در فصل‌نامه‌ی رسانه (بهار ۱۳۸۶-شماره ۱) در مجموعه مقالاتی به ترابط و تعامل میان رسانه ها و دین پرداخته شده است. یکی از مقالات این فصل نامه با عنوان «بررسی رابطه استفاده از اینترنت و هویت دینی کاربران» به بررسی رابطه ی میان استفاده از اینترنت و تاثیری که بر هویت کاربران داشته است پرداخته است.

در کتاب «دین، رسانه و ارتباطات اجتماعی» به قلم دکتر حسن خیری انواع رویکردها و نظریات ارتباطاتی و رسانه‌ای به نحو مبسوط و مطلوبی مورد بررسی قرار گرفته است. تمرکز این کتاب روی مدیریت رسانه نبوده است و در رسانه ها نیز تلویزیون مورد بحث و تأمل قرار گرفته است.

کتابی تحت عنوان «دین و رسانه (اسلام و تشیع)» به قلم دکتر محمد منصورنژاد به بررسی تعامل و ترابط میان دین و رسانه می‌پردازد. این اثر گرچه به الگوهای رسانه‌ای، مفاد دینی مربوط به رسانه می پردازد اما با رویکرد مدیریتی بر روی رسانه آن هم رسانه های جدید، متمرکز نشده است.

در مجموعه مقالات دومین هم اندیشی سراسری رسانه تلویزیون و سکولاریسم در یازده مقاله تأثیرات تلویزیون به عنوان یک رسانه، بر دین و سکولار کردن جامعه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

در کتاب دین و رسانه به قلم دکتر محمد منصورنژاد، در فصولی جداگانه مدلی برای رسانه ی اخلاقی از دیدگاه نهج البلاغه و صحیفه ی سجادیه عنوان شده است.

امام محمد غزالی در کتابی تحت عنوان میزان العمل به صورت تفصیلی به بررسی آثار برخی از ویژگی‌های اخلاقی پرداخته است.

در کتاب «برگزیده‌ی اخلاق ناصری» به قلم دکتر علوی مسائل اخلاقی و نتایج آن مورد بررسی قرار گرفته است.

در کتاب Managers and professional ethics (مدیران و اخلاق حرفه‌ای) توسط پنینو و کلیر اخلاق حرفه ای مورد مطالعه قرار گرفته است.

در کتاب‌های کریسچنز و تریبر(۱۹۹۷)؛ کوپر، کریسچنز، پلود و وایت(۱۹۸۹)؛ ویور(۱۹۹۸)؛ سایب (۲۰۰۲) ؛ موریس و وایسبرد (۲۰۰۱)؛ بایتز (۱۹۸۵)؛ و برگر، برزوفسکی و پلینکا (۲۰۰۰) اخلاق رسانه‌ای مورد بررسی قرار گرفته است.

مفهوم شناسی

رسانه

این واژه به فتح و کسر «ر» استعمال شده است. واژه «رَسانه» به فتح «را» به معنای حسرت، افسوس و تأسف است. در اینجا این واژه مراد نیست، مراد رسانه به کسر «را» می‌باشد. واژه «رِسانه» به کسر «را» به معنا ابزار و وسیله است. رسانه های جمعی و یا گروهی، وسایل ارتباط جمعی، مثل رادیو، تلویزیون،‌ ماهواره، اینترنت، مطبوعات و… است. رسانه ها، به معنای وسیله ارتباط جمعی، اعم از شنیداری، دیداری و ‌مکتوب است. (دهخدا، لغت نامه دهخدا)

رسانه در اصصلاح رسانه های جمعی یا عمومی و به تعبیر دیگر وسایل ارتباط است که جمع «Medium» جمعی اصطلاح فارسی شده واژه لاتین می‌باشد و منظور از آن دسته‌ای از وسایل هستند «Media» آن که مورد توجه تعداد کثیری می‌باشند و از تمدن‌های جدید به وجود آمده اند. (ساروخانی، جامعه شناسی وسایل ارتباط جمعی)

البته رسانه در این تعریف به طور کامل معرفی نشده است زیرا وسایلی که مورد توجه تعداد کثیری باشد و در تمدن جدید به وجود آمده باشد محدود و منحصر به وسایل ارتباط جمعی نیست از این رو بایستی به تعریفی دقیق تر پرداخت. رسانه به معنی هر وسیله‏ای است که انتقال دهنده فرهنگ‌ها و افکار عده‌ای باشد. و اکنون آن چه مصداق این تعریف است وسایلی همانند: روزنامه‌ها، مجلات، رادیو، تلویزیون،‌ها، ویدئو و… می‌باشند.

انواع رسانه

با توجه به گسترش روزافزون فناوری در دنیا، تعدد رسانه ها مداوما رو به گسترش است که در دسته ‏بندی و ‌گروه‌های گوناگونی قرار می‏ گیرند که از جمله می‏توان به ‌گروه‌های زیر اشاره کرد:

 رسانه های نوشتاری مانند مطبوعات، کتاب و مجلات.

 رسانه های شنیداری مانند مانند رادیو.

 رسانه های دیداری مانند تلویزیون، سینما، اینترنت.

 رسانه های ابزاری مانند مانند اعلامیه، بروشور، تابلوی اعلانات، کاتالوگ، پوستر، تراکت، پلاکارد، آرم، لوگو، فیلم‌های تبلیغی، فیلم کوتاه و بلند، سخنرانی، همایش و تئاتر.

 رسانه های نهادی یا گروهی همچون روابط عمومی‏ها، شرکت‏های انتشاراتی، بنیادهای سینمایی. رسانه های فرانهادی همچون خبرگزاری‏ها، دفاتر روابط بین‏الملل، کارتل‌ها، بنگاه‏های سخن پراکنی و تراست‏های خبری، شرکت‏های چند ملیتی سازه، فیلم‌های سینمایی، شبکه‏های ماهواره‌ای.

تمرکز ما در بحث رسانه در این نوشتار، اینترنت می‌باشد که به عنوان یک رسانه موج سومی مطرح می‌باشد. اینترنت به دلیل اینکه نسبت به سایر رسانه ها طیف مخاطب بیشتری را شامل می‌شود دارای اهمیت و تبعات و نتایج آن نیز قابل تأمل بیشتری می‌باشد.

اینترنت

در زبان انگلیسی واژه «Intrnet» هنگامی که به شبکه جهانی مبتنی بر پروتکل «IP» اطلاق می‌گردد، با حرف بزرگ در اول کلمه، نوشته می‌شود. در رسانه ها فرهنگ عامه، گاه با اینترنت به صورت یک مقوله عمومی و مرسوم برخورد کرده و آن را با حرف تعریف و به صورت حروف کوچک می‌نگارند «the internet» در برخی منابع بزرگ نوشتن حرف اول را به دلیل اسم بودن آن جایز می‌دانند نه برای صفت بودن این.واژه لاتین «the Internet» چنانچه به شبکه جهانی اینترنت اشاره کند، اسم خاص است و حرف اوّلش با حروف بزرگ آغاز می‌شود (I). اگر حرف اوّل آن کوچک باشد می‌تواند به عنوان شکل کوچک شده کلمه «Internetwork» برداشت شود که به معنی میان شبکه است. واژه «ابر» نیز به صورت استعاری، به ویژه در ادبیات رایانش ابری و نرم‌افزار به عنوان سرویس، برای اشاره به‌اینترنت به کار می‌رود.» (http://fa.wikipedia.org)

مدیریت رسانه

مدیریت رسانه، محصول تخصصی شدن علم مدیریت و امتزاج آن با سایر رشته‌ها و رویکردهای علمی، از جمله علم ارتباطات، علم اخلاق، جامعه شناسی، روان شناسی، علوم سیاسی، اقتصاد، فناوری اطلاعات و مدیریت فناوری است. با در نظر گرفتن طبیعت منحصر به فرد رسانه ها، مطالعات مربوط به مدیریت شرکت‌های بزرگ رسانه‌ای، مدیریت مؤسسات رسانه‌ای و مدیریت منابع انسانی به صورت طبیعی در طول زمان رشد ‌کرده‌است. امروزه مدیریت رسانه یک پدیده جهانی است و پژوهش در این رشته از مرزهایی بین رشته‌ای، حوزه های نظری و سیستم‌های سیاسی عبور ‌کرده‌است. چنان ‌که این حوزه برای جستجوی شاخه‌های جدید پژوهش، گسترش، استفاده از روش شناسی‌ها و تدوین رویکردهای جدید نظری، آماده و مهیاست.

مدیریت رسانه، فرایند به کارگیری بهینه کلیه امکانات مادی، انسانی، فناورانه و غیره در جهت تولید، بازتولید و توزیع پیام‌های هدفمند، در چارچوی نظام ارزشی پذیرفته شده است که با هدف غایی اثرگذاری مطلوب بر مخاطبان صورت می‌گیرد. (ملایری، اخلاق حرفه‌ای در مدیریت رسانه)