش بحرین با پشتیبانى نیروهاى سعودى بیش از ۲۷ مسجد را منهدم کردند؛ برخى از این مساجد، داراى ساخت‏ و ساز کامل و برخى سوله‏هاى موقّت بودند، که در انتظار گرفتن موافقت رسمى براى ساختن مسجد در آن‏جا بوده‏اند. این مساجد به بهانه مجوّز نداشتن مورد هدف قرار گرفته اند. برخى از آن‏ها در شهر «حَمَد» بوده‏اند که نزدیک به ۷۰ درصد اهالى آن شیعه هستند و فقط یک مسجد دارند.

• به آتش کشیدند قرآن‏هاى موجود در برخی مساجد شیعه.^[۱۹۳]

در سراسر دنیا زنان و مردان پس از رسیدن به تمدن نسبی، همواره به ظاهر خویش توجه خاصی داشتند، آرایه ها و جواهراتی که در گورهای سومری دیده می شود، شاهد این مطلب است. وسایل تزیینی نشان دهنده شخصیت و موقعیت هر فرد می باشد. به عنوان مثال در انگلستان آستین های زربافت افراد، نمودار طبقه و درآمد آنان بود و در چین پایگاه اجتماعی هر فرد از منگوله و حاشیه کلاه او معلوم می شد.^[۲۷۹] فرانسویان نیز پوشاک را نشانه تمدن می دانستند. البته جنس مؤنث در سراسر دنیا به این امر دقت بیشتری داشت و گاه مدپرستی با تشویق مردان، در آن ها به طوری استیلا می یافت که برای رسیدن به آن خود را بسیار به زحمت می انداختند، در فرانسه «زنان نمی توانستند با یکدیگر نجوا نمایند، زیرا دامنهایشان مانع نزدیک شدن آن ها به یکدیگر می شد». پزشکان نیز از مرگ زنانی خبر می دادند که «به سبب لباس های زرق و برق دار خود، در تماشاخانه ها یا گردشگاه ها در معرض هوای شب های پاریسی که به سرعت سرد می شد، قرار گرفته بودند».^[۲۸۰] پترارک به زنان بدان علت که خود را در شکمبندها محبوس می کنند، رقت آورده و می گوید: «این وسایل چنان فشرده است که آنان به خاطر خودسازی همان قدر رنج می کشند که شهیدان برای دین متحمل عذاب می شدند».^[۲۸۱]در چین نیز از زمان فغفور لی هوچو(حدود۹۷۰ میلادی) این رسم برقرار شد که پای دختران را در هفت سالگی با نوارهای محکم می بستند تا رشد نکند و راه رفتن آنان، پس از بلوغ، در نظر مردان دلربا باشد. «همه اقوام چین به جز منچوها و تاتارها رسم کوچک کردن پاهای زنان را محترم می داشتند و به قدری در این باره سختگیری می ورزیدند که اگر اندازه پاهای عروس با آن چه خانواده اش اعلام داشته بود، مطابقت نمی کرد، پیوند زناشویی فسخ می شد. فعفور کانگ شی با این رسم در افتاد، اما توفیقی نیافت تا انقلاب بزرگ آن را از میان برد».^[۲۸۲]سایرین نیز زن را به حفظ آراستگی ظاهر سوق می دادند. به عنوان مثال؛ «فرانسوای اول زنان فرانسوی را تشویق می کرد که قبل از هر چیز زیبایی تن و جامه خود را جلوه گر سازد و اگر بتوانند جریان سیاسی ملی را به جهت دلخواه بگردانند». البته در فرانسه عده ای از زنان در میان آشوب شهوت پرستی با کمال آرامش، به پاکدامنی خود ادامه می دادند و «در صد ساله میان ۱۶۶۰ تا ۱۷۶۰ که مظهری از حد اعلای تمدن بشری بوده است، تعداد زنان هوشمند از هر دوران دیگر بسی فزونتر بود».^[۲۸۳]برخی از آنان چنان دانشی اندوخته بودند که می توانستند با برجسته ترین متفکران زمان خود سخن گویند و قدرت اندیشه خود را با مردان برابر سازند و حتی برتری جویند. بدین روی زنان تا آن هنگام فرمان می راندند. اما انقلاب فرانسه آنان را از سریر فرمانروایی به زیر کشید. در انگلیس برای صیانت مردان از فریب و وسوسه زنان «در سال ۱۷۷۰ قانونی وضع شد که در آن استفاده از هرگونه عطر، رنگ و روغن، آبرنگ، مو ودندان مصنوعی، حلقه دامن، کفش پاشنه بلند و . . .برای هر زنی و در هر سن، مقام، شغل، مرتبه خواه دوشیزه یا بیوه که موجب فریب مردان شود، مشمول کیفرهایی خواهد بودکه قانون برای جادوگری و جرایم همانند آن پیش بینی کرده است و در صورتی که منجر به زناشویی شود، از نظر قانون این ازدواج باطل و بی اعتبار شناخته می شود».^[۲۸۴]

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

• • 1. 1. کم ارزشی زنان

در برخی از جوامع زن پس از وفات شوهر مانند سایر دارایی او به میراث می رفت یا در برخی نقاط مانند هند، او را با شوهر مرده خود در گور می گذاشتند یا به آتش می کشیدند. هندیشمردگان^[۲۸۵] آمریکا که هنوز حق مادری را محفوظ داشته اند، با زنان خود بسیار به خشونت رفتار می کرده و آنان را به پلیدترین کارها وا می داشته اند و اغلب آنان را با نام سگان می خواندند. زنان در جزیره فیجی هنگامی که خرید و فروش می شدند، غالباً ارزش آن ها، مانند ارزش یک تفنگ بود. در برخی قبایل هندوستان میراث بردن زن همسنگ با حیوانات اهلی بود.^[۲۸۶]

• • 1. 1. ممنوعیت دخول به معبد

زنان از ورود به معابد، که محل عمومی برای عبادت می باشد، بازداشته شده بودند. به عنوان مثال؛ زنان در جزیره فیجی از دخول به معبد منع شدند.^[۲۸۷]

• • 1. 1. تنزل ارزش زنان در نظام سرمایه داری

با وجود احترام ریاکارانه ای که با عنوان «مادر مقدس» و «زن خانه دار وفادار» به جنس مؤنث گذاشته می شد، ارزش اجتماعی زنان، در نظام سرمایه داری به پایین ترین حد خویش سقوط کرد و این تنزل مقام اجتماعی، درست مقارن بود با شکست کمون طایفه مادرسالارانه و جایگزینی آن توسط تقسیم طبقاتی جامعه با نهادهای خانواده پدرسالارانه، همچنین ایجاد مالکیت خصوصی و قدرت دولتی که از آن نشأت گرفت.^[۲۸۸]

• • 1. 1. نابرابری قوانین استخدامی

مشارکت عمومی زنان در امور اجتماعی، مستلزم در نظر گرفتن حقوق آن ها می باشد. اما با توجه به بهره جامعه از حضور زنان و مشارکت اجتماعی، تبعیض هایی در قوانین کار و استخدام دیده می شد. به عنوان مثال، در گزارش برنامه توسعه سازمان ملل متحد، در سال ۱۹۹۵ آمده است: اجحاف به حق زن، در کلیه زمینه های استخدامی و حقوق و مشارکت در قدرت سیاسی-اقتصادی، بهداشتی و آموزشی اعمال می شود. این گزارش افزوده است، روزگار برای زنان درازتر از روزگار برای مرد در همه جهان است؛ که این درازی مدت کار، بیشتر به دلیل کارهای خانه و کارهای سودمند اجتماعی است که زن به صورت توأم انجام می دهد. ولی در قوانین اجتماعی به حساب نمی آید. برنامه توسعه سازمان ملل این نوع کار زن را یک کار نامرئی معرفی و اعلام کرده است. حال آن که اگر کاهش حقوق زنان نسبت به مردان و نیز کارهای نامرئی آن ها با ارقام مالی محاسبه شود، در آن صورت سالانه حدود ۱۱ میلیارد دلار به حقوق زنان اجحاف می شود.^[۲۸۹]در صورتی که حقوق و مزیت ها باید بر اساس مقام و وظایف باشد و نباید از روی جنسیت تعیین شود تا موجب ستمدیدگی به یکی از دو جنس گردد.

• • 1. 1. ستم مضاعف سازمان های اجتماعی

سازمان های اجتماعی برای رسیدن به سود بیشتر با هزینه کمتر و تسلط به زیردستانشان به اعمال زور و فشار در محیط کار می پردازند که در این بین زنان به دلیل جنسیتشان تحت ستم مضاعف قرار می گیرند.

هوش متعارف
هوش معنوی

اختصاصی
معنایی
متمایز کننده
کنترل کننده خود
کمی
مادی
عقل
غیراختصاصی
نمادین
متحدکننده
شکوفا کننده خود
کیفی
معنوی
شهود

( مک هاوک ، ۲۰۰۲)
۲-۷- کاربرد هوش معنوی
کاربرد هوش معنوی در زندگی فرد میتواند ارتباط شخص را با خود، دیگران و خدا و به خصوص پرورش خودآگاهی فرد تسهیل کند. با تکیه بر اعتقادات فرد، هوش معنوی قادر به تسهیل و ارتقاء آگاهی و احساس ارتباط با خدا و حضور خدا میشود( نازل^[۶۲]، ۲۰۰۴، ص۵).
استفاده از هوش معنوی در رهبری سازمان، توجه به تلفیق و کاربرد معنویت در عملکرد سازمانی و اثربخشی رهبری رشد فزآیندهای یافته است. زمانی که افراد، اشتباهات درونی خود را عمیقاً درک کنند، آن را تکرار نخواهند کرد و از ترس و آشفتگی در برابر تغییر رها خواهند شد که این عمیقترین سطح هوش معنوی است( آمرام، ۲۰۰۹، ص۳).
ادواردز^[۶۳] ( ۲۰۰۳) سوالی به اینصورت مطرح کرد که:”آیا استفاده از معنویت برای حل مشکلات دلالت بر این دارد که مجموعهای از مشکلات به طور ویژه میتوانند به وسیله معنویت فرد حل شوند“، و ”همچنین اثربخشی این شکل مسأله در مقابل شکلهای گوناگون غیر معنوی مورد پرسش قرار گرفت“. در این راستا امونز(۲۰۰۰) و مک هاوک(۲۰۰۲) بیان کردند که از هوش معنوی میتوان برای حل مشکلات روزانه استفاده کرد، در حالی که ولمن(۲۰۰۱) هوش معنوی را اصولاً در جهت حل مسائل وجودی و اخلاقی دانسته است. ادواردز نیز بین استفاده از هوش معنوی برای حل مشکلات و استفاده از آنها در حل مسائل غیر معنوی تمایز قائل میشود. برای مثال فردی که در پایان عمر خود به سر میبرد ممکن است ارزشهای معنوی و اعتقادات وجودی برای روشن کردن احساس معناداری در این مرحله از زندگی را آزمایش کند. این فرایند میتواند جلوهای از هوش معنوی باشد، اما نکته مهمی که این دیدگاه از آن چشمپوشی میکند آن است که یک فرد معنوی، همه ابعاد زندگیاش معنوی خواهد بود. ایده جداسازی موضوعات و مشکلات معنوی از غیرمعنوی، برای به کارگیری استراتژیهای متفاوت حل مسأله، چالشپذیر است جستجو برای معناداری و دیدن مفهومی بزرگتر از زندگی میتواند تقریباً هر واقعه و تجربه زندگی را دربر گیرد. به طور مشابه، بعضی از تواناییها و صفات هوش معنوی مثل حکمت، خودآگاهی، استدلال خلّاق، کمال، دلسوزی و پرسش سئوالات”چرایی“، میتواند با موضوعات و مشکلات بالاتری، جدای از موضوعات معنوی یا وجودی، مرتبط باشند. مثلا آنها میتوانند برای مفهومسازی و تحلیل رابطه مشکلات و همچنین برای برنامه ریزی و فرمولبندی سیاستهای سازمان و بیانیههای ماموریت سازمانی به کارگرفته شوند( نازل^[۶۴]، ۲۰۰۴).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

هوش منطقی حقایق و اطلاعات و استفاده منطقی و تجزیه و تحلیل آنها را در تصمیمگیری دنبال میکند. هوش عاطفی شامل درک و کنترل احساسات و عواطف خود است. هوش معنوی دربردارنده موارد زیر در محیطکاری است:
– یافتن و به کارگیری منابع عمیق درونی که امکان توجه به دیگران و نیز توان تحمل و تطابق با آنها را به ما میدهد.
– ایجاد احساس هویت فردی روشن و با ثبات در محیطهای با روابط کاری متغیر.
– توانایی درک معنای واقعی رویدادها و حوادث، و قابلیت معنادار کردن کار.
– شناسایی و همسوسازی ارزشها با اهداف فردی و سازمانی.
– زندگی کردن با ارزشها بدون سازشپذیری از موضع ضعف، که این امر منجر به حس انسجام فردی میشود.
– درک و شناخت”علت درست “ افکار و رفتار خود و توان اثرگذاری بر آنها.
– نتایج توسعه و تمرین هوش معنوی شامل توانایی مواجه با بحرانها و آشفتگیها، نگرشی عاری از خودخواهی نسبت به سایرین و دیدگاهی روشن و آرام نسبت به زندگی است( گیورگ^[۶۵]، ۲۰۰۰، ص۳).
هوش معنوی برای حل مشکلات و مسائل مربوط به معنای زندگی و ارزشها مورد استفاده قرار میگیرد و سؤالهایی همانند« آیا شغل من باعث تکامل من در زندگی میشود؟» و یا « آیا من در شادی و آرامش روانی مردم سهیم هستم؟» را در ذهن ایجاد میکند( ویگلزورث^[۶۶]، ۲۰۰۴؛ به نقل از سهرابی ، ۱۳۸۵).
۲-۸- رفتار شهروندی سازمانی
با توجه به اینکه مفهوم رفتار شهروندی سازمانی، نسبتاً جدید است و مفهومسازی آن در قالب رفتارهای سازمانی، هنوز به شکل فراگیر عمومیت پیدا نکرده است، تعاریف متعدد و بعضاً متفاوتی برای آن ارائه شده است. در زیر به برخی از این تعاریف اشاره میشود:
ارگان^[۶۷] (۱۹۸۳)، بیان میکند رفتار شهروندی سازمانی رفتاری آگاهانه، اختیاری و فراوظیفهای است که در افزایش اثربخشی عملکرد سازمان مؤثر است، ولی به طور مستقیم یا غیرمستقیم به وسیله سیستم پاداش رسمی سازمان مورد تقدیر قرار نمیگیرد( مارکوزی و زین، ۲۰۰۴) .
مدیران سازمانها در جهت پویایی و بالندگی سازمان تحت مدیریت خود، دو دسته رفتار را همیشه مورد توجه قرار دادهاند: اول رفتارهای مولد؛ که شامل عملکرد وظیفه و عملکرد شهروندی سازمانی میباشد و دوم رفتارهای ضد تولید؛ که دربرگیرنده پرخاشگری، خرابکاری و رفتارهای کنارهگیرانه است. چستر برنارد در زمینه اهمیت رفتارهای روانی در سازمان بیان میکند کارکنان باید نوعی اشتیاق برای کمک در به ثمر رسیدن تلاشها در یک سیستم از خود بروز دهند. برخی پژوهشگران مثل بورمن^[۶۸](۱۹۹۱) و بریف و موتوویدلو^[۶۹] (۱۹۸۶) پیشنهاد کردند که در ارزیابی عملکرد کارکنان علاوه بر ارزشیابی عملکرد وظیفه، سایر ملاکها مثل رفتارهای فراتر از نقش و رفتارهای ضد تولید کارکنان مورد توجه قرار گیرد( مهداد، ۱۳۸۵، به نقل از شیخ اسمعیلی؛۱۳۹۰ ، ص۴۵).
ارگان در یک تعریف بیان میکند که رفتار شهروندی سازمانی، آن دسته از رفتارهایی هستند که از طریق آن کارکنان سازمان، اثربخشی عملکردشان را با صرف نظر از بهره وری شخصی، ارتقا میدهند( کامئو و همکاران^[۷۰]، ۲۰۰۵، به نقل از محمدی، ۱۳۸۷).
در تعریف دیگری از رفتار شهروندی سازمانی که توسط برایتمن ارائه شده است از آن به عنوان یک تعهد مداوم و داوطلبانه به اهداف، روشها، در نهایت موفقیت سازمان یاد میشود، و سازمانی که براساس مشارکت و اعمال مناسب کارکنانش بنا شده باشد از این مزیت برخوردار میباشد( برایتمن^[۷۱]، ۱۹۹۹؛ به نقل از محمدی ۱۳۸۷).
از دیدگاه اپل بام، رفتار شهروندی سازمانی، مجموعهای از رفتارهای داوطلبانه و اختیاری است که بخشی از وظایف رسمی فرد نیستند، اما با این وجود توسط وی انجام شده و باعث بهبود موثر وظایف و نقشهای سازمان می شوند( اپل بام^[۷۲]و همکاران ، ۲۰۰۴).
این تعریف بر سه ویژگی اصلی رفتار شهروندی تاکید دارد: اول اینکه این رفتار باید داوطلبانه باشد، یعنی نه یک وظیفه از پیش تعیین شده و نه بخشی از وظایف رسمی فرد است. دوم اینکه مزایای این رفتار، جنبه سازمانی دارد و سوم اینکه رفتار شهروندی ماهیتی چند وجهی دارد( شیخ اسمعیلی، ۱۳۹۰).

عدالت در عرصه حقوق افراد- که پای دیگران به میان کشیده می‌شود- نسبت به عرصه‌های دیگر ظهور بیشتری دارد و حتی در حقوق کیفری که سلب آزادی‌های افراد را به همراه دارد ظهور بیشتر است. لذا اصول و قواعد بیشتری برای الزام حاکمان به اجرای عدالت در این عرصه، وارد شده است. اجرای عدالت در عرصه حقوق و تکالیف غیر مسلمانان یا مخالفین نیز مانند حقوق کیفری، نمودش بیشتر از اجرای آن در دیگر عرصه‌ها است چرا که احتمال نادیده گرفتن آن توسط حاکمان یا اکثریت وجود دارد و به هیمن دلیل اصول، قواعد و احکامی خاص پیش‌بینی شده است تا اجرای عدالت در این عرصه مخدوش نشده و حقوق مربوطه به آسانی مراعات شود (شریعتی، ۱۳۸۶، ص۳۱).
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

در موارد بی‌شماری مشاهده می‌کنیم که به دلیل مبنا بودن عدالت، گاه وضعیت خاص اقلیت‌ها که ناشی از اعتقادات آنها است مورد توجه قرار گرفته و احکامی ویژه برای آنان وضع شده است. برای مثال به رسمیت شناختن مالکیت شراب و خوک برای آنان، در حالی که برای مسلمانان به رسمیت شناخته نمی‌شود؛ مبنا قراردادن دستورات دینی آنها در دعاوی مربوط به احوال شخصی‌شان یا سوگند به کتاب آسمانی خود احکام ویژه‌ای است که بر مبنای عدالت اجتماعی برای آنان مقرر شده است. در قراردادهای حکومت با غیر مسلمان اگر وظیفه‌ای برای آنان مقرر شده باشد، حقی به نفع آنها نیز قرار داده شده است تا عدالت مراعات گردد. در مواردی دیگر حکومت اسلامی یا مسلمانان ملزم به رعایت حقوق غیرمسلمانان شده‌اند. برای مثال: علاوه بر اصل انعقادقرارداد ذمه و مقرر کردن حقوق طرفین، التزام بر عمل به آن از سوی طرفین، عدم فسخ یک طرفه قرارداد ذمه توسط حکومت، الزام به پایبندی حکومت به قراردادهای منعقده حتی اگر حاکم تغییر پیدا کند، عدم نقض قرارداد امان و منع فریب و حیله به وسیله امان دهنده، معافیت مالیاتی(جزیه) سالخوردگان، زنان، مجانین و…. عدم تبعیض در دادرسی به خصوص در مصاف با مسلمانان؛ تمامی حاکی از زیر بنا بودن عدالت در بحث از حقوق اقلیت‌ها است (شریعتی، ۱۳۸۶، ص۳۳).
رعایت حقوق اقلیت‌ها براساس عدالت و انصاف در صدر اسلام به خصوص در سیره پیامبر(ص) و اهل بیت ایشان به حد اعلای خود رسیده و همین امر است که حضرت امیر(ع) قاضی را به رعایت مساوات حتی در برخوردهای عادی فرا می‌خواند تا افراد توهم عدم اجرای عدالت در حکم را به خود راه ندهند و یا آن گاه که سپاهیان معاویه به اسم اسلام بر گروهی یورش برده، زیورآلات زنان مسلمان و غیر مسلمانی را ربوده بودند فریاد حضرت که « اگر مسلمانی از شنیدن این واقعه بمیرد بر او سرزنشی نیست» (نهج‌البلاغه، خطبه۲۷) گویای این امر است. اسلام با ظلم مخالف است، حتی اگر مظلوم غیر مسلمانی دشمن اسلام و ظالم فردی مسلمان باشد.
۱-۹-۹-۳- هم‌گرایی
مهم‌ترین و اساسی‌ترین هدف در ارسال وانزال کتب آسمانی، هدایت و راهنمایی بشر به سوی کمال و رستگاری بوده است. پیامبران در یان راه سختی‌های فراوانی متحمل شده و بسیاری از آنان جان خویش را نیزدر ابن ر اه فدا کرده‌اند. آنان با دعوت مردم به توحید، نفی شرک و عدم اطاعت از طاغوت، موفقیت‌های بسیاری در هدایت بشریت داشته‌اند. قرآن درباره اصول دعوت پیامبران می فرماید:
و لقد بعثنا فی کل امه رسولا أن اعبدوالله و اجتنبوا الطاغوت؛ هرآینه در هر امتی پبامبرانی را برانگیختیم تا خدا را بپرستند و از طاغوت اجتناب نمایند (نحل/۳۶).
در این آیه توحید و دوری از طاغوت و نمودهای آن به عنوان مهم‌ترین توصیه هایی که تمامی پیامبران بر آن تأکید داشته‌اند قلمداد شده است. محور دیگر دعوت پیامبران، برقراری قسط و عدل در سراسر گیتی بوده است.
و لقد ارسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط (حدید/۲۵).
پیامبران تا حدود زیادی در این دعوت خویش نیز موفق بوده اند، ولی معمولاً مدتی پس از رحلت هر پیامبر، پیروان وی به فرقه‌هایی منشعب می‌شدند و پس از مدتی بازشناسی حق و باطل بین آنان امری مشکل بود. این مسأله اختلافات فراوان و شدیدی را بین پیروان یک پیامبر به وجود می‌آورد و مجدداً لزوم فرستادن پیامبری از طرف خداوند احساس می‌شد. قران مجید در این باره می‌گوید: «برخی از پیامبران رابر برخی دیگر برتری بخشیدیم. از انان کسی بود که خدا با او شخن گفت و درجات بعضی از آنان را بالا برد؛ و به عیسی پسرمریم دلایل آشکار دادیم، و او را به وسیله روح‌القدس تأئید کردیم؛ و اگر خدا می‌خواست، کسانی که پس از آنان بودند، بعد از آن (همه) دلایل روشن که بر ایشان آمد، به کشتار یکدیگر نمی‌پرداختند، ولی با هم اختلاف کردند؛ پس، بعضی از آنان کسانی بودند که ایمان آوردند، و بعضی از آنان کسانی بودند که کفر ورزیدند و اگر خدا می‌خواست با یکدیگر جنگ نمی‌کردند، ولی خداوند آن چه را می خواهد انجام می‌دهد» (بقره/۲۵۳).
در اعصار مختلف، هر پیامبری که مبعوث می‌شده مهم‌ترین وظیفه‌اش رفع اختلاف بین مؤمنین به دین پیامبر سابق بوده است. یعنی تحریفات را از دین حنیف می‌زدود و دین الهی را به آن گونه که حق بود بیان می کرد. حتی نزول آخرین کتاب آسمانی و پیامبر الهی نیز با این هدف بوده است. قرآن مجید می‌فرماید:
«و ما انزلنا علیک الکتاب الا لتبیّن لهم الذی اختلفوا فیه و هدیً ورحمه لقوم یؤمنون؛ وما(این)کتاب را بر تو نفرستادیم مگر برای این که آن چه را در آن اختلاف کرده‌اند برای آنان توضیح دهی و(آن)برای مردمی که ایمان می‌آورند رهنمود و رحمتی است» (نحل/۶۴).
پیامبران با بهره گرفتن از راه کارهای مختلف، معتقدان و پیروان پیامبران سابق ر ا به ایمان به خدا، نفی شرک و عدم اطاعت و پیروی از طاغوت که اصول دعوت تمای آنها به شمار می‌رفت دعوت می‌کردند. آنان با توصیه بر نفی تعصبات قومی، نژادی ودینی، مردم را به روآریبه استدلال و جدال نیک و دوری از لجاجت و فخرفروشی و مباهات بر دیگران فراخوانده و بدین وسیله زمینه هم‌بستگی و نفی اختلاف را فراهم می کردند (شریعتی، ۱۳۸۶، ص۳۵).
پیامبر اسلام (ص) نیز همانند پیامبران سلف، پیروان دیگر ادیان را به دو گونه دعوت می‌فرمود. ابتدا آنان را به اسلام و ایمان آوردن به آن حضرت که در واقع توصیه به پیروی حقیقی از پیامبران سلف بود فرا می خواند. در صورت مجادله با آنان، موظف به جدال نیک بود: «و لا تجادلوا اهل الکتاب الّا باللتی هی احسن» و در وهله بعد، آنانی که به آن حضرت ایمان نمی‌آوردند را مخاطب ساخته و آنها را به هم‌بستگی با مسلمانان با روآوردن به نقاط اشتراک بین آنان فرا می‌خواندند. در قرآن مجید در ارتباط با هم‌گرایی پیامبر با اهل چنین آمده است:
«قل یا اهل الکتاب تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم الاّ نعبد الاّ الله و لانشرک به شیئاً و لا یتخذ بعضاً بعضاً ارباباً من دون الله فإن تولّوا فقولوا اشهدوا بأنا مسلمون؛ بگو: ای اهل کتاب بیایید برسر سخنی که میان ما و شما یکسان است بایستم که: جز خدا را نپرستیم و چیزی را شریک او نگردانیم و بعضی از ما بعضی دیگر را به جای خدا به خدایی نگیرد پس اگر [از این پیشنهاد] اعراض کردند بگویید: شاهد باشید که ما مسلمانیم [نه شما]».
در این آیه مشاهده می‌کنیم که خداوند به پیامبر خود دستور می‌دهد که به هم‌گرایی با اهل کتاب اقدام کند. هم‌گرایی بر اصولی که مورد قبول طرفین باشد؛ بعنی خداپرستی و عدم شرک و دوری از اوهیت انسانها. فراخوانی پیامبر به هم‌بستگی صاحبان ادیان آسمانی، فواید وآثار بی شماری داشت که به برخی از آنها اشاره‌ می‌کنیم:
۱- هم‌گرایی دینی زمینه‌ساز دعوت: پیروان ادیان آسمانی چند گروه بودند. برخی متعصبین مذهبی، قومی و نژادی بودندکه به جز آن چه خود باور داشتند چیزی را قبول نمی‌کردند و حتی حاضر به بحث و مناظره پیرامون باورهای خویش نبودند مبارزه با این گروه بسیار سخت بود. چون حتی حاضر به استماع سخن طرف مقابل نبودند. گروهی دیگر به دنبال حق و حقیقت بوده و گاه برخوردی کوچک با یکی از رهبران دینی، آنان را مجذوب آن دین می‌کرد. این افراد حق و حقیقت را بر هر روش و سنتی ترجیح می‌دادند. البته برخی با سخنان حکیمانه سخن پیامبر را می‌پذیرفتند برخی با مؤعظه و نصیحت و گروهی با بحث و استدلال و جدال. پیامبران نیز هر گروه را با سخنی در خور خود دعوت می‌‌‌کردند. مهم‌ترین مانعی که سبب نادیده گرفتن سخنان پیامبران توسط پیروان ادیان دیگر می‌شد ، عدم اطلاع‌رسانی صحیح بود، چه اینکه اطلاعات و یافته‌های آنان از پیامبر جدید وسخنان او‌‌ با واسطه‌های زیاد و حتی توسط دشمن صورت می ‌گرفت. و بدیهی است که در این حالت سخنان پیامبر به درستی به گوش افراد نمی‌رسید . روشی که خداوند به پیامبر اسلام (ص) آموخت آن بود که پیروان دیگر ادیان را برای هم‌بستگی با مسلمانان تنها در نقاط اشتراک فراخواند. بهترین تأثیر این فرا خوانی، آشنایی نزدیک آنان با اسلام و تعالیم آن بود، علاوه بر اینکه این نزدیکی،، کدورت‌های حاصل از توطئه‌های دشمن علیم مسلمین را نیز برطرف می‌کرد.خلاصه تأثیر همگرایی آن بود که گروه اول یعنی متعصبین را با اسلام و مسلمانان نرم و ملایم کرده و گروه دوم را نیز بدون واسطه با تعالیم اسلام آشنا می‌کرد و این دو امر زمینه دعوت غیرمسلمانان را به اسلام فراهم می‌ساخت (شریعتی، ۱۳۸۶، ص۳۷).
۲- هم‌بستگی برای استقرار اصول عالیه اخلاقی: استقرار اصول عالیه اخلاقی در جوامع و زدودن مفاسد و سنت‌های غلط، تلاشی فراگیر را می‌طلبد. بی‌شک اتحاد موحدین در این امر بهترین راه برای حاکمیت این اصول در صحنه جهانی است، چه این که اگر تمامی کشورهای مسلمان، مسیحی، یهودی و زرتشی که هر کدام به نوعی خداپرستند ب اعمال اصول ارزشی اخلاقی در جامعه جهانی اصرار ورزند، اجمالی بر عمل به آن اصول در جامعه جهانی به وجود خواهد آمد که کمتر کشوری جرآت مخالفت با ان را به خود می‌دهد. از آن دجا که تمامی ادیان به دنبال استقرار این اصول در صحنه جهانی هستند، بهترین راه برای رسیدن به این مقصد، هم‌بستگی و اتحاد همه خداپرستان بر اعمال این اصول است (شریعتی، ۱۳۸۶، ص۳۸).
۳- ارعاب دشمنان: دشمن همیشه با ایجاد تفرقه بین افراد، مقاصد خود را دنبال می‌کند. بدیهی است که اتحاد تمامی خداپرستان عالم- گرچه بر یک موضوع و اصل با موضوعات معدودی باشد- به نوعی بین آنان انسجام ایجاد کرده و جرأت دشمن را بر تعرض به هر یک از متحدین کم می‌کند (شریعتی، ۱۳۸۶، ص۳۸).
۱-۹-۹-۴- وفا به عقود
یکی دیگر از اصول زیر بنایی و مهم دین اسلام و سایر ادیان آسمانی اصل وفا به عهود و قراردادها است. وفا بر عقود همان عمل بر مضمون قراردادها است. عقل حکم می‌کندکه تعهد بر عمل به طور ضمنی با قرارداد همراه است. در دستورات اسلام عمل به این اصل با تاکید فراوانی همراه است. البته اصل مزبور از ابداعات دین مبین اسلام نمی‌باشد، بلکه اصلی امضایی است که در بین تمامی ملت‌ها و امت‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به علاوه گستره شمولی این اصل را نیز می‌توان تمامی عرصه‌ها اعم از فردی، خانوادگی، اجتماعی، بین‌المللی و در تمامی زمینه‌ها اعم از اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، قضایی، نظامی، امنیتی، فرهنگی و غیره دانست (شریعتی، ۱۳۸۶، ص۳۹).
در جای جای قرآن و روایات وارده از معصومین (ع) بر عمل به این اصل تاکید شده و مسلمانان بر وفاداری به قراردادهایشان فرا خوانده شده‌اند:
«یا اُیّهاالذین آمنوا أوفوا بالعقود…؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید به پیمان‌‌های خود وفادار باشید (مائده/۱)».
همچنین آیات زیادی، حاکی از اصرار اسلام بر عمل به این اصل خدشه‌ناپذیر می‌باشد.^[۷] ‌
آیاتی نیزدرخصوص وفا به پیمان‌هایی که با مشرکین و غیر مسلمانان بسته شده- البته به شرط باقی ماندن آنان بر عهده خود – نازل شده است. برای مثال خداوند در سوره برائت پس از آن که بیزاری خدا و پیامبر و به اصطلاح بی اعتبار ساختن پیمان با مشرکین که پس از بارها نقص پیمان توسط آنان صادر شده را اعلام می کند، تنها کسانی که بر عهده خود پایدار بوده‌اند را استثنا کرده و آنان را تا پایان مدت قرار داد، مصون از هر گونه تعرض دانسته است و می فرماید:
«الًا الذین عاهدتم من المشرکین ثم لم ینقضو کم شیئاً و لم یظاهروا علیکم احداً فأتمًو الیهم عهدهم الی مدًتهم انً الله یحب المتقین؛ به جز مشرکانی که با آنان پیمان بسته‌اید و چیزی (از تعهدات خود) را نسبت به شما فروگذار نکرده و کسی را بر ضد شما پشتیبانی ننموده اند. پس پیمان اینان را تا (پایان) مدتشان تمام کنید چرا که خداوند پرهیزگاران را دوست دارد» (توبه/۴).
در آیات دیگری از قرآن مجید نیز این استثنا آمده است.^[۸]
در روایات وارده از معصومین(ع)، وفا به عهد از ارکان و اصول زیر بنایی دین قلمداد شده است. امام علی(ع) در دستورالعمل حکومتی خود به مالک اشتر در این باره می‌فرماید:
« و چنان با (بین خود و) دشمنت پیمانی بستی یا برای او از ناحیه خود ذمه‌ای را عهده‌دار شدی، بر پیمان خود وفادار باش و به امانت‌داری ذمه خویش را مراعات کن و خود را سپری در مقابل آن چه به دشمن داده‌ای قرار ده، به درستی که از بین واجبات الهی چیزی که مردم بیشتر از بزرگ شمردن وفای به عقود بر آن اجتماع کرده باشند وجود ندارد در حالی که امیال آنان مختلف و عقایدشان گوناگون است» (نهج‌البلاغه/ نامه۵۳).
در این جملات حضرت پیمان با دشمن را نیز لازم الوفا دانسته و در جمله‌ای کوتاه وفا به عقود و معاهدات را سنتی عام و فراگیر بین تمامی امت‌ها و ملت‌ها و از واجبات الهی به شمار آورده و تصریح کرده‌اندکه ملت‌ها با وجود اختلاف در عقاید و آرا در این موضوع اتفاق عقیده دارند.
در روایات دیگری از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل شده که حضرت فرموده‌اند:
«المسلمون عند شروطهم الاّ کلّ شرط خالف کتاب الله؛ مسلمانان نزد شرط‌های خود حاضرند(بر شرط های خود پایبندند) به جز هر شرطی که مخالف کتاب خدا باشد» (نوری، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۷۳).
پیامبر (ص) در این حدیث تنها قراردادهای مخالف کتاب خدا (که انعقاد آن صحیح نبوده) را باطل و کأن لم یکن دانسته و از عمومیت جمله اول استثنا کرده‌اند.
در روابط غیر مسلمانان با حکومت اسلامی، مهم‌ترین اصل لزوم وفای به عقود است. زیرا کلیه قراردادهایی که روابط بر اساس آن‌ها بر قرار می‌شودبا مبنای لزوم وفا برقرارداد بسته شده و بدون رعایت این اصل، همه آنها کأن لم سکن محسوب می‌شود. به علاوه در روابط غیر مسلمانان با افراد یا گروه‌های مسلمان نیز این اصل زیر بنا می باشد.
روابط مسلمانان و حکومت اسلامی با غیر مسلمانان بر اساس قراردادهای دایم یا موقت شکل می‌گیرد. این قراردادها از قبیل قرارداد ذمه و امان است که معمولاً با اقلیت‌های ساکن در کشور اسلامی یا خواهان سکونت به طور دایم و با کفار در جنگ برای مدتی موقت و گاه دایم منعقد می‌شود و رعایت مفاد هر دو قرارداد بر طرفین لازم است. شایان ذکر است همچنان که در توضیح برخی از آیات گذشت، پیمان‌هایی که با کفار بسته شده تا زمانی که آنان بر عهد خود پایبند باشند لازم است رعایت شود. برای مثال عمل به قرارداد امان که در جنگ توسط آحاد مسلمین با فرمانده آنان با آحاد حربی یا گروه‌هایی از آنان بسته می‌شود، بنابر نظر همه فقیهان لازم و ضروری است و حتی حاکم مسلمین حق نقض آن را جز در صورتی که فرد آن را نقض کرده باشد، ندارد (شریعتی، ۱۳۸۶، ص۴۲).
در تاریخ اسلام مشاهده می‌کنیم تا زمانی که مشرکان مکه بر قرارداد صلح حدیبیه پای‌بند بودند، پیامبر (ص) با وجود قدرت به آنان تعرضی نکرد و فتح مکه پس از نقض‌های مکرر قرارداد مزبور صورت گرفت (سبحانی، ۱۳۷۰، ج۲، ص۳۰۹).
و یا حضرت بر پیمان خود با یهود اطرافمدینه تا قبل از شرکت آنان در جنگ علیه مسلمانان استوار بودند، ولی نقض پیمان آنان و یاری به مشرکان در جنگ احزاب و…. باعث شد تا پیامبر نیز پیمان‌های قبلی را کأن لم یکن محسوب کنند (سبحانی، ۱۳۷۰، ج۲، ص۱۴۷).
به طور کلی باید گفت که از دیدگاه اسلام، فسخ یک طرفه قراردادهایی که با غیر مسلمانان به طور صحیح منعقد شده از طرف حکومت و مسلمانان مجاز نیست.
۱-۹-۹-۵- دعوت
در بحث از حقوق اقلیت‌ها می‌توان از اصل دعوت به عنوان یکی از اصول یاد کرد، چرا که بسیاری از روابط مسلمانان با غیر مسلمانان به ویژه با اقلیت های ساکن در کشور اسلامی بر پایه این اصل استوار است. اسلام از آغاز، دستورات خود در خصوص آداب و معاشرت و حقوق غیر مسلمانان را به گونه‌ای تنظیم کرده که موجب ترغیب آنان به پذیرش اسلام شده و روز به روز بر تعداد مسلمانان افزوده شود. حتی دستوراتی که اسلام به مسلمانان در خصوص رفتار در جامعه اسلامی و برخورد با بردران مسلمان خود داده، به گونه‌ای است که اگر غیرمسلمانی چنین رفتاری را مشاهده کند، غبطه آن رفتار را در خود احساس کرده و به اسلام ترغیب می‌شود. یعنی به یقین می‌توان گفت که اصل دعوت در تمامی برخوردهای مسلمانان با غیر مسلمانان زیر بنا است. پیامبران الهی در رفتار و گفتار، جذب کننده بوده‌اند و به همین دلیل خداوند در قرآن مجید خطاب به پیامبر اسلام(ص) می‌فرماید:
«و لو کنت فظاً غلیظ القلب لا نفضّوا من حولک؛ و اگر تندخو و سخت دل بودی قطعاً از پیرامون تو پراکنده می‌شدند» (آل عمران/۱۵۹).
در قرآن مجید صراحتاً پیامبر(ص) مأمور دعوت مردم به اسلام شده‌اند و در برخی از موارد ابزار و مراحل دعوت مردم به اسلام شده اند ودربرخی از موارد ابزار و مراحل دعوت و راه ‌کارهای آن نیز گوشزد شده، و در مواردی دیگر برای بهره‌گیری پیامبر و مسلمانان به شیوه‌هایی که پیامبران گذشته در دعوت خود داشته‌اند اشاره شده است که در این جا به برخی از آیات فوق اشاره می‌کنیم:
۱- «ادع الی سبیل ربک بالحکمه و الموعظه الحسنه و جادلهم باللتی هی احسن؛ (ای پیامبر مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و موعظه نیک دعوت کن و با آنان به شیوه‌ای که نیکوتر است مجادله کن» (نحل/۱۲۵).
در این آیه،شیوه‌ها و ابزارهای دعوت در دعوت گفتاری بیان شده است. انتخاب شیوه در دعوت گفتاری باید برای اقناع مخاطب با حال او سازگار باشد، چه این که برخی از مردم با سخنان حکیمانه، برخی با موعظه و نصیحت و برخی دیگر با جدال و مجادله قانع می‌شوند. مهم‌ترین عنصر در پذیرش دعوت، انتخاب روش مناسب است. اگر فردی که با سخنان حکیمانه اقناع می‌شود با جدال یا موعظه دعوت شود در وی مؤثر نیست.
۲- « … فلذلک فادع و استقم کما امرت …. » (شوری/۱۵).
این آیه نیز همانند آیه قبل پیامبر را مأمور به دعوت مردم کرده است.
۳- «و من احسن قولاً ممن دعا الی الله و عمل صالحاً و قال انّنی من المسلمین؛ چه کسی خوش گفتارتر از فردی است که به سوی خدا دعوت کند و کار نیک انجام دهد و بگوید من از تسلیم شده‌گانم» (فصلت/۳۳).
این آیه بهترین راه دعوت را جمع بین دو شیوه گفتاری و رفتاری دانسته است. دعوت کننده‌ای که عمل نیک انجام دهد و خود را مسلمان معرفی می‌کند، بیشترین تأثیر را در فرد ایجاد می‌کند. در کتب روایی، اهمیت فوق العاده‌ای به مسأله دعوت شده است. برای نمونه در کتاب وسائل الشیعه دو باب به این امر اختصاص داده شده است (عاملی، ۱۳۹۸ق، ج۱۱).
سکونی از امام صادق(ع) نقل می‌کند که حضرت فرمود: «امیرالمومنین علیه السلام فرموده است: پیامبر (ص) مرا به یمن فرستاد و فرمود: ای علی با هیچ کس جنگ مکن تا این که وی را به اسلام دعوت کنی و به خدا قسم اگر خداوند عزّ و جلّ به دست تو فردی را هدایت کند برایت بهتر است از آن چه خورشید بر آن طلوع و غروب می‌کند (عاملی، ۱۳۹۸ق، باب۱۰، ص۳۰).
علاوه بر آیات و روایات ، سیره پیامبر (ص) و اهل بیت ایشان علیهم السلام نیز بهترین دلیل بر مبنا بودن اصل دعوت در حقوق اقلیت‌ها و به طور کلی رفتار با غیر مسلمانان است. برای نمونه می‌توان به برخورد محترمانه امیرالمومنین علیه اسلام با همسفر یهودی خود اشاره کرد که حضرت پس از جدا شدن از وی ، چند قدمی او را مشایعت کرده، سپس به مسیر خود ادامه دادند. همین برخورد ، جرقه‌ای شد که آن فرد با اندک تحقیقی پیرامون اسلام ، مسلمان شود (کلینی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۶۷۰).
همچنین می‌توان از دلیل عقل نیز برای اصالت دعوت کمک گرفت. زیرا اگر دعوت، قاعده اصلی و زیر بنای نبود، ارسال رسول لغو و بیهوده می‌بود. خداوند فرستادگانی برای جزم مردم فرستاده تا با گفتار و کردار خویش آنان را به حق وحقیقت دعوت کنند، بدین علت، عقل حکم می‌کند که هر آنچه در راستای دعوت است مجاز و آنچه مخالف این امر است ، ممنوع باشد. از آنچه گذشت چنین برمی‌آید که اصل دعوت از جمله اصول حقوق اقلیت‌ها و رفتار با آنان است و به همین دلیل ،بر فروعات و احکام دیگر مقدم است. برای مثال جهاد که از فروعات دین به شمار می‌رود، در تعارض با این اصل ممنوع می‌شود و قراردادهای حکومت با اقلیت‌ها نیز بنا بر همین ممنوعیت و بر اساس! اعمال اصل دعوت، شکل می‌گیرد. در مثال دیگر می‌توان اعمال مجازات بر فرد مسلمان در کشور دشمن یاد کرد که به اعتقاد فقها با این اصل ممنوع شده‌است (شریعتی، ۱۳۸۰، ص۲۷۴).
این اصل علاوه بر مبنا بودن در روابط اقلیت‌ها، بر کلیه روابط کشور اسلامی با کشورهای غیر اسلامی و گروه‌ها و افراد غیر مسلمان سایه افکنده و حکومت اسلامی مؤظف است همه روابط خود، اعم از سیاسی، اقتصادی، نظامی، فرهنگی و…را بر پایه این اصل تنظیم‌ کند. شایان ذکر است که امروزه با به روز کردن طرق و شیوه‌های دعوت، به راحتی می‌توان با بهره گرفتن از و سایر ارتباط جمعی و اطلاع‌رسانی ، منطق اسلام را به درون خانه‌ها برد و برای این امر استفاده از شیوه هایی مانند: ساختن فیلم و سریال، سرگرمی‌های آموزنده، روزنامه و مجلات، تألیف کتب، میزگرد، گردهم‌آیی، مشاوره و کمک‌های مادی و معنوی مناسب می باشد. لازم به ذکر است هدف دعوت غیرمسلمانان به اسلام، تنها فزونی تعداد مسلمانان نیست. بلکه هدف اصلی اسلام از دعوت دیگران، اصلاح عقاید افراد و هدایت آنان به حق و حقیقت است. اسلام به دنبال جایگزینی اصول صحیح اخلاقی و اجتماعی به جای فریب، دورویی، تبعیض و ظلم در اجتماع است (زحیلی، ۱۴۱۲ق، ص۴۷).
به علاوه اهدافی مانند: اصلاح روابط فی‌مابین افراد، حمایت از حقوق انسان و ارج نهادن به شخصیت او، امنیت فردی، خانوادگی و اجتماعی، منع استفاده از منافع عمومی به نفع افرادی خاص و زندگی مسالمت‌آمیز به همه گروه‌ها و پیروان دیگر ادیان از اهداف دعوت مردم به اسلام به شمار می‌رود. یعنی حاکمیت اصول اخلاقی صحیح در جوامع که به طور کلی به سعادت و رستگاری بشر می انجامد و گاه در دراز مدت، روآوری افراد به دین اسلام را به دنبال دارد، مورد تأکید رهبران مسلمانان می‌باشد. در قرآن نیز در آیات متعددی بر این هدف تأکید شده است. در برخی از آنها هدف «یخرجهم من الظلمات الی النور؛ بیرون آوردن بشر از ظلمت‌ها (ی جهالت و خودپرستی) به نور (و حقیقت)» بیان شده است (مائده/۱۶).
۱-۹-۹-۶- نفی سلطه
این اصل نیز مانند برخی از اصول دیگر از قرآن مجید گرفته شده، چه این که در قرآن آمده است:

دیسون و همکاران (۱۹۹۶)

وفاداری به نام و نشان تجاری، و نگرش نسبت به نام و نشان تجاری

مدل ارزش مصرف کننده: ادراک هزینه- وزن مصرف

موتامینی و شاه روکهی (۱۹۹۸)

ارزش ویژه نام و نشان تجاری

درآمدهای خالص نام و نشان تجاری

(منبع: خورشید و ذبیحی، ۱۳۸۹: ۱۹)
مطالعات ارزیابی و سنجش ارزش ویژه برند مبتنی بر مشتری اساساً بر زیرساخت­های مفهومی ارائه شده از سوی پیشگامان مدیریت مانند آکر، کلر و یو بنا شده است. با توجه به این که چندین روش برای سنجش ارزش ویژه برند از دیدگاه مصرف کننده یا بازاریابی از طرف پژوهشگران مطرح شده است که بعضی مبتنی بر صفات و ویژگی­ها و بعضی مبتنی بر ابعاد تشکیل دهنده ارزش ویژه برند بوده است؛ در مورد سنجش ارزش ویژه برند از دیدگاه مصرف کننده، مدل آکر که در سال ۱۹۹۱ ارائه شد، یکی از بهترین تئوری­های ارائه شده مورد پذیرش قرار گرفته است. وی برای سنجش ارزش ویژه برند، پنج گروه از دارایی­ ها و تعهدات مرتبط با برند که ارزشی را به محصول یا خدمت ارائه شده از طرف یک شرکت به مشتریان خود اضافه یا کسر می­ کند را مشخص می­ کند.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

این پنج گروه شامل:

• آگاهی برند؛

• تداعی از برند؛

• کیفیت ادراک شده از برند؛

• وفاداری به برند؛

• سایر دارایی­ های برند مانند کانال توزیع است (میرا و کریمی هریسی، ۱۳۹۱: ۱۱۰).

کیفیت ادراک شده
ایجاد ارزش برای مشتری: تفسیر و پردازش اطلاعات، اطمینان در تصمیم خرید، رضایت مصرف کننده
آگاهی از برند
سایر دارایی­ های برند
وفاداری به برند
تداعی از برند
ایجاد ارزش برای سازمان: اثربخشی و کارایی برنامه بازاریابی، قیمت، حاشیه سود، گسترش برند، اهرم تجاری و مزیت رقابتی
شکل (۲-۲) مدل ابعاد تشکیل دهنده ارزش ویژه برند (آکر)
کلید اصلی ایجاد ارزش ویژه برند و اولین گام متمایز کننده ارزش ویژه برند، آگاهی از برند است.

• ۱. آگاهی از برند:

شامل عملکرد برند بر اساس دو شاخص شناسایی برند و یادآوری برند است. یادآوری برند به صورت مستقیم و غیرمستقیم قابل سنجش است. برای ارزیابی آگاهی از برند می­توان از پنج بعد ۱٫ عدم شناخت و یادآوری برند، ۲٫ شناخت ساده، ۳٫ عدم شناخت ساده، ۴٫ در بالای ذهن ماندن، ۵٫ تسلط برند استفاده کرد. یکی از مهم­ترین اهداف مدیریت نام و نشان تجاری آگاهی در مشتریان در جهت تأثیر بر تصمیم خرید آن­هاست. زیرا نام و نشان­های تجاری در مجموعه مورد بررسی مشتری برای تصمیم خرید قرار می­گیرند، که فرد از ان­ها آگاهی داشته باشد (میلر و میور، ۲۰۰۶).

• تداعی برند:

هر چیز مرتبط با برند در ذهن است که مبنایی برای تصمیم­های خرید و وفاداری برند است. ریو و همکارانش، تداعی برند را عنصری کلیدی در تشکیل و مدیریت ارزش ویژه برند مطرح کرده ­اند. آکر (۱۹۹۹) از تداعی به عنوان اثرگذارترین بعد ارزش ویژه نام و نشان تجاری یاد کرده و بیان می­ کند تداعی نام و نشان تجاری می ­تواند در برگیرنده ویژگی­های منحصر به فرد محصول، کارکردهای آن، استفاده کنندگان آن، رقبا و یا کشور سازنده محصول باشد. با وجود این­که آکر در مفهوم­سازی اولیه خود از ارزش ویژه نام و نشان تجاری، بین آگاهی از نام و نشان تجاری و تداعی نام و نشان تجاری تمایز قائل شد، مطالعات و پژوهش­های تجربی بعدی در این زمینه نشان داد می­توان آن­ها را به صورت یک بعد واحد در نظر گرفت.

• کیفیت درک شده:

کیفیت درک شده نام و نشان تجاری اشاره دارد بر ادراک خریدار از کیفیت کلی یا برتری محصولات یک نام و نشان تجاری در مقایسه با جایگزین­های موجود در بازار. این مسأله یک الزام رقابتی است و بسیاری از شرکت­ها امروزه، کیفیت مشتری­مدار را به ابزار استراتژیک نیرومندی مبدل ساخته­اند. آن­ها رضایت و ارزش مشتری را از طریق برآوردن مداوم و سودمند نیازها و ترجیحات مشتریان در مورد کیفیت ارضا کرده ­اند. کاتلر (۲۰۰۰) ارتباط درونی بین کیفیت محصول/خدمت، رضایت مشتری، و سودآوری شرکت را مورد توجه قرار داده است.
بنابر بر نظر آکر(۱۹۹۱) کیفیت ادراک شده از پنج راه می ­تواند ایجاد ارزش کند و در واقع بر ارزش ویژه نام و نشان تجاری تأثیر گذارد که عبارتند از:

• دلیلی برای خرید

• ایجاد تمایز/موقعیت

• اضافه پرداخت قیمت

• تمایل اعضای کانال توزیع به استفاده از محصولات با کیفیت ادراک شده بالاتر

• توسعه نام و نشان تجاری