رویکرد آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران بیش از هر چیزی تحت تأثیر لابی اسرائیل در ایالات متحده و نومحافظه کاران وفادار به اسرائیل می باشد و ریشه های چنین رویکردی به دهه ۱۹۹۰ و پایان جنگ سرد باز می گردد. در آن زمان نیروهای طرفدار اسرائیل علاقمند بودند که ارتش آمریکا بطور مستقیم تر در خاورمیانه دخالت نماید. اما موقعیت آنها در طی جنگ سرد محدود بود چرا که آمریکا به عنوان یک متوازن کننده خارجی در منطقه عمل می کرد و بیشترین نیروهایی که برای خاورمیانه طراحی شده بودند شبیه نیروهای واکنش سریع در خارج از منطقه و حوزه خطر نگهداری می شدند. ایده آنها این بود که به منظور توازن به نفع آمریکا قدرت های محلی علیه یکدیگر بازی نمایند به همین خاطر بود که دولت ریگان از صدام در طول جنگ با جمهوری اسلامی ایران حمایت کرد. این سیاست بعد از اولین جنگ خلیج فارس، زمانی که دولت کلینتون راهبرد «مهار دو جانبه» را پذیرفت و نیروهای آمریکایی بر اساس آن در منطقه حضور یافتند، تغییر کرد. راهبرد مهار دو جانبه هزینه های زیادی را به ایالات متحده تحمیل کرد اما از آنجا که این راهبرد، مطلوب لابی اسرائیل بود برای حفظ آن به صورت فعال در کنگره عمل می شد. به هر حال در اواخر دهه ۱۹۹۰ نومحافظه کاران حامی اسرائیل به این نتیجه رسیدند که مهار دو جانبه کافی نبوده، و باید در ایران تغییر رژیم صورت گیرد. لابی صهیونیست تلاش نمود که تهدیدها علیه اسرائیل را در بالاترین حالت توصیف کند در عین حال تلاش شد، ایران خطرناک ترین دشمن آمریکا معرفی شود (احمدی لفورکی، ۱۳۸۷: ۱۱۴-۱۱۲).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

اساسی ترین عامل تعیین کننده ویژگی های صهیونیسم آمریکایی، وجود بزرگترین گروه سرمایه داران یهودی الاصل در آمریکاست که مبالغ عظیمی در اختیار صهیونیست ها قرار داده اند و بر آنان نفوذ زیادی دارند. یهودیان آمریکا حدود ۳% جمعیت این کشور را تشکیل می دهند ولی گروه قلیلی از این میان یعنی صهیونیست ها، بیش از ۸۰% ثروت و منافع آمریکا را مستقیم و غیر مستقیم در اختیار دارند (سلیمی نبی، ۱۳۸۱: ۶۷). در یک تقسیم بندی جهت روشن شدن نفوذ صهیونیست ها در ایالات متحده آمریکا، یهودیان آمریکا دارای یک لابی رسمی و چند لابی غیررسمی هستند (اسلامی، ۱۳۸۴: ۱۱۲).
الف. لابی رسمی: لابی رسمی متشکل از گروه ها و تشکل های سازماندهی شده است که تلاش می کنند با شکل مستقیم بر روی کنگره، سنا یا دولت تأثیر گذارند و جریان قانونگذاری را در راستای منافع اسرائیل هدایت کنند. یکی از مهمترین این سازمان ها- که در اصل مهمترین سازمان طرفدار و حامی اسرائیل در ایالات متحده نیز بشمار می رود- بنیاد امور عمومی آمریکا و اسرائیل است که به اختصار «ایپک» نامیده می شود (احمدی لفورکی، ۱۳۸۷: ۱۰۴).
ب. لابی غیررسمی: مقصود از لابی غیررسمی همان رفتار جمعیت رأی دهنده یهودیان آمریکا و نیز گرایش ها و تمایلات انتخاباتی ایشان، همراه چگونگیِ شکل گرفتن افکار عمومی ایالات متحده درباره یهودیان است که بصورت غیر مستقیم موجب نفوذ یهودیان اقلیت در صحنه سیاسی داخلی و خارجی ایالات متحده می گردد (اسلامی، ۱۳۸۴: ۱۱۵).
عوامل شکل گیری این نوع نفوذ عبارتند از:

1. 1. مشارکت گسترده یهودیان در صحنه انتخابات:

یهودیان با وجود جمعیت ۶ میلیون نفری خود میزان مشارکت شان در انتخابات به حدود ۹۰% می رسد. نکته قابل توجه که یهودیان در ۱۲ ایالت کلیدی آمریکا سکنی گزیده اند و آرای آنان در انتخابات ریاست جمهوری و کسب آرای هیأت های انتخاباتی تعیین کننده است، زیرا آن ۱۲ ایالت دارای بیشترین آرای هیأت های انتخاباتی است و شمار آنان در پیروزی یک نامزد در انتخابات ریاست جمهوری کفایت می کند (ابوالفتح، ۱۳۸۱: ۳۳۷). مهمترین جنبه کمک یهودیان به کاندیداها، نه جنبه مالی آن، بلکه همکاری عملی شان است. آنان مبارزات انتخاباتی را رهبری کرده، نطق ها را می نویسند، برنامه های تبلیغاتی تلویزیونی را تهیه و در مورد سیاست مبارزاتی کاندیداها تصمیم می گیرند (سلیمی نبی، ۱۳۸۱: ۶۸).

1. 1. حضور یهودیان در پست های حساس و دستگاه سیاسی آمریکا:

یکی دیگر از عوامل شکل دهنده لابی غیررسمی، همان حضور یهودیان و اصولاً طرفداران اسرائیل در دستگاه سیاسی ایالات متحده است. با بررسی گرایش های نمایندگان مجلس و نمایندگان سنا و شناسایی یهودیان سیاستمدار در پست های حساس می توان به هماهنگی کامل بین سیاست های دولت آمریکا با اسرائیل پی برد و در ضمن این مدعا را نیز ثابت کرد که بطور غیر مستقیم این وعده در سیاست گذاری ها و خط دادن های سیاسی و غیره به نفع منافع یهودیان عمل خواهند کرد (اسلامی، ۱۳۸۴: ۱۱۹).
مهمترین زمینه های قدرت یابی و توسعه نفوذ لابی در جامعه و نظام تصمیم سازی داخلی و خارجی آمریکا را می توان در قالب محورهای زیر دسته بندی کرد:
الف. نفوذ سنت های فرهنگی و اعتقادی آیین یهود در ساختار فرهنگی- اجتماعی جامعه آمریکا:
در این زمینه به مواردی چون سابقه حضور یهودیان در جامعه قبل از پیروزی انقلاب استقلال و بویژه ظهور پیوریتانیسم در نیمه اول قرن ۱۷ در شمال این کشور اشاره شده است. پیوریتان ها در چارچوب حرکتی اصلاح طلبانه در پی تحقق نوعی «صهیون جدید» در این سرزمین پهناور بودند. حرکتی خاص که از نقشی بسیار مهم در شکل گیری «روح آمریکایی» برخوردار است. روند «خود یهودی انگاری» پیوریتان ها تا آنجا پیش رفت که ملهم از تورات، آمریکا را «الگوی زمینه ساز پادشاهی صهیون» تصور می کردند. درباره پیامدهای این مراتب فرهنگی یهودی- مسیحی با فرهنگ ملی و اصول ناظر به سیاست خارجی آمریکا از مضامینی چون برتری طلبی نژادی، گرایش های امپریالیستی، باور به تشکیل و ضرورت اشغال بیت المقدس سخن گفته اند. برخی تحلیلگران نیز زمینه های فرهنگی و اعتقادی مورد نظر را بر محور طیفی از عوامل نرم افزاری چون تلقین مؤلفه های اعتقادی خاص به ساختار فرهنگی این جامعه و بزرگ نمایی حوادث تاریخی چون «آدم سوزی»، «آوارگی و پراکندگی یهودیان»، «ضدیت یهود» در سطح احساسات توده مردم تعبیه کرده اند. حرکت فکری صهیونیسم مسیحی یا راست مسیحی که از دوره ریگان تقویت شد، در کنار نومحافظه کاران به شکل گیری دو جریان یهودی مدافع اسرائیل کمک کرد. که به اشتراک نظر و عمل گسترده ای با لابی صهیونیستی منجر شد. در سال های پس از ۱۱ سپتامبر نیز افزایش نفوذ مسیحیان راست در آمریکا در کنار حمایت سرسختانه از اسرائیل به ستون فقرات ایدئولوژیک دولت بوش تبدیل شده بودند، فضای مساعدتری برای فعالیت های گروه های یهودی در این کشور فراهم آورد.
ب. باور ریشه دار به موقعیت «شهروند برتر سیاسی»:
دستیابی جامعه یهودی به مزایای ناشی از موقعیت «شهروند اجتماعی»، به مقدمه ای مناسب برای تسخیر دروازه های قدرت و اعمال تغییر بنیادین در ترتیبات موجود جامعه به سود یهودیان تبدیل شد. روابط مستحکم یهودیان با یکدیگر وعده های تعهدآور، بهره گیری از شیوه های گوناگون در ارتباط آفرینی (مالی و غیره) با مسؤلان طراز اول کشور، توان بالای سازمان دهی و نهاد سازی (مثل آیپک)، ایجاد پیوندهای گوناگون با جامعه نخبگان بویژه دانشگاهیان، بهره گیری از ابزارهای تبلیغی و رسانه ای برای تخریب چهره مخالفان بویژه از طریق طرح «اتهام ضد سامی گرایی» به آنان و بهره برداری از «فرهنگ پول» در بستر نظام سرمایه داری آمریکا که مستعد تبدیل قدرت اقتصادی به قدرت سیاسی است. جملگی زمینه های اتصال رشته های اقتصادی و سیاسی این اقلیت قومی به جامعه آمریکایی را فراهم آوردند. و در نهایت نوعی «فرهنگ پنهان خرده شهروندی» را شکل دادند.
ج. مقابله با روند همگون شدن اقلیت یهودی با جامعه آمریکا:
این امر بر ضرورت پاسداری از انسجام و هم پیوندی درونی و تأثیرگذاری بر حوزه های مهم تصمیم گیری بویژه در حوزه انتخابات تأکید شده است. در جهت تحقق این مهم یعنی «مبارزه علیه همگون شدن با فرهنگ و جامعه آمریکایی»، سازمانهای بزرگ یهودی بر سه نکته تأکید می کنند:
اول؛ یهودیان در برابر گذشتگان از مسئولیت انتقال میراث یهودی به فرزندانشان برخوردارند.
دوم؛ از آنجا که یهودیان با طرح ایده آل های فلسفی و علمی، از سهمی گسترده در جریان شکل دهی و تقویت تمدن بشری برخوردارند، باید از طریق کوشش تربیت جامعه بشری برای ساختن جهانی بهتر، هویت متمایز خویش را حفظ کنند.
سوم؛ شرط لازم برای تحقق زندگی، معنادار برای جامعه یهودی در گرو ظهور افراد خودآگاه در این جامعه است. اما در مقابل، این رویه بجای تقویت انسجام درونی این جامعه، در مواردی سبب ظهور نسلی جدید از یهودیان تحصیل کرده و مجذوب فرهنگ و نهادهای لیبرال آمریکایی شده که افزون بر مخالفت با روش هایی مانند «ممانعت از ازدواج با غیر یهودیان»، حتی نسبت به وفاداری های قومی درباره اسرائیل نیز تردید داشته و آن را مانعی در برابر پیشبرد آرمان های جهانی می دانند. در این خصوص می توان به گسترش گرایش پسا صهیونیستی در میان یهودیان آمریکا اشاره کرد.
د. برخورداری از توان منحصر به فرد «سازماندهی»:
برخی از تحلیگران اقلیت یهودی را «سازمان یافته ترین گروه اقلیت» در آمریکا دانسته اند که چارچوب مدیریتی آن از یک کنیسه (به عنوان کانون هر جامعه یهودی) آغاز شده و تا شبکه ای از سازمان ها و آژانس های وابسته یا همپوشان که دامنه گسترده ای از وظایف مذهبی، آموزشی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را بر عهده دارند، تداوم دارند. کتاب سال یهودیان آمریکایی «American Jewish Yearbook»، فهرستی از حدود پانصد سازمان یهودی ملی یهودی را ارائه می دهد. افزون بر این، جامعه یهودی این کشور از ۱۸۰ هیأت رفاه محلی، فدراسیون یا شورای اجتماعی، حدود ۱۸۴ روزنامه، هفته نامه، ماهنامه متمرکز بر مسائل یهودیان، هشتاد کمیته اقدام سیاسی و ده ها مدرسه حمایت می کند. در واقع فضای اثرگذاری این اقلیت بر نظام تصمیم گیری خارجی (بویژه در ارتباط با خاورمیانه)، تا حد قابل توجهی معلول همین انرژی متراکمی است که در بطن همین تشکیلات یهودی تولید می شود.
ه. همسو کردن دغدغه های مردم آمریکا با برداشت لابی یهود از تهدید خارجی در جهت اصل «حمایت از بقای اسرائیل»:
توانایی «طراحی و ترویج خودانگاره های تهدید محور» از مواردی است که لابی مدافع یهود و صهیونیسم را از دیگران متمایز می کند؛ کارکردی که می تواند جریان «همسوسازی»، میان برداشت خود از کانون تهدید با ملاحظه ها و دغدغه های مردم و رهبران آمریکا را به مقدمه ای مناسب برای تثبیت قاعده و ضرورت حمایت همه جانبه از اسرائیل تبدیل کند. در این خصوص نکات زیر قابل توجه است:
نخست؛ اصل «حمایت از اسرائیل» شالوده تمامی سطوح فعالیت های این لابی را در عرصه فدرال و محلی در برگرفته است.
دوم؛ این انگیزه باعث شده که این طیف در صحنه های گوناگون انتخاباتی بویژه انتخابات رئیس جمهوری، از نوعی «مشارکت چیره جویانه»، در سطحی فراتر از سهم خود در کلیت جمعیت این کشور برخوردار باشد. این وضعیت در زمانی که «بی اعتنایی گسترده مردم به سیاست خارجی» به منزله نوعی چالش در برابر نظام تصمیم گیری این دولت قرار داد، از اهمیت بیشتری برخوردار می شود.
سوم؛ این الگوی هماهنگ سازی میان دیدگاه های امنیتی بر محور دفع تهدید از دولت یهود، به سمت نوعی «تصویرسازی» از این رژیم هدایت می شود که در نهایت توجیه اخلاقی لازم را برای حمایت همه جانبه از آن را در اختیار تصمیم گیرندگان آمریکایی قرار می دهد. توجیهاتی چون: «اسرائیل یک دموکراسی همزاد است که توسط دیکتاتوری های متخاصم در محاصره قرار دارد»؛ «وطن یهودی، تنها فضای مناسب برای امنیت و آرامش پس از حوادثی چون هولوکاست است»؛ «اسرائیل به منزله طالوت یهودی در محاصره جالوت متخاصم عرب است» (کیوان حسینی، ۱۳۸۹: ۴۹-۴۵).

1. 1. حوزه ها و ابزارهای نفوذ لابی صهیونیسم

۱-۱ حوزه فرهنگ
نهادهای فرهنگی چون مطبوعات و مجلات از دیرباز و وسایل ارتباط جمعی جدید همچون رادیو، تلویزیون، سینما، موسیقی و غیره از عناصر مورد توجه یهودیان بوده است. در توجیه این توجه یهودیان به مقوله های فرهنگی می توان به عواملی چون در اقلیت بودن، تشکیلاتی بودن و در معرض اتهام بودن اشاره کرد که ایشان را به اقدامی وا می داشته که در جهت اعلان مواضع خود از طریق وسایل اطلاع رسانی بسیار جدی می باشند. در پروتکل دوازدهم دانشمندان صهیون آمده است که:
نخست؛ تمامی امور مطبوعات را تحت سیطره خود در می آوریم، غیر از مطبوعات و روزنامه به دیگر نشریات نیز توجه می کنیم چرا که هیچ اطمینانی به سیاست های مطبوعاتی در خصوص خود نداریم، اگر این مطبوعات آزاد باشند ما مورد تعرض خواهیم بود؛
دوم؛ با تحصیل شرایط فوق هیچ اخباری بدون کنترل ما به مردم منتقل نخواهد شد. هم اکنون ما توانسته ایم تا حدودی بر خبرگزاری های مختلف در گوشه و کنار جهان کنترل داشته باشیم.
۱-۱ مطبوعات
اصولاً یهودیان در ایالات متحده به دو صورت کوشیده اند در عرصه رسانه نوشتاری حضور داشته باشند. گاهی خود با تأسیس و به راه انداختن یک نشریه، روزنامه، مجله و غیره می کوشند مطالب و سخنان و یا نشر دیدگاه های صهیونیستی اقدام می کند. گاهی با حمایت از یک سردبیر یا یک مدیر مسئول و یا تحت فشار قرار دادن مسئولان یک نشریه به القای دیدگاه های مورد نظر خود اقدام می کنند. تأثیرگذاری رسانه ها در آمریکا بیش از دیگر کشورهای جهان است. بدلیل اینکه اولاً در آمریکا آزادی بیشتری برای فعالیت های رسانه ای وجود دارد و ترکیب سرمایه های کلان با رسانه ها قدرت بیشتری به آن می بخشد و ثانیاً دسترسی آمریکاییان به رسانه ها بیش از هر جای دیگری در جهان است (اسلامی، ۱۳۸۴: ۱۳۴-۱۳۱).
۲-۱ شبکه های رادیو و تلویزیون
در آمریکا سه شبکه بزرگ تلویزیونی، تمام اخبار ملی و بین المللی را تهیه و مخابره می کنند که عبارتند از:
American Broadcasting Companies…ABC.
Columbia Broadcasting System… CBS.
National Broadcasting Company… NBC.
مالکیت این رسانه ها تحت مدیریت افراد یهودی است. تقریباً همه کسانی که شکل دهنده ذهنیت جوانان آمریکا در خیر و شر، رفتار مطلوب و غیر مطلوب و واقعیت می باشند یهودی هستند. کنترل یهودیان بر قسمت سرگرمی آمریکا از تلویزیون فراتر می رود و از ۱۰ شرکت بزرگ سرگرمی آمریکا ۸ شرکت دارای رئیس هیأت مدیره یهودی هستند. سه روزنامه مهم و اصلی آمریکایی به نام های «New York Times»، « Journal The Wall Street»، «The Washington Post» تحت مالکیت و کنترل یهودیان هستند. این سه روزنامه با پرستیژترین و با نفوذترین روزنامه های آمریکا هستند و در عرصه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی به داخل و خارج از آمریکا خط می دهند. این روزنامه ها خبر می سازند و تقریباً سایر روزنامه ها آنها را کپی می کنند مثلاً روزنامه نیویورک تایمز (تحت مدیریت یهودی ها) راه های غیر رسمی ملت آمریکا در مورد موضوعات اجتماعی مد، سرگرمی، سیاسی و فرهنگی است. این روزنامه به ملت می گوید که چه کتبی بخرند؛ چه فیلمی ببینند؛ چه کسانی با قدرت و سیاست، آموزش، هنر و تجارت وارد شده اند و رهبران مذهبی فردا چه کسانی خواهند بود (عبدالله خانی، ۱۳۸۲: ۱۳۲-۱۲۸).
۳-۱ سینما و موسیقی
امین مصطفی نویسنده کتاب روابط آمریکا و اسرائیل، اعتقاد دارد که صهیونیست ها به ۵ دلیل توجه خود را به سینما مبذول داشتند. این دلایل عبارتند از: «برتری یهود از کانال سینما؛ توجیه اشغال فلسطین؛ نشر و گسترش عقاید یهود در جهان؛ نشان دادن تصویری متزلزل از اعراب و ارائه تصویر همیشه پیروز اسرائیل در خلال جنگ». هنری فورد راجع به موزیک و موسیقی و نفوذ یهودیان آمریکا می گوید: «در نفوذ یهودیان آمریکا در موسیقی ایالات متحده شک نباید کرد و باید آن را بعنوان یک نفوذ جدی دانست. موسیقی پاپ که یک موسیقی کاملاً انحصاری یهودی است، جاز یک موسیقی یهودی است این موسیقی کم کم تبدیل به یک موسیقی ملی در ایالات متحده می شود» (اسلامی، ۱۳۸۴: ۱۵۳-۱۴۸). سینمای آمریکا هر روزه مشغول ساخت فیلم هایی است که به حمایت آشکار از صهیونیست‌ها می پردازد. طبق بررسی ها هالیوود از بدو پیدایش تا امروز همواره برآورنده خواسته ها و نمایانگر سیاست ‌های جهانی صهیونیسم‌ بوده است. با اینکه یهودیان تنها ۳ درصد از جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند، کاملاً کنترل هالیوود را در دست دارند و با تمام نیرو فیلم هایی می سازند که هدف آن تخریب و تحقیر دیگر ملل است. بزرگترین استودیوهای هالیوود از جمله کلمبیا، مترو گلدوین مایر، برادران وارنر، پارامونت، یونیورسال و فاکس قرن بیستم توسط یهودیان تأسیس شده‌اند و به واسطه یهودیانِ اروپای شرقی اداره می‌شوند. تولید فیلم در هالیوود و توزیع آن در ۵۰ سال نخست حیات هالیوود، تحت سلطه یهودیان مهاجر صورت می‌گرفته و در حال حاضر نیز قسمت اعظم فیلم سازی در آمریکا تحت کنترل یهودیان است. این نفوذ از همان ابتدا نه تنها در مدیریت بلکه با حمایت از هنرمندان یهودی شدت گرفت. امروزه بسیاری از اهالی هالیوود را هنرمندان یهودی تشکیل می‌دهند. در فهرست کارگردانان یهودی با اسامی مشهوری که برخی از آنها تهیه کننده آثار خود نیز محسوب می شوند، مواجه می‌شویم. کسانی چون « اریک فون اشتروهایم، ژوزف فون اشترنبرگ، ارنست لوبیچ، استنلی کوبریک، ماکس افولس، دیوید کروننبرگ، فریتس لانگ، ویلیام شاتنر، رومن پولانسکی، سیدنی لومت، بیلی وایلدر، استیون اسپیلبرگ، وودی آلن، سیدنی پولاک، راب راینر، کلودللوش، ژان لوک گدار، مل بروکس، پیتر باگدانوویچ، ساموئل گلدوین، اندی اکرمن، مایک نیکولز، تیم برتون، ران سیلور، تونی راندال و… در میان بازیگران یهودی شاغل در هالیوود نیز اسامی بازیگران مطرحی مثل جری لوئیس، جک لمون، کرک داگلاس، مایکل داگلاس، هریسون فورد، رابرت رد فورد، پل نیومن، چارلز برانسون، ژان کلود ون دام، تلی ساوالاس، جان استیوارت، پیتر سلرز، تونی کرتیس، برادران ماکس، مارتین شین، چارلی شین، رابین ویلیامز، رد استایگر، میشل فایفر، سارا برنارد، الیزابت تیلور، مریلین مونرو، آدری هیپورن، باربارا شرلی، سالی فیلد، سارا جسیکا پارک، دیده می شود. تا قبل از جنگ۱۹۶۷ فعالیت سینمایی صهیونیست ها محدود به سریال های کوتاه بود اما از این سال به بعد با همکاری شرکت های بزرگ سینمایی آمریکایی چون هالیوود به تولید فیلم روی آورد. یهودیان استودیوهای ششگانه آمریکایی هالیوود را در دهه۱۹۲۰ در حومه لس‌آنجلس تشکیل دادند و تا حدود ۳۰ سال حاکم مطلق بودند. صاحبان این کمپانی‌ها، یهودی و از مهاجرین اروپای شرقی بودند. این عده شامل برادران وارنر (به ویژه جک وارنر)، ساموئل گلدن، لومیر، کارل لمله، ادولف زوکر، ویلیام فاکس می‌شدند که استودیوهای برادران وارنر، متروگلدوین مایر، یونیورسال، پارامونت، کلمبیا و فوکس قرن بیستم را تأسیس کردند. اولین استودیو توسط کارل لمله تاسیس شد که نامش یونیورسال بود (سینما و صهیونیسم http://cinemazion.blogfa.com).
۲-۱ حوزه سیاست و ابزار نفوذ
رشد کمک های مختلف (اقتصادی، نظامی و حمایت های دیپلماتیک) که دولتمردان آمریکا از اسرائیل می کنند این واقعیت روشن می گردد که نفوذ لابی صهیونیسم در دستگاه سیاست گذاری آمریکا بسیار است. دوران انتخاباتی یکی از مصادیق بارز دخالت و نفوذ یهودیان و لابی ایشان در صحنه سیاسی کشور آمریکا است. جذب حمایت اقلیت قدرتمند یهودی که هم رأی دارد و هم پول، یکی از اهداف مهم در نامزدی انتخاباتی است. لابی یهود نیز در این عرصه بسیار فعالانه عمل می کند و با برنامه ریزی دقیق در جهت شناسایی افراد و کاندیداهای کاملاً متمایل و متعصب به یهود و خصوصاً اسرائیل اقدام می کند (اسلامی، ۱۳۸۴: ۱۵۳).