پیوند عاطفی مثبت با برند← شیفتگی به برند

۰٫۱۵۴

۳٫۸۳۹

تایید می گردد

رابطه درازمدت با برند← شیفتگی به برند

۰٫۱۰۱

۲٫۵۹۸

تایید می گردد

اندوه ناشی از احتمال جدایی از برند← شیفتگی به برند

۰٫۱۶۳

۴٫۳۴۲

تایید می گردد

شکل دادن به یک نگرش کلی نسبت به برند← شیفتگی به برند

۰٫۱۸۸

۴٫۷۴۱

تایید می گردد

اعتماد به برند← شیفتگی به برند

۰٫۱۶۰

۳٫۵۰۳

تایید می گردد

حس تعلق به جامعه برند← شیفتگی به برند

۰٫۰۲۵

۰٫۷۵۵

رد می گردد

با توجه به نتایج حاصله از ضرایب مسیر، مقدار آماره t، مقدار ضریب تعیین و سطح معناداری می‌توان گفت:
فرضیه ۱: رفتارهای مبتنی بر اشتیاق بر شیفتگی به برند تاثیر معناداری دارد.
H₀: رفتارهای مبتنی بر اشتیاق بر شیفتگی به برند تاثیر ندارد.
H₁: رفتارهای مبتنی بر اشتیاق بر شیفتگی به برند تاثیر دارد.
بر اساس نتایج جدول ۷-۴ اثر رفتارهای مبتنی بر اشتیاق بر شیفتگی به برند دارای ضریب مسیر ۲۰۸/۰ است که دارای مقدار t 748/4 می‌باشد. مقدار t برای این پارامتر (طبق قاعده خطای پنج درصد در ناحیه رد فرض صفر برای مقادیر بالای ۹۶/۱ در هر پارامتر مدل)، بالای ۹۶/۱ محاسبه شده است. لذا می‌توان بیان نمود که فرض صفر با ۹۵ درصد اطمینان رد می‌شود، به عبارت دیگر رفتارهای مبتنی بر اشتیاق، بر شیفتگی به برند دارای اثر معنی‌داری به لحاظ آماری است و هر چه رفتارهای مبتنی بر اشتیاق بیشتر مورد توجه قرار گیرد، شیفتگی به برند افزایش می‌یابد. این نتایج نشان می دهد که رفتارهای مبتنی بر اشتیاق با شیفتگی به برند در ارتباط است و رفتارهای مبتنی بر اشتیاق نقش مهمی در شیفتگی به برند دارد و هر گونه تغییر در رابطه با رفتارهای مبتنی بر اشتیاق، تغییر معناداری شیفتگی به برند به دنبال خواهد داشت. لذا این فرضیه تحقیق پذیرفته می‌شود.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

فرضیه ۲ : یکپارچه سازی خود با برند بر شیفتگی به برند تاثیر معناداری دارد.
H₀: یکپارچه‌سازی خود با برند بر شیفتگی به برند تاثیر ندارد.
H₁: یکپارچه‌سازی خود با برند بر شیفتگی به برند تاثیر دارد.
براساس نتایج جدول ۴-۷، اثر یکپارچه‌سازی خود با برند بر شیفتگی به برند دارای ضریب مسیر ۲۰۵/۰ است که دارای مقدار t 292/5 می‌باشد. مقدار t برای این پارامتر (طبق قاعده خطای پنج درصد در ناحیه رد فرض صفر برای مقادیر بالای ۹۶/۱ در هر پارامتر مدل)، بالای ۹۶/۱ محاسبه شده است. لذا می‌توان بیان نمود که فرض صفر با ۹۵ درصد اطمینان رد می‌شود، به عبارت دیگر یکپارچه‌سازی خود با برند، بر شیفتگی به برند دارای اثر معنی‌داری به لحاظ آماری است و هر چه یکپارچه‌سازی خود با برند بیشتر مورد توجه قرار گیرد، شیفتگی به برند در جهت مثبت تغییر خواهد کرد. این نتایج نشان می‌دهد که یکپارچه‌سازی خود با برند با شیفتگی به برند در ارتباط است و یکپارچه‌سازی خود با برند نقش مهمی در شیفتگی به برند دارد و هر گونه تغییر در رابطه با یکپارچه‌سازی خود با برند، تغییر معناداری را در شیفتگی به برند به دنبال خواهد داشت. لذا این فرضیه تحقیق پذیرفته می‌شود.
فرضیه ۳ : پیوند عاطفی مثبت با برند بر شیفتگی به برند تاثیر معناداری دارد.
H₀: پیوند عاطفی مثبت با برند بر شیفتگی به برند تاثیر ندارد.
H₁: پیوند عاطفی مثبت با برند بر شیفتگی به برند تاثیر دارد.

مغناطیسی که حتی مخالفان را هم جذب می‌ کند

–

ایجاد فضای ذهنی (برای کالا یا محصول)

منبعی برای ایجاد ارزش‌افزوده

–

ایجاد تعهد در مصرف‌کننده

(یسعویی، حسین‌پور، ۱۳۸۹)
از میان تعاریف ارائه‌شده نمی‌توان گفت کدام‌یک بهتر و یا بدتر است. چون هر کدام از تعاریف از جنبه‌های مختلف به موضوع پرداخته‌اند. رویکرد‌هایی که هر محقق انتخاب کرده‌است، فقط یک تعریف نیست، بلکه درک کاملی از خصوصیات برند است. خصوصیات برند می‌تواند راهی برای درک استراتژیک برند نیز باشد(Wood, 2000).
۴-۱-۲-۲-مدیریت برند
هنر خلق و حفظ یک برند را مدیریت برند می‌نامند (برند، ۲۵:۱۳۸۷). برندها مانند محصولات چرخه عمر محدود ندارند و بنابراین در تئوری‌ها باید برای همیشه به بقای خود ادامه دهند. اما برای حصول چنین امری باید تدابیر آن به‌دقت کنترل و هدایت شود تا برند به رشد خود ادامه‌ دهد. مدیریت برند فرآیندی‌است که تمام فعالیت‌های برند را کنترل می‌کند و به بررسی راه‌های درک برند توسط مشتریان می‌پردازد. برای این کار ابتدا باید اهداف و موقعیت برند را برای تمایز هر چه بیشتر از رقبا به طور شفاف تعریف نمود تا بتوان بر ارزش‌های برند اضافه کرد (گسیلی و نادری، ۱۳۸۸).
در واقع مدیریت برند مفهومی بین مشتری و سازمان است و سعی در ایجاد تعادل و یکپارچه‌سازی بین آن دو را دارد. ایجاد تعادل بین بازار بیرون و امکانات داخلی سازمان و ادراک مشتری، از دیگر اهداف مدیریت برند است. مدیریت برند کاربرد تکنیک‌های بازاریابی برای یک محصول یا خدمت، خطوط تولید یا برند می‌باشد. بازاریابان، برند را به عنوان یک تعهد ضمنی می‌بینند که باید سطحی از کیفیت را که مردم از یک برند انتظار دارند، در خرید‌های حال و آینده آنان در مقابل محصولات و خدمات مشابه تامین نماید (وظیفه‌دوست و همکاران، ۱۳۸۹).
۵-۱-۲-۲-برندینگ^[۴۹] (برندسازی)
برندینگ یا برندسازی فرآیندی‌است که طی آن، سازمان با افزودن سطح احساسی و عاطفی مرتبط با یک محصول یا خدمت سعی در ارتقاء ارزش‌ آن برای مشتریان و سایر ذینفعان دارد ( واژه‌نامه برند، ۴۹:۱۳۸۸). در واقع، برندینگ فرآیندی‌است که باعث ایجاد معنی و ارزش‌افزوده در محصول یا خدمت می‌شود و به‌طور گسترده بر ادراک، شخصیت فیزیکی و بالطبع تجربه استفاده از محصول و یا خدمت تاثیر می‌گذارد (گسیلی و نادری، ۱۳۸۸).
واژه‌نامه بین‌المللی بازاریابی نیز برندسازی را این‌گونه تعریف می‌کند: استفاده شرکت از تکنیک‌هایی خاص برای اینکه سازمان، محصول و یا خدمت خود را از دیگران قابل تشخیص سازد. یعنی سازمان چگونه هویت و کارکرد خود را در بازار بیان می‌کند(Yadin, 2002).
در تفکر امروزی بازاریابی، برندسازی فرایند شناسایی و متمایزساختن یک محصول یا خدمت و بنانهادن یکتایی و منحصربه‌فرد‌بودن آن است. برندسازی بخشی از فرایند حساس‌بودن به چگونگی درک مشتریان از محصول یا شرکت می‌باشد. اسکات بدوری^[۵۰] نویسنده کتاب “دنیای جدید برند”، برندینگ را این‌گونه تعریف می‌کند: برندینگ به این مفهوم است که یک چیز عادی را به‌گونه‌ای بهبود دهیم تا ارزشمند‌تر و پرمعناتر شود (کاتلر و فورچ^[۵۱]، ۱۱:۲۰۰۶).
۶-۱-۲-۲-چرخه عمر برند
برندها نیز درست به مانند انسانها در یک چرخه عمر حرکت می‌کنند. در برخی مراحل خاص، پتانسیل برندینگ به قدری ‌بالاست که می‌تواند محصول فیزیکی را که درصدد معرفی آن‌است تحت‌الشعاع قرار دهد. بسیاری از محققان چرخه عمر برند را مدل‌سازی کرده‌اند تا نشان دهند که یک برند چگونه در مراحل عمر خود رشد می‌کند. در اینجا به مدل گودیر^[۵۲] اشاره می‌شود که زندگی برند را در یک فرایند ۶ مرحله‌ای توصیف کرده است.
مرحله نخست از چرخه عمر برند مرحله “بدون‌ نام” یا “بدون برند” است. محصولات تنها به عنوان جنس و متاع در معرض قرار می‌گیرند و تولیدکننده تلاش ناچیزی برای متمایزکردن محصول خود از سایرین انجام می‌دهد.
در مرحله دوم “برند به عنوان یک مرجع” عمل می‌کند. در اینجا برند یک نام برای مشخص‌کردن و تبلیغات در طول زمان است. نام به عنوان یک تضمین از کیفیت و یکنواختی محصول به شمار می‌رود.
مرحله سوم “برند به عنوان یک شخصیت” نام دارد. از آنجا که برندهای زیادی با فراهم‌آوردن مزیت‌های کارکردی یکسان شناخته می‌شوند، متمایزسازی دشوارتر می‌گردد. بنابراین برای برند یک شخصیت تعریف می‌شود که از طریق آن جذابیت احساسی و ارزش‌ها و معانی سمبولیک به برند اضافه می‌شوند.
مرحله چهارم “برند به عنوان یک نشانه” است. بعد از آن‌که برند با یک، یا تعداد اندکی، از معانی و ارزش‌های سمبولیک برای زمان زیادی پیوند خورد، خود به عنوان مترادفی از این معانی و ارزش‌ها تعریف و به یک نشانه برای مصرف‌کنندگان تبدیل می‌شود. برای مثال رولزرویس^[۵۳] و رولکس^[۵۴] نمادی از با‌کلاس‌بودن و موفقیت هستند.
مرحله پنجم “برند به عنوان شرکت” نام دارد. در این مرحله ارزش‌های برند به ورای محصول توسعه یافته‌اند تا تمامی جنبه‌های شرکت‌ را پوشش دهند. ارتباطات یکی‌شده در تمامی عملیات شرکت حالتی یکپارچه پیدا می‌کند، به‌نحوی که مشتریان، ذینفعان یا شرکای تجاری همگی تصویر واحدی از سازمان پیدا می‌کنند.
مرحله پایانی “برند به عنوان خط‌مشی” است. در این مرحله برند به جایگاهی فراتر از تجارت حرکت می‌کند و مسائل اجتماعی و سیاسی را نیز دربرمی‌گیرد.
در حقیقت، در مرحله برند به عنوان “شخصیت” است که بازاریابان شروع به معرفی معانی و ارزش‌های سمبولیک برای برندهایشان می‌کنند تا به آنها شخصیت مورد‌ نظرشان را القاء نمایند. آن ارزش‌ها و معانی که باارزش و خواستنی تلقی می‌شوند باید از همه نظر و به‌ خصوص در برنامه‌های تبلیغاتی و ترفیعی تقویت شوند. در طول زمان، برندهایی که شامل چنین ارزش‌ها و معانی سمبولیکی هستند می‌توانند بر اساس مجموع اداراکات و احساسات مصرف‌کننده نسبت به ویژگی‌های محصول و نحوه عملکرد آن مبنایی برای خلق ارزش برند به وجود آورند. این موضوع همچنین اهمیت نام برند و موقعیت آن را نشان می‌دهد و نیز بیان‌کننده آن دسته از باورها در ارتباط با شرکت است که با برند آن پیوند خورده است.
در مرحله شخصیت سازی برای برند، بازاریابان شروع به خلق ارزش‌ها و معانی سمبولیک می‌کنند تا شخصیت دلخواه را برای برند خود خلق کنند. بهتر است در ابتدا از سمبول‌های معدودی استفاده شود و در ادامه واکنش مصرف‌کنندگان نسبت به آنها ارزیابی گردد تا در مورد اینکه کدام ارزش‌ها و معانی باید به برند اضافه‌شده و کدام‌یک باید حذف شوند تصمیم‌گیری شود. آن ارزش‌هایی که از نظر مصرف‌کنندگان خوش‌آیند و مطلوب تلقی می‌شوند باید از طریق تبلیغات و برنامه‌های ترفیعی (مانند چاشنی‌های فروش، سمپل‌ها،بسته‌بندی و …) تقویت شوند.
مرحله “برند به عنوان شخصیت” دوره تغییر و تحول مهمی برای برندهاست، چرا که بسیاری از برندها به مرحله بعدی، یعنی تبدیل‌شدن به یک “نشانه” انتقال نمی‌یابند و دلیل آن می‌تواند این باشد که مصرف‌کنندگان با برند ارتباط برقرار نکرده یا آن را باور ندارند، بنابراین در رابطه خود با برند احساس عدم‌ هماهنگی می‌کنند.
بعد از رسیدن برند به مرحله نشانه ، یک تلاش مداوم و پایدار برای حفظ جایگاه آن کفایت می‌کند. با این حال بازاریابان باید مراقب برندهایرقیب که تلاش می‌کنند تا به این مرحله دست‌یابند باشند تا توسط آنها مغلوب نشوند. در چنین شرایطی بازاریابان باید برند را به جلو هدایت‌کرده و یا در مسیری متفاوت از رقبا با تداعیات سمبولیک جدید حرکت کنند. آنچه در این‌جا به چشم می‌خورد این‌است که جامعه دائما معانی تازه‌ای برای ارزش‌های سمبولیک خلق می‌کند، بنابراین نمی‌توان انتظار داشت نمادی که در سال ۱۹۸۰ معنای “قدرتمند‌بودن” و “باکلاس‌بودن” را تداعی می‌کرد در سال ۲۰۰۰ نیز همان معنی را داشته باشد. پس بازاریابان باید خود را بروز کرده و تصاویر مناسبی را برای تداعیات سمبولیک خود به‌ کار گیرند(Tsu Wee &Han Ming, 2003).
جدول ۲-۲ به طور خلاصه مراحل چرخه عمر برند گودیر را نشان می‌دهد:
جدول ۲-۲- مدل چرخه عمر برندگودبر

نوع برندینگ

مرحله

مشخصات

برندینگ کلاسیک
برندینگ پست‌مدرن

محصول بی نام

• • محصولات و کالاهای بسته‌بندی شده

• تولیدکننده تلاش اندکی برای برندسازی و متمایز‌کردن کالای خود انجام می‌دهد

متغیر

پایگاه اطلاعاتی فائو/ سازمان شیلات ایران

میزان ارزش صادرات میگوی ایران

www.tradingeconomics.com

میزان ارزش کل صادرات ایران در هرسال

پایگاه اطلاعاتی فائو

میزان ارزش کل صادرات میگو در جهان در هر سال

www.tradingeconomics.com

میزان کل صادرات جهان برای هر سال

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

جدول ۳-۱ منابع جمع آوری داده های متغیرهای شاخص بالاسا
هر‌یک از داده‌های بالا به طور مستقیم از منابع اطلاعاتی اشاره شده جمع‌ آوری خواهند شد اما به دلیل اینکه میزان ارزش صادراتی میگوی ایران در هر کیلوگرم که از تقسیم کل ارزش دلاری به میزان حجم ارسال شده بدست می‌آید، در برخی از سال‌ها اختلاف زیادی با میانگین قیمت جهانی دارد و این فاصله قیمتی به هیچ عنوان توجیه منطقی نداشته و به دلایلی به طور عمدی پایین گزارش شده است، به ناچار ارزش صادرات میگو از حاصل ضرب میانگین قیمت جهانی و میزان حجم صادر شده در هر سال بدست آمده تا بتواند نتایج مناسب‌تری در مدل حاصل گردد.
گام سوم تجزیه‌وتحلیل داده ها
همانطور که در فصل اول اشاره شد ما قصد داریم در مرحله اول به بررسی مزیت نسبی میگوی ایران نسبت به دیگر تولید‌کنندگان و صادر کنندگان می‌پردازیم.
بتابراین ابتدا با بهره گرفتن از چهار متغیر ۱- میزان صادرات میگوی ایران در هر سال ۲ – میزان کل صادرات ایران در هرسال ۳- میزان کل صادرات میگو در جهان در هر سال ۴- میزان کل صادرات جهان مزیت نسبی آشکار بالاسا برای هر سال محاسبه می‌گردد تا مشخص شود مقدار آن در هر سال چه میزان بوده و نسبت به سال های قبل چه تغییری داشته است.
شاخص مزیت نسبی آشکار بالاسا^[۳۲] به صورت زیر تعریف می‌گردد:
RCA =
: ارزش صادرات کالای مورد نظر i از کشور j
: ارزش کل صادرات کشور مورد مطالعه
: ارزش صادرات کالای مورد نظر i در سطح جهانی
: ارزش کل صادرات جهانی
شاخص مزیت نسبی آشکار شده، مقادیری بین صفر و بی نهایت را می‌تواند اختیار کند. مقادیر بیشتر از یک بیانگر وجود مزیت نسبی است و تغییرات این شاخص طی زمان می‌تواند بیانگر تغییر جایگاه مزیت نسبی تلقی گردد.
۳-۳-۲ مرحله دوم شناسایی عوامل موثر بر مزیت نسبی صادراتی
گام اول جامعه آماری مورد بررسی
در مرحله دوم جهت شناسایی عوامل موثر بر مدل از دو الگو کمک گرفته شده است.۱- عواملی که در مقالات مورد مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است. ۲- عواملی که از طریق مصاحبه با کارشناسان این صنعت تاثیرگذار گذار تشخیص داده شده‌اند.
بنابراین جامعه آماری مورد بررسی در این مرحله مقالاتی است که در این تحقیقات مورد بررسی قرار گرفته است و جهت انجام مصاحبه نیز افرادی که در این صنعت فعالیت دارند و به حوزه صادرات میگو در بازارهای جهانی مشرف هستند در نظر گرفته می‌شوند.
گام دوم روش جمع آوری داده‌ها
همانطور که در گام اول به آن اشاره شد جمع‌ آوری داده‌های وابسته از طریق مقالات مشابه که عمدتا مزیت نسبی کالای مورد مطالعه خود را با متغیرهای تولید و ارزش پولی وابسته می‌دانند مورد بررسی قرار گرفته است.
اما جهت بررسی دقیق تر این موضوع مصاحبه‌هایی با کارشناسانی که در این صنعت فعالیت می‌کنند و به حوزه صادرات میگو اشراف دارند با مضمون این پرسش که چه عواملی در مزیت صادراتی ایران و افزایش آن موثر است انجام شد که در مجموع نکات زیر جمع‌ آوری گردید:

• تقریبا تمامی کارشناسانی که با آنها مصاحبه صورت پذیرفت افزایش امکانات، زیر ساخت‌ها، سرمایه‌گذاری، نقدینگی، بهداشت و استانداردهای جهانی را لازمه افزایش تولید دانستند که این عوامل علاوه بر افزایش تولید، باعث کاهش بهای تمام شده و در نتیجه افزایش صادرات میگو خواهد گشت.

• برخی از کارشناسان، افزایش تولید دیگر کشورها را باعث کاهش قیمت جهانی این محصول و در نتیجه تمایل خریداران به خرید میگو با قیمت پایین‌تر دانستند که به علت کاهش قیمت جذابیت‌های سرمایه گذاری و تولید بیشتر را تحت تاثیر شدید خود قرار داد .

• پس از این موارد عامل اصلی که به آن اشاره شده نقش تکنولوژی در فرآوری این کالا بسیار تاثیر گذار بوده که متاسفانه صنایع داخلی در بخش ارزش افزوده بر روی میگو چندان موفق عمل نکرده و حتی در بسته‌بندی آن هم دچار ضعف بسیاری هستیم.

• نرخ ارز عامل دیگری بود که در صحبت‌های برخی از کارشناسان به چشم می‌خورد، آنها این نکته را بیان می‌کردند که اگرچه افزایش نرخ دلار باعث کسب درآمد بیشتر در فروش خواهد شد اما به علت اینکه غذای میگو سهم زیادی از هزینه تولید این کالا را تشکیل داده و از منابع خارجی تامین می‌گردد باعث ناتوانی در خرید غذای میگو و در نتیجه کاهش تولید خواهد شد.

گام سوم تجزیه‌وتحلیل داده‌ها
با توجه به بررسی‌های انجام شده متغیرهای تاثیر گذاری که بیشترین نقش را در صادرات محصول خواهند داشت بدست آمد:

متغیر

متغیر

جدول ۲-۳ هزینه مصرفی پروتئین گوشتی در خانوار شهری و روستایی………………………………………….۳۷
جدول ۲-۴ درصد میزان سهم پروتئین گوشتی در خانوار شهری و روستایی……………………………………۳۸
جدول ۲-۵ هزینه مصرفی میگو در خانوار شهری و روستایی…………………………………………………………۴۱
جدول ۳-۱ منابع جمع آوری داده های متغیرهای شاخص بالاسا…………………………………………………….۵۴
جدول ۳-۲ متغیرهای مدل…………………………………………………………………………………………………………۵۶
جدول ۳-۳ طبقه بندی محصولات صادر شده در جهان توسط سازمان خوارو بار جهانی……………..۵۷-۵۸
جدول ۳-۴ منابع جمع آوری داده های متغیرهای مدل…………………………………………………………………..۵۹
جدول ۳-۵ نشانه اختصاری متغیرهای مدل…………………………………………………………………………………..۶۰
جدول ۳-۶ واحد اندازه گیری متغیرهای مدل ………………………………………………………………………………۶۳
جدول ۴-۱ محاسبه مزیت نسبی صادرات ایران در میگو……………………………………………………………….۶۸
جدول ۴-۲ داده های مربوط به متغیرهای مدل……………………………………………………………………….۶۹-۷۴
جدول ۴-۲ داده های مربوط به متغیرهای مدل……………………………………………………………………………..۷۵
جدول ۴-۳ نتایج آزمون ریشه واحد…………………………………………………………………………………………..۸۳
جدول ۴-۴ نتایج آزمون ریشه واحد در تفاضل مرتبه اول……………………………………………………………..۹۲
جدول ۵-۱ ضرایب بدست آمده از مدل………………………………………………………………………………………۹۸
فهرست نمودارها
نمودار ۱- ۱ میزان صادرات میگو……………………………………………………………………………………………..۴
نمودار ۲- ۱ میزان تولید میگو (صید شده و پرورشی ) در جهان……………………………………………………..۳۰
نمودار ۲-۲ میزان تولید میگو در ایران………………………………………………………………………………………….۳۴
نمودار۲-۳ میزان تولید میگو به تفکیک پرورشی و صید شده در ایران…………………………………………….۳۵
نمودار ۲-۴ میزان صادرات میگو ایران…………………………………………………………………………………………۴۰
نمودار ۵-۱ روند شاخص مزیت نسبی ایران…………………………………………………………………………………۹۷
نمودار ۵-۲ روند تولید میگو در ایران………………………………………………………………………………………..۱۰۰
نمودار ۵-۳ روند تولید میگو در جهان……………………………………………………………………………………….۱۰۱
نمودار ۵-۴ روند بررسی میانگین قیمت میگو در جهان………………………………………………………………..۱۰۲
فهرست شکل ها
شکل ۲- ۱ میزان واردات میگو در جهان………………………………………………………………………………………۳۰
شکل۴-۱ آزمون ریشه واحد برای متغیر شاخص مزیت نسبی…………………………………………………………۷۵

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

شکل۴-۲ آزمون ریشه واحد برای متغیر میزان تولید میگوی پرورشی در ایران…………………………………..۷۶
شکل۴-۳ آزمون ریشه واحد برای متغیر میزان صیدمیگوی دریایی در ایران………………………………………۷۷
شکل۴-۴ آزمون ریشه واحد برای متغیر میزان تولید میگوی پرورشی در جهان………………………………….۷۸
شکل۴-۵ آزمون ریشه واحد برای متغیر میزان صید میگوی دریایی در جهان…………………………………….۷۹
شکل۴-۶ آزمون ریشه واحد برای متغیر ارزش تبدیل دلار به ریال در بازار ایران………………………………۸۰
شکل۴-۷ آزمون ریشه واحد برای متغیر میانگین قیمت میگوی یخ زده فرآوری نشده………………………..۸۱
شکل۴-۸ آزمون ریشه واحد برای متغیر میانگین قیمت کلیه محصولات میگو…………………………………..۸۲
شکل۴-۹ آزمون ریشه واحد برای تفاضل مرتبه اول متغیر شاخص مزیت نسبی ……………………………….۸۴
شکل۴-۱۰ آزمون ریشه واحد برای برای تفاضل مرتبه اول متغیر میزان تولید میگوی پرورشی در ایران……………۸۵
شکل۴-۱۱ آزمون ریشه واحد برای تفاضل مرتبه اول متغیر میزان صید میگوی دریایی در ایران…………..۸۶
شکل۴-۱۲ آزمون ریشه واحد برای تفاضل مرتبه اول متغیر میزان تولید میگوی پرورشی در جهان………۸۷
شکل۴-۱۳ آزمون ریشه واحد برای تفاضل مرتبه اول متغیر میزان صید میگوی دریایی در جهان…………۸۸
شکل۴-۱۴ آزمون ریشه واحد برای تفاضل مرتبه اول متغیر ارزش تبدیل دلار به ریال در بازار ایران……………….۸۹
شکل۴-۱۵ آزمون ریشه واحد برای تفاضل مرتبه اول متغیر میانگین قیمت میگوی یخ زده فرآوری نشده……….۹۰
شکل۴-۱۶ آزمون ریشه واحد برای تفاضل مرتبه اول متغیر میانگین قیمت کلیه محصولات میگو………..۹۱
شکل۴-۱۷ آزمون ریشه واحد جمله اختلال………………………………………………………………………………..۹۳
شکل۴-۱۸ تخمین ضرایب متغیرهای مدل…………………………………………………………………………………..۹۴
چکیده
توسعه صادرات غیر‌نفتی از مهم‌ترین اهداف کشور در سال‌های اخیر به شمار می‌رود. با توجه به اتکای زیاد کشور به صادرات نفت و نوسانات شدید قیمت آن می‌توان به اهمیت صادرات محصولات غیر نفتی پی‌برد. در این راستا به منظور توسعه صادرات غیر‌نفتی رشد صادرات بخش‌های مختلف اقتصادی کشور ضروری است.
وجود امکانات بالقوه صید و پرورش انواع آبزیان در بخش های شیلات باعث شده است تا این بخش از ظرفیت‌های بالقوه بالایی جهت صادرات برخوردار باشد که در صورت برنامه‌ریزی اصولی می‌توان این بخش را به عنوان یکی از منابع تامین ارز کشور مطرح کرد، اما به دلیل وجود عوامل درونی و بیرونی موثر هنوز صادرات ایران نتوانسته در بخش شیلات جایگاه واقعی خود را پیدا نماید. بنابراین شناخت عوامل موثر بر افزایش صادرات این بخش می‌تواند رشد بسزایی در افزایش صادرات این محصولات داشته باشد.
یکی از مستعدترین اقلام تشکیل‌دهنده صادرات در بخش شیلات میگو می‌باشد، پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر مزیت نسبی صادراتی بر مبنای شاخص مزیت نسبی آشکار بالاسا و ارائه راهکارهایی برای بهبود وضعیت در این صنعت انجام گرفته است.
این مدل بیان می‌دارد که دستیابی به مزیت نسبی صادراتی در صنعت و در نتیجه کسب موقعیت در سطح جهانی تابعی از تاثیر متقابل، تولید داخلی میگوی پرورش یافته، میزان صید میگو از منابع طبیعی، تولید خارجی میگوی پرورش یافته ، میزان صید میگو در جهان، میانگین قیمت میگو فرآوری نشده، میانگین قیمت کلیه محصولات بدست آمده‌ و ارزش پول ملی است.
یافته‌ها و نتایج تحقیق نشان می‌دهد که صنعت میگوی ایران از نظر مزیت صادراتی در وضعیت مناسبی قرار‌نداشته و بهبود این وضعیت در‌گرو‌ برنامه‌ریزی اصولی و مناسب‌تر در بخش تولید و سرمایه‌گذاری بیشتر در این بخش است. در پایان نیز به شناسایی مشکلات این بخش پرداخته و نیز پیشنهاداتی برای بهبود و ارتقا وضعیت این صنعت ارائه گردیده است.
فصل اول
۱-۱ موضوع تحقیق

تشابه کشور

سوداگری

چرخه عمر محصول

مزیت مطلق

رقابت استراتژیک جهانی

مزیت نسبی

مزیت رقابتی مدل پورتر

هکشر- اوهلین

جدول ۲- ۱ تقسیم بندی تئوری‌های تجارت[۲]
۲-۲-۱ نظریه سوداگری^[۴]
این تئوری در قرن شانزدهم ایجاد شد و یکی از اولین تلاش‌ها برای ایجاد و گسترش تئوری‌های اقتصادی بود. این تئوری بیان می‌کند که ثروت یک کشور به وسیله میزان دارایی‌های طلا و نقره تعیین می‌شود و به معنای ساده سوداگران اعتقاد دارند که یک کشور باید میزان دارایی‌های طلا و نقره خود را از طریق افزایش صادرات و کاهش واردات افزایش دهد. [۲]

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

به عبارت دیگر اگر مردم کشورهای دیگر، خرید بیشتری (صادرات) نسبت به آن چیزی که به کشور شما می‌فروشند (واردات) انجام دهند در واقع آنها مجبور هستند ما به تفاوت این مقدار را از طریق طلا و نقره پرداخت نمایند. از نظر این تئوری هدف هر کشور باید در مازاد تجاری خود باشد یا باید در موقعیتی که ارزش صادرات نسبت به ارزش واردات بیشتر باشد و از کسری تجاری خود جلوگیری نماید. از اینرو سوداگران از این عقیده حمایت می‌کردند که دولت باید صادرات را تشویق و واردات را محدود کند. از این استراتژی به عنوان حمایت از تولید داخلی نام برده می‌شود که هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. [۲]
۲-۲-۲ نظریه مزیت مطلق^[۵]
آدام اسمیت^[۶] در سال ۱۷۷۶ در کتاب “ثروت ملل”، نظریه جدیدی را تحت عنوان مزیت مطلق در تجارت بین‌الملل مطرح نمود. بر اساس این نظریه؛ چنانچه کشوری بتواند کالایی را ارزان تر از کشور دیگری تولید کند و کشور مقابل نیز کالای دیگری را ارزان‌تر از کشور نخست تولید کند، هریک از کشورها در تولید کالایی که ارزان‌تر تولید کرده‌اند، مزیت مطلق دارند.[۳]
بنابراین چنانچه هر کشور به صدور کالایی که در آن مزیت دارد و به ورود کالایی که در آن مزیت ندارد، مبادرت ورزد، هر دو کشور از این مبادله نفع خواهند برد. [۲]
در واقع نظریه اسمیت بر روی توانایی یک کشور به تولید کالا با کارایی بیشتر نسبت به یک کشور دیگر متمرکز شده است. اسمیت استدلال کرد که تجارت بین کشورها نباید به وسیله مداخله سیاست‌های دولت‌ها محدود شود. او همچنان عقیده داشت که تجارت باید بر اساس نیروهای بازار و به صورت طبیعی در جریان باشد. تئوری اسمیت استدلال می‌کند که با افزایش کارایی، مردم در هر دو کشور سود خواهند برد و به تجارت تشویق می‌شوند. او از طریق این تئوری بیان می‌کند که دارایی و ثروت یک کشور نباید به وسیله میزان طلا و نقره مورد ارزیابی واقع شود اما به وسیله استانداردهای زندگی مردم می‌تواند مورد قضاوت قرار بگیرد. [۲]
۲-۲-۳ نظریه مزیت نسبی^[۷]
نظریه مزیت نسبی ریکاردو^[۸] اکنون به‌عنوان یکی از مهمترین قوانین بلامنازع اقتصادی، با کاربردهای وسیع عملی، پایدار مانده است.[۴]
نظریه ریکاردو که به نظریه هزینه نسبی یا مزیت نسبی معروف است بر نظریه ارزش کار مبتنی است این نظریه کار را تنها عامل تولید ارزش می‌داند.[۳]
طبق قانون مزیت نسبی، حتی اگر یک کشور در تولید هردو کالا نسبت به کشور دیگر کارآیی کمتری داشته باشد(یعنی در تولید هیچ کالایی مزیت مطلق نداشته باشد)، هنوز هم پایه‌ای برای تجارت دوجانبه سودآور وجود دارد. کشور اول باید در تولید و صدور کالایی تخصص پیدا کند، که دارای عدم مزیت مطلق کوچکتری است(کالایی که دارای مزیت نسبی است) و کالایی را وارد کند، که عدم مزیت مطلق بزرگتری دارد(کالایی که دارای عدم مزیت نسبی است).[۴]
مثال: دو کشور تایلند و کره جنوبی را در نظر بگیرید که هر دو امکان تولید گندم و برنج را دارا هستند؛ اما شرایط آن‌ها در تولید این دو کالا متفاوت است. تایلند در تولید هردو کالا از مزیت مطلق برخوردار است. در تایلند با ۱۰ واحد منابع تولیدی، ۱ تن گندم و با ۵/۱۳ واحد منابع، ۱ تن برنج تولید می‌شود. بنابراین هرگاه این کشور ۲۰۰ واحد منابع تولیدی در اختیار داشته باشد، می‌تواند ۲۰ تن گندم یا ۱۵ تن برنج تولید کند. در کشور کره جنوبی هم شرایط بدین‌گونه است؛ که برای تولید هر تن گندم ۴۰ واحد منابع و برای هر تن برنج ۲۰ واحد منابع باید به‌کار برده شود. اگر فرض کنیم این کشور هم ۲۰۰ واحد منابع تولید در اختیار دارد، می‌تواند با به‌کارگیری آن به ۵ تن گندم یا ۱۰ تن برنج دست یابد. اکنون تصوّر کنید، این دو کشور، تمایلی برای انجام مبادله با یکدیگر نداشته و قصد دارند از هر دو کالا تولید کنند.
در راستای این هدف، نیمی از منابع خود را صرف تولید گندم و نیمی دیگر را به تولید برنج اختصاص می‌دهند. در این حالت، تایلند می‌تواند به ۱۰ تن گندم و ۵/۷ تن برنج؛ یعنی جمعا به ۵/۱۷ تن از دو محصول دست یابد و کشور کره جنوبی هم می‌تواند موفق به تولید ۵/۲ تن گندم و ۵ تن برنج، یعنی جمعا به ۵/۷ تن کالا گردد. با توجه به این شرایط، ممکن است چنین برداشت کنیم که چون کشور تایلند در تولید هر دو کالا نسبت به کره جنوبی برتری مطلق دارد، بنابراین دلیلی برای انجام مبادله با این کشور نخواهد داشت.
اما واقعیت این است که تایلند در زمینه تولید گندم نسبت به کره مزیت نسبی دارد؛ یعنی این‌که توان تولیدش در گندم ۴ برابر کره جنوبی است؛ اما در تولید برنج فقط ۵/۱ برابر. پس می‌توان گفت که تایلند به‌صورت مقایسه‌ای یا نسبی در تولید گندم، کارآمدتر از تولید برنج است و اگر همه منابع خود را در تولید گندم به‌کار گیرد و آن‌گاه بخشی از محصول خود را با کره جنوبی مبادله نماید، منافع بیشتری به‌دست می‌آورد. همچنین اگر کره هم در تولید برنج تمرکز نماید و بخشی از تولیدش را با تایلند مبادله کند، به منابع بیشتری دست می‌یابد.[۵]
مدل ریکاردو(مزیت نسبی) در اقتصاد بین‌الملل دارای چندین فرض است:[۶]
۱) کلیه متغیرهای مورد توجه مدل، در سیستم اقتصادی، مستقل از متغیرهای پولی هستند. این فرض، که گاه تحت عنوان خنثی، پول، خوانده می‌شود، به این معنی است، که ابعاد پولی متغیرها را در نظر نمی‌گیریم و حتی هنگامی که از قیمت‌ها صحبت می‌شود، آن‌ها را به‌صورت قیمت‌های نسبی مطرح می‌کنیم.
۲) همه عوامل تولید، در جامعه، دارای مقدار ثابت هستند؛ به این معنی که تغییر قیمت این عوامل، هیچ تغییری در مقدار مؤثر دسترسی به این عوامل نمی‌دهد. به این ترتیب، با افزایش قیمت زمین، مردم به قابل استفاده کردن زمین‌های موات، رغبت زیادتری نشان نمی‌دهند. به زبان تحلیلی، معنای این فرض، چنین است که منحنی عرضه عوامل تولید، خطی عمودی است؛ که کاملا کشش‌ناپذیر است.
۳) عوامل تولید در سطح بین‌المللی غیر متحرّکند، در حالی‌که در داخل کشور تحرّک کامل دارند.
۴) سطح تکنولوژی وآگاهی‌های فنّی تولیدکنندگان محصولات مشابه در یک کشور، در یک سطح است. به‌عبارت دیگر توابع تولید کلیه تولیدکنندگان محصولات مشابه، همسان است.
۵) سلیقه افراد جامعه برای تقاضای محصولات تغییری نمی‌کند. به‌عبارت دیگر مجموعه منحنی‌های بی‌تفاوتی افراد ثابت است.
۶) هیچ‌گونه محدودیتی از نظر حمل‌و‌نقل کالا و کسب اطلاعات تجاری در بین کشورها وجود ندارد؛ به‌عبارت دیگر، هیچ بازرگانی، به‌خاطر هزینه حمل‌و‌نقل یا ناآگاهی از بازارهای فروش و یا عوارض وارداتی، مسیر تجاری خود را منحرف یا قطع نمی‌کند. ارزش‌ها مبتنی بر میزان مشارکت عامل کار در تولید هر کالا است.
اولین و جدی‌ترین نقدی که بر نظریه مزیت نسبی وارد شده، این است که طبق نظریه ارزش کار، ارزش یا قیمت کالا، فقط به‌مقدار نیروی کار استفاده‌شده در تولید آن کالا بستگی دارد. به‌عبارت دیگر، نیروی کار، تنها عامل تولید و همگن است(یعنی فقط یک نوع نیروی کار داریم) و از آن‌جا که هیچ‌یک از فرضیات فوق صحّت ندارد، مجبوریم نظریه ارزش کار ریکاردو را مردود اعلام کنیم. چراکه نیروی کار، نه فقط تنها عامل تولید نیست، بلکه همگن نیز نمی‌باشد. با کنار گذاشتن نظریه ارزش کار، می‌‌توانیم تفسیر ریکاردو از مزیت نسبی را زیر سؤال ببریم. چراکه یکی از پیش‌فرض‌های نظریه مزیت نسبی وی، همان نظریه ارزش کار وی بوده است.[۴]
۲-۲-۴ نظریه هزینه فرصت
پس از ریکاردو نظریات اقتصادی در این زمینه عمدتا معطوف به اثبات این نکته بوده است که پاره‌ای از فرضیات نظریه مزیت نسبی ضروری نیستند. هابرلر درباره هر یک از فرضیات نظریه ریکاردو به روشنی بحث می‌کند و به خصوص نشان می‌دهد که استفاده از نظریه ارزش کار برای ارائه نظریه هزینه نسبی ضروری نیستند. اقتصاد دانان قبل از هابرلر مانند باستبل و آلفرد مارشال برای جایگزین کردن هزینه کارگر با هزینه واقعی تلاش کردند، اما تلاش آنان با ارائه نظریه هابرلر بی ثمر گردید.[۳]
مفهوم مزیت نسبی تاکنون دچار دگرگونی‌های زیادی گردیده است. ریکاردو مزیت نسبی را بر مبنای ارزش واقعی کار مصرف شده در تولید کالا قرار داد. به تدریج مفهوم مزیت نسبی ریکاردو بر مبنای ارزش کار واقعی، با نظریه ”مزیت نسبی هزینه فرصت‌های از دست رفته“ جایگزین گردید. هابرلر^[۹] با ارائه نظریه هزینه فرصت های از دست رفته در سال ۱۹۳۶ نظریه ارزش کار ریکاردو را از بن بست خارج نمود. طبق نظریه هزینه فرصت هابرلر، هزینه تولید یک کالا عبارت است از مقدار کالای دیگری که باید از تولید آن صرفنظر کرد تا منابع کافی برای تولید یک واحد اضافی از کالای اول فراهم شود. بر این اساس کشوری که دارای هزینه فرصت کمتری در تولید یک کالا است در تولید آن کالا مزیت نسبی دارد و کشوری که در آن هزینه فرصت از دست رفته یک کالا پائین‌تر باشد دارای مزیت نسبی در تولید آن نسبت به کالاهای دیگر است. بدین ترتیب نظریه هزینه فرصت‌های از دست رفته بصورتی قابل قبول قانون مزیت نسبی را بیان نمود.[۷]
۲-۲-۵ نظریه مزیت نسبی هکشر و اوهلین
هر کشور کالاهایی را صادر خواهد کرد که برای تولید آنها از منابع پر وفورش به مقدار زیاد استفاده کرده است و کالاهایی را وارد خواهد کرد که عوامل تولید آنها در کشور نادر هستند به عبارت دیگر اختلاف در موجودی اولیه عوامل تولید باعث وجود اختلاف در هزینه‌های نسبی می‌شود که خود باعث افزایش مبادله بین المللی می‌گردد. فرضیاتی که اساس آنها نظریه هکشر و اوهلین می‌باشند و عبارتند از: ۱- نظریه اساسا با دو کشور، دو کالا و دو عامل تولید سرو کار دارد ۲- توابع تولید در تمام کشورها مشابه هستند ۳- توابع تولید همگن خطی می‌باشند .۴- عوامل تولید در داخل قدرت تحرک داشته اما فاقد قدرت تحرک بین المللی هستند ۵- رقابت کامل در تمام بازارها وجود دارد ۶- جایگزینی عوامل تولید امکان پذیر نبوده و هیچ کشوری قبل از مبادله بین المللی یا بعد از آن در تولید تنها یک کالا تخصص پیدا نمی‌کند ۷-هکشر و اوهلین فرض کرده‌اند که الگوی مصرف در دو کشور مشابه است.[۳]
این نظریه به عنوان یک نتیجه‌گیری مهم اضافه می‌‌کند که تحت شرایط شدیداً محدود کننده، تجارت موجب خواهد شد که اختلاف مطلق در قیمت عوامل تولید همه کشورها که قبل از تجارت مشاهده می‌شود از بین برود. با این حال تحت محدودیت‌های کمتر و شرایط عادی‌تر، تجارت تفاوت قیمت مطلق عوامل تولید را که قبل از مبادله بوده کاهش می‌دهد ولی به طور کلی از بین نمی‌برد. به هر صورت نظریه هکشر- اوهلین در مورد اینکه چگونه تجارت روی قیمت عوامل تولید و توزیع درآمد هر کشور اثر می‌گذارد مطالب سودمندی ارائه می‌دهد. بدین ترتیب تفاوت در الگوی تجارت و نسبت قیمت کالا‌ها قبل از مبادله ناشی از تفاوت در وفور عوامل در طرف عرضه و تفاوت در شرایط تقاضا و نه ناشی از تفاوت در تکنولوژی می‌باشد.[۳]
۲-۲-۶ آزمون تجربی لئونتیف^[۱۰]
پیشنهاد اصلی در تئوری هکشر و اوهلین این بود که کشوری کالایی را صادر کند که عامل تولید نسبتاً فراوانش را در تولید آن کالا بکار برد و محصولی را وارد کند که عامل تولید نسبتاً کمیابش را در تولید آن محصول بکار گیرد. لئونتیف به کمک جدول داده – ستانده این نظریه را در کشور آمریکا به آزمون گذاشت و به این نتیجه رسید که کشور آمریکا که می‌بایست صادر‌کننده کالاهای سرمایه‌بر باشد صادر کننده کالاهای کاربر است.
این نتیجه معمای لئونتیف شهرت یافت. لئونتیف علت این نتیجه‌گیری را سطح بالای آموزش نیروی کار و کارفرمایی برتر آمریکائیان می‌دانست. او اقتصاد آمریکا را نه با وفور سرمایه بلکه باوفور کار پرکیفیت (سرمایه انسانی) تعریف و مشخص نمود. البته بعدها اقتصاد‌دانان گوناگونی از جمله پیتر کنن در صدد رفع این معما بر آمدند. علت این تناقض را بیشتر در مورد سرمایه انسانی یا نیروی کار متخصص در آمریکا می‌دانند.[۳]
۲-۳ پیدایش نظریه‏های جدید
طی چند دهه اخیر، صحنه تجارت بین‏الملل دستخوش تغییرات قابل توجهی شده است. تغییرات به وجود آمده، زمینه‏های پیدایش نظریه‏های جدید تجارت بین‏الملل را شکل داده است. [۲]
۲-۳-۱ نظریه تشابه کشورها^[۱۱]