• • ایران دارای جاه طلبی برای دستیابی به سلاح های اتمی است؛

  (( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

• ایران متهم به تأمین مالی تروریسم جهانی است؛

از این کنفرانس به بعد بود که ایران به عنوان یک تهدید اساسی نسبت به صلح و امنیت منطقه ای و جهانی قلمداد گردید. ۳۰ آوریل ۱۹۹۵ کلینتون برای اولین بار در کنگره جهانی یهودیان در نیویورک تشدید تحریم علیه ایران را اعلام کرد. در پی این مسأله بود که کلینتون فرمان اجرایی با شماره ۱۲۹۵۹ را در ۶ می ۱۹۹۵ برای تحریم معاملات خاص در خصوص ایران صادر کرد.
۲-۱-۳-۱ اتخاذ رهیافت فن سالارانه از سوی یهودیان آمریکا:
در چارچوب رهیافت فن سالارانه، تصمیم سازان میانی، کانون توجه گروه های ذینفع را تشکیل می دهند. در واقع در چارچوب رهیافت فن سالارانه، گروهی ذینفع می توانند با دور شدن از محیط های رسمی و پرتکلف تصمیم سازان رده اول، به محیط های کمتر رسمی تصمیم سازان سطوح میانی وارد شوند تا به اهداف خود دست یابند. تصمیم سازان رده میانی، هم در قوه مجریه و هم قوه مقننه قرار دارند و با دانش تخصصی خود در زمینه های تکنیکی و حقوقی می توانند موجب ایجاد روابط بسیار تأثیرگذار گردند. استفاده از رهیافت فن سالارانه برای تحقق راهبرد تحریم ایران به یهودیان کمک می کرد تا بتوانند از اطلاعات و ارتباطات سطوح میانی قوه مجریه نیز استفاده کنند، چه آنکه این تصمیم سازان سطوح میانی بودند که ضمن آشنایی با فرایند تصمیم سازی در قوه مجریه، در مقام مشاوره تصمیم سازان سطح اول نیز عمل می کردند. بنابراین هم می توانستند در تصمیم سطوح اول تأثیر گذارند و هم در جایگاه خود از قدرت تصمیم سازی خویش استفاده کنند. تصمیم سازان رده میانی آمریکا از فضای بیشتری برای اقدامات خود برخوردار هستند و ارتباط با آنها می تواند دارای تأثیرات شگرفی بر روند تصمیم گیری قوه مجریه آمریکا داشته باشد. روند اجرایی رهیافت فن سالارانه از سوی یهودیان آمریکا در سطح میانی تصمیم سازان آمریکایی در قوه مجریه دارای دو مرحله متفاوت بود؛ مرحله اول، بر ایجاد شرایط و فشار لازم برای انتخاب یهودیان در سِمَت های کلیدی و مرحله دوم، استفاده از این افراد و دیگر افراد برای پیش بردن و تحقق استراتژی تحریم علیه ایران بود.
مرحله اول؛ باید گفت که تعداد اعضای یهودی همکار در قوه مجریه در دوران کلینتون به رکورد بی سابقه در تاریخ آمریکا رسید. با وجود آنکه جمعیت یهودیان آمریکا در حدود ۲% است ولی ۴۲% مسئولان دولت کلینتون را یهودیان تشکیل می دادند.
مرحله دوم؛ فعالیت های یهودیان آمریکا در چارچوب رهیافت فن سالارانه، ایجاد فضای کسب حمایت از یهودیان دولت کلینتون و افراد مؤثر در سیاست خارجی در زمینه تحریم بوده است. در این خصوص تصمیم سازان سطوح میانی قوه مجریه آمریکا توانستند فضای مناسبی برای اعمال تحریم علیه ایران بوجود آورند.
۲-۳-۱ اعمال نفوذ بر قوه مقننه
گروه های ذینفع یهودیان آمریکا در جهت تحقق راهبرد تحریم ایران در قوه مقننه آمریکا از دو تکنیک «لابی مستقیم» و «لابی غیر مستقیم» استفاده کرد. در چارچوب لابی مستقیم از «رهیافت دسترسی به قدرت» و در چارچوب لابی غیر مستقیم از «رهیافت ایجاد ائتلاف» استفاده کرد.
۱-۲-۳-۱ اتخاذ رهیافت دسترسی به قدرت از سوی یهودیان آمریکا
در چارچوب «رهیافت دسترسی به قدرت» گروه ذینفع یهودیان آمریکا تلاش کرد با ایجاد ارتباط با اعضای کلیدی؛ رؤسای سنا و مجلس نمایندگان، رؤسای کمیته و کمیته های فرعی به آنها در تصمیم سازی شان اثر گذارد و به تصویب لایحه تحریم ایران کمک کند. نتیجه فعالیت ها تصویب قانون تحریم ایران در مجلس نمایندگان و سنا بدون حتی یک رأی مخالف بود. آیپک در اواخر سال ۱۹۹۴ جزوه ای را با نام «تحریم های جامع آمریکا علیه ایران؛ برنامه عمل» منتشر کرد. افزون بر این، کمیته مذکور تلاش های تأثیرگذار و اعمال نفوذ برای برقراری تحریم های همه جانبه تجاری و کنار گذاشتن شرکت هایی را آغاز کرد که با ایران روابط تجاری دارند. در ۲۵ ژانویه سال ۱۹۹۵، داماتو که از حمایت هواداران اسرائیلی برخوردار بود و همواره از سیاست های سخت تجاری در قبال ایران حمایت می کرد، «لایحه تحریم همه جانبه ایران» به شماره (S277) را به سنا تقدیم کرد که با مخالفت هایی مواجه شد. در ۲۷ مارس ۱۹۹۵، «آلفونسو داماتو» با هدف کسب حمایت همه جانبه ایران، با بهره گرفتن از مطالب مندرج در کتابچه آیپک با نام «تحریم های جامع آمریکا علیه ایران؛ برنامه عمل»، پیش نویس طرح دیگری با نام «لایحه تحریم های خارجی ایران» را به سنا تقدیم کرد
سرانجام پس از تلاش های شدید لابی یهودیان آمریکا، قانون تحریم ایران و لیبی در ۱۹ ژوئن ۱۹۹۶ در مجلس نمایندگان با ۴۱۵ رأی موافق و بدون مخالفت به تصویب رسید. پس در ۲۶ ژوئن ۱۹۹۶ این مصوبه بدون مخالف در سنای آمریکا به تصویب رسید و سرانجام کلینتون در ۵ اوت ۱۹۹۶ این قانون را امضاء کرد.
۲-۲-۳-۱ اتخاذ رهیافت ایجاد ائتلاف از سوی یهودیان آمریکا
«رهیافت ایجاد ائتلاف» می تواند در جریان فرایندهای انتخاباتی مورد استفاده گروه های ذینفع قرار گیرد. گروه های ذینفع در چارچوب این رهیافت با سرمایه گذاری های مادی و معنوی بر روی افراد مهم یا بالقوه مهم، به آنها در جهت اهداف آینده خود یاری می رسانند. پیش از هر انتخاب مهم، گروه های ذینفع با شناسایی فرد یا افراد مورد نظر خود که می توانند پس از انتخاب شدن در جهت منافع گروه، اقدامات و فعالیت های مهمی را صورت دهند و در رأی گیری ها از آنان حمایت کنند، وارد مذاکره می شوند. پس از پایان هر انتخابات در صورت پذیرفته شدن نامزد مورد نظرِ هر گروه، آن نامزد سعی می کند در فرایندهای تقنینی و اجرایی به منافع گروه ذینفع حمایت کننده، کمک کند (طباطبایی، ۱۳۸۵:.۷۰-۴۶).
شکل شماره (۱) لابی یهودیان آمریکا و تصویب قانون تحریم ایران
لابی یهودیان آمریکا
ایده تحریم ایران
سیاست ها
منافع
نهادها
استراتژی تحریم ایران
قوه مقننه آمریکا
قوه مجریه آمریکا
رهیافت دسترسی به قدرت
رهیافت فن سالارانه
رهیافت دسترسی به قدرت
رهیافت ایجاد ائتلاف
ایجاد ارتباط و تفهیم منافع یهودیان به کاندیداها
تأثیر بر رویکرد شخص رؤسای جمهور آمریکا
تأثیر بر رویکرد سازمانی رؤسای جمهوری آمریکا
تأثیر بر انتخاب یهودیان بر پست های کلیدی
نقش تصمیم سازان میانی در تحقق تحریم
تأثیر بر اعضای کنگره
تأثیر بر رؤسای کنگره و کمیته ها
کمک های مالی به کاندیداها در انتخابات کنگره و ریاست جمهوری
تصویب قانون تحریم ایران
منبع: (پورحسن،۱۳۸۶: ۶۰).
فصل چهارم:
آمریکا و سیاست تحریم علیه جمهوری اسلامی ایران:
علل آغاز و ابعاد مختلف آن در برهه زمانی (۲۰۰۳-۱۹۷۹)
این فصل شامل دو گفتار است. گفتار اول که تحریم و در ادامه تحریم های یک جانبه آمریکا را از دید حقوقی مورد کنکاش قرار می دهد. گفتار دوم، سیاست تحریمی ایالات متحده آمریکا را علیه ایران در طول سال های ۲۰۰۳-۱۹۷۹ را بررسی می کند. تحریم های که از همان اوایل انقلاب اسلامی با بلوکه کردن اموال ایران توسط کارتر کلید خورد و در دوره های رؤسای جمهور بعدی آمریکا تا محدوه زمانی سال ۲۰۰۳ ادامه پیدا کرد.
گفتار اول: تحریم از دیدگاه حقوق بین الملل
در حقوق بین الملل هیچ دولتی مجبور نیست زمانی که دولتی دیگر، نسبت به آن عمل خصمانه انجام می دهد یا حقوقش را تضییع می کند و یا از تعهداتش نسبت به دولت مذکور تخطی می ورزد، منفعل باشد. هنگامی که چنین اموری بوقوع می پیوندد، دولت زیان دیده می تواند با رعایت برخی اصول حقوق بین الملل نظیر ممنوعیت توسل به زور یا احترام به سایر تعهدات لازم، همچنین رجوع به مراجع ثالث حل و فصل اختلافات، به اقدامات متقابل متوسل شود. در توضیح ضرورت توسل به اقدامات متقابل به عنوان ابزاری برای اعمال نظم حقوقی بین المللی و همچنین لزوم قرار دادن آن در پیش نویس موارد مربوط به مسئولیت دولت می توان به عوامل زیر اشاره کرد:
نخست؛ محدودیت حق توسل به زور در حقوق بین الملل همراه با تعهد به حل و فصل اختلافات از طریق مرجع ثالث نبوده است به همین خاطر توسل به اقدام متقابل روشی برای وادار کردن طرف خطاکار به پذیرش حل و فصل از طریق مرجع ثالث است.
دوم؛ حتی چنانچه طرف خطاکار رضایت به رجوع ثالت بدهد، مکانیزم بین المللی کافی برای اجرای نتیجه حل و فصل وجود ندارد، از همین رو طرف زیان دیده غالباً ناچار به اتخاذ اقدامات متقابل است.
سوم؛ اقدامات متقابل می تواند به اعاده توازن و تعادل میان طرفین اختلاف کمک کند (نعمتی، ۱۳۸۸: ۱۰۰-۹۹).
رعایت معیارهای اخلاقی مشروع در اعمال تحریم ها
با بررسی معیارهای جهانی حقوق بشر مندرج در منشور سازمان ملل متحد ۱۹۴۵، اعلامیه جهانی حقوق بشر ۱۹۴۸، کنوانسیون حقوق کودک ۱۹۸۹ و سایر اسناد مربوطه، که مبین اصول پذیرفته شده بین المللی می باشند می توان ادعا کرد که چنانچه تحریم های اقتصادی منجر به رنج و مشقت انسان ها گردند این تحریم ها توجیهی از منظر حقوق بین الملل ندارند (مافی، ۱۳۸۵: ۶۴). اعلامیه اصول حقوق بین الملل مربوط به روابط دوستانه و همکاری های بین دولت ها طبق منشور ملل متحد بر این نکته تأکید می کند که: «تهدید علیه عوامل سیاسی، اقتصادی و فرهنگی دولت ها مغایر با حقوق بین الملل است و توسل به اقدامات اقتصادی به منظور دست یافتن به هر نوع مزایایی محکوم است». اعلامیه درباره طرد دخالت در امور داخلی دولت ها و حمایت از استقلال و حاکمیت آنها که در اجلاس ۱۹۶۵ مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید نیز به نوبه خود از این نظریه جانبداری می کند (ممتاز، ۱۳۶۰: ۲۲۳ و ۲۲۲).