– احداث و ایجاد پیاده­راه های فرهنگی و گردشگری و محورهای سبز در سطوح میانی بافتها و محلات شهر و در اطراف کاربری­های جاذب جمعیت.
– تقدم پیاده­روی و دوچرخه­سواری جهت سفرهای کوتاه شهری (در مقیاس درون منطقه یا شهر). با کفسازی منظم و مبلمان شهری.
– نیازسنجی و مناسب­سازی معابر برای عبور و مرور معلولین و امکان استفاده معلولین و افراد کم ­توان جسمی- حرکتی در تمامی مناطق شهری توسط شهرداری.

– استفاده از خدمات مشاوره­ای و نظرات شهروندان در زمینه و پیاده­سازی برنامه­ ریزی و تصمیم ­گیری جهت برآورد نیازها.
– بالابردن دامنه فعالیت و تعریف عملکردهای اجرایی و برنامه ­های دستگاه های خدمات­رسان و بهسازی شبکه ­های زیرساختی موجود با مشارکت مردم و فعالیت بخش خصوصی.
– تقاطع­های همسطح و غیرهمسطح، موجب تسهیل سفرهای درون شهری (مناطق پیرامونی- هسته مرکزی) در محورهای بزرگراهی به منظور جلوگیری از چند قطعه شدن توسط بزرگراهها و کاهش اثرات ترافیکی عبوری خواهد شد.
– استفاده از سیستم­های هوشمند کنترل ترافیک SCAT در تمامی نقاط علیرغم پتانسیل موجود.
– ایجاد دسترسی مطلوب برای ایستگاه های شلوغ.
– ایجاد تسهیلات رفاهی، سیستم تهویه و گرمایش و سرمایش در همه اتوبوسها.
– ساماندهی پایانه ­های مبدأ و مقصد و ایستگاه­های اتوبوس شهری و تاکسی رانی.
– مدیریت واحد شهری.
– ایجاد هماهنگی بین دستگاه های ذیربط مرتبط با سیستمهای حمل و نقل شهری.
– احیاء و تقویت عناصر سیمای شهری (شبکه ارتباطی) با تقویت ارتباط کالبدی ، بصری آنها با یکدیگر.
– تجهیز محلات قدیمی مرکز شهر و پیوند یکپارچه آنها با بهره گرفتن از الگوی کالبدی اصلی شهر و ایجاد محورهای فرعی شهری.
– تنظیم آمد و­ رفت سواره در درون بافت مرکزی از طریق احداث گذرها و یا احداث مسیرهای جدید.
– ایجاد توقفگاه­های متعدد و پراکنده در پیرامون و درون بافت مرکزی.
– هدایت مسیرهای عبوری به دسترسی­های پیرامونی.
– اتصال شبکه ارتباطی بهینه بین بافت قدیم و جدید شهری با محورهای خطی.

تهدیدهاT
_۱T_: کندی ترافیک عبوری به دلیل نبود بزرگراه شهری.
_۲T_: توسعه انعطاف­ناپذیر شبکه ­های حمل و نقل بدون در نظرگرفتن اهداف حمل و نقل در سطوح ملی– منطقه­ای، ضعف مدیریتی بر پروژه­ ها و تأسیسات زیرساختی حمل و نقل، و نیز در اولویت قرار ندادن و اتمام به موقع پروژه­ ها ، کمبود منابع مالی و عدم هماهنگی میان ارکان سیاستگذار و تصمیم­گیرنده در زمینه حمل و نقل شهری.
_۳T_: کاهش امنیت درون پایانه­­ها و ایستگاهها به لحاظ نبود دوربین­های نظارت تصویری (مداربسته).
_۴ T_: عدم وجود نورپردازی مناسب در طول شب در اکثر معابر و شبکه ارتباطی.
_۵T_: عدم قرارگیری نامناسب و مجهزنبودن پلهای­ هوایی به سیستم برقی، غیرقابل استفاده بودن پلها در سطح شهر توسط شهروندان، کاهش ایمنی عابرپیاده به دلیل اختلاط با وسایل نقلیه.
_۶T_: عدم اجرا و پیاده­سازی مدیریت سیستمهای ناوگان (در حال حاضر به صورت سنتی عمل می­ شود)، وجود تجارب ناموفق و نیروهای غیرمتخصص و بی­تجربه در سازمانهای مرتبط با حمل و نقل شهری.
_۷T_: کمبود پارکینگ عمومی (طبقاتی) خصوصاً در مرکز شهر، مراگز اداری، تجاری و غیره.
_{۸ T:} کاهش عرض و نامناسب بودن معبر در مسیر عابرپیاده و محورهای شهری و نیز وجود شبکه ­های غیرمنظم با شیب تند در برخی از نقاط شهر.
_۹T_: محصور بودن شهر از طریق ارتفاعات در شمال و جنوب جهت رشد و توسعه کالبدی، همچنین چندپاره بودن شهر (۵پاره).
_۱۰T_: سوخت غیرسازگار با محیط­زیست در وسایل نقلیه خصوصی و عمومی.

استراتژی حداقل- حداکثر mM استراتژی بازنگری ST
– تأمین روشنایی معابر.
– ایجاد رویکرد سیستم جدید مدیریتی حرفه­ای و تخصصی و بهره بردن از پرسنل متخصص.
– تجهیز ناوگان حمل و نقل شهری جهت نظارت، تقویت، کنترل و همچنین افزایش ضریب ایمنی از طریق نصب و راه­ندازی سیستمهای تصویری خودکار (دوربین مدار بسته) شناسایی بحران در ایستگاهها و پایانه ­های شهری و اتوبوسها و اعلان آن به مسافرین.
– مکانیابی صحیح و مجهز نمودن پلهای هوایی به سیستم برقی جهت افزایش ایمنی و آسایش و راحتی عابران پیاده.
– اجرا و پیاده­سازی مدیریت ناوگان جهت ایجاد ارتقاء در تصمیمات و برنامه ­ریزی.
– احداث پارکینگ مقابل ساختمانهای عمومی به وسیله عقب­نشینی از معبر اصلی.
– استفاده از فضاهای متروک و مخروبه شهری به عنوان پارکینگ عمومی در مرکز فعالیتهای تجاری- اداری و کاربری های پرتراکم.
– افزایش دسترسی شبکه با تعریض برخی از محورها و معابر شبکه ارتباطی.
– ایجاد معابر جدید موجب کاهش بارترافیکی عبوری، ترافیک تقاطع­های محور و همچنین کاهش طول و زمان بسیاری از سفرها از مقصد نواحی محدوده خواهد شد. نواحی محدوده خواهد شد. نواحی محدوده خواهد شد.

استراتژی حداقل- حداقل mm استراتژی تدافعی WT
– استفاده از سوخت سازگار با محیط­زیست در وسایل نقلیه خصوصی و عمومی به منظور کاهش آلودگی­های زیست­محیطی مطابق با استانداردهای جهانی.
– ایجاد بسترسازی مناسب جهت نوسازی ناوگان فرسوده.
– ایجاد ساختار مدیریتی و زمانبندی جدید و مناسب بخصوص در ساعات پیک مسافر با افزایش تعداد اتوبوسها.
– تعریض معابر شهری حتی موجب عبور و حضور به موقع خودروهای امدادی خواهد شد.
– تأکید بر زیرسازی و پوشش معابر با مصالح مناسب توسط شهرداریها.
– اصلاح سلسله مراتب شبکه معابر و اتصال آن به بزرگراه.
– بالا بردن میزان دسترسی درون­ شهر قدیم و توسعه شبکه ارتباطی موجود.