افزا و نظیر (۲۰۰۷) به بررسی ارتباط بین استراتژی­ های جسورانه و محافظه کارانه سرمایه در گردش در ۱۷ گروه صنعتی و نمونه ۲۶۳ واحد اقتصادی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار کراچی طی دوره زمانی ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۳ پرداختند. با بهره گرفتن از آزمون LSD و ANOVA یافته ­های پژوهش نشان داد که اختلاف معناداری در میان استراتژی­ های تامین مالی و سرمایه ­گذاری سرمایه در گردش در میان صنایع مختلف وجود دارد. همچنین، با بهره گرفتن از تحلیل رگرسیون، نتایج نشان داد که ارتباط منفی بین معیار سودآوری واحد اقتصادی و درجه جسورانه بودن استراتژی­ های تامین مالی و سرمایه ­گذاری سرمایه در گردش وجود دارد.

نظیر و همکاران (۲۰۰۹) ارتباط بین استراتژی مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری واحد اقتصادی را با بهره گرفتن از داده ­های ۲۰۴ واحد اقتصادی غیر مالی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار کراچی طی دوره زمانی ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵ را مورد بررسی قرار دادند. نتایج پژوهش نشان دادند که ارتباط منفی بین سودآوری و استراتژی­ های مالی واحد اقتصادی وجود دارد، واحدهای اقتصادی که استراتژی جسورانه اتخاذ ‌می‌کنند نسبت به واحدهای اقتصادی که استراتژی محافظه ­کارانه اتخاذ ‌می‌کنند، نرخ بازدهی کمتری برای واحد اقتصادی ایجاد ‌می‌کنند.

محمد و ساعد (۲۰۱۰) تاثیر مدیریت سرمایه در گردش بر عملکرد و ارزش بازار واحد اقتصادی را در جامعه واحدهای اقتصادی پذیرفته شده در بورس مالزی طی دوره زمانی ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ مورد بررسی قرار دادند. در این پژوهش از اجزای سرمایه در گردش شامل چرخه تبدیل وجه نقد، نسبت جاری، نسبت دارایی­ های جاری به کل دارایی­ ها، نسبت بدهی­های جاری به کل دارایی­ ها و نسبت مجموع بدهی­ها به کل دارایی­ ها به عنوان معیارهای مدیریت سرمایه در گردش و نسبت کیو توبین، بازده دارایی­ ها و نرخ بازده سرمایه به عنوان معیارهای اندازه ­گیری ارزش و عملکرد واحد اقتصادی استفاده شده بود. نتایج پژوهش حاکی از وجود ارتباط معکوس معنادار بین چرخه تبدیل وجه نقد و اجزای آن با عملکرد و ارزش واحد اقتصادی بود.

صغیر و همکاران (۲۰۱۱) به بررسی تأثیر مدیریت سرمایه در گردش بر سودآوری واحدهای اقتصادی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار کراچی طی دوره زمانی ۲۰۰۱ لغایت ۲۰۰۶ پرداختند. در این پژوهش از بازده دارایی ها به عنوان معیار اندازه گیری عملکرد واحد اقتصادی و از چرخه تبدیل وجه نقد و اجزای تشکیل دهنده آن به عنوان معیارهای مدیریت سرمایه در گردش استفاده شده بود. یافته های آنان حاکی از وجود ارتباط منفی و معناداری بین سودآوری و چرخه تبدیل وجه نقد بود.

ام والا (۲۰۱۲) به بررسی تاثیر استراتژی­ های مدیریت سرمایه در گردش بر عملکرد و ارزش واحدهای اقتصادی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار عمان طی دوره زمانی ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۹ پرداخت. وی از بازده دارایی­ ها و نسبت کیو توبین به عنوان معیار اندازه ­گیری عملکرد و ارزش واحد اقتصادی و نسبت دارایی­ های جاری به کل دارایی­ ها و نسبت بدهی­های جاری به کل دارایی­ ها به عنوان معیارهای استراتژی مدیریت سرمایه در گردش استفاده کرد. نتایج نشان داد که اتخاذ استراتژی محافظه ­کارانه تاثیر مثبتی بر عملکرد و ارزش واحد اقتصادی دارد. همچنین، اتخاذ استراتژی جسورانه تاثیر منفی بر عملکرد و ارزش واحد اقتصادی دارد.

اوگاندیپ و همکاران (۲۰۱۲) در مطالعه­ ای به بررسی تاثیر مدیریت سرمایه در گردش بر عملکرد و ارزش واحدهای اقتصادی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار نیجریه طی سال­های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۹ پرداختند. در این پژوهش از معیار بازده دارایی­ ها و بازده حقوق صاحبان سهام به عنوان معیار اندازه ­گیری عملکرد و نسبت کیو توبین به عنوان معیار اندازه ­گیری ارزش بازار استفاده شده بود. همچنین، از چرخه تبدیل وجه نقد، نسبت بدهی­های جاری به مجموع دارایی­ ها، نسبت دارایی­ های جاری به مجموع دارایی­ ها، نسبت بدهی­های جاری به دارایی­ های جاری و نسبت بدهی­های بلندمدت به مجموع دارایی­ ها به عنوان معیارهای مدیریت سرمایه در گردش استفاده شده بود. با بهره گرفتن از تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی، نتایج مطالعه آنان نشان داد که ارتباط منفی و معناداری بین چرخه تبدیل وجه نقد و ارزش بازار و عملکرد واحد اقتصادی وجود دارد. همچنین، یافته ­های آنان نشان داد که نسبت بدهی ارتباط مثبتی با ارزش بازار و ارتباط منفی با عملکرد واحد اقتصادی دارد.

سونیا کابالرو و همکاران (۲۰۱۴) در تحقیق خود به بررسی مدیریت سرمایه در گردش، عملکرد واحد اقتصادی و محدودیت های تأمین مالی برای نمونه ای از واحدهای اقتصادی غیرمالی بریتانیا پرداختند. نتایج تحقیق آن ها حاکی از این بود که یک رابطه معکوس بین سرمایه در گردش و عملکرد واحد اقتصادی وجود دارد که این نوع رابطه حاکی از یک سطح بهینه از سرمایه در گردش است که توازن هزینه و منفعت و حداکثر ارزش واحد اقتصادی می‌باشد.

۲-۱۹-۲٫ تحقیقات داخلی

عنایتی (۱۳۸۳) در پایان نامه خود به بررسی و تبیین مدیریت سرمایه در گردش در واحدهای اقتصادی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. تحقیق مذکور به نحوه عمل واحدهای اقتصادی مورد بررسی در زمینه مدیریت سرمایه در گردش و تبعات این عمل بر نقدینگی و نواقص و مشکلاتی که در این زمینه وجود دارد و چگونگی برطرف شدن آن ها پرداخته است. همچنین عوامل خارجی مؤثر بر نقدینگی و نواقص و مشکلات آن و راه حل های ممکن را مورد شناسایی قرار داده است. این تحقیق به دنبال بررسی رابطه بین وضعیت نقدینگی واحدهای اقتصادی با مدیریت وجه نقد، شیوه های اداره مطالبات، مدیریت موجودی کالا، روش های تأمین مالی کوتاه مدت و ماهیت فعالیت آن ها بوده است.

رهنمای رودپشتی و کیائی (۱۳۸۷) به بررسی و تبیین استراتژی­ های مدیریت سرمایه در گردش در واحدهای اقتصادی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند. در این راستا، ۳۹ واحد اقتصادی در دو صنعت غذائی و شیمیایی و در دوره زمانی ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۰ مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهای مستقل شامل استراتژی مدیریت دارایی­ های جاری، استراتژی مدیریت بدهی­های جاری و استراتژی مدیریت سرمایه در گردش بوده است. بدین ترتیب که هرچه ارقام مربوط ‌به این استراتژی­ها مثبت و بزرگتر باشد نشان دهنده انتخاب استراتژی جسورانه تر نسبت به سال قبل و هرچه ارقام در جهت منفی کوچکتر باشد نشان دهنده استراتژی محافظه ­کارانه­تر در مقایسه با سال قبل است. عدد صفر نیز نشان دهنده عدم تغییر استراتژی سال جاری نسبت به سال قبل است. با بهره گرفتن از روش های آماری همبستگی نتایج حاکی از آن است که بین نوع استراتژی مدیریت سرمایه در گردش با توان نقدینگی و توان پرداخت بدهی رابطه معناداری وجود دارد، ولی رابطه معناداری بین نوع استراتژی مدیریت سرمایه در گردش و بازدهی وجود ندارد.