۱۵- ملکه نورجهان همسر جهانگیر شاه، که دختر اعتمادالدوله تهرانی بود». (گودرزی، ۱۳۵۵).
۳-۲-۸ آثار طالب
«مجموعه اشعار طالب به گفته محمد طاهری شهاب شامل ۲۲۹۸۸ بیت شعر در قالب‌های قصیده، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، مثنوی، قطعه، غزل، رباعی و مفردات می‌شود. او یکی از شاعران تأثیرگذار و صاحب‌سبک زمان خود بود که به گفته خودش به روش تازه شعر می‌گفت (فلاح، «طالب آملی؛ از واقعیت تا افسانه»، انسان‌شناسی و فرهنگ.)
کلیات اشعار طالب آملی تاکنون یک بار در ایران منتشر شده است:
کلیات ملک‌الشعراء طالب آملی، به اهتمام و تصحیح و تحشیهٔ محمد طاهری شهاب، تهران: انتشارات سنایی، ۱۳۴۶ (طالب آملی و طاهری شهاب، کلیات طالب آملی، فهرست‌نویسی).
دیوانی از او در دست است شامل قصیده، غزل، مثنوی، قطعه، ترکیب بند و … و یک مثنوی نیز به نام جهانگیر نامه دارد». (حسین زاده، ۱۳۷۹: ۷۲-۷۱).
۳-۳ کلیم کاشانی

نام و نسب:

نام او میرزاابوطالب و تخلّصش کلیم بوده است معروف به «طالبا». کلیم را بعضی به اعتبار زادگاهش همدانی و گروهی به سبب بالیدنش در کاشان، کاشانی دانسته‌اند و به او لقب خلباق المعانی ثانی نیز داده‌اند.

تولّد:

تاریخ ولادت شاعر به درستی معلوم نیست ولی با توجه به سال فوت و بعضی نشانه‌های دیگر آن را حدود سال ۹۹۰ حدس زده‌اند.

وفات:

وی در سال ۱۰۶۱ در کشمیر درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد.

گوشه‌ای از زندگی:

کلیم در آغاز جوانی برای فراگیری علم و دانش به شیراز رفت و پس از آن راهی هندوستان شد امّا در سال ۱۰۲۸ به ایران بازگشت ولی توقّف وی در ایران دیری نپایید و برای بار دوم به سال ۱۰۳۰ به هند. ستان رفت. وی ملک‌الشعرای دربار شاه جهان بود.

ممدوحان

از جمله ممدوحان کلیم می‌توان از شاهنواز خان شیرازی و ظفر خان معروف به احسن و شاه جهان نام برد.

آثار:

دیوان کلیم شامل قصیده، مثنوی، غزل، رباعی و … است که مجموعاً در حدود چهارده هزار بیت است. این کتاب به ظفرنامه هم معروف است.

منبع: (حسین زاده، محمد حسین، ۱۳۷۹: ۷۶-۷۵)
۳-۳-۱ زندگی نامه کلیم کاشانی
«ملک الشعرا، میرزا ابوطالب کلیم کاشانی، مشهور به «طالبای کلیم» از شاعران معروف قرن یازدهم هجری است که او را «خلّاق المعالی ثانی» خوانده‌اند. او در جوانی به هند رفت و در دربار پادشاه هند، شاه جهان، به مقام ملک‌الشعرایی دست یافت و در کشمیر درگذشت. شهرت او در غزل سرایی است». (اسعدی، شماره ۵۳).
ملک الشعرا میرزا ابوطالب کلیم کاشانی از بزرگترین شاعران دوره صفویه، که محمد طاهر نصر آبادی (نصرآبادی، ۱۳۷۸) وی را (خلاق المعانی ثانی) لقب داده است. هم او به اتکای این بیت کلیم، که گفته است:

«در دامن الوند دگر غنچه شود گل

زنهار مگویید کلیم از همدان نیست»

اصل وی را از همدان می‌داند، ولی لطفعلی خان آذر بیگدلی، وی را کاشانی شمرده است. در دیوان او نیز بیت‌هایی وجود دارد که از کاشانی بودن او خبر می‌دهد مانند این بیت، که در هنگام ترک کاشان و رهسپار گشتن به هند سروده است: