-/۲۶۹

-۲/۲۳۱

۰/۰۲۸

۰/۶۴۸

۱/۵۴۳

a. Dependent Variable: محافظه کاری۲

نتایج آزمون ضرایب در جدول ضرایب رگرسیونی مشاهده می‏گردد. بر اساس یافته‏های جدول سطح معناداری ضریب رگرسیونی متغیرهای کیفیت حسابرس (۴۹۶/۰) و نوع اظهارنظر حسابرس (۵۴/۰-) کمتر از ۵ درصد می‏باشد یعنی متغیرهای کیفیت حسابرسی و نوع اظهارنظر حسابرس تاثیر معناداری بر محافظه کاری حسابداری (روش دوم) دارند (۰۵/۰> sig)، از این رو فرض H₁ که بیان می‏کند تأثیر متغیرهای مستقل ویژگی‏های حسابرس بر محافظه‏کاری حسابداری معنی دار است را با اطمینان بالاتر از ۹۵% پذیرش و H₀ را رد می‏کنیم.
با توجه به اینکه در آزمون ضرایب ما به دنبال سهم نسبی هر متغیر مستقل را در پیش‏بینی متغیر وابسته هستیم بنابراین به منظور تفسیر ضرایب از مقادیر ضرایب استاندارد شده (Beta) استفاده می‏کنیم. این نتایج نشان می‏دهد نوع اظهارنظر حسابرس به اندازه ۲۶۹/۰- و کیفیت حسابرس به اندازه ۲۴۷/۰ محافظه کاری شرکت‏ها را تحت تاثیر قرار می‏دهند یعنی اگر نوع اظهارنظر‏ حسابرس و کیفیت حسابرس یک واحد انحراف استاندارد افزایش پیدا کنند، میزان محافظه‏کاری شرکت‏ها به ترتیب به اندازه ۲۶۹/۰- انحراف استاندارد و ۲۴۷/۰ انحراف استاندارد تغییر پیدا می‏کند. همچنین نتایج ضرایب بتای متغیرهای دوره تصدی حسابرس (۱۸۳/۰) و اندازه حسابرس (۰۲۸/۰-) نشان می‏دهد در سطح ۵ درصد تاثیر معناداری بر محافظه‏کاری شرکت‏ها ندارند ولی می‏توانند به اندازه ضریب و جهت ضریب خود متغیر محافظه کاری را تحت تاثیر قرار دهند.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۴-۳-۲-۳) بررسی مدل رگرسیونی اصلی تحقیق به همراه متغیرهای کنترلی
به منظور اولویت بندی و تعیین تاثیرگذاری متغیرهای مستقل و کنترلی بر متغیر وابسته از روش گام به گام استفاده می‏کنیم.
فرضیه: بین برخی ویژگی‏های حسابرس (کیفیت حسابرسی، اندازه حسابرسی ، دوره تصدی حسابرس، نوع اظهارنظر حسابرس) و اندازه شرکت، اهرم مالی و بازده دارایی‏ها با محافظه کاری حسابداری (روش دوم) رابطه معناداری وجود دارد
۴-۳-۲-۴) جدول خلاصه آماری

Model Summary^d

Model

R

R Square

Adjusted R Square

Std. Error of the Estimate

Durbin-Watson

۱

۰/۵۰۴a

۰/۲۵۴

۰/۲۴۵

۰/۸۷۵۶۵

۲

۰/۶۰۰b

۰/۳۵۹

۰/۳۴۴

۰/۸۱۶۱۲

کارآفرینان شرکتی، افرادی هستند که محدودیت‏ها را می‏آزمایند و امکانات جدیدی را برای شرکت‏ها از طریق هدایت فرایند نوآوری ایجاد می‏کنند. آنها از قدرت مهارتهای خود در زمینه‏های بسیاری همچون توسعه محصول یا طراحی مهندسی و … استفاده می‏ نمایند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۴

W. Guth & A. Ginsberg
گاث و گینزبرگ

۱۹۹۰

کارآفرینی شرکتی دارای دو بعد است:
۱) نوآوری به منظور ایجاد فعالیت‏های جدید
۲) تأسیس واحدهای جدید

۵

Charles Baden-Fuller
چارلز بادن فولر

کارآفرینی شرکتی همراه با نوآوری در شرکت‏های موجود می‏باشد و شامل نوسازی، احیاء و القای قوانین جدید رقابت می‏باشد. در پس این اندیشه‏ها، فردی قرار دارد که گرچه نقش رهبری دارد اما به تنهایی نمی‏تواند نوآوری کند و نیاز به سازماندهی گروه‏های کاری دارد.

۶

J. Covin & D. Sliven
کاوین و اسلیون

۱۹۹۶

کارآفرینی شرکتی به مفهوم تعهد شرکت به ایجاد و معرفی محصولات جدید، فرآیندهای جدید و نظام‏های سازمانی نوین می‏باشد.

۷-۲ مفهوم کارآفرینی سازمانی
بر اساس تعریفی که در واژه‏نامه آمریکن هریتیج^[۵۳] آمده است کارآفرین سازمانی شخصی است که در یک سازمان از قبل تأسیس شده مسئولیت تبدیل یک فکر و ایده‏ی خام را به یک کالایی ساخته شده و سود ده از طریق نوآوری و خطرپذیری بعهده می‏گیرد. کارآفرین، حتی گام را بسیار فراتر از وظایف تعریف شده خود می‏گذارد و به منظور ارتقاء سطح نوآوری خود حتی ساعت‏ها نیز در محل کار و یا در خانه روی پروژه‏های سازمانی خودکار می‏کند. از مزیت‏هایی که کارآفرینان سازمانی نسبت به کارآفرینان مستقل دارند این است که کارآفرینی سازمانی بنوعی از منابع آماده و رها شده‏ای که در سازمان وجود دارند بهره‏مند می‏شود در حالیکه کارآفرینان مستقل در بدو امر از چنین امتیازی برخوردار نیستند. به بیان دیگر می‏توان گفت کارآفرین سازمانی فردی است که عامل تحولات اساسی در درون سازمان است و مرتباً بدنبال ایجاد تغییر در درون سیستم‏های سازمانی است. کارآفرینی سازمانی می‏تواند رشد و نوآوری را در یک شرکت سنتی بهبود بخشد. همچنین می‏توان گفت کاری که کارآفرینی سازمانی می‏کند «تعدیلی» است. یعنی فرهنگ کارآفرینانه را در سازمانی تعدیل می‏کند که در گذشته ساختار کاملاً عمودی و سلسله مراتبی داشته است. فرایند ارائه خدمات و محصولات جدید ممکن است که نتیجه کارآفرینی سازمانی باشد، اما هدف غائی آن بازیابی فرهنگ کارآفرینانه است و این در حالی است که کارآفرین مستقل فرایند یا محصولی را ایجاد می‏کند که بیش از آن موجود نبوده است. از تفاوت‏های دیگر میان کارآفرینی فردی و سازمانی در رقیبان شرکت است. در کارآفرینی فردی رقیب بازار می‏باشد. کاری که کارآفرین مستقل انجام می‏دهد برطرف کردن موانع موجود در بازار برای بقاء و رقابت می‏باشد. اما در مورد کارآفرینی سازمانی فرهنگ شرکت رقیب اولیه است. با توجه به این ارتباط شرکت می‏تواند جلوی بسیاری از فرآیندهای کارآفرینانه را که به دنبال آن بوده سد نماید. از اینرو علاوه بر غلبه بر موانع بازار، کارآفرین سازمانی باید بر موانع سازمانی غلبه نماید. البته این امر همیشگی نیست و ممکن است کارآفرین سازمانی ارتباط خوبی را با شرکت داشته باشد و بتواند از ثروت و امکانات مالی شرکت استفاده نماید در حالی که کارآفرین فردی می‏باید از ثروت خود خرج کند و یا تلاش نماید تا سرمایه‏ای را از منابع خارجی بدست آورد(بخشی، ۱۳۸۱: ۵۷-۵۵).
۸-۲ فرایند کارآفرینی سازمانی
با توجه به اینکه مراحل کارآفرینی درون سازمانی از سازمانی به سازمان دیگر و از ایده‏ای تا ایده‏ی دیگر فرق می‏کند و نمی‏توان فرمول ثابت و استانداری برای آن ارائه داد اما در اینجا به یک مورد آن که توسط یکی از اساتید دانشگاه‏های ایالات متحده به نام «کانتر» ارائه شده اشاره می‏نمایم(اورند، ۱۳۸۲: ۵۴-۵۲):
۱- معین کردن مشکل یا مسئله: اولین مرحله کارآفرینی درون سازمانی تشخیص و تعیین موضوع، مشکل، یا ایده‏ای است که برای آشکار شدن و جمع‏آوری اطلاعات آن ممکن است ماه ها و یا حتی سالها وقت لازم باشد. کارآفرینان سازمانی باید در این مرحله نه فقط به صدای درونی خود گوش دهند. بلکه با دیگران نیز مشورت کنند و از آنها چیز یاد بگیرند. معمولاً سازمانهای سنتی به دلیل اینکه افراد را محدود به شرح وظایف و مسئولیت‏های خاص هر شغل می‏کنند، مانع توسعه‏ی توانایی‏های افراد در این مرحله می‏شوند و نتیجتاً افراد نه وقت پیگیری ایده‏هایشان را دارند و نه اجازه‏ی خروج از حیطه شغلی خود را. همینطور دسترسی نداشتن به اطلاعات، فرهنگ غیرمشوق ایده‏های نو، ساختار و ارتباطات رسمی و سلسله مراتب سازمانهای سنتی از دیگر موانع این مرحله است.
۲- اتحاد موقتی: بعد از معین کردن موضوع یا ایده‏سازی، کارآفرینان سازمانی وارد مرحله‏ی ائتلاف با دیگران می‏شوند. در سازمانهای بزرگ کارآفرینان برای ادامه و اجرای کار احتیاج به حمایت‏های مالی و قانونی مدیران دارند و باید سعی کنند از طریق ارتباط با دیگران مهارت‏ها و سوابق خود با افراد مسئول، ریسک کار خود را برای سازمان توجیه کنند و در واقع ایده‏شان را به سازمان بقبولانند و یا به اصطلاح بفروشند. اساساً در سازمانهای سنتی به دلیل ارتباطات رسمی و یکطرفه فرهنگ سازمانی مراحل تخصیص بودجه، بوروکراسی، ریسک گریزی و عدم حمایت مدیریت این ائتلاف موقت بسیار مشکل است.
۳-تجهیز و تکمیل: پروژه بعد از قبول شدن در این مرحله فعال و هویدا می‏شود. در این مرحله کارآفرینان جهت تجهیز و تکمیل ایده‏شان در واقع به سمت درون پروژه، تیم کاری و رقبا چرخشی می‏زنند. این مرحله نیز در سازمانهای سنتی با موانعی از قبیل فرهنگ و ساختار سازمانی نامناسب، توانمند نبودن کارکنان تضاد و دخالت زیاد، فقدان اطلاعات صحیح و نبودن شور و هیجان و تعهد قوی در کارکنان و … رو به روست.
۴- جانشینی: اگر پروژه موفق به تجهیز و تکمیل شده باشد در این مرحله محصول یا فرایند جدید در سازمان به صورت عادی و طبیعی در می‏آید. از این پس نیاز است تا بهره‏وری و ثبات را با مهارت‏های مدیریتی افزایش داد. معمولاً کارآفرینان علاقه‏ای به ماندن در این وضعیت ندارند و ادامه‏ی کار را به دیگری واگذار می‏کنند. عموماً در سازمانهای سنتی پیدا کردن جانشینی که توانایی اداره‏ی چنین پروژه‏هایی را داشته باشد و بتواند آنها را به وضع عادی و معمول تبدیل کند بسیار مشکل است. ضمن اینکه سازمانهای سنتی خیلی زود و سریع پروژه را ترک می‏کنند و افراد درگیر با پروژه متحمل ریسک بزرگی می‏شوند. در سازمانهای کارآفرین اگر پروژه شکست خورده باشد به سرعت و قاطعیت آن را متوقف می‏کنند و خطرکارآفرینان و افراد درگیر پروژه را تهدید نمی‏کند. در حالی که در سازمانهای سنتی یا خیلی زود پروژه را شکست خورده تلقی می‏کنند. و یا خیلی دیر پروژه‏های شکست خورده را متوقف می‏کنند.
۹-۲ موانع کارآفرینی سازمانی
موانع و محدودیت‏های متعددی برای حرکت به سوی کارآفرینی در شرکت‏ها وجود دارد. البته بسیاری از این موانع ناخواسته می‏باشد و آنها را پیامد و بازخورد حاصل از بکارگیری فنون مدیریتی سنتی می‏دانند. در برخی از موارد اینگونه موانع به قدری مخرب می‏باشد که افراد ترجیح می‏دهند از رفتار کارآفرینانه در شرکت اجتناب نمایند. در ادامه به برخی از مهمترین ابعاد از جمله موانع کارآفرینی از دیدگاه «فرای» پرداخته می‏شود(Fry,2001:72-75).
– ماهیت سازمان‏های بزرگ
شرکت‏های بزرگ برای انجام فعالیت‏های کارآفرینانه مشکلاتی دارند که به وسعت و ماهیت خاص آنها ارتباط می‏یابد. اولین مسأله این است که «اندازه» اینگونه شرکت‏ها ایجاب می‏کند تا مدیران برای اعمال کنترل، ساختار مشخصی را به وجود آورند. مسأله دوم، زمانی به وجود می‏آید که اینگونه شرکت‏ها بزرگ‏تر می‏شوند و رده‏های بیشتری به مدیریت اضافه می‏گردد. «افزایش رده‏های مدیریتی» به معنای افزایش فاصله عمودی بین مدیرعامل و سطوح پایین‏تر کارکنان می‏باشد. سستی ارتباط مدیر عامل با کارگران و یا مدیران سطوح پایین، روابط شخصی را مشکل می‏سازد. زمانی که مدیر کارآفرین ارتباط خود را با کارگران از دست بدهد به سختی می‏توان وجود سطح لازم از کارآفرینی را در سازمان تضمین نمایند. مسأله سوم در سازمان‏های بزرگ «نیاز به کنترل» است. زمانی که شرکتی بزرگ می‏شود، نیاز به کنترل در آن بیشتر می‏شود. در نتیجه، مدیریت شرکت مجبور است تا استانداردهای اجرایی ثابت و کمیت‏پذیری را ایجاد نماید. از این رو، دیوان‏سالاری و گزارش‏ها، نسبت به برنامه‏ ریزی‏ها برتری یافته و گزارش‏های کاری بیشتر از نتایج آن، نظرات را جلب می‏نماید و قوانین و استانداردها نسبت به رفتار کارآفرینانه مهم‏تر می‏شود.
مسأله چهارم «فرهنگ شرکت» است. فرهنگ شرکت از جو و نظام تشویقی برخوردار است که از محافظه‏کاری در تصمیم‏ گیری‏ها حمایت می‏کند. اصول راهنما در فرهنگ سنتی شرکت‏ها به معنای تابعیت از ساختار شرکت، گریز از اشتباهات، دوری از شکست، پرهیز از ابتکار و انتظار دریافت دستورات، حفظ اصالت‏ها، و حمایت از گذشته می‏باشد. این محیط مانع کارآفرینی شرکتی بوده و مشوق خلاقیت، انعطاف‏پذیری، استقلال، مخاطره‏پذیری نمی‏باشد. اختلاف دیگری که بین سازمان‏های بزرگ و سازمان‏های کارآفرین وجود دارد، بُعد زمان می‏باشد. گزارش‏های ماهانه و فصلی باعث می‏گردد تا مدیران رده میانی شرکت فعالیت‏های کوتاه مدت را مدنظر داشته باشند. برای مثال گردش بودجه، مدیران را وامی‏دارد تا در خصوص تخصیص منابع و ساز و کارهای کاهش هزینه‏ ها اهداف کوتاه مدتی را برای هماهنگی با بودجه موردنظر برنامه‏ ریزی نمایند.
– نیاز به سودهای کوتاه مدت
جدا از ویژگی‏هایی که در مورد اول ذکر گردید، توقع عمومی این است که کارآفرینی شرکتی، سودهای کوتاه مدتی را ایجاد کند. شرکت‏ها دستیابی به سودهای کوتاه مدت را که معیار موفقیت در سازمان‏ها است، هدف قرار می‏دهند. لذا همواره فشار مداومی از سوی مدیریت عالی برای تنظیم استراتژی‏هایی که اقدامات کوتاه مدتی را در پیش می‏گیرند، وجود داشته است.
– فقدان استعداد کارآفرینانه
تنها تعداد معدودی کارآفرین واقعی، در سازمان‏های بزرگ وجود دارد. چرا که آنها در وهله اول جذب سازمان‏های بزرگ نمی‏شوند و زندگی کارآفرینانه مستقل را به یک زندگی با امنیت بیشتر در شرکت ترجیح می‏دهند. آنها افرادی هستند که ابتدا در شرکت‏ها مشغول به کار شده، اما پس از چند سال آنجا را ترک می‏کنند. مسأله بعدی که سبب می‏شود کارآفرینان واقعی به ندرت در سازمان‏های بزرگ یافت شوند، این است که سازمانها به تشویق آنها نمی‏پردازند. سازمان‏ها، کارآفرینان را افرادی تنها می‏یابند نه عضوی از یک گروه کاری، چرا که علاقه بیشتری به پروژه‏های خاص دارند تا فعالیت در امور روزمره شرکت. کارآفرینان اغلب افرادی عیب‏جو، شورشی و با روحیه آزاد به نظر می‏رسند که اغلب در کار خود تأخیر داشته، نامنظم بوده و خود را با معیارهای تعیین شده از سوی شرکت، وفق نمی‏دهند.
– شیوه‏های ‏نادرست پاداش
اکثر سازمان‏ها روش‏های گوناگونی را برای پاداش دادن به کارکنان خلاق دارند. شرکت‏ها از برنامه‏های مختلف پرداخت پاداش برای سطوح متفاوت کارکنان استفاده می‏کنند. کارگران غیرمدیریتی بدون توجه به بهره‏وری‏شان و بر پایه ساعت کاری خود، مزد دریافت می‏کنند. مدیران و کارکنان متخصص حقوق‏بگیر هستند. ارتقاء اینگونه افراد تا حدی به بهره‏وری آنها ارتباط دارد. از آنجا که معیار بهره‏وری داده – ستاده می‏باشد تا نوآوری محصولات و فرآیندهای جدید، بسیاری از مشاغل مدیریتی و کارمندی تعریف خاصی برای بهره‏وری ندارند، جز اینکه کاری را پیگیری نمایند. هر نوع برنامه حقوق و دستمزد که بر پایه ساعت کار و یا حقوق ماهانه باشد، انگیزه‏ای را برای کارآفرینان به وجود نمی‏آورد، گرچه پاداشهای مالی برای کارآفرینان اهمیت خاصی ندارد، اما برای تداوم نوآوری، برخی از ساز و کارهای پاداش بایستی ایجاد گردد. پاداش‏های غیرمالی برای نوآوری نیز نمی‏تواند مشوق نوآوری در شرکت باشد. ترفیع و شیوه‏های سنتی پاداش، به ندرت می‏تواند برای کارآفرینان کارساز باشد. این مسأله به دو دلیل است. نخست این که ارتقا عادی در این است که افراد با استعداد به مدیریت برسند، لیکن این شیوه اینگونه افراد را از نوآوری دور نموده و وارد محیط مدیریتی می‏نماید. دوم اینکه آنها خلق و خوی لازم برای مدیریت را ندارند و ممکن است مسائلی را ایجاد کنند که پیش از این وجود نداشته است. لذا نه پاداشهای مادی و نه پاداشهای غیرمادی در سازمان‏های سنتی، کارآفرینان سازمانی را تشویق نمی‏کنند.
۱۰-۲ دیدگاه ها و رویکردهای کارآفرینی
۱-۱۰-۲ کارآفرینی از دیدگاه اقتصاددانان
کارآفرین و کارآفرینی، اولین بار مورد توجه اقتصاددانان قرار گرفت و تمامی مکاتب اقتصادی از قرن شانزدهم میلادی تاکنون به نحوی کارآفرینی را در نظریه‏های اقتصادی خود تشریح نموده‏اند. در ادامه، براساس سیر تاریخی، تعاریف کارآفرینی و کارآفرین از دیدگاه اقتصاددانان بررسی می‏گردد. در اوایل قرن هجدهم «برنارد دو بلیدور»^[۵۴] اقتصاددان فرانسوی تعریف فراگیرتری را ارائه نمود که عبارت بود از خریداری نیروی کار و مواد اولیه به بهایی نامعین و به فروش رساندن محصولات به بهایی طبق قرار داد.
«ریچارد کانتیلون»^[۵۵] در حدود سال ۱۷۳۰ بین زمین‏داران، دستمزدبگیران و کارآفرینان، تمایز قائل شد. او به سه عنصر اصلی در خصوص فعالیت کارآفرینان اشاره نمود، اول آنکه آنها در یک محیط همراه با عدم قطعیت فعالیت می‏کنند، دوم آنکه آنها در صورت نداشتن توانایی زیاد برای فعالیت اقتصادی، با فساد و تباهی خاصی مواجه می‏شوند و سوم اینکه آنها سرمایه اولیه را خودشان فراهم می‏آورند. وی در تعریف کارآفرین می‏آورد: «فردی است که ابزار تولید^[۵۶] را به منظور ادغام آنها برای تولید محصولاتی قابل عرضه به بازار، ارائه می‏کند». کارآفرین در هنگام خرید از قیمت نهایی محصولات، اطلاع ندارد، از این رو «کانتیلون» عناصر «هدایتگری»^[۵۷] و «حدس و گمان»^[۵۸] را در تعریف کاربردی خود وارد می‏نماید. وی در اثر خود تحت عنوان «مقاله‏ای در باب ماهیت عمومی تجارت»^[۵۹] کارآفرین را به مثابه واژه‏ای فنی مورد توجه قرار می‏دهد. از دیدگاه وی جوهره کارکرد کارآفرین همانا تحمل عدم قعطیت می‏باشد؛ او هر کس را که با بهایی نامعین دست به خرید و فروش بزند، کارآفرین می‏داند (Cochran,2004:21).
«آدام اسمیت»^[۶۰] (۱۷۷۵) با آنکه تأثیر «کانتیلون» بر تفکر وی آشکار است، نقش کارآفرین را در صحنه فعالیت فراگیر اقتصادی بسیار جزئی می‏دانست. وی معتقد بود که کارآفرین سرمایه فراهم می‏نماید، اما هرگز نقش پیشرو و هدایت‏گرانه ندارد. وی نیز همچون دیگر اقتصاددانان کلاسیک، با کارآفرین همچون یک انسان برخورد نمی‏کرد، بلکه به آن موجودیتی غیرانسانی می‏بخشید. اقتصاددانان اواخر سده هجدهم از قبیل «فرانسوا کنه»^[۶۱] و «نیکلاس بودو»^[۶۲] زمین را یگانه سرچشمه ثروت می‏دانستند، و کشاورزان را کارآفرین می‏خواندند. از آنجا که در اندیشه فیزیوکرات‏ها، تنها زمین سرچشمه تولیدات تلقی می‏شد، کارآفرین نیز از جایگاه خاصی برخوردار بود. «بودو» در حوزه کشاورزی تمامی ویژگی‏های اساسی را در خصوص کارآفرینان معتبر می‏دانست و متعاقباَ در اثر خود تحت عنوان «پیش درآمدی بر فلسفه اقتصادی»^[۶۳] به تعرف نقش کارآفرینان پرداخت. در همین ایام «تورگوت»^[۶۴] در اثر خود با عنوان «تفکراتی پیرامون تشکیل و توزیع ثروت»^[۶۵] در بخش تولید، از کارآفرین به عنوان کسی یاد کرد که سرمایه خود را در معرض مخاطره قرار می‏دهد. «جان باتیست سی»^[۶۶] اشراف‏زاده و صنعتگر فرانسوی در اثر خود تحت عنوان «پرسش و پاسخ در اقتصاد سیاسی»^[۶۷] درباره کارآفرین می‏نویسد: «کارآفرین عاملی است که تمامی ابزار تولید را ترکیب می‏کند و مسئولیت ارزش تولیدات، بازیافت کل سرمایه‏ای را که به کار می‏گیرد، ارزش دستمزدها، بهره و اجاره‏ای که می‏پردازد و همچنین سود حاصل را برعهده می‏گیرد». کارآفرین موردنظر وی عموماً و نه لزوماً، سرمایه را به طور فردی فراهم می‏کند و یا قرض می‏گیرد. وی برای کامیاب شدن باید از واسطه‏گری^[۶۸]، پشتکار، و دانش پیرامون جهان و کسب و کار برخوردار بوده و باید از هنر مدیریت نیز بهره‏مند باشد. از دیدگاه «سی» کارآفرین سازمان دهنده بنگاه اقتصادی می‏باشد و در عملکرد تولید و توزیع آن نقش محوری دارد. در واقع وی تنها بر اهمیت کارآفرین در کسب و کار تأکید دارد و کارآفرین را در ارتباط با نوآوری یا ایجاد سرمایه مورد بحث قرار نمی‏دهد. البته «سی» در تعریف کارآفرینی همچون دیگر اقتصاددانان کلاسیک، کارآفرین را مانند سایر عوامل تولید می‏داند و هویتی غیرانسانی برای او قائل می‏شود. برخلاف فرانسویان که تعاریف نسبتاً منسجم و گسترده‏ای را از کارآفرینان ارائه می‏نمودند، انگلیسی‏ها سه اصطلاح متفاوت را در خصوص کارآفرین بکار می‏گرفتند که عبارت بودند از «ماجراجو»^[۶۹]، «متعهد»^[۷۰] و «کارفرما»^[۷۱]. بازرگانان مخاطره جو در سده شانزدهم همان کسانی بودند که فرانسویان ایشان را کارآفرین می‏دانستند. در سده هفدهم فرانسویان لفظ کارآفرین را در مورد پیمانکاران دولت نیز بکار می‏بردند که در زبان انگلیسی به ایشان «متعهد» می‏گفتند و تقریباً در اواخر این سده اصطلاح «کارفرما» و «صاحب طرح» نیز مورد استفاده قرار می‏گرفت. این واژه در سال ۱۸۴۸ توسط «جان استیوارت میل»^[۷۲] به «کارآفرین» (Entrepreneur) در زبان انگلیسی ترجمه شد. او کارکرد و عمل کارآفرین را شامل هدایت، نظارت، کنترل و مخاطره‏پذیری می‏دانست و عامل متمایزکننده مدیر و کارآفرین را مخاطرهپذیری معرفی می‏کرد. (Brockhaus & Horwitz, 2000:34-36).
در اواخر دهه ۱۸۷۰ «فرانسیس واکر»^[۷۳] وجه تمایز سرمایه‏دار و کارآفرین را مورد تأکید قرار داد و کارآفرینان را مهندسان پیشرفت صنعتی و عوامل اصلی تولید خواند. در سال ۱۸۸۲ «فردریک هاولی»^[۷۴] مخاطره‏پذیری را صفت بارز کارآفرینان دانست، اما آنها را همچون زمین، کار و سرمایه در زمره عوامل تولید تلقی می‏نمود. در اواخر سده ۱۹، «جان کامونز»^[۷۵] به گونهای غیر اصولی سود حاصل از مخاطرهپذیری را از انواع دیگر سودها، متمایز نمود. طبق نظر «کامونز» یکی از انواع سود از توانایی کارآفرین و مخاطره‏پذیری او ناشی می‏شود و برحسب تغییر وضعیت اقتصادی، این سود، متغیر و ناپایدار است. «جان بیتس کلارک»^[۷۶] نخستین فردی بود که میان سود کارآفرینانه و مازاد بر بهره (و اجاره) و کاربرد موفقیت‏آمیز پیشرفت‏های فناوری، بازرگانی یا تشکیلاتی در فرایند اقتصادی، ارتباط برقرار ساخته است. جدایی مالکیت بنگاه و مدیریت، سبب شد تا مطالعه کارآفرین به گونه‏ای متمایز از نقش صاحب سرمایه و مالک صورت گیرد. در اوایل سده بیستم «آرتور استون دوینگ»^[۷۷] مؤسس یا توسعه دهنده^[۷۸] را فردی می‏دانست که فکرها را به کسب و کاری سودآور تبدیل می‏نمود. وی ویژگی‏هایی همچون قدرت تحلیل، ابتکار و واسطه‏گری را برای مؤسس قائل بود و معتقد بود که هیچ کسب و کاری بدون مؤسس ایجاد نمی‏شود. «آلفرد مارشال»^[۷۹] (۱۸۹۱) در اثر خود تحت عنوان «اصول علم اقتصاد»^[۸۰] تغییر وضعیت را که ویژگی ذاتی کسب و کارهای بزرگ و دارای مدیریت مستقل تلقی می‏شد، درک کرده بود. وی معتقد بود آن صفات عمومی که ویژگی دست اندرکاران کسب و کارهای جدید است، باعث گسترش ابعاد کسب و کار می‏شود. «فرانک نایت»^[۸۱] (۱۹۲۱) در کتاب خود تحت عنوان «مخاطره، عدم قطعیت و سود»^[۸۲] کارآفرین را به عنوان عنصر اصلی هر نظام معرفی نمود. وی عدم قطعیت را عاملی جدانشدنی در تصمیم‏ گیری می‏دانست و معتقد بود که در هر کسب و کار، موقعیت منحصر به فردی حاکم است و تناوب نسبی رویدادهای پیشین را نمی‏توان در ارزیابی نتایج احتمالی آینده بکار برد. طبق نظر وی مخاطره‏های قابل اندازه‏گیری را می‏توان از طریق بازارهای بیمه تعدیل نمود، اما این مسأله در خصوص عدم قطعیت صدق نمی‏کند. کسانی که در شرایط عدم قطعیت شدید به اتخاذ تصمیم می‏پردازند باید پیامدهای کامل آن تصمیمات را نیز به طور شخصی بپذیرند. چنین افرادی کارآفرین، یعنی صاحب کسب و کار می‏باشند، نه مدیران حقوق بگیری که در خصوص مسائل جاری و روزمره، تصمیم‏ گیری می‏کنند.

که کودکی من بود
و یک روز از تشنج تنگدستی
به این جا آمده بود
و نگاهش را با بالهای یک لکلک
در ژرف بیرنگ مِه گم کرد
از آن پس
من به تماشای دوردستها خرسندم.»
(هراتی، ۱۳۷۶: ۱۲)
در این نیایشواره هراتی خاطرات دوران کودکی خود را مرور میکند و در حجم عمیق مِه، به جستوجوی سادگی و بیآلایشی دوران کودکی خود است؛ دورانی که صمیمیت آن با سپری شدن زمان کم رنگتر شده است. بنابراین ما حتی در اشعار نوستالژیک هراتی، با نوعی طراوت و تازگی روبرو هستیم.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در واقع اندیشهی هراتی، مانند صفحهای سفید است که با تأثیراتی که از جهان هستی و طبیعت میپذیرد در مرحلهی ابتدایی برای درک آنها حالتی انفعالی دارد و در مرحله بعدی با ارتباط و پیوستگی تصورات که به وسیلهی احساس قلبی و دریافت او از عرفان، وارد ذهن شدهاند، به معرفت دست پیدا میکند.
بدین ترتیب است که « سلمان در نیایشوارههایش معنویت زلال را در پردهی توصیفهای عارفانه به نمایش گذاشته است که به طور مشخص رنگ عرفان مذهبی دارد و بعدها به طور وسیعی در شعر عصر روشنفکری دینی گسترش پیدا کرده است.» (عبدالملکیان، ۱۳۸۳ : ۲۰۷)
۴-۷-۲ مناجات
هراتی در راز و نیازش با خدا بنا به گفتهی «مولانا» شبانوار بدون هیچ ترتیب و آیینی هر چه میخواهد دل تنگش گفته است:
« من همان شبان عاشقم
سینه چاک و ساکت و غریب
بیتکلّف و رها
در خراب دشتهای دور
در پی تو میدوم
ساده و صبور
یک سبد ستاره چیدهام برای تو
یک سبد ستاره کوزهای پر آب
دستهای گل از نگاه آفتاب
یک عبا برای شانههای مهربان تو
در شبان سرد
چارقی برای گامهای پرتوان تو
در هجوم درد
من همان بلال الکنم
در تلفظ تو ناتوان
آه از عتاب!»
(هراتی، ۱۳۸۸: ۹۸ و ۹۹)
هراتی بعد از قرنها شبان مولوی را در خود نشان داده است و همچون او، خدا را ساده و صمیمی دوست دارد و به زبان دل به راز و نیاز با او پرداخته است. هراتی با یک سبد ستاره، کوزهای پر آب، ساده وصبور در شبهای سرد در جستوجوی خدا راه پیموده است در حالی که عبایی از مهر برای شانههای مهربان خدا در دست دارد و چارقی برای قدمهای پرتوانش.
هراتی عاشقانه به خدا عشق میورزد و به ما نیز اینگونه دوست داشتن، عشق ورزیدن و عاشق بودن را یاد میدهد.
۴-۷-۳ بسامد واژگان و اجزاء و مفاهیم نماز و نیایش
۱- « من به تقلای دستهای کریم / نماز خواهم برد.» (هراتی، ۱۳۸۸: ۲۳ و ۲۴)
۲- «برای کدام معصیت به بار نشسته / افسوسمند سجده کنم.» (همان: ۳۹)
۳- «سجادهام کجاست؟ / میخواهم از همیشهی این اضطراب برخیزم.» (همان: ۸۴)
۴- «گاهی آنقدر واقعیت داری / که پیشانیام / به یک تکه ابر سجده میبرد.» (هراتی، ۱۳۷۶: ۶)
۴-۸ قیصر امینپور
قیصر امینپور به نسلی آرمانگرا تعلّق دارد و میتوان گفت که در جامعهی ادبی امروز، به خاطر ویژگیهای شعری اش شناخته شده است. او با قریحهی سرشار، ذکاوت و ممارست خود در شعرهای نیمایی اخیرش به بلوغ زبانی ویژه دست یافته است.
امینپور در اشعارش از زبان امروزی در نهایت سادگی و شیوایی بهره برده و بدین ترتیب با صمیمیّتی که در احساس او جاریست کار ادبی و هنری خلّاق ارائه داده است.
از سوی دیگر میتوان گفت که زبان و اندیشهی امینپور از نیمهی دوم دههی شصت به ثبات رسیده است؛ در واقع شعر او تحت تأثیر بعضی جریانهای سیاسی قرار گرفته و دیدگاه او تغییر یافته است.
قیصر امینپور با معنویت و لطافت روح بیگانه نبوده است اما از آن جا که درگیر عواطف و احساسات انسانی شده نیایشهای او رنگی متفاوت پذیرفته اند؛ چون به هر حال تکامل اندیشه و دستیابی به شناخت و ایمان به خداوند مستلزم گذشت زمان و درک درست معانی آنها است.
۴-۸-۱ نماز
قیصر امینپور آنقدر معشوق را مقدّس میداند که دیدار او را نماز دیدگان خود دانسته است:
« من جز برای تـو نمی خواهـم خودم را
ای از همه مـن های مـن بـهتر، مـنِ تـو
هر چیز و هر کسی روبه سویی در نمازند
ای چشـم های مـن، نمــاز دیدن تــو.»
(امین پو، ۱۳۹۱: ۳۵ و ۳۶)
دلبستگی شاعر به معشوق به اندازهای است که او خود را تنها به خاطر معشوق دوست دارد و پیوسته او را ستایش میکند، در واقع نماز شاعر در دیدار معشوق خلاصه شده است.
از سوی دیگر قیصر امینپور عشق و معرفت قلبی به خداوند را از ادای ظاهری فرایض بنا به عادت، شایستهتر میداند:

حال ما نحوه مهارتسازی برنامه‌‌ریزی مناسب را توصیف می‌کنیم مخصوصاً تنظیم به صورت زیر: ما توصیف می‌کنیم که فراگیر به صورت مهارت تنظیم برنامه را از طریق سؤالات زیر و نظرات ارائه شد در تعریف دنبال کند. و باید گفت، روش مناسب مهارت تنظیم برنامه: کنترل (ال آی, ال.تی ) در خواستن است و بنابر این، آمادگی باید فراگیر را با تعریف ساختار اطلاعاتی روبرو کند. انتقال این ساختار اطلاعاتی منجر می‌شود تا فراگیر سؤالاتی مطرح کند که هدف ارتباطی متفاوتی از کاربرد اولیه آن دارد که در زیر آورده شده است(پنتریچ، ۱۹۹۴):
بگویید (ال، تی،مانیتورینگ (ال، ال، لی))
<-بگویید (ال، تی، مانیتورینگ (ال، ال، در حقیقت))
و می خواهید (تی، تی، کنترل (تی، ال، ال ۰))
و کنترل (تی ال، ال ۰)
در این الگو، آموزش مهارت برنامه‌ریزی مطرحکردن این الگو بر مبنای گفتگو، پرسش، پاسخ و دیدگاه عمومی‌سازی مهارت‌های دیگر مطرح شده است اگر ما این الگو را توسعه دهیم می‌توانیم یک شاخۀ مؤثر و جدید را ایجاد کنیم. با کار بیشتر بررسی نوع اظهار نظ‌رهای تشویق کنندهی دانش‌آموزان در اجرای مهارت‌ها مخصوصاً مهارت برنامه‌ریزی را داریم(دنا، ۱۹۹۷).
۲-۱-۵- تئوری ویگوتسکی^[۱۸] دربارۀ بازی روانی اجتماعی
بر اساس تئوری‌های بسیاری بازی روانی اجتماعی به عنوان مجرایی برای توسعه عاطفی، اجتماعی و شناختی در نظر گرفته می‌شود. او فرض کرده که کودکان به دلیل یک آرزو در الگو برداری از بزرگسالان و برای اجرای فعالیت‌هایی که کودک بسیار جوان است پایبند‌ی می‌یابند. در حالی که کودک بازی می‌کند، به طور فعال محرکی را در الگوهای دیگر سازمان می‌دهد که به درک هنجار‌های اجتماعی و برنامه‌ریزی رفتارها بر اساس این هنجارها کمک می‌کند. این عملکرد شخصی، از طریق دو مشخصۀ واحد حمایت می‌شود که به لحاظ اجتماعی از فعالیت‌های دوران کودکی متمایز است: (الف) یک موقعیت تصویر سازی و (ب) نقش‌هایی که از مرحلهی عقیدتی به ارث می‌رود(لاتانن و کروکر، ۱۹۹۲).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۲-۱-۶-۱- موقعیت تصویرسازی
عناصر تصویرسازی از بازی اجتماعی روانی عرضهکنندهی پیشرفت برنامه‌‌ریزی شخصی است، در حالی که کودکان یاد می‌گیرند تا افکار و فعالیت‌ها را از قدرت انگیزه خارجی جدا کرده و برای نظریۀ هدایت رفتاری متمرکز کنند. در بازی، پدیده‌های خارجی و متمرکز قدرت تحریک کنندگی را در کودکان از بین می‌برد، که در این میان فرد به طور نسنجیده هویت و برجستگی موضوعات و موقعیت‌ها را تعیین می‌کند. به طور مثال، در موقعیت‌های خاص از نوع اعتقادی کودک تصمیم می‌گیرد که آیا یک قالب نشاندهندۀ یک ساندویچ است و یا یک کیت دارو یا ماشین تایپ. در موقعیت تعیینکنندگی کودک هیچوقت محدودهی طولانی برای نمایش یا منابع در دسترسی برای طراحی افکار او ندارد. به عنوان نتیجه‌گیری از این موضوع یک کنترل جدید از گرایش واقعی کودک برای واکنش با انتقالات تحریککنندهی در یک محدودهی نظریه داخلی صورت می‌گیرد و فعالیت تحریککننده با برنامه‌‌ریزی شخصی و گزینشی جایگزین می‌شود.
ویگوتسکی تاکید دارد که کودکان به سختی به تفکر یا به معنای واژه از طریق یک موقعیت یا موضوع می‌پردازند. بنابراین فقط به طور افزایشی صورت می‌دهند. بر اساس این مشاهدات آشکار شد که موقعیت‌های موردی در بازی با سن متغیر می‌شوند. در بازی اولیه، کودکان نوپا فقط از موضوعات واقعی استفاده می‌کنند. به طور مثال، یک تلفن اسباببازی برای صحبت یا یک فنجان برای نوشیدن استفاده می‌شود. در حدود ۲ سالگی کودکان از اسباب بازی‌های واقعی مانند یک بلوک برای یک گیرندۀ تلفن استفاده می‌کنند. گاهی اوقات در طول سال سوم، کودکان می‌توانند موضوعات و وقایع را بدون هر گونه حمایت مستقیم از دنیای واقعی تصور کنند. در حالی که وقتی به آن‌ها‌ می‌گویند تا با یک شریک بازی کنند «من با سوزی تماس می‌گیرم و به شما خبر می‌دهم که خانه است یا خیر» در این حال تظاهر می‌کنند که شماره‌گیری می‌کنند و در این موقعیت، بیشتر از یک نماد برای نمایش موقعیت و موضوع مورد نظر به کار نمی‌رود. به منظور تفکیک معنا از موضوع و موقعیت، باور سازی به کودکان پیشدبستانی کمک می‌کند تا بطور برجسته شاخه‌های جایگزینی فعالیت را تفکیک کنند(نیسر^[۱۹]، ۱۹۹۱).
۲-۱-۵-۲- نقش‌ها
در حالی که کودکان خواسته‌های خود را برای مشارکت در دنیای بزرگسالان از طریق بازی اجتماعی درک می‌کنند، موقعیت‌های تصویرسازی که آن‌ها‌ ایجاد می‌کنند نیازمند تعقیب نقش‌های اجتماعی است. تعقیب نقش از دیدگاه ویگوتسکی کلیدی برای جداسازی حس رضایتمندی کودکان از طریق بازی است. بدلیل وجود این تاکید ثابت بر نقش‌های اجتماعی و هماهنگی اهداف و رفتارها با موارد دیگر، بازی اجتماعی به طور مداوم، نیازمند فعالیت کودک در مقابل انگیزۀ فوری است. بنابراین ویگوتسکی، بحث می‌کند که کودکان به «کنترل شخصی بر جسته ای در بازی» دست می‌یابند(درخشان‌هوره، ۱۳۸۹).
۲-۱-۶- بازی اجتماعی و روانی و زبان و برنامه‌‌ریزی شخصی
قدرت مکالمه به عنوان یک ابزار برنامه‌‌ریزی شخصی بشری و فرضیه بنیادی تئوری ویگوتسکی است. زبان به عنوان رابطه میان محیط اجتماعی و فرهنگی خارجی و دنیای روانشناختی داخلی در نظر گرفته می‌شود.
از دیدگاه ویگوتسکی، عمومی‌سازی زبان و کاربرد آن برای ساخت تفکر و رفتار راهنما نشاندهندهی نتایج بسیار آشکاری در توسعه شناخت است. تحقیقات در بازی- اجتماعی در ابتدا به بررسی بزرگسالان و سپس به بررسی خردسالان می‌پردازد به طور مثال، در طول ۳ سال با خردسالان با اظهار ارتباط مثبت با اندازهی دایره لغات در سن ۵ سالگی برخورد می‌شود. علاوه بر این، قصهپردازی واقعی در کودکان پیشدبستانی که به طور خاص از این تظاهر لذت می‌برند، بسیار توسعهیافته و شناختی نسبت به همسن و سالانی است که اشکال دیگر بازی را ترجیح می‌دهند.
ویگوتسکی محدودۀ شخصی کودکان، و گفتار را به عنوان معنای اولیه برای انتقال قوانین رفتاری از دیگران به شخص و ابزار‌های بنیادی برای هدایت و راهنمایی فرد در نظر می‌گیرد. بر اساس این تئوری، برنامه‌‌ریزی شخصی زمانی که کودکان، تلاش‌ها و خواستارها و توضیحات و روش‌های بزرگسالان را با گفتار شخصی ادغام می‌کنند آغاز می‌شود. در تبدیل این گفتار برای آن‌ها‌، کودکان از زبان برای کنترل چنین رفتارهای پیچیده استفاده می‌کنند. به طور اتفاقی، گفتار خصوصی به عنوان افکار واقعی درونی مشاهده می‌شود. در خط پیش بینی ویگوتسکی تحقیقات نشان دهندهی فراخوانی مداوم کودک در گفتار شخصی برای تنظیم فعالیت‌های آن‌ها‌ است. به طور مثال، این درگیری‌ها با دشواری هر عملکرد افزایش می‌یابد و پیشنهاد می‌شود که کودکان از آن‌ها‌ برای ارتقاء موارد استفاده شود.
علاوه بر این، کودکانی که، علائم مرتبط بیشتری را در حال کار با مسائل حذف می‌کنند به رفتارهای شبیهسازی کمتری پایبند بوده و در عملکردها فعالیت دارند. گفتار شخصی در اوایل دوران کودکی، بین ۳ تا ۶ سال به اوج می‌رسد اگرچه، کودکان به استفادهی آن در تنظیم افکار و عملکرد‌ها در موقعیت‌های تقابلی از طریق مدارس ابتدایی ادامه می‌دهند. علاوه بر این، فعالیت‌های پیشدبستانی تاثیر آشکاری را برای رواج گفتار شخصی صورت می‌دهند. در تحقیق مشاهداتی از ۳ تا ۵ سال،برک و کرافت^[۲۰] در سال ۱۹۹۸، گزارش کرده اند که فعالیت‌های باز (مواردی که همراه با اهداف ممکن و متعدد) مخصوصا بازی اجتماعی روانی، همراه با نسبت‌های بالای اظهارات مستقیم شخصی می‌باشد. گسترش مواردی که کودکان در بازی‌های باورسازی شرکت دارند، شامل تقابل با خردسالان است که رابطه بسیار قوی با گفتار شخصی و مخصوصا نظریات هدایتی و همراه با عملکرد دارد. در عوض فعالیت‌های بسته (مواردی با یک راه حل فردی) مانند سرگرمی‌ و پازل و هماهنگی تصاویر و کپیکردن و فعالیت‌های داستانی پشتسرهم باعث محدود شدن گفتار شخصی کودکان می‌شود. بیشتر پیشدبستانی‌ها در این فعالیت‌ها شرکت می‌کنند و کمتر از گفتار استفاده می‌کنند. نویسندگان پیشنها‌د کرده اند که بازی اجتماعی به پیشدبستانی‌ها فرصت می‌دهد تا در فعالیت‌ها شرکت کرده و اهداف رقابتی را بر اساس توانایی‌های فردی خود تنظیم کنند. با این روش، بازی اجتماعی، بیشتر معیار‌هایی را برای یک منطقۀ توسعه تقریبی در نظر می‌گیرد. یک فعالیت سازگار که در آن کودک می‌تواند در سطح فعلی مهارت حرکت کند. به دلیل این که کودکان بر باورسازی برای شبیهسازی قوانین و نقش‌ها و فعالیت‌های دنیای اجتماعی بر روش‌های پیشرفتهتر تلاش می‌کنند، ویگوتسکی بازی باورسازی را به عنوان ناحیهی موثر و متحد از پیشرفت تقریبی در کودکانی که در آن پیشرفت می‌کنند مطرح می‌کند. به زبان ویگوتسکی «بازی باورسازی یک ناحیه از پیشرفت تقریبی در کودک ایجاد می‌کند. در بازی، کودک همیشه بیشتر از سن متوسط خود رفتار می‌کند و افکار خود را بلندتر از خود شخص بازی می‌کند.
در دیدگاهی باریکبینانهتر، بازی حاوی تمام گرایشات پیشرفته در شکل فشرده و منبع اصلی پیشرفت است»
یافته‌های برک و کرافت در سطح بالای گفتار شخصی در بازی اجتماعی روانی شامل فرضیه ویگوتسکی است که بازی‌های باورسازی یک نقش واقعی در برنامه‌‌ریزی شخصی ایجاد می‌کند(نخستی نگلدوست، معینی‌کیا، ۱۳۸۸).
۲-۱-۷- ابعاد یادگیری خود تنظیم
زیمرمن^[۲۱] و همکاران ۲۰۰۰، وینستین و همکاران ۱۹۹۲، معتقد هستند که یادگیری خود تنظیم از سه بعد تشکیل یافته است.
۱) فراشناخت (ارزشیابی از خود، محیط و موقعیت)
۲) تنظیم هدف
۳) خود مشاهده‌ای از فعالیتهای خود.
در واقع این ابعاد در فرایند خود تنظیمی در تعامل با یکدیگر هستند. زیمرمن و بندورا، (۱۹۹۴) معتقد هستند که خود تنظیمی شامل مشاهده‌ای از فعالیتهای خود، قضاوت در مورد عملکرد، خود ـ واکنشی است.
۲-۱-۸- عامل اصلی پیکربندی خودتنظیمی ‌
عامل‌های اصلی در پیکربندی یک سیتم خود تنظیم آموزشی عبارتند از:
یادگیرنده
سیستم خود تنظیم یادگیری (عامل قرارداد، عامل پشتیبان یادگیری و عامل مدیریت یادگیری)
پایگاه داده یادگیرنده
پایگاه داده متریال یادگیری
پایگاه داده سوال
منظور از عامل قرارداد، ارتباط بین یادگیرنده و مربی در اتخاذ یک فرایند اموزشی موثر می‌باشد. اکثر نظریه‌های خودتنظیمی ‌چهار فرض عمومی مشترک دربارهی یادگیری دارند:
اول : اینکه یادگیرندگان در یادگیری خودشان فعالانه شرکت میکنند.
دوم : اینکه یادگیرندگان میتوانند جنبه‌هایی از شناخت (از قبیل هدف گزینی، به کارگیری و کنترل راهبردهای شناختی)، انگیزشی ( از قبیل باورهای خودکارآمدی، ارزش تکلیف، علایق) رفتار ( از قبیل کمک خواستن، نگهداری و نظارت بر تلاش و زمان مورد استفاده) و ویژگیهای محیط یادگیری ( از قبیل ارزیابی و نظارت بر تغییر شرایط تکلیف) خود را نظارت، کنترل و تنظیم کنند.
سوم : اینکه یادگیرندگان معیارهایی دارند که میتوانند عمل خود را برای تعیین اینکه آیا فرآیندهای خاصی باید ادامه یابند یا این که باید درآن‌ها‌ تغییراتی ایجاد شود، ارزیابی کنند.
چهارم: این که، خود تنظیمی شناخت، انگیزش و رفتار خود، رابطه بین شخص، بافت و موقعیت را میانجی میکند ( لوین، ۲۰۰۴). زیمرمن (۱۹۹۰) به نقل از نیکدل ( ۱۳۸۵ ) این نظریه‌ها را در طبقات مختلفی از قبیل کنشگر، پدیدار شناسی، شناختی ـ اجتماعی، اراده‌رایی، مبتنی بر نظریه ویگوتسکی و ساختنگرایی شناختی توصیف کرده است(سیف، ۱۳۸۹).
شکل ۲-۳: پیکربندی سیستم طراحی خود تنظیم
۲-۱-۹- الگوهای یادگیری خود تنظیم
برای توصیف یادگیری خود تنظیم، الگو‌های متعددی پدید آمده اند که هر کدام با توجه به دیدگاه نظری و رویکردی که به آن وابسته اند، فرایند خود تنظیمی یادگیری را توصیف کرده اند. برخی از الگوهای خود تنظیمی یادگیری عبارتند از: الگوی پنتریچ، باتلر و وین، بوکارتس،‌ هاک‌هاسن و کول؛ که در زیل به الگوی پنتریچ می‌پردازیم.
۲-۱-۱۰- الگوی یادگیری خود تنظیم زیمرمن
پینتریچ(۲۰۰۴) خود تنظیمی را یک فرایند فعال و سازمان یافته می داند که یادگیرندگان از طریق آن اهداف یادگیری خود را تنظیم کرده، می کوشند تا بر شناخت و انگیزش و رفتار خود نظارت کنند. راهبردهای یادگیری خوتنظیمی شامل مهارت های خودآموزی، سؤال پرسیدن از خود، خود باز بینی و تقویت خود است که به یادگیرندگان کمک می کند تا با بهره گرفتن از فرایندهای شناختی، یادگیری آنها تسهیل شود(زیمرمن، ۱۹۸۶؛ لی^[۲۲]، ۲۰۰۷).
راهبردهای یادگیری خوتنظیمی را نوعی یادگیری تعریف می کند که در آن یادگیرندگان به جای آن که برای کسب دانش و مهارت بر معلمان، والدین یا دیگر عوامل آموزشی تکیه کنند، شخصاً کوشش های خود را آغاز و هدایت می کنند. زیمرمن (۲۰۰۰) خودتنظیمی در یادگیری را به مشارکت فعال یادگیرنده از نظر رفتاری، انگیزشی، شناختی و فراشناختی در فرایند یادگیری اطلاق نموده است.
زیمر من (۱۹۹۸)، نیز یر اساس نظریه شناخت اجتماعی، ۹ عنصر را برای یاد گیرندگان خود تنظیم در نظر گرفته است. نخستین عنصر خود تنظیمی، انگیزش است. انگیزش فرایندی است که طی آن فرد برای رسیدن به هدف خود تلاش می کند. به بیان دیگر، عنصر انگیزش خود تنظیمی، گویای چرایی انجام کار است.
به باور زیمرمن(۲۰۰۱)، یادگیرندگان مستقل نیاز به توجه کمتری از سوی معلمان دارند. آنها می دانند که چگونه راهبردهای یادگیری را به کار بگیرند. آنها در حیطه های خاص ادراکاتی دارند و خودشان را متعهد و مستلزم رسیدن اهداف خودشان می دانند. وی در تشریح نظریه خود الگوی چرخه ای خودتنظیمی را ارائه می دهد و از آن طریق بر نقش راهبردهای یادگیری خودتنظیم تأکید می کند.
زیمرمن و پونز(۱۹۹۸)، راهبردهای یادگیری خودتنظیم می تواند پیشرفت تحصیلی را تقویت و انگیزه برای یادگیری را تسهیل کند.
همچنین، زیمرمن(۲۰۰۸)، معتقد است که معمولاً بیشتر دانش آموزان از راهبردهای یادگیری خودتنظیم استفاده می کنند. آن چه موجب تمایز دانش آموزان از دیگران می شود، آگاهی آنها از چگونگی این راهبردها و نیز داشتن انگیزه برای کاربرد آنهاست. زیرا این راهبردهای یادگیری خودتنظیم به این نکته توجه می کنند که چگونه دانش آموزان شخصاً فرایند یادگیری خود را کنترل کرده، تغییر می دهند و تنظیم می نمایند.
شکل ۲-۴: الگوی چرخه ای یادگیری خودتنظیمی زیمرمن(۲۰۰۱)
۲-۲- سبک های یادگیری

از کل نمونه تحقیق که ۲۰۰ نفر بوده است، مشاهده می‎شود که متوسط استفاده ماهانه از خدمات بانکی ۲۷ درصد از پاسخ دهندگان بین ۱ تا ۵ بار،۲۸درصد بین ۶ تا ۱۰ بار ،۵/۱۷ درصد بین ۱۱ تا ۱۵ بار، ۱۰درصد بین ۱۶ تا ۲۰ بار و ‎۱۷ درصدالای ۲۰ بار می‎باشند. همچنین۵/۰ درصد به این سوال پاسخ نداده اند.
۵-۲-۱۴ توصیف متغیر متوسط تجربه کار با خدمات اینترنتی بانک پاسخ دهندگان
از کل نمونه تحقیق که ۲۰۰ نفر بوده است، مشاهده می‎شود که تجربه کار با خدمات اینترنتی بانک ۱۶درصد از پاسخ دهندگان زیر یکسال ،۲۰درصد بین ۱ تا ۲ بار ،۲۲درصد بین ۲ تا ۳ بار ،۵/۱۶درصد بین ۳ تا ۴ بار و ۲۵درصد بالای ۴ بار می‎باشند. همچنین۵/۰ درصد به این سوال پاسخ نداده اند.
۵-۳ نتایج آمار استنباطی
۵-۳-۱ ابعاد فناوری خویش خدمت بر ارزش مشتری تأثیر دارد.
فرضیه فوق،به شکل زیر در قالب فرضیه‎های فرعی زیر قابل بررسی است.
۵-۳-۱-۱ استفاده آسان برارزش مشتری تاثیر دارد.
این فرضیه،به شکل زیر در قالب یک فرضیه آماری قابل ارائه می‎باشد:
استفاده آسان بر ارزش مشتری تأثیر ندارد. H0
استفاده آسان بر ارزش مشتری تأثیر دارد. H1
با توجه به مدل پایه تحقیق در حالت معنی داری مشاهده می‎شود که ‎میزان آماره تی بین دو متغیر برابر با ‎۰۵/۵ است. از آنجا که این مقدار خارج از بازه ( ۹۶/۱& 96/1-) است و لذا تاثیر استفاده آسان برارزش مشتری معنی دار است. همچنین با توجه مدل تحقیق در حالت استاندارد، میزان این تاثیر ‎برابر ۶۲/۰ ‎است.نتیجه تحقیقات شوهاسوم ^[۷۸]همکاران(۲۰۱۲) ، اکبری مقدم و دیگران (۱۳۹۱) ،معینی و دیگران (۱۳۸۹) نیز نتیجه ای مشابه تحقیق حاضر دارند و این نتیجه برآمده از این تحقیق را تایید می‎کنند.استفاده آسان از این خدمات می‎تواند حس درست بودن انتخاب را در فرد ایجاد نموده و در او قصد استفاده از این خدمات را ایجاد نماید.
۵-۳-۱-۲ سودمندی بر ارزش مشتری تأثیر دارد.
این فرضیه،به شکل زیر در قالب یک فرضیه آماری قابل ارائه می‎باشد:
سودمندی بر ارزش مشتری تأثیر ندارد. H0
سودمندی بر ارزش مشتری تأثیر دارد. H1
با توجه به مدل پایه تحقیق در حالت معنی داری مشاهده می‎شود که ‎میزان آماره تی بین دو متغیر برابر با ‎۰۵/۵ است. از آنجا که این مقدار خارج از بازه ( ۹۶/۱& 96/1-) است و لذا تاثیر سودمندی برارزش مشتری معنی دار است. همچنین با توجه مدل تحقیق در حالت استاندارد، میزان این تاثیر ‎برابر ۴۲/۰ ‎است.نتیجه تحقیقات شوهاسوم ^[۷۹]و همکاران(۲۰۱۲)، اکبری مقدم و دیگران(۱۳۹۱) ، معینی و دیگران ( ۱۳۸۹) نیز نتیجه ای مشابه تحقیق حاضر دارند و این نتیجه برآمده از این تحقیق را تأیید می‎کنند.
۵-۳-۱-۳ هزینه‎های کاهش بر ارزش مشتری تأثیر دارد.
این فرضیه،به شکل زیر در قالب یک فرضیه آماری قابل ارائه می‎باشد:
هزینه‎های کاهش بر ارزش مشتری تأثیر ندارد. H0
هزینه‎های کاهش بر ارزش مشتری تأثیر دارد. H1
با توجه به مدل پایه تحقیق در حالت معنی داری مشاهده می‎شود که ‎میزان آماره تی بین دو متغیر برابر با ‎۳۵/۰- است. از آنجا که این مقدار داخل بازه ( ۹۶/۱& 96/1-) قراردارد، ‎لذا تاثیر هزینه‎های کاهش برارزش مشتری معنی دار نمی‎باشد.نتیجه تحقیقات شوهاسوم^[۸۰] و همکاران (۲۰۱۲)،اکبری مقدم و دیگران(۱۳۹۱)، معینی و دیگران(۱۳۸۹) نیز نتیجه ای مشابه تحقیق حاضر دارند و این نتیجه برآمده از این تحقیق را تأیید می‎کنند.با توجه به استفاده فناوری خویش خدمت، هزینه‎های کاهش در میزان پول و هزینه‎های صرفه جویی شده در زمان دارد ولی با توجه به تحقیقات انجام شده بر ارزش مشتری تأثیر ندارد.
۵-۳-۱-۴ خودکنترلی بر ارزش مشتری تأثیر دارد.
با توجه به مدل پایه تحقیق در حالت معنی داری مشاهده می‎شود که ‎میزان آماره تی بین دو متغیر برابر با ‎۸۰/۲ است. از آنجا که این مقدار خارج از بازه ( ۹۶/۱& 96/1-) است و لذا تاثیر خود کنترلی برارزش مشتری معنی دار است. همچنین با توجه مدل تحقیق در حالت استاندارد، میزان این تاثیر ‎برابر ۴۰/۰ ‎است.نتیجه تحقیقات شوهاسوم ^[۸۱] و همکاران (۲۰۱۲)،اکبری مقدم و دیگران(۱۳۹۱)، معینی و دیگران(۱۳۸۹) نیز نتیجه ای مشابه تحقیق حاضر دارند و این نتیجه برآمده از این تحقیق را تأیید می‎کنند.
۵-۳-۲ ابعاد فناوری خویش خدمت بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر دارد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

فرضیه فوق در قالب فرضیه‎های فرعی زیر قابل بررسی است:
۵-۳-۲-۱ استفاده آسان بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر دارد.
این فرضیه،به شکل زیر در قالب یک فرضیه آماری قابل ارائه می‎باشد:
استفاده آسان بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر ندارد. H0
استفاده آسان بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر دارد. H1
با توجه به مدل پایه تحقیق در حالت معنی داری مشاهده می‎شود که ‎میزان آماره تی بین دو متغیر برابر با ‎۴۲/۲ است. از آنجا که این مقدار خارج از بازه ( ۹۶/۱& 96/1-) است و لذا تاثیر استفاده آسان بر آمادگی برای پذیرش فناوری معنی دار است. همچنین با توجه مدل تحقیق در حالت استاندارد، میزان این تاثیر ‎برابر ۲۳/۰ ‎است.نتیجه تحقیقات شوهاسوم^[۸۲] و همکاران(۲۰۱۲)،اکبری مقدم و دیگران(۱۳۹۱)، معینی و دیگران(۱۳۸۹) نیز نتیجه ای مشابه تحقیق حاضر دارند و این نتیجه برآمده از این تحقیق را تأیید می‎کنند.
۵-۳-۲-۲ سودمندی بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر دارد.
این فرضیه، به شکل زیر در قالب یک فرضیه آماری قابل ارائه می‎باشد:
سودمندی بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر ندارد. H0
سودمندی بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر دارد. H1
با توجه به مدل پایه تحقیق در حالت معنی داری مشاهده می‎شود که ‎میزان آماره تی بین دو متغیر برابر با ‎۴۳/۵ است. از آنجا که این مقدار خارج از بازه ( ۹۶/۱& 96/1-) است و لذا تاثیر سودمندی بر آمادگی برای پذیرش فناوری معنی دار است. همچنین با توجه مدل تحقیق در حالت استاندارد، میزان این تاثیر ‎برابر ۷۲/۰ ‎است.نتیجه تحقیقات شوهاسوم^[۸۳] و همکاران (۲۰۱۲)، اکبری مقدم و دیگران(۱۳۹۱)، معینی و دیگران(۱۳۸۹) نیز نتیجه ای مشابه به تحقیق حاضر دارند و این نتیجه برآمده از این تحقیق را تأکید می‎کند.
۵-۳-۲-۳ هزینه‎های کاهش بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر دارد.
این فرضیه، به شکل زیر در قالب یک فرضیه آماری قابل ارائه می‎باشد:
هزینه‎های کاهش بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر ندارد. H0
هزینه‎های کاهش بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر دارد.H1
با توجه به مدل پایه تحقیق در حالت معنی داری مشاهده می‎شود که ‎میزان آماره تی بین دو متغیر برابر با ‎۱۰/۲ است. از آنجا که این مقدار خارج از بازه ( ۹۶/۱& 96/1-) است و لذا تاثیر هزینه‎های کاهش بر آمادگی برای پذیرش فناوری معنی دار است. همچنین با توجه مدل تحقیق در حالت استاندارد، میزان این تاثیر ‎برابر ۱۹/۰ ‎است.نتیجه تحقیقات شوهاسوم^[۸۴] و همکاران (۲۰۱۲)، اکبری مقدم و دیگران(۱۳۹۱)، معینی و دیگران(۱۳۸۹) نیز نتیجه ای مشابه به تحقیق حاضر دارند و این نتیجه برآمده از این تحقیق را تأکید می‎کند.
۵-۳-۲-۴ خودکنترلی بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر دارد.
این فرضیه،به شکل زیر در قالب یک فرضیه آماری قابل ارائه می‎باشد:
خودکنترلی بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر ندارد.H0
خودکنترلی بر آمادگی برای پذیرش فناوری تأثیر دارد.H1
با توجه به مدل پایه تحقیق در حالت معنی داری مشاهده می‎شود که ‎میزان آماره تی بین دو متغیر برابر با ‎۱۲/۲ است. از آنجا که این مقدار خارج از بازه ( ۹۶/۱& 96/1-) است و لذا تاثیر خود کنترلی بر آمادگی برای پذیرش فناوری معنی دار است. همچنین با توجه مدل تحقیق در حالت استاندارد، میزان این تاثیر ‎برابر ۲۶/۰ ‎است.نتیجه تحقیقات شوهاسوم^[۸۵] و همکاران(۲۰۱۲)،اکبری مقدم و دیگران(۱۳۹۱)، معینی و دیگران(۱۳۸۹) نیز نتیجه ای مشابه به تحقیق حاضر دارند و این نتیجه برآمده از این تحقیق را تأکید می‎کند.در تبیین این نتیجه می‎توان اظهار نمود که خودکنترلی بر پذیرش ارزش مشتری در فرد ایجاد می‎نماید با ایجاد خودکنترلی در استفاده از این خدمات فناوری خویش خدمت ترغیب می‎شود.
۵-۳-۳ آمادگی مشتریان برای پذیرش فناوری بر ارزش مشتری تأثیر دارد.
این فرضیه، به شکل زیر در قالب یک فرضیه آماری قابل ارائه می‎باشد.