پژوهش سهرابی (۱۳۹۱) با عنوان اثر بخشی برنامه درمانی خود بخشودگی بر مبنای مفاهیم قرآنی بر کاهش افسردگی زنان مطلقه که بر روی ۲۰ نفر به صورت آزمایشی انجام گرفت نتایج حاکی از آن بود که افزایش خود بخشودگی باعث کاهش افسردگی می شود.

تحقیق کاظمی (۱۳۸۸) با عنوان تأثیر آموزش بخشش درمانی بر کنترل خشم در دختران نوجوان بر روی ۵۰ نفر به روش تصادفی چند مرحله ایی نشان داد که آموزش بخشش درمانی بر کنترل خشم دختران نوجوان مؤثر است.

کیوان زاده و همکاران(۱۳۸۷) رابطه بین عفو و گذشت و سلامت روان را در دانشجویان علوم پزشکی ایران و تهران بررسی کرد. یافته ها نشان داد که دانشجویان دارای عفو و گذشت ‌بالا در بعد رفتاری افسردگی، اضطراب و مشکلات روابط بین فردی پایین تری داشتند همچنین دانشجویان دختری که از عفو و گذشت بالا در بعد عاطفی برخوردار بودند نیز خصومت کمتری را نشان داند و نمونه شامل ۳۵۰ دانشجوی پزشکی از دانشگاه های علوم پزشکی ایران و تهران بودند.

عسکری و همکاران (۱۳۹۱) به بررسی رابطه باورهای مذهبی و شادکامی با بخشودگی در دانشجویان دانشگاه آزاد اهواز پرداخت و نشان داد که بین باورهای مذهبی و بخشش همچنین بین شادکامی و بخشودگی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. تعداد نمونه ۳۰۰ دانشجو بود که به روش تصادفی طبقه ایی انتخاب شد.

پور اسمعلی و همکاران (۱۳۹۱) طی پژوهش بر روی ۴۳۰ نفر( ۲۰۱ پسر و ۲۲۹ دختر) از دانشجویان کارشناسی دانشگاه تبریز که به روش نمونه گیری تصادفی نسبی انتخاب شده بودند نشان داد که ‌روان‌رنجور خویی و وجدانی بودن به طور منفی و سازگاری به صورت مثبت قادر به پیش‌بینی معنی دار بخشش هستند .

محمدی (۱۳۹۱ ) با تحقیق بر روی دانش آموزان سال سوم متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی ۹۰-۹۱ و انتخاب ۳۵۴ دانش آموز به عنوان نمونه به روش تصادفی خوشه ایی چند مرحله ایی نشان داد که بین خود بخششی و عواطف مثبت و منفی و تعلل ورزی تحصیلی رابطه معنادار وجود دارد.

نتایج پژوهش زاهد بابلان و همکاران (۱۳۹۰) بر روی ۶۴۰۰ دانشجوی دانشگاه محقق اردبیلی که به روش نمونه گیری خوشه ایی ۱۲۰ دانشجو انتخاب شد ، بیانگر این بود که بخشش و سرسختی روانشناختی نقش مهمی در امید دانشجویان دارد و بین امید با سرسختی و امید با گذشت رابطه معنادار وجود دارد.

پژوهش احتشام زاده و همکاران (۱۳۸۷) نشان داد که برونگرایی و رو ان نژندی و بخشودگی و راهبردهای مقابله اسلامی و شادکامی همبستگی چند گانه وجود دارد. در این پژوهش جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی اهواز و دانشگاه شهید چمران اهواز بود و نمونه ۴۰۰ دانشجو (۲۰۶ نفر از دانشگاه آزاد و ۱۹۴ نفر از دانشگاه شهید چمران ) و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ایی بود.

تحقیقات خارجی انجام گرفته درباره بخشش و عاطفه

لاو و چاپمن[۶۶] (۲۰۱۴) تأثیر نشخوار خشم و افسردگی را بر عوامل مرتبط با تجارب خودآگاهی (شرم، سرزنش خود و بخشودگی خود) و عواطف منفی در میان افراد با سطوح متفاوت اختلال شخصیت مرزی بررسی کرد . نمونه شامل ۱۲۰ شرکت کننده با اختلال شخصیت مرزی بود، یافته ها نشان داد نشخوارخشم و افسردگی عواطف منفی را افزایش و عواطف مثب را کاهش می‌دهد همچنین بر تجارب خودآگاه مؤثر است .

کلی[۶۷] و همکاران (۲۰۱۳) نشانگان افسردگی و نیازهای فردی را به عنوان واسطه بخشش و رفتار خودکشی در میان بیماران مراقبتی اولیه روستایی مطالعه کردند. نمونه ۱۰۱ بزرگسال استخدام در یک کلنیک روستایی بود، یافته ها بیانگر این بود نشانه های افسردگی و بخشش خود بر رفتار خودکشی اثر غیر مستقیم دارد همچنین نشانه های افسردگی به عنوان یک میانجی اثر غیر مسقیم بر بخشش خود و دیگران دارد .

پارک[۶۸] و همکاران (۲۰۱۳) درمان مبتنی بر عفو و بخشش را برای قربانیان پرخاشگری نوجوان زن کره جنوبی به کار بردند، نمونه شامل ۴۸ زن قربانی پرخاشگری نوجوان (سن ۱۲ تا ۲۱ سال )بود،یافته نشان داد بخشش کاهش قابل توجهی در خشم، اسناد خصمانه، تجاوز و بزهکاری دارد.

برنت[۶۹] و همکاران (۲۰۰۹) نقش واسطه ایی نشخوار، همدلی و بخشش را در رابطه سبک دلبستگی اینزورث و نشانگان افسردگی مطالعه کردند . در این بررسی نمونه ۲۲۱ (۱۴۱زن و ۸۰ مرد) بود. نتایج بیانگر این بود که بخشش نقش واسطه ایی بین نشانگان افسردگی و دلبستگی اینزوت دارد.

پژوهش لاولر[۷۰]– روو و همکاران (۲۰۰۸) نشان داد گذشت به طور منفی با خشم رابطه دارد، در سطح هیجانی گذشت باعث کاهش احساسات منفی مانند خشم و نفرت می شود ( مالکوم و گرین برگ[۷۱]، ۲۰۰۰)، گذشت با کاهش خشم، افسردگی و اضطراب رابطه دارد ( هویت[۷۲] و همکاران ، ۲۰۰۰؛ نقل از خجسته مهر و همکاران، ۱۳۸۸).

مک کالوگ و همکاران (۲۰۰۳) معتقد است افرادی که تجربه هیجانی منفی درباره حوداث مختلف دارند میل به بخشیدن در آن ها کاهش می‌یابد. زیرا قادر به پذیرش عواطف مثبت و حذف احساسات منفی خود نیستند.

یافته های اونگ و ارکت[۷۳] (۲۰۰۶) نشان می‌دهند که عاطفه مثبت و بخشش رابطه مثبت و معنی داری با هم دارند. ‌بنابرین‏ عاطفه مثبت منجر به رضایتمندی و بخشش بیشتر در قبال حوادث منفی می‌گردد.

یافته های لاولر وپفیری[۷۴] (۲۰۰۶) در سربازان مبتلا به اختلال فشار روانی پس آسیبی نشان می‌دهد که عواطف مثبت منجر به احساس رضایت از زندگی، شکرگزاری و بخشش خواهد شد( بساک نژاد، ۱۳۹۱) .

هموند، بنکز و متیس[۷۵](۲۰۰۶) معتقدند که بخشش با عواطف، شناخت‌ها و رفتارهای مثبت بروز می‌کند. وقتی فرد تصمیم می‌گیرد تا رفتارهای فرد خطا کار را ببخشد یک تغییر در تجربه عاطفی خود احساس می‌کند.

مطالعه ماگر و پری[۷۶] (۱۹۹۲) روی جمعیتهای مختلف از جمله افسران ویژه ارجاعی به مراکز مشاوره و افراد مطلقه نشان می‌دهد که بخشش بین فردی رابطه معکوسی با عاطفه منفی دارد ، برای بخشش نیاز است تا فرد آسیب دیده از پاسخهای عاطفی و هیجانی منفی رهایی یابد و پاسخهای هیجانی مثبت را در خود تقویت کند .

تنگنی[۷۷] و همکاران (۱۹۹۸؛ نقل از زندی پور و یادگاری، ۱۳۸۶) بین تمایل به بخشیدن دیگران و علائم افسردگی و خصومت رابطه منفی به دست آورده اند .

مطالعه فریدمن و انرایت[۷۸] (۱۹۹۶) نشان داده‌اند که علایم اضطراب، افسردگی و خشم در نتیجه بخشودگی کاهش می‌یابد.

مالتبی و دی و باربر(۲۰۰۴) طی پژوهشی بر روی ۳۲۰ نفر ۱۸ تا ۵۰ ساله (۱۵۳ مرد و ۱۶۷زن ) مشاهده کردند که گذشت با دومؤ لفه سلامت روان یعنی عاطفه مثبت و خشنودی از زندگی رابطه مثبت دارد. بررسی ویتولت و واندرلان[۷۹] (۲۰۰۱، برگرفته از زندی پور و یادگاری، ۱۳۸۶) حاکی از آن بود که اشتغال ذهنی با تصور نبخشیدن، عاطفه منفی و استراتژیهای فیزیولوژیک را ایجاد می‌کند.

ساب کوویاک[۸۰] و همکاران (۱۹۹۵) در نوجوانان و والدین آن ها دریافتند که نمرات کم در بخشش با افسردگی رابطه ندارد اما با اضطراب بیشتر رابطه دارد .

مشاهدات کلینیکی فیتزگیبونز، هانتر[۸۱]( ۱۹۷۸ ) و کافمن[۸۲] (۱۹۸۶) نشان دهنده این بود که مشاوره بخشودگی[۸۳]، خشم، اضطراب و افسردگی روانی را در مراجعان کاهش می‌دهد( زندی پور و یادگاری، ۱۳۸۶).

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...