ک- اعمال غیر انسانی مشابه دیگری که عامداً به قصد ایجاد رنج عظیم یا صدمه شدید به جسم یا به سلامت روحی و جسمی صورت پذیرد…»
بند دوم ماده ۷ اساسنامه برخی از تعبیرات به کار رفته در بند یک فوق الذکر را به این شرح تعریف می کند:
«… الف: حمله گسترده یا سازمان یافته بر ضد هر جمعیت غیر نظامی» رفتاری مشتمل بر ارتکاب چندین عمل از اعمال مذکور در بند یک بر ضد هر جمعیت غیر نظامی که در تعقیب یا پیشبرد سیاست یک دولت یا یک سازمان برای انجام چنین حمله ای صورت گرفته باشد.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

ب- ریشه کردن کردن: شامل تحمیل عمدی وضعیت خاصی از زندگانی است. از جمله محروم کردن از دسترسی به غذا و دارو که به منظور منهدم کردن بخشی از یک جمعیت برنامه ریزی می شود.
ج- به بردگی گرفتن: یعنی اعمال اختیارات مربوط به حق مالکیت بر انسان و مشتمل است بر اعمال چنین اختیاری در جهت خرید و فروش انسان به ویژه کودکان و زنان.
د- تبعید یا کوچ اجباری: یعنی جابه جا کردن اجباری اشخاص مورد نظر از طریق بیرون راندن یا دیگر اعمال قهرآمیز از منطقه ای که قانوناً در آنجا حضور دارند، بدون مجوزی بر اساس حقوق بین الملل.
هـ- حاملگی اجباری: یعنی حبس کردن غیر قانونی زنی که به زور حامله شده است به قصد تأثیر گذاری بر ترکیب قومی یک جمعیت یا دیگر نقض های فاحش حقوق بین الملل. این تعریف به هیچ وجه نباید طوری تفسیر شود که بر قانون ملی (داخلی) کشورها مربوط به حاملگی تأثیر بگذارد.
و- تعقیب و آزار مداوم: یعنی محروم کردن عمدی و شدید از حقوق اساسی بر خلاف حقوق بین الملل به دلیل هویت آن گروه یا مجموعه.
ز- جنایت تبعیض نژادی: یعنی ارتکاب اعمال غیر انسانی از نوع اعمال مذکور در بند یک از طریق یک رژیم نهادینه شده و ایجاد فشار و سلطه منظم توسط یک گروه نژادی بر یک گروه یا گروه های نژادی دیگر و ارتکاب آن اعمال به قصد حفظ و نگهداری آن رژیم.
ح- ناپدید کردن اجباری اشخاص: یعنی بازداشت یا حبس یا ربودن اشخاص توسط یک دولت و یا سازمان سیاسی یا با اجازه یا حمایت یا رضایت آنها و سپس امتناع از اعتراف به محرومیت این اشخاص از آزادی با امتناع از دادن اطلاعات از سرنوشت یا محل وجود آنان با قصد دور کردن آنان از حمایت قانون برای مدت طولانی.»
همانگونه که ملاحظه می گردد بر اساس ماده ۷ اساسنامه رم هیچ ارتباطی منطقی بین جنایات علیه بشریت و یک مخاصمه مسلحانه وجود ندارد، به گونه ای که این جنایات می توانند در فقدان یک مخاصمه مسلحانه اتفاق بیافتد و در عین حال جنایت علیه بشریت تلقی گردند. اما از سوی دیگر شرطی که این ماده برای جنایات علیه بشریت ذکر می کند این است که در چارچوب یک حمله گسترده یا سازمان یافته علیه یک جمعیت غیر نظامی و با علم به آن حمله ارتکاب یابند. بدین ترتیب گستردگی حمله یا سازمان یافتگی آن که اصولاً توأم با هم اتفاق می افتند از ارکان یک جنایت علیه بشریت است و در صورت فقدان این شرایط، عمل ارتکابی ممکن است از عنوان جنایت علیه بشریت که در حوزه حقوق بین المللی کیفری و در صلاحیت دیوان بین المللی کیفری است به عملی ناقض حقوق بشر تنزل یابد که رسیدگی به آن در صلاحیت محاکم داخلی یا مراجع قضایی منطقه ای حقوق بشر است. هر چند که مرز دقیقی بین این دو مقوله وجود ندارد.
۳- جنایات جنگی
طولانی ترین ماده حاوی جرایم داخل در صلاحیت دیوان بین المللی کیفری، ماده ۸ و با عنوان «جنایات جنگی» است .( Hebel and Robinson ,2006, 22) بدون تردید جنایات جنگی قدیمی ترین گروه از چهار دسته جرایم است. جنایات جنگی از آغاز ظهور حقوق کیفری به عنوان جرایم داخلی مورد مجازات قرار می گرفته است (Bassiouni , 2003, 91). به علاوه این جنایات نخستین جرایمی بودند که به موجب حقوق بین الملل تحت پیگرد واقع شدند. محاکمات انجام شده در اوایل دهه ۱۹۲۰ در لایپزیک، بر اساس مواد ۲۲۸ تا ۲۳۰ معاهده ورسای، تعدادی از سربازان آلمانی را به دلیل «اقدامات ناقض قوانین و عرف جنگی» محکوم کرد. در حقوق بین الملل مبنای این چهار دسته از جرایم، نظامنامه های ضمیمه به کنوانسیون چهارم ۱۹۰۷ لاهه می باشد.^[۳۲] اگر چه این سند اساساً به عنوان منبع مسئولیت کیفری فرد طراحی نشده است، اما اصطلاحات آن در سال ۱۹۱۹ از سوی کمیسیون راجع به مسئولیت ها به عنوان مبنای تعاریف جنایات جنگی مورد استفاده قرار گرفته است. بدون شک از این دیدگاه جای شبهه ای در خصوص اصل وجود جنایات جنگی تحت سیطره حقوق بین الملل وجود ندارد.
این وضعیت در اساسنامه رم شکل تکامل یافته تری به خود گرفت به گونه ای که از یک طرف مخاصمات مسلحانه غیر بین المللی را هم در بر می گیرد و از سوی دیگر قسمت عمده جنایات جنگی با توجه به اشکال و تنوعشان با جزئیات قابل ملاحظه ای تعریف شده اند. ماده ۸ اساسنامه دربرگیرنده چهار دسته از جنایات جنگی می باشد که دو دسته آن مربوط به مخاصمات بین المللی و دو دسته دیگر مربوط به مخاصمات مسلحانه غیر بین المللی است که در اینجا ترجمه ماده ۸ اساسنامه درج می گردد:
ماده ۸- جنایات جنگی
۱- دیوان نسبت به جنایات جنگی صلاحیت دارد به ویژه هنگامی که در قالب یک برنامه یا سیاست عمومی یا در قالب ارتکاب گسترده چنین جرائمی صورت گرفته باشد.
۲- منظور از جنایات جنگی در این اساسنامه موارد ذیل است:
الف: نقض های فاحش کنوانسیون های ۱۲ اوت ۱۹۴۹ ژنو، یعنی هر یک از اعمال مشروحه ذیل بر ضد اشخاص یا دارائیهایی که تحت حمایت مقررات کنوانسیون مربوطه ژنو قرار گرفته اند:
۱- کشتار عمدی؛
۲- شکنجه یا رفتار غیر انسانی، از جمله آزمایشهای زیست شناختی؛
۳- فراهم آوردن موجبات رنج عظیم یا صدمه شدید به جسم یا سلامتی؛
۴- تخریب و ضبط گسترده اموال که ضرورتهای نظامی آن را توجیه نمی کند و به صورت غیر قانونی و خودسرانه اجرا شده است؛
۵- اجبار اسرای جنگی یا دیگر اشخاص مشمول حمایت (کنوانسیون) به خدمت در صفوف نیروهای دولت دشمن؛
۶- محروم کردن عمدی اسرای جنگی یا دیگر اشخاص مشمول حمایت از حق محاکمه عادلانه و قانونی؛
۷- تبعید یا انتقال غیر قانونی یا حبس غیر قانونی؛
۸- گروگان گیری؛
ب- دیگر نقض های فاحش قوانین و عرف های مسلم حقوق بین الملل و حاکم بر منازعات مسلحانه بین المللی یعنی هر یک از اعمال مشروحه ذیل:
۱- هدایت عمدی حملات بر ضد مردم غیر نظامی در کلیت آن یا بر ضد افراد غیر نظامی که مشارکت مستقیم در مخاصمات ندارند؛
۲- هدایت عمدی حملات بر ضد اهداف غیر نظامی؛
۳- هدایت عمدی حملات بر ضد کارکنان تأسیسات، مواد، واحدها یا وسایل نقلیه ای که در کمک رسانی بشر دوستانه یا مأموریتهای حفظ صلح به موجب منشور ملل متحد به کار گرفته می شوند، مادام که آنها از حمایتی برخوردارند که به غیر نظامیان یا اهداف غیر نظامی به موجب حقوق بین المللی منازعات مسلحانه داده شده است؛
۴- انجام عمدی حمله ای با علم به این که چنین حمله ای باعث تلفات جانی یا آسیب به غیر نظامیان یا خسارت به اهداف غیر نظامی یا آسیب گسترده، درازمدت و شدید به محیط زیست خواهد شد و آشکارا نسبت به مجموعه فایده نظامی ملموس و مستقیم مورد انتظار از آن بیش از اندازه است؛
۵- حمله یا بمباران شهرها، روستاها، مناطق مسکونی یا ساختمان هایی که بی دفاع بوده و اهداف نظامی نیستند با هر وسیله ای که باشد؛
۶- کشتن یا زخمی کردن رزمنده ای که سلاح خود را بر زمین گذاشته یا وسیله ای برای دفاع ندارد و از روی اختیار تسلیم شده است؛
۷- سوء استفاده از پرچم متارکه جنگ یا پرچم، نشان ها و لباسهای متحد الشکل دشمن یا سازمان ملل یا علائم مشخصه کنوانسیون های ژنو به طوری که منجر به مرگ یا آسیب شدید به اشخاص شود؛
۸- اقدام دولت اشغالگر، به طور مستقیم یا غیر مستقیم، برای انتقال بخش هایی از جمعیت غیر نظامی اش به سرزمینی که اشغال می کند، یا تبعید یا انتقال تمام یا بخش هایی از جمعیت سرزمین اشغالی در داخل یا به خارج این سرزمین؛
۹- هدایت عمدی حملات بر ضد ساختمانهایی که برای مقاصد مذهبی، آموزشی، هنری، علمی یا خیریه اختصاص یافته و حمله به آثار تاریخی؛ بیمارستان ها و مکان های تجمع بیماران و زخمی ها مشروط بر آن که آن مکان ها اهداف نظامی نباشند؛
۱۰- در معرض نقص بدنی یا هر نوع آزمایش پزشکی علمی قرار دادن اشخاصی که تحت سلطه طرف دیگر هستند که نه درمان پزشکی، دندانپزشکی یا بیمارستانی شخص مورد نظر آن را توجیه می کند و نه در جهت منفعت وی صورت می گیرد و موجب مرگ یا خطر برای آن شخص یا اشخاص می شود؛
۱۱- خائنانه کشتن یا زخمی کردن افرادی که به دولت یا ارتش دشمن تعلق دارند؛
۱۲- اعلان این مطلب که به احدی رحم نخواهد شد (احدی در قید حیات نخواهد ماند)
۱۳- تخریب یا ضبط اموال دشمن، مگر آنکه ضرورت های جنگ چنین تخریب یا ضبط اموالی را ایجاب نماید؛
۱۴- اعلان این مطلب که حقوق و دعاوی اتباع طرف دشمن در هر دادگاهی منسوخ، معلق یا غیر قابل قبول است؛
۱۵- اجبار اتباع طرف دشمن به شرکت در عملیات جنگی بر ضد کشور خود، هر چند آنها پیش از شروع جنگ در خدمت دولت متخاصم بوده اند؛
۱۶- غارت شهر یا محلی، گرچه غلبه بر آن با زور صورت گرفته باشد؛
۱۷- به کاربردن سم یا سلاح های سمی؛
۱۸- استفاده از گلوله هایی که به آسانی در بدن انسان منبسط یا پخش می شود مانند گلوله هایی که دارای پوسته سختی هستند که تمام هسته را را نمی پوشاند یا آن که شکاف هایی روی پوسته ایجاد شده است؛
۱۹- استفاده از گازهای خفه کننده، سمی یا سایر گازها و تمام سیالات، مواد یا ابزارهای مشابه؛
۲۰- به کار بردن سلاحها، پرتابه ها و مواد و روش های جنگی که دارای خاصیت آسیب رسانی بیش از حد یا موجب رنج غیرلازم می شوند یا آنکه ذاتاً بدون تمیز و تفکیک (اهداف) و مغایر حقوق بین الملل منازعات مسلحانه هستند، مشروط بر آنکه این سلاحها موضوع منع جامع بوده و از طریق اصلاحیه ای مطابق مقررات مربوط در مواد ۱۲۱ و ۱۲۳ در ضمیمه الحاقی به این اساسنامه درج شود؛
۲۱- تجاوز به کرامت شخص، به ویژه رفتار موهن و تحقیر آمیز؛
۲۲- ارتکاب تجاوز (جنسی)، برده گیری جنسی، اجبار به فحشای جنسی، حاملگی اجباری آن چنان که در بند ۲ (و) ماده ۷ تعریف شده است، عقیم کردن اجباری یا هر شکل دیگر از اشکال خشونت جنسی که موجب نقض فاحش کنوانسیون های ژنو می شود؛
۲۳- بهره برداری از حضور اشخاص غیر نظامی یا دیگر اشخاص برخوردار از حمایت به منظور مصون نگاه داشتن نقاط، مناطق یا نیروهای نظامی معین از عملیات نظامی؛
۲۴- هدایت عمدی حملات بر ضد ساختمانها، مواد، واحدها و وسایل نقلیه پزشکی و افرادی که نشانهای مشخصه کنوانسیون های ژنو را مطابق حقوق بین الملل به کار می برند؛
۲۵- تحمیل گرسنگی به غیر نظامیان به عنوان روش جنگی، یا محروم کردن آنان از موادی که برای بقایشان ضروری است، از جمله جلوگیری خودسرانه از رسیدن کمک های امدادی پیش بینی شده در کنوانسیون های ژنو؛
۲۶- بسیج اجباری یا داوطلبانه کودکان زیر۱۵ سال در نیروهای مسلح ملی یا به کار گرفتن آنان برای مشارکت فعال در کارهای جنگی؛