۷٫ میرمحمدی، سیدمصطفی، سوء استفاده از مصونیت‌های دیپلماتیک و ضمانت اجرای آن در حقوق بین‌الملل، نامه مفید، شماره ۳۳ ، ۱۳۸۱

۸٫ امیر‌ارجمند، اردشیر، سخنرانی همایش سازمان ملل متحد و مقابله با بی‌کیفری، ۲۵/۳/۱۳۸۵، باشگاه دانشگاه تهران

پایان‌نامه

۱٫ کجویان قینی، جواد، تحول مفهوم مصونیت سران دولت‌ها در حقوق بین‌الملل کیفری، پایان‌نامه کارشناسی ارشد حقوق بین‌الملل، دانشگاه پیام نور، ۱۳۸۸

۲٫ صارمی، محمد رضا، مصونیت قضایی اشخاص و دولت‌ها از نظر اسناد بین‌المللی و رویه قضایی و محاکم داخلی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد حقوق بین‌الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، ۱۳۸۴

۳٫ علوی، سیدمهرداد، مصونیت سران دولت‌ها در حقوق بین‌الملل، پایان‌نامه کارشناسی ارشد حقوق بین‌الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، سال ۱۳۸۲

۴٫ بهاروند، محسن، پایان بی‌کیفری ناقضان حقوق بشر: یک چالش جهانی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد حقوق بشر بین‎الملل، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۴

1. 1. . خانلری المشیری، علی، مصونیت کیفری بین‌المللی، انتشارات جنگل، چاپ اول، ۱۳۸۸، صفحه ۵۷ ↑

1. 1. . Jean Bodin ↑

1. 1. .Westphalia ↑

1. 1. . نقیب زاده، احمد، تاریخ دیپلماسی و روابط بین‌الملل، نشر قومس، چاپ پنجم، ۱۳۸۷، صفحه ۱ ↑

1. 1. . Rivier ↑

1. 1. . فارسی، جلال‌الدین، حقوق بین‌الملل اسلامی، انتشارات جهان‌آرا، ۱۳۴۵، صفحه ۱۰۷ ↑

1. 1. . International Law Commission, Draft Declaration on Rights and Duties of States, (1949) ↑

1. 1. . ارسنجانی، حسن، حاکمیت دولت‌ها، شرکت سهامی کتاب‌های جیبی، ۱۳۴۸، صفحه ۲۵۷ ↑

1. 1. . Petros Ghali ↑

1. 1. . میرزایی ینگجه، سعید، تحول مفهوم حاکمیت در سازمان ملل متحد، انتشارات وزارت امور خارجه، چاپ اول، ۱۳۷۳، صفحه ۱ ↑

1. 1. . The Balance of Power in International Relations ↑

1. 1. . احمدی نیاز، حسین، نقش سازمان‌های دولتی بر حاکمیت دولت‌ها، انتشارات پرتو بیان، چاپ اول، ۱۳۸۵، صفحه ۳۰ ↑

1. 1. . این قرارداد در سال ۱۸۱۴ منعقد شد و در سال ۱۸۱۸ فرانسه نیز به آن پیوست. ↑

1. 1. . احمدی نیاز، حسین، پیشین، صفحه ۸۱ ↑

1. 1. . Vienna Convention on the Law of Treaties (1969) ↑

1. 1. . Power, Robert C., “Pinochet and the Uncertain Globalization of Criminal Law”, George Washington International Law Review, Vol. 39, (2007), P. 128 ↑

1. 1. . Bernard Shaw ↑

1. 1. . کجویان قینی، جواد، تحول مفهوم مصونیت سران دولت‌ها در حقوق بین‌الملل کیفری، پایان نامه کارشناسی ارشد حقوق بین‌الملل، دانشگاه پیام نور، ۱۳۸۸، صفحه ۲۱ ↑

1. 1. . صارمی، محمد رضا، مصونیت قضایی اشخاص و دولت‌ها از نظر اسناد بین‌المللی و رویه قضایی و محاکم داخلی، پایان نامه کارشناسی ارشد حقوق بین‌الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، ۱۳۸۴، صفحه ۶۳ ↑

1. 1. . صارمی، محمدرضا، پیشین، صفحه ۶۳ ↑

1. 1. . مدنی، سیدجلال، حقوق بین‌الملل عمومی و اصول روابط دول، جلد اول، نشر همراه، تابستان ۱۳۷۴، صفحه ۳۵۱ ↑

1. 1. . روسو، شارل، حقوق بین‌الملل عمومی، ترجمه محمد علی حکمت، جلد اول، انتشارات دانشگاه تهران،۱۳۷۴، صفحه ۳۳ ↑

1. 1. . Vienna Convention on Diplomatic Relations (1961) ↑

1. 1. . Vienna Convention on Consular Relations (1963) ↑

1. 1. . خانلری المشیری، علی، پیشین، صفحه ۱۹ ↑

1. 1. . Exchange v. Mcfodden Schooner ↑

1. 1. . U.S. Supreme Court, 11 U. S. 116 (1812),Available at:http://www.supreme.justia.com/us/11/116/case.html ↑

1. 1. . خانلری‌المشیری، علی، پیشین، همان صفحه ↑

1. 1. . به نقل از: کجویان قینی، جواد، پیشین، صفحه ۲۵ ↑

1. 1. . نوس‌بام، آرتور، تاریخ مختصر حقوق بین‌الملل زیر نظر احمد متین دفتری، انتشارات امیرکبیر، تهران،۱۳۳۷، صفحه ۲۱ ↑

1. 1. . Cicero ↑

1. 1. . حمیدالله، محمد، سلوک بین‌المللی دولت اسلامی، ترجمه سید مصطفی محقق داماد، مرکز نشر علوم اسلامی، چاپ چهارم، ۱۳۸۶، صفحه ۱۷۳ ↑

1. 1. . شیخ محمدحسن نجفی اصفهانی، معروف به “صاحب جواهر” عالم و فقیه بزرگ شیعه در قرن ۱۳ هـجری قمری ↑

1. 1. . میرمحمدی، سیدمصطفی، جلوه‌هایی از حقوق دیپلماتیک در اسلام، ‌فصل‌نامه معرفت، شماره ۷۰، ۱۳۸۲، صفحه ۹۴ ↑

1. 1. . پیشین ↑

1. 1. . خانلری المشیری، علی، پیشین، صفحه ۲۲ ↑

1. 1. . Arthur Nussbaum ↑

1. 1. . نوس‌بام، آرتور، پیشین، صفحه ۳۶ ↑

1. 1. . Hugo Grotius ↑

1. 1. . Bernardino de Mendoza ↑

1. 1. . Alberico Gentili ↑

1. 1. . François Hotman ↑

1. 1. . مطابق ماده ۹ اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری، اعضای این دیوان علاوه بر شرایط شخصی باید نماینده انواع بزرگ تمدن‌ها و مهم‌ترین نظام‌های حقوقی جهان باشند و در آوریل ۱۹۴۵ در کنفرانس سانفرانسیسکو نیز این نکته مورد تأیید قرار گرفت که نظام حقوقی اسلام یکی از نظام‌های متمدن و مستقل موردنظر ماده ۹ اساسنامه دیوان است. ↑

1. 1. . عبدالملک شیبانی (اباضریس) از فقیهان و محدثین قرن اول هجری قمری ↑

1. 1. . میرمحمدی، سیدمصطفی، پیشین، صفحه ۹۳ ↑

1. 1. . پیشین، صفحه ۹۴ ↑

1. 1. . پیشین، صفحه ۸۹ ↑

1. 1. . International Court of Justice, Arrest Warrant of 11 April 2000, “Democratic Republic of the Congo v. Belgium”, Judgment of 14 Febiruary 2002, P. 212,Available at: http://www.icj-cij.org/docket/files/121/13743.pdf ↑

1. 1. . The Purpose of Such Privileges and Immunities is not to Benefit Individuals but to Ensure the Efficient Performance of the Functions of Diplomatic Missions as Representing States. ↑

1. 1. . همچنین این مبنا در سایر معاهدات بین‌المللی در زمینه مزایا و ‌مصونیت‌ها، از جمله در مقدمه معاهده وین درباره نمایندگی دولت‌ها در روابطشان با سازمان‌های بین‌المللی (۱۹۷۵) و معاهده مربوط به هیئت‌های ویژه (۱۹۶۹) مورد اشاره قرار گرفته است. ↑

1. 1. . بر اساس اصل نسبی بودن معاهدات، تنها طرفین یک معاهده ملزم به رعایت مفاد آن می‌باشند. از سوی دیگر اصل رضایت متضمن آن است که هیچ دولتی بدون رضایت خویش نسبت به معاهده‌ای متعهد نگردد. اما تأکید بر عرفی بودن قواعد معاهده وین (۱۹۶۱) ‌به این معنا است که حتی کشورهای غیر عضو نیز ملزم به رعایت مقررات آن می‌باشند. این ویژگی ذاتی عرف بین‌المللی است. ↑