T0: آخرین تغییرات ماشین مجازی در فایل متناظر آن با پسوند .vmdk ذخیره می شود.
T1: ساختن یک تصویر دقیق از وضعیت حافظه ماشین مبدا
T2: راه اندازی ماشین مذکور بر روی میزبان مقصد به کمک فایل ماشین مجازی با پسوند .vmdk
T3: شروع فرایند دنبال سازی دقیق تغییرات در حال رخداد بر روی حافظه در طول انتقال ماشین مجازی^[۱۸۱]
T4: انتقال تصویر حافظه ایجاد شده در گزار T1 به میزبان مقصد
T5: به حال تعلیق درآوردن ماشین مجازی بر روی میزبان مبدا
T6: کپی کردن تصویر حافظه به دست آمده در گزار T3 به ماشین مجازی در مقصد و استارت کردن ماشین
T7: ارائه feedback به VMkernel
باید توجه داشت که بر خلاف سرویس هایی چون HA و Fault Tolerance، این سرویس خودکار نمی باشد. به عبارت دیگر سیگنال شروع این سرویس و انتقال یک ماشین مجازی از یک میزبان به میزبان دیگر نه بر مبنای شرایط خاص محیطی مانند مختل شدن یک میزبان، بلکه بر اساس دستور مدیر سیستم یا یک سرویس دیگر می باشد. بنابر این در مدل لایه یک سیستم قبل از شرع این فرایند یک گزار شامل درخواست سرویس فوق توسط کاربر وجود دارد که در سرویس های دیگر به چشم نمی خورد.
در قسمت بعدی از این بخش به تحلیل مدل ارائه شده خواهیم پرداخت.

تحلیل و ارزیابی مدل
در این بخش با تحلیل خصوصیات رفتاری مدل میزان انعطاف پذیری و پایداری آن و در نهایت خوش رفتاری سیستم را بررسی خواهیم کرد. به همین منظور خصوصیات Liveness، Safeness و Reversibility را بر روی آن بررسی می نمائیم.
برای بررسی خصوصیات این شبکه پتری بهتر است آن را در یکی از زیر مجموعه های شبکه های پتری طبقه بندی کنیم. به این ترتیب بررسی و اثبات خواص آن ساده تر خواهد شد. با بررسی دقیق این مدل در می یابیم که تمام موقعیت ها در شبکه دقیقا دارای یک لبه ورودی و یک لبه خروجی هستند. این خاصیت، شبکه را در گروه marked graph جای می دهد.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۴٫۵٫۳٫۱٫ Liveness
برای اثبات liveness مدل شکل ۴٫۱۷ می توانیم از قضیه ۷ در فصل ۲ استفاده کنیم. بر اساس این قضیه، اگر نشان دهیم که در گراف نشانه دار (G, ) که از روی (N, ) ترسیم می شود، در وضعیت M₀ در هر مدار جهت دار حداقل یک توکن وجود دارد، این شبکه live خواهد بود. به این منظور گراف نشانه دار مدل مذکور در شکل ۴٫۱۸ آمده است.
با توجه به اینکه هیچ گزار یا موقعیتی که خاصیت source و یا sink داشته باشد وجود ندارد، می توان نتیجه گرفت که همه موقعیت ها و گزارها در شبکه عضو یک مدار جهت دار هستند.
شکل ۴٫۱۸٫ گراف نشانه دار (G, ) مربوط به مدل ۴٫۱۷
همچنین با توجه به توضیح مدار مستقیم، مدارهای گراف G را می توان به شرح زیر تشخیص داد:
P0, P1, P4, P7, P8, P9
P0, P2, P5, P8, P9
P0, P3, P6, P9
به این ترتیب با حضور P0 در تمام آنها و نیز با وجود یک توکن در P0 در وضعیت M₀، می توان نتیجه گرفت که در تمام مدارهای مستقیم گراف G در وضعیت ابتدا (M₀) یک توکن وجود دارد.
در چنین شرایطی، بر اساس قضیه ۶ می توان نتیجه گرفت که در تمام موقعیت های مدل بدون توجه به ترتیب اجرای گزارها، یک توکن وجود خواهد داشت. این امر به طور تلویحی به live بودن گزارها اشاره می کند. همچنین قضیه ۷ صریحا خصوصیت liveness شبکه را که نتیجه live بودن گزارهای آن است نتیجه می گیرد.
۴٫۵٫۳٫۲٫ Safeness
برای اثبات این خصوصیت بر روی مدل این بخش، رجوع به قضیه ۶ کافی است. زیرا طبق این قضیه تعداد توکن ها در هر مدار جهت دار در یک marked graph مستقل از ترتیب اجرا شدن گزارهای آن مدار و برابر با تعداد توکن ها در وضعیت اولیه M₀ است. همچنین با توجه به اینکه شبکه live است، می توان مطمئن بود که همه گزارهای آن در وضعیت های محتمل^[۱۸۲] اجرا می شوند. در نهایت چون در M₀ تنها یک توکن در همه مدارهای جهت دار گراف وجود دارد، در هر دنباله از اجرای گزارها این مقدار تغییر نخواهد کرد.
با این حال برای اثبات صریح وجود صفت Safeness در شبکه مذکور از قضیه ۸ استفاده می کنیم. طبق این قضیه یک marked graph که دارای خاصیت liveness می باشد فقط در صورتی safe است که هر موقعیتی در آن متعلق به یک مدار جهت دار مانند C باشد که تعداد توکن ها در C در وضعیت M₀ برابر با ۱ است (M₀©=1).
در گام اول، این شبکه live است. در گام دوم باید به حلقه های جهت دار مطرح شده در بخش قبل توجه کرد. می بینیم که همه موقعیت های شبکه در حداقل یکی از این حلقه ها عضویت دارند. همچنین در وضعیت M₀، تنها موقعیت دارای توکن در هر سه حلقه، موقعیت P0 است که دارای ۱ توکن است. بنابراین داریم:
M₀(C1) = M₀(C2) = M₀(C3) = 1
بنابراین شبکه پتری مذکور safe است.
۴٫۵٫۳٫۳٫ Reversibility
برای بررسی این خصوصیت، همانند بخش های قبل، لازم است به تعریف Reversibility توجه کنیم. با یاد آوری تعریف این مفهوم و نیز خاصیت Reachability از فصل ۲ داریم: شبکه پتری ()، Reversible خوانده می شود اگر برای هر وضعیت M، در دنباله قابل اجرا از (R())، از طریق M، reachable باشد.
با این تعریف، در شبکه های کوچک می توان با بررسی کلیه وضعیت های محتمل در شبکه، reachable بودن را از طریق آنها بررسی نمود. در صورتی که از طریق تک تک این وضعیت ها ( تا ) قابل دسترسی باشد این شبکه Reversible است. با توجه به اینکه همه وضعیت های قابل وقوع در یک شبکه به عنوان یک گره در گراف پوشای مدل منعکس می شوند، می توان با بررسی یک به یک گره های گراف این حالات را بررسی نمود. شکل ۴٫۱۹ گراف پوشای شبکه پتری شکل ۴٫۱۷ را نشان می دهد.
شکل ۴٫۱۹٫ گراف پوشای مدل ۴٫۱۷
همانطور که در شکل دیده می شود، از هریک از وضعیت های S1 تا S9 با اجرای یک دنباله از گزارها می توان به وضعیت اولیه S0 (M₀) رسید. بنابراین می توان نتیجه گرفت که شبکه مذکور دارای خاصیت Reversibility می باشد.
■
با توجه به خواص بررسی شده در مورد شبکه پتری مربوط به سرویس VMotion، و به این دلیل که این شبکه دارای خواص liveness، safeness و reversibility می باشد، می توان نتیجه گرفت که مدل مذکور خوش رفتار^[۱۸۳] است. این موضوع تا حد زیادی ما را در مورد قابل کنترل و قابل پیش بینی بودن رفتار سیستم مطمئن می سازد.

بررسی ساختار داخلی ESX hypervisor
در این بخش به تحلیل ساختار و مدل سازی نرم افزار ESX که نوعی hypervisor است خواهیم پرداخت. این نرم افزار در واقع نوعی سیستم عامل است که ضمن مدیریت منابع سیستم میزبان، سرویس های لازم را نیز به ماشین های مجازی ارائه می دهد ]۳[ و ]۵۹[.

تشریح ساختار ESX
در این حوزه با توجه به ماهیت سیستم عاملی این نرم افزار، انتظار می رود که ESX بتواند مدیریت منابع سخت افزاری، نرم افزاری ورودی و خروجی و همچنین مدیریت پروسه ها را انجام دهد. همچنین باید توجه داشت که هدف از اجرای این سیستم عامل بر روی ماشین میزبان، ایجاد تصویری انتزاعی از منابع سیستم از جمله پردازنده و حافظه است تا ماشین های مجازی بتوانند با این تصویر انتزاعی کارکنند. بنابراین لازم است ESX کمترین بار پردازشی ممکن را داشته باشد. به عبارت دیگر باید به صورت لایه بسیار نازکی بر روی سخت افزار کار کند.