۱۳۹۰

۳۵۰۰۰

۳۸۰۰۰

۶۰۰۰۰

جدول شماره۴-۹(مقایسه قیمت)
۴-۱۵ بسته بندی:
بسته بندی توت فرنگی معمولاً در جعبه های چوبی و یا سبد و جعبه های پلاستیکی نامناسب و نسبتاً بزرگ و عمدتاً در اوزان و ظرفیتهای بیش از ۱۲ کیلویی انجام می پذیرد که به دلیل وزن و حجم بالا و فشار لایه های بالایی بر سطوح پائینی موجب لهیدگی و آسیب های فراوانی به این محصول و نهایتاً فساد زودرس و خرابی محصول می گردد. استفاده از بسته های مناسب پلاستیکی و یک بار مصرف و دارای منافذ در سطوح و لایه های جانبی در اوزان کوچک و پائین و در صورت استفاده از چوب استفاده از جعبه های کوچک و کمتر از ۵ کیلو گنجایش بسیار مناسب می باشد. ابعاد جعبه ها و بسته ها بایستی طوری باشد که سطح قاعده بیشتر و ارتفاع آن کمتر باشد تا فشار لایه های بالایی بر لایه های زیرین به حداقل ممکن برسد. بسته ها و جعبه های کوچک بیشتر جهت عرضه محصول به بازار مصرف تازه خوری و بسته های بزرگ (معمولاً کمتر از ۸ کیلو ) بیشتر جهت صنایع تبدیلی پیشنهاد می گردد.
در بعضی از انواع بسته بندی که در آنها از پوشش های نازک ،پلی وینیل کلراید استفاده می شود از کاهش وزن و از دست رفتن آب میوه جلوگیری شده و کیفیت میوه حفظ می گردد ، پوشش های نازک پی وی سی دارای خاصیت کشش پذیری مناسب و نفوذ پذیری قابل کنترل هستد ، این پوشش ها باعث افزایش دی اکسید کربن شده و در زیر آن میزان اکسیژن پائین می یابد و این امر در کاهش تنفس توت فرنگی نقش داشته و دوام آن را افزایش می دهد.برای نگهداری توت فرنگی می توان از انبارهایی که هوای آنها قابل کنترل است نیز استفاده نمود. توت فرنگی از میوه هایی است که مقدار بالای دی اکسید کربن را به راحتی تحمل می کند برعکس کاهش اکسیژن باعث بد طعمی و بد مزگی میوه می شود.(ملوین وهمکاران ۱۹۶۹)
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

ازبهترین روش های مبارزه با عوامل زنده آلوده کننده استفاده از روش های بیولوژیکی است در حال حاضر یک ترکیب استخراج شده از قارچ بنام پیرول نیترین به عنوان یک ماده ضد قارچ در افزایش عمر انبار داری توت فرنگی استفاده می شود(دامور،۱۹۹۳).
همچنین برای نگهداری و بسته‌بندی توت فرنگی روش‌های زیر پیشنهاد می‌شوند:
۱- با بهره گرفتن از فیلم BOPP دارای ۹ منفذ ریز (۹۰میکرومتر) و کیسه‌های جاذب اکسیژن درون بسته‌بندی می‌توان زمان نگهداری توت‌فرنگی را تا چهار هفته افزایش داد.
۲- استفاده کیسه‌های پلی‌اتیلینی منفذ‌دار با اتمسفر اصلاح شده (MAP) حاوی۱۴-۱۱% اکسیژن و ۱۲-۹% دی‌اکسید کربن و نگهداری در دمای ۵ درجه‌ی سانتی‌گراد زمان ماندگاری توت‌فرنگی را افزایش می‌دهد.
۳- استفاده از پوشش خوراکی چیتوزان همراه با روش‌های دیگر مثل نگهداری در دماهای پایین و بسته‌بندی مناسب (کیسه‌های با نفوذپذیری پایین و حاوی ۸۰% اکسیژن و ۲۰% دی‌اکسید کربن) سبب کنترل واکنشهای قهوه‌ای شدن و فساد توت فرنگی می‌شود.
۴- استفاده از جاذب‌های اکسیژن و جاذب‌های دی‌اکسیدکربن در بسته‌بندی توت فرنگی سبب افزایش زمان ماندگاری می‌شود.
۵- بسته‌بندی در شرایط تقلیل یافته‌ی اکسیژن (خلاء) به میزان kPa7/50 و نگهداری در ۳ درجه‌ی سانتی‌گراد سبب کاهش شدت تنفس و در نتیجه افزایش زمان نگهداری توت فرنگی می‌شود؛ ضمن این‌که سبب حفظ بهتر ویتامین C و به تأخیر افتادن رشد میکروبی می‌شود.
۶- تیمار حرارتی ملایم پس از بسته‌بندی توت‌فرنگی سبب کاهش فساد و به تأخیر افتادن نرم شدن و رنگ‌گیری میوه می‌شود. اگر توت فرنگی‌ها با فیلم‌هایی بسته‌بندی شود که بتواند CO2 تولید شده در اثر افزایش تنفس ناشی از حرارت دهی را حفظ کنند، نتیجه‌ی بهتری حاصل خواهد شد.
۷- استفاده از اتمسفر حاوی غلظت بالای O2 در یک فیلم بسته‌‌بندی با نفوذپذیری پایین اثر زیادی در جلوگیری از رشد میکروبی و افزایش عمر انباری توت فرنگی دارد.