. لازم به توضیح است که در رویه ی قضایی سنتی فرانسه پزشک تنها ملزم به افشای ریسک های قابل پیش بینی (prévisible) بود (Dalloz, op. cit., n.534) اما رویه قضایی به تدریج تغییر نمود و معیار قابلیت پیش بینی جای خود را به معیار شدت خطر (gravité)داد؛ بدین معنی که پزشک مکلف است ریسک های شدید را به بیمار اطلاع دهد، هرچند استثنائی و غیرقابل پیش بینی باشند. با تصویب قانون بهداشت عمومی فرانسه در سال ۲۰۰۲ این سؤال پیش آمد که آیا قانون بهداشت عمومی فرانسه در ماده ۲-۱۱۱۱ خود، خواسته است موارد ریسک استثنایی و غیر قابل پیش بینی را هر چند شدید و جدی از شمول تعهد پزشک خارج کند؟ ظاهر قانون پاسخ مثبت را تقویت می کند اما برخی حقوقدانان به این تفسیر تن نداده اند. از جمله یکی از حقوقدانان معیار «قابلیت پیش بینی خطر» را به رویه ی قضایی سابق و سنتی فرانسه (سالهای۱۹۸۱و۱۹۸۷) منسوب می کند و با استناد به برخی آرای دیوان کشور فرانسه مربوط به سالهای ۱۹۹۷و ۱۹۹۸و۲۰۰۰ معیار رویه ی قضایی فعلی را «شدت خطر» می داند. بر مبنای این نظر پزشک تنها مکلف به افشای ریسک های شدید است (هرچند این ریسک ها استثنائی باشد) و از باب اطلاع رسانی در مورد ریسک های کم اهمیت تکلیفی ندارد. البته وی پیشنهاد می کند که در مورد خطرات عادی و کم اهمیت که قابل پیش بینی هستند، رویه ی سابق همچنان حفظ گردد و پزشک مکلف به اطلاع رسانی به بیمار باشد.(پاتریس ژوردن، تحلیل رویه ی قضایی فرانسه در زمینه ی مسؤولیت مدنی، ترجمه: مجید ادیب، چاپ اول، انتشارات میزان، صص ۲۰۹-۲۱۱) (برای مطالعه ی بیشتر و همچنین آرای استناد شده رجوع شود به:

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

(Philippe Le Tourneau et Loic Cadiet, Droit de la responsabilité et des contrats, 2002-2003; 4^e éd., Paris, Dalloz, p.504-5, n.1901) و http://www.droit.univ. ↑