جدول ()، مدل های یادگیری مشارکتی

فرایند گروهی

مهارت‌های اجتماعی

مسئولیت فردی

تعامل پیش رونده

وابستگی مثبت درونی

تیم باید در مقابل عملکرد واکنش نشان دهد و ‌در مورد این که چگونه پیشرفت کنند همفکری کنند.

کار کردن مؤثر به صورت گروهی در یک تیم به معنی نیاز به بهبود مهارت‌های بین فردی است.

اگر چه اعضای گروه می‌توانند تکلیف مشخصه شد ه را انجام دهند اما عملکرد فردی، امتیاز فرد را مشخص می‌کند.

چگونگی فکر کردن، صحبت کردن، فعالیت نسبت به همگروها، در انجام کار مؤثر است.

اگر گروه می‌خواهد موفق شود ‌بنابرین‏ به کمک همدیگر نیاز دارند.

۱- تسهیل یادگیری مشارکتی: یادگیری مشارکتی در هر کلاس و با هر اندازه ای قابل اجرا است اما تسهیل یادگیری مشارکتی، خیلی مشکل تر از ارائه یک سخنرانی است. گزارش کردن کار، نشان دادن فعالیت‌های گروهی برای بررسی درک و اطمینان از مسئولیت فردی، ضروری است. فعالیت‌های مکمل فکری، نیازمند فعالیت‌های خارج از کلاس است.

۲- طرح ریزی درسهای مشارکتی: طراحی یک درس با بهره گرفتن از یادگیری مشارکتی با طراحی هدف های آموزشی که هر دو قسمت دانش و مهارت را در بر می‌گیرد، شروع می شود. اعضای هیئت علمی می‌توانند یا از استراتژی های قبل از طراحی، از قبیل تفکر مشارکتی، جیگ ساو و بحث های آکادمیک استفاده کنند و یا فعالیت‌های خود را طراحی نمایند.

۳- آماده کردن دانش آموزان برای کار گروهی : اعضای هیئت علمی، دانش آموزان را کمک می‌کنند که ارزش‌های کار گروهی را جستجو کنند، چگونگی مدیریت و تقسیم کار را در کار گروهی ببینند و بی میلی های محتمله دانش آموزان را شناسایی کنند. به اضافه اعضای هیئت علمی، تیم ها را تشکیل می‌دهند و مهارت‌های بین فردی را بهبود می بخشد و سطح تفکرات گروهی را ترقی می‌دهند.

۲-۱۰-۳ اثرات کاربرد روش یادگیری مشارکتی

۱- یادگیری فنون و راهبردهای جدید از همکلاسان ( هند، ۱۹۹۰ )

۲- رشد تفکر انتقادی در شاگردان ( دیوید سن، ۱۹۹۲ )

۳- تقویت احساس مسئولیت دانش آموزان در برابر یادگیری خود و سایرین ( برومز، ۱۹۹۵ )

۴- تقویت نگرش مثبت شاگردان به یادگیری علم و دانش ( رونالد، ۱۹۹۷ )

۵- تقویت مهارت های خود رهبری دانش آموزان ( همان منبع )

۶- تقویت پشتکار دانش اموزان برای حل مسائل درسی ( همان منبع )

۷- تقویت مهارت های کلامی، ارتباطی و اجتماعی دانش آموزان( فاری، ۱۹۹۹ )

۸- تقویت رفتار خلاق و هوشمند شاگردان ( فارل، ۱۹۹۹ )

۹-افزایش پیشرفت تحصیلی همه دانش آموزان ( هرید، ۲۰۰۰ )

چهار تکنیک یادگیری مشارکتی: ۱- مطالعه گروهی با پاداش گروهی برای یادگیری انفرادی: در این روش افراد به صورت گروهی کار می‌کنند و پاداش نیز به گروه داده می شود ولی پاداش گروهی بر اساس میانگین نمراتی است که افراد کسب می‌کنند. ۲- مطالعه گروهی با پاداش گروهی برای بازده گروهی: در این روش دانش آموزان به صورت گروهی به کار یا مطالعه می پردازند و یک محصول مشترگ تولید می‌کنند و با پاداش بدون توجه به میزان کار تکتک افراد، صرفاً با توجه به تولید مشترک اعضاء گروه به کل گروه اختصاص داده می شود. ۳- مطالعه گروهی با پاداش انفرادی: دانش آموزان در ‌گروه‌های مختلف به صورت مشارکتی به یادگیری می پردازند ولی پاداش آن ها به صورت گروهی نیست. در پایان مطالعه همه ی دانش آموزان شرکت نموده و به تعداد محدودی از آن ها با توجه به نمره ای که کسب کرده‌اند، پاداش داده می شود. ۴- تخصص یافتن، در تکلیف یا پاداش گروهی برای یادگیری انفرادی ( تکنیک تقسیم موضوع به بخش های مختلف ): هر دانش آموز در یک گروه غیر متجانس، یک موضوع خاص را بر عهده دارد که باید در آن موضوع تخصص یابد. دانش آموزانی که یک موضوع دارند ( یک دانش آموز از هر گروه در یک مبحث ویژه در ‌گروه‌های تخصصی شرکت نموده و موضوع خود را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد، سپس به تیم های خود برگشته و آنچه را که در ‌گروه‌های تخصصی یاد گرفته اند به ‌گروه‌های خود آموزش می‌دهند، سرانجام همه دانش آموزان در خصوص همه موضوعات مورد آزمون قرار گرفته، سپس به گروه بر اساس میانگین نمرات دانش آموزان پاداش داده می شود.

۲-۱۱ اضطراب امتحان

یکی از گسترده‌ترین قلمروهای تحقیق در چند دهه اخیر، اضطراب و حوزه های وابسته به آن بوده است. نویسندگان، فرن هفدهم را عصر روشن‌بینی، قرن هیجدهم را عصر منطق و قرن نوزدهم را عصر پیشرفت و قرن بیستم را عصر اضطراب نامیده‌اند. اما مسلّم است که اضطراب عصر و زمان نمی‌شناسد و همیشه به همراه بشر بوده است

اضطراب، نوعی احساس تعمیم‌یافته بسیار ناخوشایند و اغلب مبهم است که با یک چند احساس جسمی مانند تپش قلب، تعریق، سردرد، بیقراری، تکرر ادار و.. . همراه می‌باشد. اضطراب یک علامت هشدار دهنده است، خبر از خطری قریب‌الوقوع می‌دهد و شخص را برای مقابله با تهدید آماده می‌سازد

احساس ترس و اضطراب تا حد زیادی شبیه یکدیگرند. می‌توان بین آن ها ‌بر اساس زمانی که پدیدار می‌شوند تمایز قایل شد. ترس در موقعیتهای محدود، نظیر سوار بر قایق بودن، در میان گرد‌باد بودن، روی می‌دهد. هر کسی می‌تواند با دور شدن از موقعیت، از ترس اجتناب ورزد. اضطراب حالت پایداری است که فرد به آسانی نمی‌تواند از آن اجتناب کند. برای مثال، فردی ممکن است اضطراب درباره‌ آینده یا اضطراب ‌در مورد واکنش متقابل با دیگر افراد و یا (اضطراب شناور) داشته باشد که با هیچ محرک مشخصی در ارتباط نباشد

ترس در خدمت کارکرد مفیدی است و ما را از خطر دور می‌کند. اضطراب خفیف ممکن است هشیاری و توجه انسان را افزایش دهد. اما فراتر از آن حد معین، نه فقط مفید نیست، بلکه در فعالیت طبیعی نیز اختلال ایجاد می‌کند.

۲-۱۱-۱ تعریف اضطراب

بی‌شک یافتن تعریفی جامع و مانع برای اضطراب بسیار دشوار است. در واقع، مشکل اساسی توافق بر سر تعریف است که در رشته‌های مختلف به دشواری صورت می‌گیرد. روان‌شناسان تعریف جامعه‌شناسان و جامعه‌شناسان تعریف مربیان و روان‌پزشکان تعریف هیچکدام را جامع و مانع نمی‌دانند. در حقیقت هر کدام تعریفی را که گروه دیگر ارائه کرده‌اند، نمی‌پذیرند و آن را نارسا و ناکافی می‌دانند می‌توان گفت که بیشتر تحقیقات انجام شده ‌در مورد اضطراب توسط روان‌‌شناسان انجام گرفته است. همچنین باید در نظر داشت که آن ها در میان حالات عاطفی از هر حالت دیگر، به اضطراب پرداخته‌اند.

1. 1. اضطراب احساس منتشر ناخوشایند، ناراحتی، نگرانی یا ترس از یک خطر در انتظار بدون منشأ مشخص

1. 1. از نظر روان‌پزشکی اضطراب: ناآرامی، هراس و ترس ناخوشایند همراه با احساس خطر قریب‌الوقوع که منبع آن قابل شناختن نیست

1. 1. سازمان بهداشت جهانی اضطراب را چنین تعریف می‌کند ( مجموعه‌ای از تظاهرات عضوی و روانی که نتوان آن را به خطر مشخصی نسبت داد و علائم به صورت حمله یا حالت مداومی ادامه یابد