رنگ پوست سیکلیدها از ترکیبات رنگی بسیار متفاوتی تشکیل شده است. سیکلیدهای نر رنگهای روشنتر و درخشانتری دارند در حالیکه ماده ها تیرهتر هستند. به همین دلیل مصرف کنندگان ماهیان نر را بیشتر ترجیح می دهند و ماده ها را برای رنگین شدن بیشتر توسط هورمونها تغییر جنسیت میدهند. در کسب و کار ماهیهای زینتی، توانایی پاسخگویی به نیازهای مشتریان برای تولید ماهی های با کیفیت بالا است که همیشه عامل حیاتی است (چوان لیم^[۸] و همکاران، ۲۰۰۳).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

مطالعات چندانی درباره تأثیر رنگدانههای مصنوعی و طبیعی بر روی ماهیان سیکلید صورت نپذیرفته است. بنابراین این تحقیق برای مقایسه میان رنگدانههای مصنوعی بتاکارتن وآستاگزانتین با رنگدانههای طبیعی موجود در موادی همچون فلفلدلمهای قرمز و پوست گوجهفرنگی انجام شد.
۱-۲- کلیات
۱-۲-۱- مشخصات ماهی فلاورهورن و زیستگاه آن
فلاورهورن یکی از زیباترین ماهیهای آب شیرین است که نسبت به سیکلیدهای دیگر قیمت بالایی دارد و دارای گونه ها و رنگهای متنوعی میباشد. برای هرچه زیباتر شدن رنگ فلاورها میتوان آنها را با غذاهای زنده، غذاهای گیاهی حاوی بتاکاروتن طبیعی و یا رنگدانه های مصنوعی تغذیه کرد. این ماهی از گونه های مهم اقتصادی میباشد و دورگهایی از ماهیان سیکلید گلد تریماکو^[۹]، ماهی میداس^[۱۰] و سیکلید سر قرمز^[۱۱]، که متعلق به آمریکای جنوبی هستند، میباشد. که به دلیل ویژگیهای جذابش بین مصرف کنندهها محبوب است.
پرورش متراکم این ماهی رو به رشد است و بخش مهم اقتصاد در بعضی از کشورها مانند تایلند را در بر میگیرد، که به طور گسترده این ماهی را پرورش میدهند ( کوپیتایانت^[۱۲] و کینکارن^[۱۳]، ۲۰۱۱؛ نیکو^[۱۴]و همکاران، ۲۰۰۷). از آنجا که این ماهی ساخته انسان است نام علمی ندارد، نام فلاورهورن از ترجمهی نام آسیای شرقی آن “لو هان^[۱۵]” گرفته شده است. نام دیگر این ماهی کرین سیکلید است (نیکو و همکاران، ۲۰۰۷). این ماهی در سالهای اخیر از نظر استقبال ماهی دوستان در ردهی ماهیهایی نظیر دیسکاس و آروانا قرار گرفته است. برخی از کارشناسان فکر میکنند که این ماهی ساخته شده ناشی از شوک فیزیکی و شیمیایی (حبیبی^[۱۶]، ۲۰۰۹) است. نام فلاورهورن برای شکل سر مشخص و رنگهای واضح آن است، که در دهه گذشته جزء ماهیان محبوب شده است (هردر^[۱۷] و همکاران، ۲۰۱۲). شرایط سخت آکواریوم را از لحاظ دما، سختی آب و پ هاش^[۱۸] و نیترات رو تحمل میکند ولی بهترین پ هاش برای انها ۷ تا ۸/۷ و دمای ۲۷ تا ۳۲ است.
فلاورهورن معمولا تا ۳۰ سانتیمتر رشد میکند که نمونه های ۴۰ سانتیمتری و بیش از ۴۰ سانتیمتری آن هم دیده شده است. این ماهی زینتی در جنوب شرق آسیا برای صادرات به کشورهای غربی پرورش داده میشود (سندفورد^[۱۹]، ۲۰۰۷).
لازم به ذکر است که این ماهی بسیار مهاجم و قلمروطلب است وهیچ ماهی را نمیتوان در کنار این ماهی نگهداری کرد. این ماهی حتی به ماهی لجنخوار داخل آکواریوم رحم نمیکند و ممکن است آن را مورد حمله قرار دهد. این قلمروطلبی حتی در مورد فلاورهای دیگر هم صدق میکند. این موضوع باعث شده است که جفت زدن این ماهی تا حدودی مشکل باشد.
۱-۲-۲- رنگدانه^[۲۰]
معمولا مواد رنگی را به دو دسته پیگمانها ( رنگدانه‌ها ) و رنگها طبقه‌بندی می‌کنند. رنگدانه با رنگ متفاوت می‌باشد. تفاوت آنها در این است که رنگ بایستی توسط ماده مورد رنگرزی جذب شود در حالیکه رنگدانه فقط سطح جسم را رنگی می‌کند. رنگدانه‌ها در آب نامحلول هستند. اما می‌توان آنها را مانند رنگدانه‌های مورد مصرف در نقاشی ، توسط حلال مناسبی به صورت سوسپانسیون در آورد. اگر ساختمان شیمیایی رنگدانه را بتوان اندکی تغییر داد بطوری که در آب انحلال پذیر گردد، در اینصورت ممکن است بتوان آن را به عنوان رنگ در رنگرزی مصرف کرد.
۱-۲-۲-۱- کاروتنوئیدها
کاروتنوئیدها که بطور عمده توسط گیاهان و فیتوپلانکتونها تولید میشوند و به دو گروه کاروتن و زانتوفیل تقسیمبندی میشوند، گروهی از رنگدانههای طبیعی و جزء ریز مغذیها میباشند و یکی از منابع اصلی تامین رنگ بدن آبزیان به شمار میروند و ضروری است که به جیره غذایی آبزیان اضافه شوند ( کریستیانسن^[۲۱] و همکاران، ۱۹۹۴؛ گوئرین^[۲۲] و همکاران، ۲۰۰۳). اگرچه بیش از ۶۰۰ نوع کاروتنوئید در طبیعت یافت شده است اما تعداد کمی از آنها به عنوان ماده افزودنی در غذای جانوران، داروها، مواد آرایشی و رنگ غذا مورد استفاده قرار میگیرند (بریکاد^[۲۳] و همکاران، ۱۹۹۸؛ انگ^[۲۴] و تی^[۲۵]، ۱۹۹۲). استفاده از رنگدانههای طبیعی و مصنوعی سودمندتر است، زیرا علاوه بر تاثیر روی رنگ ماهی، این مواد سیستم ایمنی را قویتر میکنند و به رشد سریع آنها کمک میکنند ( تاناکا^[۲۶] و همکاران، ۱۹۷۶؛ تاکون^[۲۷]، ۱۹۸۱). کارکردهای کاروتنوئیدها به وسیله بسیاری از محققان بررسی شد که شامل کارکرد شبه آنتی اکسیدانی، فعالیتهای پروویتامینی برای ویتامین A، تحریک دستگاه ایمنی، مهار جهشزایی، نقش حیاتی در تولید مثل و همچنین استفاده در مراحل لاروی یا مراحل تغذیه آغازیاند (افشار مازندران، ۱۳۸۱). در این راستا، کاروتنوئیدهای سنتزی مختلف مانند آستاگزانتین، بتاکاروتن، کانتاگزانتین و منابع طبیعی ( مخمر، باکتری، آلگ و پودر سختپوستان) برای افزایش رنگی شدن ماهی و سخت پوستان به رژیم غذایی اضافه میشوند (شهیدی^[۲۸] و همکاران، ۱۹۹۸؛ کالینوسکی^[۲۹] و همکاران، ۲۰۰۵).
۱-۲-۲-۲ ساختار کاروتنوئیدها
همه کاروتنوئیدها از ساختار خطی پایه Polyisoprenoidنشات گرفتهاند که شامل ۴۰ اتم کربن و ۱۳ پیوند دوگانه میباشند. کاروتنوئیدها از این ساختار والد به واسطه Cyclization زنجیره Polyene ( مثل تشکیل زنجیره هیدروکربنی حلقوی -iononeβ و یا ԑ-ionone) با یک (مثل ᵧ-caroten) یا دو پایانه (مثل –carotenβα-caroten – ) و یا به وسیله فرایند دهیدروژنز و یا اکسیداسیون سرچشمه گرفتهاند (دورینگ^[۳۰] و هاریزون^[۳۱]، ۲۰۰۴).
ایزومرهای نوری و هندسی دو فرم مهم و فراوان کاروتنوئیدها میباشند که در اثر پدیده معمول ایزومره شدن در دنیای کاروتنوئیدها به خصوص موقعی که کاروتنوئیدها در برابر گرما و نور قرار میگیرند، به وجود میآیند. هر پیوند دو گانه از زنجیره Polyene ممکن است که در دو شکل موجود باشند: ایزومرهای Cis یا Trans. در طبیعت ایزومرهای all-E (در ابتدا all-Trans) فراوانترین هستند. از نظر ترمودیناکی، ایزومرهای Cis پایداری کمتری نسبت به ایزومرهای Trans دارند (بریتون^[۳۲]، ۱۹۹۵).
مولکولهای کاروتنوئیدی میتوانند آثار مهمی بر ضخامت، طول و سیالیت غشاها داشته باشند و از این طریق بر بسیاری از عملکردهای آنها اثر بگذارند (دورینگ و هاریزون، ۲۰۰۴).
تعداد پیوندهای دو گانه متصل به هم در کاروتنوئیدهای ماهی معمولا ۱۱ عدد است. تعداد زیاد پیوندهای دوگانه در این ترکیبات باعث ناپایداری آنها میشود، به راحتی تخریب میشوند و در دماهای بالا و یا شدت نور بیرنگ میشوند (چوبرت^[۳۳]، ۲۰۰۱). غالبترین کاروتنوئیدهای موجود در بدن انسان بتاکاروتن، آلفاکاروتن، لیکوپن و بتاکریپتوگزانتین میباشند (دورینگ و هاریزون، ۲۰۰۴).
۱-۲-۲-۳- هضم و جذب کاروتنوئیدها
رنگها به واسطه ذخیره کاروتنوئیدهایی مثل آستاگزانتین و بتاکاروتن ایجاد میشوند. رنگدانهها باید به جیره اضافه شوند، چون ماهیان مانند سایر حیوانات قادر به سنتز رنگدانه نیستند. با این وجود کاروتنوئیدها به طور ضعیفی به وسیله ماهی مورد استفاده قرار میگیرند (جرکنگ^[۳۴] و برگ^[۳۵]، ۲۰۰۰). یکی از دلایل این امر، جذب ضعیف کاروتنوئیدها در روده میباشد. وضعیت جیره غذایی و دمای آب بر قابلیت هضم کاروتنوئیدها اثر میگذارند (توریزن، ۱۹۸۵؛ چوبرت و همکاران، ۱۹۹۱؛ ترستیل^[۳۶] و همکاران، ۲۰۰۵). ممکن است میزان جیره بر قابلیت هضم اثر بگذارد. همچنین اعتقاد بر این است که جذب در روده با مکانیسم انتشار غیر فعال صورت میگیرد که شامل جندین مرحله شکستن ترکیبات پیجیده غذا، قابلیت انحلال کاروتنوئیدها درون نمکهای صفراوی، حرکت از میان لایه آبی غیر قابل حل در مجاور میکروویلی، جذب به وسیله انتروسیت و همچنین چیلومیکرونها میباشد (فور^[۳۷] و کلارک^[۳۸]، ۱۹۹۷).
قسمت جلویی روده، مکان اصلی جذب کاروتنوئیدها میباشد (وایت^[۳۹] و همکاران، ۲۰۰۲). غلظت کاروتنوئیدهای پلاسما به عنوان یک شاخص خوب در مقدار کاروتنوئید در دسترس، برای رنگدهی پوست آزاد ماهیان مورد توجه قرار گرفته است. زیرا هم با غلظت کاروتنوئیدهای جیره و هم ذخیره سازی آنها در ماهیچه در ارتباط است (استورباکن^[۴۰] و گوسوامی^[۴۱]، ۱۹۹۶). یک غذا با اندازه درشتتر، سریعتر از غذای کوچکتر دفع میشود، به همین دلیل زمان ماندگاری در روده در اولی کاهش یافته است و ممکن است این امر، بر قابلیت هضم مواد غذایی که جذب ضعیفی دارند مثل کاروتنوئیدها، اثرات منفی داشته باشند. دفعات غذا دهی، تخلیه معده را تحریک میکند، در حالیکه توقف غذادهی، سرعت دفع آخرین غذای هضم شده را پایین میآورد (تالبوت^[۴۲] و همکاران، ۱۹۸۴). بعد از هضم، رنگدانههای کاروتنوئیدی میتوانند به طور کامل از طریق مدفوع دفع یا جذب شده و یا تغییر شکل یابند. مواد تغییر شکل یافته میتوانند به نوبت دفع شوند و یا دوباره به وسیله موکوسهای رودهایی جذب شوند (چوبرت، ۲۰۰۱).
از آنجاییکه کاروتنوئیدها ترکیبات محلول در چربی هستند، اضافه کردن چربیها به غذا قابلیت هضم رنگدانه را بالا میبرد و باعث افزایش تجمع رنگدانهها در بافها میشود. قابلیت هضم به طور اصلی به شکل و نوع کاروتنوئیدها وابسته است. بنابراین قابلیت هضم آستاگزانتین میتواند از ۱۰ تا ۶۰ درصد متغیر باشد و برخی اوقات فقط به منشا آنها بستگی دارد. در حالیکه قابلیت هضم کانتاگزانتینها تنها به ۲۰ تا ۳۰ درصد میرسد. آستاگزانتین به شکل استری، قابلیت هضم بالاتری نسبت به شکل آزاد دارد (چوبرت، ۲۰۰۱).
۱-۲-۲-۴- تبدیل متابولیکی کاروتنوئیدها
اصولا موجودات دریایی از لحاظ قابلیت تبدیل کاروتنوئیدهای موجود در جیره آستاگزانتین در سه دسته کلی قرار میگیرند (میرز^[۴۳]، ۱۹۹۷؛ چوبرت، ۲۰۰۱؛ افشارمازندران، ۱۳۸۱).
۱- آنهایی که مانند ماهی آزاد و قزلآلا فقط میتوانند از خود آستاگزانتین استفاده کنند، در واقع حیواناتی که نمیتوانند تبدیلی انجام دهند (سالمونها).
۲- آنهایی که میتوانند لوتئین یا زگزانتین را به آستاگزانتین تبدیل کنند (کپور ماهیان).
۳- آنهایی که میتوانند آستاگزانتین را از بتاکاروتن بسازند و زگزانتین و سایر رنگدانههای واسط مانند کانتاگزانتین را نیز به آستاگزانتین تبدیل کنند (تقریبا همه سخت پوستان).
۱-۲-۲-۵- آستاگزانتین
منابع طبیعی کاروتنوئیدها، اغلب حاوی ترکیبی از رنگدانههای مختلف میباشد، غلظت آنها ثابت نیست و رنگی که ایجاد میکنند خیلی غیریکنواخت است و به نسبت کاروتنوئیدهای مختلف وابسته است. اما استفاده از کاروتنوئیدهای سنتزی رایجتر بوده که علت آن دسترسی آسان آن بوده و اینکه همیشه حاوی یک رنگدانه خاص میباشند (سلز و جانسنز، ۲۰۰۳). آستاگزانتین، مهم ترین رنگدانه کاروتنوئیدی است که امروزه به صورت چشمگیری در صنعت آبزی پروری مورد استفاده قرار میگیرد ( کریستیانسن و توریزن، ۱۹۹۷).
آستاگزانتین متعلق به یک دسته از ترکیبات به نام ترپنوئیدها است (گوئرین و همکاران، ۲۰۰۳). این رنگدانه زیستی مهمترین رنگدانه کاروتنوئیدی استخراج شده از بدن موجودات آبزی بالاخص آزاد ماهیان میباشد (کریستیانسن و توریزن، ۱۹۹۷).این ماده در جانوران دریایی به طور گسترده پراکنده شده، رنگ قرمز تا صورتی ماهی آزاد، قزلآلا و سختپوستان به این کاروتنوئید نسبت داده شده است (موری^[۴۴] و همکاران، ۱۹۸۹).
وجود پایانه های هیدروکسیل و کتو روی هر حلقه Ionone در آستاگزانتین، برخی ویژگیهای بینظیری مثل توانایی استر شدن، فعالیت انتی اکسیدانی بالاتر و وضعیت قطبیتری را نسبت به دیگر کاروتنوئیدها ایجاد میکند (گوئرین و همکاران، ۲۰۰۳). آستاگزانتین عملکردهای زیستی مهمی را از جمله جلوگیری از اکسیده شدن اسیدهای چرب غیر اشباع PUFA، حفاظت از اثرات منفی نور ماوراءبنفش، پیش ساز ویتامین A، ایجاد واکنشهای ایمنی، خاصیت رنگدهی زیستی و همچنین بهبود رفتارهای تولیدمثلی را کنترل میکند (توریزن و همکاران، ۱۹۸۹؛ لورنز^[۴۵] و سیسوسکی^[۴۶]، ۲۰۰۰).
۱-۲-۲-۵-۱ منابع آستاگزانتین
آستازاگزانتین مهمترین رنگدانه کاروتنوئیدی میباشد که در جانوران آبزی یافت میشود و در بسیاری از غذاهای دریایی مانند ماهی آزاد، قزلآلا، سیم دریایی قرمز^[۴۷]، میگو، لابستر و تخم ماهی وجود دارد (گوئرین و همکاران، ۲۰۰۳). با این وجود آبزیان نمیتوانند کاروتنوئیدها را در بدن خود بسازند. تنها گیاهان و پروتیستها (باکتر، جلبک و قارچ) میتوانند کاروتنوئیدها را بسازند. بنابراین آبزیان متکی به جیره غذایی میباشند تا کاروتنوئید مورد نیاز خود را از طریق آن فراهم نمایند (جنتلز^[۴۸] و هارد^[۴۹]، ۱۹۹۱). در محیط طبیعی آبزی، آستاگزانتین به وسیله ریزجلبکها یا فیتوپلانکتونها در زنجیره غذایی تولید میشوند و سپس مورد تغذیه زئوپلانکتونها، حشرات یا سختپوستان قرار میگیرند و آستاگزانتین را در بافتهای بدن ذخیره کرده و به نوبت به مصرف ماهی میرسد.
در سازگانهای آبی منابع متنوعی از آستاگزانتین وجود دارد که مهمترین آنها مخمر Phaffia rhodozyma، جلبک Haematococcus spp، میگوی کریل و خرچنگ دراز Craw fish میباشند (توریزن و همکاران، ۱۹۸۹). عقیده بر این است که ریزجلبک Haematococcus pluvialis بیشترین مقدار آستاگزانتین را در طبیعت در خود ذخیره میکند (گوئرین و همکاران، ۲۰۰۳). همچنین مقدار بالایی از آستاگزانتین در زیست توده مخمر Phaffia rhodozyma که به صورت استری شده و ایزومر نوری (‘R3، R3) است، وجود دارد (توریزن وهمکاران، ۱۹۸۹). ولی توانایی دسترسی زیستی آستاگزانتین موجود در آن در مقابل آستاگزانتین سنتزی به دلیل دیواره های سلولی غیر قابل هضم، کم میباشد. بنابراین هضم آنزیمی دیواره سلولی یا شکستن مکانیکی در این مخمر میتواند سبب بهبود دسترسی زیستی آستاگزانتین موجود در آن شود ( جنتلز و هارد، ۱۹۹۱).
منابع رنگدانهایی مختلفی وجود دارد که میتوان آنها را به سه دسته تقسیم کرد. دسته اول مواد خام (بهخصوص مخمر، جلبک و کریل) میباشد. دسته دوم از منابع رنگدانهای شامل مشتقات صنعتی (مواد زائد میگو یا خرچنگ) میباشد. میزان کاروتنوئید در مشتقات میگو وخرچنگ از ۱۱۹ تا ۱۴۸ میکروگرم متغیر است و آستاگزانتین آنها معمولا به صورت آزاد یا استری شده با اسیدهای چرب میباشد (سیاپارا^[۵۰] و همکاران، ۲۰۰۶). دسته سوم نیز شامل ترکیبات خاص (پودر میگو) است. اگرچه منابع متنوعی از آستاگزانتین موجود میباشد ولی عمدهترین منبع برای استفاده از این رنگدانه در صنعت آبزیپروری، آستاگزانتین صنعتی میباشد که حاوی آستاگزانتین با طبیعت یکنواخت و به فرم آزاد میباشد. مقدار بالای آستاگزانتین و فرمولاسیون یکسان آن باعث ایجاد یک محصول پایدار، پر مصرف و جا افتاده به نام Carophyl pink شده که از سال ۱۹۶۴ توسط شرکت سوئیسی F-Haffmon-la Roche-Basel ساخته و به بازار عرضه شده است. اگرچه شرکتهای تجاری آستاگزانتین را به فرمهای متفاوتی عرضه کردهاند ولی کاروفیل صورتی یکی از قدیمیترین و جاافتادهترین منابع آستاگزانتین است که در امر آبزیپروری مطرح و امروزه استفده از آن بسیار متداول است.
۱-۲-۲-۶ بتاکاروتن
بتاکاروتن یک رنگدانه طبیعی با طیف رنگی زرد تا قرمز است که یکی از مهمترین ترکیبات کاروتنوئیدی میباشد و به سهولت در بسیاری از گیاهان سبز و برخی از جلبکها و میکروارگانیسمهای فتوسنتزکننده یافت میشود. به علاوه این ماده هم یک آنتیاکسیدان قوی بوده و هم به عنوان پیش ساز ویتامین A در انسان و حیوانات به کار میرود (گراس^[۵۱]، ۱۹۹۱). امروزه بتاکاروتن به عنوان یک رنگ طبیعی به طور وسیعی در صنایع غذایی، بهداشتی، دارویی و دام وطیور آبزیان مورد استفاده قرار میگیرد. بتاکاروتن پرکاربردترین رنگ غذایی در دنیاست. این ماده برای بهتر کردن رنگ و ظاهر غذاها به منظور جلب توجه مشتریان به کار میرود. در غذاهایی مثل: مارگارین، پنیر، انواع آب میوه های صنعتی، محصولات لبنی، ماکارونی، شیرینیجات و… از بتاکاروتن برای رنگدهی استفاده میشود (زاجیک^[۵۲]، ۱۹۶۴).
بتاکاروتن عمدتا شامل دو نوع ایزومر (Cis-9) و (Trans-all) میباشد. خصوصیات فیزیکوشیمیایی بتاکاروتن (Cis-9) با بتاکاروتن (Trans-all) تا اندازهایی متفاوت است. بتاکاروتن (Trans-all) در چربی نامحلول بوده و به راحتی متبلور میشود، در حالیکه بتاکاروتن (Cis-9) در حلالهای آب گریز و چربی نسبتا قابل حل بوده و به سختی متبلور میگردد. بتاکاروتن مصرفی انسان بیشتر سنتزی میباشد که بیش ۹۹ درصد آن ایزومر (Trans-all) است، درحالیکه بتاکاروتن موجود در میوه ها و سبزیجات مخلوطی از ایزومرهای (Trans-all) و(Cis-9) میباشد.
علیرغم اینکه بتاکاروتن در برخی از گیاهان موجود است و بتاکاروتن موجود در گیاهان نوع طبیعی بتاکاروتن میباشد (گراس، ۱۹۹۱)، اما به دلیل پایین بودن میزان درصد بتاکاروتن در گیاهان، امروزه از روش های استخراجی گیاهی به منظور تولید صنعتی بتاکاروتن کمتر استفاده میشود. از طرفی بتاکاروتنی که از طریق سنتز شیمیایی تولید میگردد از نظر ایزومر فضایی بیشتر به صورت ایزومر ترانس است و تبدیل شدن به ویتامین A در بدن در مقایسه با انواع طبیعی کمتر است (گراس، ۱۹۹۱؛ نلیس^[۵۳] و دلنهیر^[۵۴]، ۱۹۹۱).
علاوه بر استخراج گیاهی و سنتز شیمیایی، بسیاری از میکروارگانیسمها نظیر مخمر Rhodotorula rubra، جلبک Dunaliella salina و کپک Blakeslea trispora نیز توانایی تبدیل بتاکاروتن را دارا هستند که به عنوان بتاکاروتن نوع طبیعی در نظر گرفته میشود. تولید نسبتا بالای بتاکاروتن توسط این میکروارگانیسمها که ساختمان نوع طبیعی بتاکاروتن را دارا هستند، باعث شده تا امروزه از روش تولید بتاکاروتن توسط میکروارگانیسمها به عنوان یک روش جایگزین به جای استخراج از منابع گیاهی و سنتز شیمیایی استفاده شود (لامپیلا^[۵۵] و همکاران، ۱۹۸۵).
در تحقیقی که توسط مقدسی و همکاران (۱۳۸۹) روی روش های رنگآمیزی مصنوعی سیکلید گرین ترور^[۵۶] انجام شد، بروز تلفات بالا ناشی از استرس دستکاری قبل و بعد از بیهوشی و ورود ماده رنگی به درون خون ماهی، مشاهده شد. بنابراین با توجه به نتایج این تحقیق در مشاهدات اثر سوء ناشی از دستکاری و تزریق بر ماهیان، تولید و خرید و فروش ماهیان زینتی رنگآمیزی شده با روش تزریق برای رعایت حقوق حیوانات به هیچ وجه توصیه نمیشود.
۱-۳- فرضیه‌ها
فرضیه‌های این تحقیق عبارتند از:
۱- رنگدانه های طبیعی اثر معنی داری روی افزایش رنگ ماهی فلاورهورن دارند.
۲- اثر رنگدانه های طبیعی کمتر از رنگدانه های مصنوعی میباشد، اما میتوانند جایگزین مناسبی برای آنها باشند.
۱-۴- اهداف
هدف از انجام این تحقیق:
۱- تاثیرات رنگدانه های طبیعی و مصنوعی بر شاخصهای رشد و رنگ پوست ماهی فلاورهورن
فصل دوم